Even tussendoor, althans.. ik loop er wel vaker tegenaan natuurlijk, maar hebben jullie dat ook? Dat het contrast soms zo groot is tussen jezelf als moeder in haar rol en je daende stukje zelf. Het vrouw zijn etc. Ik heb soms zo'n moeite met de overschakeling. Van veel vrijheid naar ineens weer die binding. Zoiets. Alsof de rol van moeder alle energie weg haalt bij de rest, wie je ook bent en waar je behoefte aan hebt. Het meeste zorgen maak ik me over na de vakantie. Ex heeft van de ene op de andere dag de bezoekregeling aangepast. Van twee nachten in de ene week en vier nachten in de andere week, gast hij nu nasr twee nachtjes per maand. Want hij is gaan varen. En ik heb werkelijk gern idee hoe ik dat nu moet gaan doen. Ongevraagd en zonder overkeg heeft hij een stuk vtijheid afgenomen en dat maakt me best boos en onzeker.
Zijn Facebook heb ik niet. Weet eigenlijk niet of hij Facebook heeft. Ik heb wel zijn adres. Heeft me daar ook al eens uitgenodigd. Door omstandigheden ben ik daar geweest maar had geen tijd meer om mee naar binnen te gaan. Ik weet waar hij werkt, hij heeft me uit zichzelf zijn achternaam verteld. Ik denk niet dat hij er een gezin op nahoudt oid, maar het zou me niet verbazen als hij meer dates heeft rondlopen zoals mij.
Ja dat heb ik ook enorm, nu heb ik ook een beste bindingsangst, dus mss niet helemaal eerlijk om te vergelijken. Eerst ben ik helemaal blij en steek ik er energie in, maar na een paar dates zwakt het af. Word me te intensief en het komt te dichtbij. Daarnaast gaat die ander ineens van alles van me verwachten, terwijl ik soms wel eens om 19.00u in m'n bed wil duiken. Echt moeilijk...
Ik vond het vooral tijdens de date periode wel prettig als houvast. Had er ook geen moeite mee om mannen na een date af te wijzen op den duur. Je wil toch een fijne relatie dus waarom genoegen nemen met een man die je op de lange termijn toch niet gelukkig maakt. En niemand is perfect. Maar liegen en draaien zouden voor mij een reden geweest zijn het per direct volledig af te kappen. Liever alleen dan dat ik in die begin periode dat alles leuk en gezellig is al aan zijn eerlijkheid moet twijfelen. Dan hoeft het overigens nog niet eens zo te zijn dat hij echt liegt. Maar krijg ik de indruk dat hij niet eerlijk is is het gewoon klaar. Je moet met zo’n man een vertrouwensband opbouwen. En dan je niet het achterste van je tong laat zien snap ik. Maar als je zo snel de indruk hebt dat het niet helemaal klopt dan zit dat die opbouw van het vertrouwen echt in de weg. Heel eerlijk als dit mij was overkomen had ik het dus zonder pardon compleet afgekapt. Je hebt elkaar pas een paar keer gezien en nu al zoveel drama. Hij had het drama ook kunnen voorkomen door gewoon een week niet af te spreken. En zeker door voor vandaag jou thuis uit te nodigen. Niet zo gek na een aantal dates ok dat voor te stellen. Dus nee ik zou er klaar mee zijn. Graag of niet in dit geval.
Zo herkenbaar. Ik ben blij dat mijn vriend een uurtje rijden weg woont. Dan heb ik na ons weekend samen even in de auto de tijd om weer om te schakelen naar mijn rol van moeder. En dan heb ik nog geluk dat ik redelijk vrijheid heb doordat mijn kinderen al wat ouder en dus zelfstandiger zijn.
