Hallo dames, Ik wilde toch even graag wat advies of hopelijk herkenbaarheid van mama's met ASS kinderen. Wij zijn vorige week doorgestuurd voor een afspraak bij de schoolarts (vervroegd) ivm zijn gedrag. Ons zoontje communiceert volgens de juf slecht met zijn klasgenootjes en dat uit zich op de volgende manieren: - ipv vragen of hij mee mag spelen of mee mag doen gaat hij clownesk doen, aan jasje trekken, duwen, erop springen etc. Hij heeft dan zelf plezier maar als het kindje "stop, hou op!" roept heeft hij dat schijnbaar niet in de gaten en hij stopt dan pas als iemand ingrijpt of bv het kindje zelf heel boos wordt en terug slaat etc. - op het schoolplein in de pauze dus regelmatig verkeerd contact zoeken maar in de klas juist extreem dromerig en chaotisch. Hij kan bv. naar de gang gestuurd worden om zijn jas op te hangen maar loopt vervolgens een eindje verderop, gaat dan gek doen voor de deur v/e andere klas en vergeet zijn oorspronkelijke opdracht. - niet weten hoe te beginnen met een werkje of taakje en vaak alleen hetzelfde willen doen (in de poppenhoek of met de lego/duplo/auto's.) - hij is wel slim volgens de juf maar soms weet ze niet zeker of hij wel de opdracht heeft meegekregen en kan hij haar aankijken of hij water ziet branden. Thuis zie ik wel een andere kant, een stuk opener en socialer. Aangezien de juf al een aantal zaken heeft opgenoemd begin ik me nu toch af te vragen of dit bv op autisme kan duiden of iets dergelijks. Maar omdat hij ook weer dingen laat zien die daar eigenlijk weer helemaal niet bij horen vraag ik me toch af of dit wel de goede hoek van zoeken is... Vandaar ook mijn vraag voor de mama's met kindjes die Asperger, ppd-nos oid hebben of hun kinderen wel het volgende gedrag getoond hebben: - toen ik op internet de Sally-Anne test zag als een soort "toetsing" heb ik dit met hem gedaan en hier slaagde hij tot 3 toe glansrijk voor. Hij is dus bijna 5 jaar nu. Iemand hier toevallig ook ervaring mee? - hij speelt wel fantasiespel - op dit moment veel met zijn auto's maar dan wel vroem geluiden, bots geluiden etc etc. Toen hij jonger was speelde hij bv ook graag in het keukentje van zijn zusje om frietjes te bakken en dan te vragen wie honger had etc. - toen ze allebei een ballon kregen vorige week knapte thuis de ballon van zijn zusje die onbedaarlijk begon te huilen. Hij was toen aan het koppen met zijn ballon en vroeg of zijn zusje dan met hem wilde meedoen omdat hij wel zag dat ze daarom verdrietig was. - hij begrijpt bv. wel gezichtsuitdrukkingen van mij als hij dus ergens mee moet stoppen of juist moet komen etc. Ik weet niet of kinderen met een ASS diagnose dit ook kunnen op deze leeftijd? - hij is ook prima in staat om te manipuleren om iets te krijgen..dus bv extra lief doen/slijmen of iets zeggen waarvan hij weet dat je het wilt horen etc. - hij durft wel bij andere kindjes te gaan spelen of op het woonerf bij andere kinderen aan te bellen etc. Dit zijn vaak wel wat oudere kindjes maar dat gaat over het algemeen prima. - hij kan verder prima tegen veranderingen (zoals plots even nr de winkel of als verrassing nr de bioscoop etc). Dit levert geen drift of angst op maar wel veel vragen. - hij heeft wel fantasie met voorwerpen - dus bv een lege dvd hoes kan ook een kroon zijn als je dit op je hoofd zet etc. - ik heb hem de afgelopen dagen elke dagen vertelt dat hij kindjes niet mag duwen, trekken etc maar gewoon moet zeggen: "mag ik meespelen?" en vlgs de juf zijn de pauzes de afgelopen 2 dagen ook gewoon goed gegaan. Dit zijn zo een aantal dingen die ik niet snel kan terugvinden op internet. Hij is verder wel vrij prikkelgevoelig en vrij druk thuis maar het echte probleem is dus zijn sociale onhandigheid en dromerige gedrag. Ook was er een verhoogde spierspanning geconstateerd toen hij een keer geobserveerd was. Al met al...ik weet niet in welke hoe ik zoeken moet!!! Kan dit autisme zijn? Ook als hij op genoeg momenten inlevingsvermogen laat zien? We hebben volgende week het gesprek bij de schoolarts en moeten zijn gedrag gaan aankaarten en advies vragen maar ik weet niet goed wat ik nu eigenlijk specifiek moet vragen. Zouden hier een aantal mama's willen meedenken?? Alvast bedankt!
hmmm lastig in te schatten hoor. lees ik het gedeelte van school zou ik zeggen dat het zeker wel kan. maar lees ik jouw verhaal van thuis, denk ik, nee toch niet. En dat is niet zozeer dat hij thuis voldoende inlevingsvermogen heeft (want mijn zoon met klassiek autisme/ ADHD had/heeft dat ook wel), maar meer het hele plaatje van thuis. Misschien een gekke vraag, maar kan het zijn dat jouw zoon slechthorend is? En om die reden de juf niet voldoende verstaat/begrijpt? thuis ben je in een 1 op 1 situatie, misschien dat hij het klassikale niet helemaal mee krijgt? En lukt het op school wel beter wanneer de juf 1 op 1 tegen hem praat?
