Ik heb eigenlijk al sinds mijn eerste zwangerschap last van tintelende (slapende) vingers. Het is een tijdje na mijn eerste bevalling wel afgezakt maar tijdens de tweede kwam het weer erg terug. Nu is het ook weer heel erg. Vooral 's nachts, ik wordt er af en toe wakker van. En ook als ik veel gedaan heb. Ik weet dat een spalkje een beetje kan helpen maar ben eigenlijk benieuwd of er meiden hier zijn die baat hebben gehad bij medicijnen of een operatie. Ervaringen welkom dus!
Ik lees even met je mee, ik ben ook zo'n carpaal tunnel syndroom slachtoffer . Ik had het in mijn eerste zwangerschap ook, daarna heb ik er bijna een jaar nog last van gehad. Nu heb ik het weer, en ik word er soms gek van! Super stijve vingers met tintelingen die uitstralen naar mijn ellebogen. Typisch carpaal tunnel syndroom. Het schijnt veroorzaakt te worden door de hormonen, en het moet na een maand tot 6 weken duidelijk minder worden. Nou ik heb het idee dat het alleen maar erger wordt. Ik heb me ook voorgenomen dat ik naar de huisarts ga als het na 2 maanden na bevalling nog niet weg is... Zo'n spalk doe ik nu niet, ik geef nog borstvoeding, ook 's-nachts dus dat is dan superlastig.
Hmm, bij mij wordt het tot nu toe ook alleen maar erger, na mijn eerste bevalling is het uiteindelijk wel minder geworden Maar duurde erg lang. Spalkje vind ik inderdaad ook lastig als je snachts wilt voeden.
Hier heb ik ook last van. Tijdens mijn eerste zwangerschap ook gekomen. Na de bevalling werd het erger en toen ben ik bij een neuroloog terecht gekomen. Deze heeft spuiten gegeven met hydrocortison. De klachten verdwenen. Na 3 maanden kwamen de klachten weer terug. Weer naar de neuroloog geweest en deze stelde een operatie voor. Daar voelde ik helemaal niks voor en ben gaan googelen. De neuroloog stelde ook voor om braces te dragen. Deze heb ik gekocht en een poosje gedragen, overdag geen klachten, maar ik kon er niet mee slapen. Ik kwam uiteindelijk terecht bij een fysio die tractietherapie doet. Er wordt dan via gewichten kracht uitgeoefend op je pols, zodat er ruimte ontstaat voor de zenuw. Bij een heel aantal mensen helpt het, bij mij verminderde de klachten. Weer een paar maanden gewacht en ben toen accupunctuur gaan doen. Dit werkte wisselend bij mij. De ene keer had ik nergens last van en de andere keer verergerden de klachten. Toen was ik er wel even klaar mee. Afgelopen zwangerschap kreeg ik er weer erg last van, helaas een MK geworden. Op het moment denk ik weer zwanger te zijn en heb ook meer last van carpaal tunnel syndroom. Denk er nu over om naar een kinestioloog (volgens mij schrijf je het anders) te gaan. Opereren doe ik in het aller aller uiterste geval.