Ik snap heel goed wat je zegt hoor. Ik vertrouw hem (denk ik) wel. Dat gedeelte van het probleem ligt ook deels bij mij. Ik ben snel achterdochtig, denk snel dat iemand vast niet te vertrouwen is. Heb hem net even gesproken, hij is moe van het hele gedoe vandaag (zo klonk hij ook). Vanavond doen we dus niks. Ik heb nu gezegd dat ik het bij hem laat. Als hij terug is van Parijs moet hij maar het initiatief nemen, en dan ook zijn afspraak nakomen. Irritant dat ik in mooie praatjes trap. Hij zegt de juiste dingen, klinkt serieus, oprecht en reëel, snapt hoe deze situatie moet voelen voor mij en begrijpt het goed als ik er mee wil stoppen. Ik laat het maar bij hem liggen. Mocht hij nog iets willen plannen, dan zien we het dan wel. Tot die tijd houd ik me even afzijdig.
Rot dat het zo moet maar denk wel dat dit een goede keuze is voor nu. Hopeljk neemt ie straks gewoon weer contact op. Kan ik me voorstellen. Wat rot zeg. Kun je hier met hem over praten? Want hij geeft jou gewoon geen keus in de situatie. Hier ziet A. Zijn vader maar 1 uurtje per week, dus ik ben elke dag voltijd moeder. Ik merk juist dat ik moeite heb om om te schakelen naar 'vrouw'. Vind t lastig om te bepalen wat ik wil en wie ik nog als individu ben. Sta zo afgesteld in mom-modes. Denk dat ik daarom ook zo twijfel of ik uberhaupt nu een relatie zou willen.
Ik ben nog niet aan het daten. Zou het wel willen maar ik wil even wachten tot de scheiding rond is. Maar dit herken ik helemaal. Mijn ex haalt de kinderen alleen wanneer het hem uitkomt en dat is ook nooit een paar dagen van tevoren af te spreken, hij belt gewoon ik wil de kinderen vandaag halen. Dus ik ben ook 24/7 moeder. En als ik dan alleen ben denk ik altijd jaa.. en nu? Mocht ik met de tijd een leuk iemand tegen komen zal dat sowieso een lat relatie worden. Ik zie het niet zitten om me gelijk weer aan iemand te binden, maar ik zou wel iemand willen met wie het gewoon leuk is.
Nee maar wij hier vinden het vanaf een afstandje al wat gek klinken. Je bent nu al aan hem aan het trekken en hij moet zich nu al verantwoorden voor jouw gevoel dat hij er geen zin in heeft. Lijkt mij niet de prettigste manierer. Echt geloof me. Als het goed zit gaat het vanzelf en is het evenwicht vanaf het eerste moment in orde. Dat je misschien naar tijd moet zoeken of je in bepaalde bochten moet wringen met de kids om je in het date schema te krijgen dat bedoel ik hier niet mee. Het blijf lastig hoor. Maar jij legt nu de bal bij hem. Over een paar weken is er misschien weer iets waardoor hij eigenlijk niet zo veel tijd heeft en gaat hij weer dingen afzeggen en jij legt weer de bal bij hem. En hij kan terug blijven komen. Ik zou me hier te goed voor voelen en mijzelf meer gunnen. En echt met sommige mensen heb je wat meer rust nodig. Mijn vriend heeft een burn-out met af en toe een flinke terugval. Heb vorig kaar de helft van het jaar vreselijk aan de zijlijn gestaan omdat vriend elke dag in het ziekenhuis zat met zn pa. In de beginperiode met daten zagen we elkaar overigens niet vaak. En toen ging hij ook nog 3 weken op vakantie. Na een paar maanden daten zei hij ook ineens dates af omdat hij moet was. Prima maar als je eens per week een avond al niet kan handelen moet je geen relatie willen. Heb hem dus ook heel duidelijk gemaakt dat als hij zo met een relatie om zou gaan dat we dan moesten concluderen dat het niet werkte en ieder onze weg zouden gaan. Dat wilde hij schijnbaar niet dus dat is niet meer voorgekomen. Als het een keer niet uitkomt verzet hij de afspraak dus ook naar een nieuw moment en niet we zien wel.
