Mijn oudste zoon is 5 jaar. Vanaf de geboorte hebben we al het gevoel dat er iets anders aan hem is. Vandaag zei de kinderpsychiater dat hij waarschijnlijk een vorm van autisme heeft en daarnaast zeer intelligent is. Hoe en wat precies gaan we uitzoeken en in oktober krijgen we de uitslag. Op school zijn er nog weinig problemen, hij had vorig jaar ook een heel goede juf en zijn school biedt kinderen die het nodig hebben ook veel extra begeleiding. We hebben natuurlijk wel zorgen, over zijn toekomst op school maar ook vooral hoe we hem zo zorgeloos en gelukkig mogelijk naar zijn volwassenheid gaan begeleiden. Ook weten we nog niet in hoeverre we een eventuele diagnose gaan delen met de buitenwereld. ik zou wel graag wat ervaringen willen horen van moeders met kinderen die hetzelfde hebben.. hoe het op school gaat, of er extra begeleiding thuis is en gewoon algemeen hoe het loopt. Mijn zoon verandert natuurlijk niet door een diagnose maar toch komt er veel op me af nu. voor lezers die me kennen: hou het stil asjeblieft
Hoi, Hier een mama met twee jongens met autisme. Op facebook zijn er een paar heel fijne besloten groepen die heel actief zijn. 'ouders van een kind met autisme' en 'autisme-online'. Vooral de eerste kan je heel veel steun aan hebben. Ik vind deze groep een verademing, veel herkenning, delen van zorgen maar ook de leuke dingen.
we hebben een begaafdheidsdeskundige die had ook vermoedens van een vorm van autisme, maar dat sprak ze uit al voordat ze zoontje had onderzocht. toen kwam ze op school om hem te observeren en ze kon haar vermoedens toen ook niet uitsluiten. dus ze heeft hem daarna helemaal onderzocht. en er kwam niks uit. hij heeft een ontwikkelingsvoorsprong. het kan dus zo zijn dat het kind een bepaalde indruk geeft maar na een onderzoek het heel anders er kan uit zien. het is best een stressvol proces, je kindje laten onderzoeken etc. voor de ouders vooral, omdat je toch het gevoel krijgt dat er mis is of zo. maar uiteindelijk gaat er om dat men beter leert om te gaan met de eigenzinnigheden van je kindje. je kind verandert er niet door en je kent je kindje als de beste, dat zie ook uiteindelijk! heel veel succes.
Bedankt voor jullie reacties Het is wel duidelijk dat er meer speelt dan alleen zijn intelligentie. Zo praat hij op een heel formele statische manier, maakt lastig oogcontact, zijn motoriek loopt achter, zijn sociale interacties verlopen moeizaam etc.. Plus dat onderbuik gevoel he.. vanaf dat hij 1 dag oud was al. Op de peuterspeelzaal zei de leidster voor het eerst dat ze dacht dat er meer speelde. Ik heb niet het gevoel dat er iets mis met hem is. Hij legt fantastische verbanden en hij stelt vragen waarbij ik mijn oude studieboeken moet opzoeken om hem antwoord te geven. Wij als ouders zijn ervan overtuigd dat met de juiste begeleiding hij juist ver kan komen en fenomenale dingen kan doen, omdat hij zoveel al weet en ziet, en echt begrijpt. (of hij dat wil is een tweede natuurlijk) Maar we willen gewoon dat hij gelukkig is, kind kan zijn en zich goed kan ontwikkelen. Ik zal die facebookgroepen eens opzoeken. Jetje, had jij dat gevoel ook al zo vroeg bij jouw jongens? Zit autisme in de familie?
Mijn oudste gaf vanaf de geboorte al tekenen en de jongste heeft een hele normale babytijd doorgemaakt. Toen hij 13 maanden was werd hij op een dag wakker met bijna alle verschijnselen. Dat was wel een stuk moeilijker dan het verwerkingsproces zoals bij de oudste, toen was er ergens ook een soort van opluchting naast het verwerkingsproces dat je eindelijk wist waarom sommige dingen gewoon niet goed wilde gaan. Mijn man zn oma heeft geen officieel autisme maar is wel heeeel bijzonder en in mijn schoonvader zien we de laatste tijd wel heel veel autistische trekjes.