Nee, hij is zeker niet slechthorend. En 1 op 1 gaat vlgs mij vaak prima. Thuis kan ik hem meestal wel een klein taakje geven en reageert hij ook gewoon maar ik begrijp wel wat de school bedoelt...hij komt gewoon een beetje sloom over vrees ik. Maar aan de andere kant zie ik ook weer sociaal inzicht wat volgens mij weer niet direct bij autisme past? Hij kan bv liegen dat hij bij zijn tante geen snoep heeft gehad maar dan wel met pretoogjes die verraden dat het niet zo is. ("Nee echt niet hoor!") Kunnen mensen met autisme dit eigenlijk wel? En hij snapt bv ook wel dat als hij zn zus een duw geeft en ze gaat huilen waarom dit is....als ik dan even boos wordt en vraag waarom ze nu huilt dan kan hij dat ook gewoon benoemen. (omdat ik duwde) Heel moeilijk dit...vooral dat fysieke!! Maar de laatste 2 dagen is het met steeds blijven benoemen schijnbaar wel gewoon goed gegaan in de pauzes.
Ik denk meer aan add dan autisme eerlijk gezegd. Wat ik zo hoor is hij te alert, actief en sociaal en meelevend voor een kind met autisme. Autisme is echt wel andere koek. Tenminste dat is mijn ervaring. Ik ben natuurlijk geen arts maar wel pedagogisch medewerker en begeleid kinderen met onder andere autisme maar ook andere rugzakjes als ik het even zo mag noemen.
Wat ik zo snel even op internet voor je vond over add om het een beeld tegen. Hij hoeft natuurlijk niet aan alles te voldoen. En soms heb je ook symptomen die bij bijvoorbeeld adhd staan. Je ziet ook wel dat die twee soms samen gaan terwijl ze ook heel tegenstrijdig kunnen zijn. Kinderen met ADD hebben meer dan gemiddeld moeite om: aan het werk te gaan. aan het werk te blijven. hun werk te organiseren. hun werk af te maken aandacht te besteden aan details. afleidende prikkels te negeren. vlot te reproduceren wat ze de vorige dag geleerd hebben (terwijl ze het wel weten). Wat zijn een aantal veel voorkomende symptomen van ADD ? overbeweeglijkheid moeite met stil zitten makkelijk afgeleid zijn moeite met het afwachten van beurten in een spel het eruit flappen van antwoorden op een vraag moeite met het opvolgen van instructies moeite het vasthouden van aandacht springt van de ene activiteit naar de andere moeite om in stilte te spelen praat vaak overmatig veel onderbreekt vaak anderen luistert vaak niet naar wat er verteld wordt verliest vaak spullen of raakt ze kwijt neemt vaak deel aan gevaarlijke bezigheden.
Het maakt misschien niet eens zo veel uit hoe je het noemt, feit blijft dat hij op school sociaal niet mee komt (en qua werkhouding misschien ook niet? Gezien het dromerige en vasthouden aan hetzelfde?) en dus hulp nodig heeft. Om passende hulp te kunnen bieden is onderzoek vaak een logische stap. Naast autisme (wat in ieder kind uniek is, veel variatie mogelijk) zijn er tal van andere mogelijke 'oorzaken' waarom het niet lekker loopt met een kind op school, denk bijvoorbeeld aan AD(H)D, hoogbegaafd of juist verstandelijk beperkt, slechthorendheid, leerstoornis, sensorische integratie stoornis, DCD, faalangst, perfectionisme etc, etc. Ik zou mezelf als moeder dus afvragen of je kind wil laten onderzoeken en door wie dan. Als ik je verhaal lees lijkt me een orthopedagoog of kinderpsycholoog wellicht een goede stap. Naast in kaart brengen wat er eventueel aan de hand, kunnen zij ook behandeling/begeleiding doen. Wij hebben mijn middelste vorig jaar laten onderzoeken omdat het thuis langdurig niet goed liep. Ze heeft geen diagnose gekregen want er was geen 'stoornis', maar we zijn wel een heel stuk wijzer geworden over hoe ze in elkaar zit en waar we rekening mee moeten houden (bijvoorbeeld: dysharmonisch IQ-profiel, hooggevoelig). En ook school heeft extra handvaten gekregen, want een deel van oplossing lag toch ook daar. We zijn dus blij dat we die stap hebben gezet. Vrienden van ons hebben hun zoontje ook onderzocht omdat deze vastliep op school (thuis geen probleem), hij heeft uiteindelijk wel diagnose gekregen (ADD en dyslexie) en ook voor hem is nu een passend hulpaanbod en gaat het weer goed met hem.
