Laatst weer eens een echt leuke man op m’n werk. Ik had echt een klein vlindertje. Maar dat was uiteraard niet wederzijds. Swipe af en toe. No match. Een vriendin nog eens mijn profiel laten bekijken (niet alleen Tinder maar ook op andere websites). Wat nieuwe foto’s toegevoegd. Dat ik zeker weet dat het oké is. Was laatst jarig, ben nu 48 en krijg een soort van paniekerig gevoel. Straks ben ik 50, en heb ik het grootste deel van mijn jaren als 40-er op dat vlak zonder liefde doorgebracht. Zonder warmte, genegenheid. Intimiteit. Aandacht. Toch merk ik dat ik het stukje bij beetje steeds meer aan het loslaten ben, het idee dat er een toekomst is waar een man in voorkomt. Ik heb geen keuze, hopen blijven op iets dat wellicht nooit komt daar ga ik aan onderdoor. Ik ben geen 20 meer, kan goed voor mezelf zorgen, kan goed alleen leven, als de kinderen er niet zijn. Het verdriet zal wel slijten en minder worden. Voor nu de focus op m’n kinderen. Daar ben ik druk genoeg mee.
Ik voel zo wat jij voelt... en uiteindelijk zit je met een bepaalde leegte ook al zeg je tegen vriendinnen van niet
Ah wat zonde pfff echt of de wereld vergaat he. Maar gelukkig weet je wel dat het beter wordt. Het komt echt weer goed ❤️ Stomme is dat je nu ook niks kan doen om even je gedachte te verzetten.
Zo herkenbaar, dat leeftijdsstuk. Ik ben bijna 47. Al dik5 jaar alleen met soms een soort van iets dat lijkt op. Maar nooit net niet. Mijn aardige ik blijft dan een soort van bevriend met zo'n vent. Dan kan ik zien hoe hij zijn liefde wel heeft gevonden en ik nog steeds niet. * sarcasme weer uit
Mijn vriendinnen en zus weten het wel, hoe ik me voel. En kan ik er ook goed met ze over praten. Ik voel me alleen wel vaak bezwaard om het weer tot gespreksonderwerp te maken. De meesten weten ook niet zo goed meer wat te zeggen. Dat hoeft ook niet, luisteren is genoeg. Maar mensen willen graag met een “oplossing “ komen, en aangezien die er niet is, is dat soms lastig. Ik kan niet zoveel met “hij is al geboren”. Maar goed, ik kan zeker m’n ei kwijt. Ik ga daar ook niet over liegen.
*dikke knuffel* wat ontzettend rot zeg bah Dat had ik niet voor je gehoopt @pardoes lief berichtje. En dat begreep ik ook wel uit je eerdere berichten hoor. Maar soms is het lastig om ff die knop om te zetten. Het helpt aan de ene kant dat hij soms benoemd dat hij zou willen dat ie meer kan geven. Dat willen is al genoeg. En dat hij ook best zou willen samenwonen. Of het haalbaar is dat moet dan maar blijken, maar hij zou het dus wel voor zich zien samen.
Dat is al wel heel knap hoor. En je ziet ook hoe het soms kan lopen, ik had dat stuk voor mezelf namelijk ook best wel afgesloten. En hoewel ik het ook wel kon missen soms zag ik er ook de voordelen wel van in. En dan kan het je ineens overvallen als je het niet meer ziet aankomen.
Wat jammer om te lezen dat sommige relaties niet goed gaan of over zijn. Hier alles nog goed. Nog steeds in love maar wel met 1 erger punt van ons allebei..... Een ex van me wil maar steeds contact. Hoe zouden jullie daarmee omgaan? Heb in het verleden al vaker aangegeven geen interesse te hebben en geblokkeerd etc en toch steeds weer......tot aan kerst en Valentijn kaarten aan toe. Vriend begint zo langzamerhand te denken dat ik het aanmoedigt wat dus absoluut niet zo is.
Nieuw nummer nemen en nergens op reageren? Ook niet om te zeggen dat ie moet stoppen. Gewoon keihard negeren.
Hoezo? Als iemand stalkerig gedrag vertoont dan is dat toch niet jouw schuld. Baal je dan niet van het gebrek aan vertrouwen dat hij in je heeft? Maar goed blokkeren en alles negeren. En als het vervelend wordt kan je altijd de politie vragen een stop gesprek met hem te voeren. Maar dan moet je wel wat bewijs hebben.
Een nieuw nummer nemen vind ik te ver gaan. Zelf reageer ik ook niet meer op pogingen ik blokkeer het weer en ga verder waarmee ik bezig was. En nee zeggen dat het moet stoppen doe ik ook niet. Dat voed alleen maar...
Vriend vertrouwt mij wel maar hem niet. Is dan bang dat die kerel opeens voor de deur staat. En de politie inschakelen.....dat is het nu net....dat kan ik misschien beter in pb uitleggen
Mja als ie echt zo ver gaat dan zou ik ook de stap naar de politie wel zetten. Ben je zelf bang van hem?
Hmm maar hij spreekt dan toch indirect zijn wantrouwen naar jou uit op deze manier? Overigens wel kort opzitten als het erger wordt. Bewaar alles voor eventueel een dossier. Gaat dit wel om zomaar iemand of de vader van je kinderen?