Wat een eikel zeg. Sorry maar het is ook zijn kind. Neem aan dat hij nu wel 2x zoveel alimentatie gaat betalen voor al die oppas die jij nu moet gaan regelen
Dat is ook wat hij zegt. Dat hij snapt dat ik het nu af zou kappen omdat het nu zoveel gedoe geeft. Dat hij hoopt van niet maar het wel zou begrijpen. Dat we, als hij terug is van Parijs, echte afspraken wil maken. Dus niet "mischien" of "onder voorbehoud". Dat hij zelf ook wel snapt dat dit alles behalve ideaal is en het echt vervelend is dat hij nu niet af kan spreken. Ik vind het nu wel best zo. Verlies er niks mee door te zien wat hij na Parijs doet. Ga er niet op zitten wachten. Wat ik me ook bedenk, waarom zou hij smoesjes verzinnen? Hoe moeilijk is het om te zeggen dat je niet geïnteresseerd bent, me gewoon blokkeren of negeren. Hij appt me meerdere keren per dag, uit zichzelf. En hij had dat katten smoesje niet te hoeven verzinnen. Hij had ook zijn eerdere verhaal van die vriend aan kunnen houden.
Ja dat zou ik ook hebben hoor. Eerste half jaar/jaar zou ik een evt nieuwe relatie ook niet bij A. Betrekken. Maar dat is heel persoonlijk. Zou eerst willen weten dat t echt the real deal is
Ik zou wel een beetje op mn hoede zijn. En nee natuurlijk verlies je er niks mee om even een weekje af te wachten. Maar je verliest wel heel veel als het een patroon wordt want dan kom je in een situatie waarbij je weet ik veel hoe lang aan gaat modderen. En dan zijn er gewoon leukere opties. Mannen die zeggen dingen te begrijpen maar er niks mee doen krijg ik jeuk van, maar dat is persoonlijk. Hij gaat een paar dagen weg maar hij stelt niet nu al een concrete datum voor? Waarom stelt hij vrijdag voor en krabbelt nu ineens terug om een andere reden dan voor zn vriend? Jij kan ook met een mank kitten knuffelen toch? Het gaat niet om het gedoe maar ik vind wel dat als je gaat daten je ruimte moet hebben en willen maken in je agenda. Deze man wil vooral graag tijd voor zichzelf. En dat is prima, maar dan moet je niet gaan daten denk ik maar. Aniway wees gewoon voorzichtig met jezelf en dan komt het vast goed
Dat hebben wij hier ook gedaan. Pas na 8 maanden heeft vriend zoon even gezien. En toen af en toe. Nu zijn we 2 jaar samen en ziet hij hem nog steeds maar soms. Zal in de loop van de tijd wel veranderen hoor maar we willen beiden niet dat zoon een relatiebreuk mee gaat maken. Dat heeft hij nog nooit ervaren omdat zn vader en ik al tijdens de zwangerschap uit elkaar waren. En dat is echt een prima ritme. Ik wist wel al vrij vroeg dat het wel een beetje klikte. En verder is het denk ik goed om elkaar eerst als man en vrouw te leren kennen voor je kinderen introduceert. In een relatie zonder kinderen maak je die op den duur. In een relatie waar er al kinderen zijn moet je het de volgorde wat creëren.
Dank je wel meid. Je zegt hardop wat eigenlijk in mijn hoofd zit maar ik wil negeren. Als het een vriendin was geweest had ik hetzelfde gezegd.
Geen probleem maar jij verdient gewoon een leuke man die helemaal voor je gaat en niet met half slappe smoezen komt. Dat gaat op den duur zwaar irriteren en hij begint er nu al mee. Negeer zn apjes maar eens het weekend. Maandag weer tijd om antwoord te geven en dan had je het gewoon heel druk dit weekend.