Heb je hem op de man af gevraagd wanneer hij denkt er wél aan toe te zijn? Is dat zodra de handtekeningen zijn gezet? Of later? Of weet hij het nog niet? Wat ook mee zou kunnen spelen is dat ie het nog te spannend vind om met anderen te delen aangezien het ook via via bij zijn ex en kinderen terecht kan komen. Lastige situatie.
Ow wat lastig dit.! Ik kan me jouw gevoel heel goed voorstellen.! Maar vind het wel goed dat hij zijn kinderen nog niet wil betrekken. Dat heb ik in mijn omgeving al regelmatig wel véél te snel zien gebeuren. En wellicht is hij bang dat het via via toch bij zijn ex of kinderen terecht komt. Ik zou hem inderdaad vragen hoe hij dit ziet, wanneer hij verwacht er aan toe te zijn.
Wel wat leuke gesprekken, maar uiteindelijk loopt het op niks uit... Pas geleden een date gehad, bleek een énorme praatjesmaker, terwijl hij dat op de chat niet was. Tegenvaller dus.. En ik had van de week nog leuk contact met iemand, paar dagen berichtjes over en weer, gewoon gezellig. Stuurt hij; Ik heb dat ook met jou in een badpak... dat prikkelt mij.. maar goed Serieus, wat is dat toch met kerels.? #dateleed
inderdaad.. doei! Ik vind het steeds moeilijker te geloven dat er nog wel fatsoenlijk mannen rondlopen.
Ik denk dat het vooral de angst is dat het bij zijn ex en zijn kinderen terecht komt idd. Want we gaan wel gewoon samen op stap, ik kom gewoon bij hem thuis en zit gewoon bij hem in de tuin terwijl zijn huis omgeven is door buren die in de tuin kunnen kijken. Ik vind dit soort gesprekken altijd lastig om te voeren. Enerzijds omdat ik niet wil pushen, anderzijds misschien omdat ik bang ben afgewezen te worden. Ik weet zelf heel goed wat ik wil maar om dat duidelijk te maken zonder afwijzend of beklemmend te zijn vind ik ingewikkeld. Zeg wel eens tegen een vriendin dat ik zou willen dat ik de tijd een jaar vooruit kan zetten. Dat je de date fase en elkaar leren kennen voorbij bent en dat je gewoon weet dat het goed zit.
Op zich wel goed. Gisteren een extra moment gehad met mijn vriend, omdat hij mee uit eten ging met mij en de kinderen. Een heel gezellige avond, helaas moet hij dit weekend werken Dus hij ging vanmorgen weer vroeg weg. Het ritme van 1x per twee weken samen zijn vind ik af en toe wel pittig. Maar het zal voorlopig wel de realiteit blijven.
Ja kan ik me voorstellen, maar het is wel fijn dat je in elk geval wel duidelijk weet wanneer je elkaar gaat zien toch?
Ja, dat is zo. En het is gewoon op dit moment niet mogelijk om samen te gaan wonen. We hebben duidelijk uitgesproken dat eerst mijn twee oudsten op zich zelf moeten wonen voordat wij samen een plek om te wonen kiezen. Ik doe hem een gezin met 3 pubers niet aan. Maar soms vind ik het moeilijk om niet even snel tussendoor bij elkaar te kunnen zijn. Ligt er ook aan dat ik op dit moment wat minder goed in mijn vel zit, en dus wat emotioneler ben. Ik hoop alleen niet dat er weer een lockdown komt waarbij we elkaar weer maanden niet kunnen zien.
Nee ik kan het me heel goed voorstellen. Een lockdown ben ik idd ook wel een beetje 'bang' voor in dat opzicht. En tis ook gewoon lastig om alles te moeten passen en meten, dat denk ik soms ook weleens. Als ik dan druk ben met werk, en die kleine en nog wat afspraken tussendoor heb en ik probeer te bedenken wanneer we elkaar kunnen zien zijn we ook zo een week verder. En als we dan wat afspreken kan t zomaar zijn dat het afgezegd moet worden omdat hij niet fit genoeg is door zn ziekte van Lyme. En ik deal heel slecht met zoiets. Ik heb er alle begrip voor hoor, maar ik kijk altijd erg uit naar hem zien. En als dat dan niet door kan gaan.. Nou ja. Kan me dus wel indenken dat eens per 2 weken soms moeilijk en zwaar is. De tijd dat je samen bent gaat ook altijd sneller dan de tijd ertussen he?
Ja, bizar zoals die tijd voorbijvliegt samen. En inderdaad als er dan eens iets tussen komt vind ik ook moeilijk om mee te dealen. Het is zo fijn om samen te zijn en zo jammer als het dan niet lukt. En als ik soms laat merken dat ik hem mis en het even moeilijk heb, dan wil hij mij opvrolijken door te zeggen wanneer we weer samen zijn..... Maar dat wil ik dan net niet horen.... Ik wil gewoon even begrip voor mijn gevoel. Gelukkig kan ik dat ook gewoon tegen hem zeggen
Maar komt hij niet af en toe ook naar jou toe? En dat hij dan niet blijft slapen oke. Maar kan toch gewoon mee-eten ofzo? Hier zien we elkaar meestal ook maar een keer per week. En dan heb ik oppas. Maar als we zin hebben elkaar verder nog te zien dan komt hij echt nog wel een keer mijn kant op of ik met kind naar hem.
Ik ga wel meestal naar hem. Voornamelijk omdat ik daar meer tot rust kom en we echt samen zijn. Tussendoor is beetje lastig plannen. Ik werk gewoon fulltime en hij werkt soms avonddiensten, en moet ook regelmatig werken in het weekend dat de kinderen bij mij zijn. Het is toch een uur rijden, enkele reis, dus even heen en weer doe ik dan wat minder snel. We zijn in de zomervakantie vaker samen geweest, en dat was zo fijn, daarom heb ik nu denk ik wat meer moeite om terug te gaan in het oude ritme.
oh ja wij doen dat wel. Nu wonen we inmiddels dichter bij elkaar maar was eerst ook 45 min enkele reis. Maar het is net wat voor jezelf prettig werkt. Dat tot rust komen herken ik wel, daarom ga ik ook meestal naar mn vriend toe. Ach en als het verder goed zit dan is eens per twee weken ook best te doen. Hoe lang zijn jullie nu samen?
Inmiddels bijna 1,5 jaar. En het is inderdaad ook best te doen. Meestal heb ik het druk genoeg met de dagelijkse dingen. Maar nu heb ik een periode waarin ik wat minder goed in mijn vel zit en daardoor liggen mijn emoties wat heftiger aan de oppervlakte. Maar hoe regel jij dat met jouw zoon? Die gast toch niet naar zijn vader? Regel jij dan oppas?
Oh ja, dat herken ik wel. Van periodes als je even minder in je vel zit. Ik heb een keer per week een hele avond oppas. En dat is super fijn.
Hier vooral nog aan het kletsen. Al wil mijn draaideur man weer contact etc. Hij heeft wat moeite met loslaten geloof ik