Dat wil ik dus eigenlijk zeggen: jij hoeft niet te zoeken , laat dat aan een goede professional over! Ik zou de schoolarts specifiek vragen om een verwijzing naar een dergelijke professional. (mijn middelste hebben wij ook via schoolarts gedaan. Die heeft netjes het verhaal aangehoord, gevraagd wat ik wilde, beaamd dat een verwijzing zinvol was en ons verwezen)
Bedankt voor de antwoorden! Ik moet zeggen dat ik ook wel veel herken in ADD. Hij is trouwens ook erg perfectionistisch en faalangstig. Net weer een mooi voorbeeld; wilt een auto tekenen (en kan dat al best aardig) maar in zijn ogen lukt het niet. Begint hij te roepen:"ahhh...en nu ben ik boos!! Nu gooi ik de tekening maar weg want het is geen kunstwerk!!" Gelukkig blijft hij hier niet in hangen en kan hij 10 min later weer mee staan dansen met iets op tv. Hij zit zichzelf gewoon zo vaak in de weg...laag zelfbeeld en hoge lat voor alles. Kan een orthopedagoog hier ook iets mee?
Ik vind hem nog erg jong om te laten testen. Hij is nog een kleuter en wat ik lees is kleutergedrag. Bij onze middelste had ik regelmatig gesprekken over haar gedrag met de juf. Zij heeft een paar keer ADHD genoemd. Ik wil haar niet testen als kleuter. Samen met de juf heb ik gezocht naar manieren om haar gedrag te verbeteren. Verder, waar het gaat om sociale omgangsvormen, dit kan je goed met hem oefenen in een rollenspelletje. Hoe doe je dat? Je wil graag spelen met een kindje. Hoe vraag je dat. Speel het maar uit en dan voelt is merkt hij wel hoe het handiger is. Mijn dochter was vaak overweldigend. Enthousiast en daardoor veel te dicht op anderen. Dit heb ik regelmatig aan haar uitgelegd. Kinderen kinnen daar bang van worden. Ik heb de vraag gesteld: Wie heeft het probleem? Bij ons was dat vooral de juf. Dus daarom geen onderzoek opgezocht. Ik zou er allereerst nog meer gesprek aan wagen met juf.
Ik denk dat Kache het meeste al gezegd heeft. En als jij denkt dat er mogelijk iets speelt is het verstandig er iets mee te doen.
Zou hij niet hooggevoelig kunnen zijn? Ik lees namelijk dingen die ik herken van mijn zoon en daarvan ben ik 100% overtuigd dat het hooggevoeligheid is. Op school loopt hij ook vast op sociaal emotioneel vlak. In de klas gaat het prima, maar eenmaal buiten of gymzaal gaat het fout. Veel te veel prikkels, kinderen die hem uitdagen. Hij voelt zich dan machteloos of voelt onrecht, wordt boos. Schiet dus enorm in z'n emoties. Thuis heeft hij die emoties/prikkels veel minder, maar dan zie ik het vooral terug in: Sokken die niet goed zitten Spijkerbroek is te "hard" Labeltje in z'n t shirt Boos worden als iets niet lukt (op school ook). Thuis kunnen we hem er makkelijker uithalen. Vooraf grote dingen vertellen. Even naar de winkel gaat prima, maar een met zn alle weekend naar mn moeder moeten we vooraf vertellen. Hij telt dan ook echt de dagen af. Via een tip op ZP heb ik het boekje draakje vurig besteld. Geweldig boekje! Verder zijn we nu bezig met integrale vroeg hulp. Ze observeren op school en binnenkort moet hij een test doen om te kijken hoe snel hij de dingen verwerkt, omdat hij op andere vlakken weer ver voor ligt.
Mijn zoon heeft klassieke autisme en dat is indd meer dan dit. Hij heeft daarnaast trage verwerkingsnelheid, prikkelverwerking stoornis, leer problemen met vooral de taal. Volgt logopedie en fysio want ook motoriek is slecht. Zonder planning en structuur komt hij de dag niet door. Elke minuut in elke dag staat vast en wijken we daar vanaf betekend dit paniek, angsr, driftbuien etc. Hij maakt gebruik van pictos omdat hij de taal niet goed begrijpt ( probleem van meer autisten). Koptelefoon als we weg gaan ( voor de drukte) of met bijv toets. Ik denk dat wellicht jou kind prikkelverwerkingproblemen heeft. Daardoor snel afgeleid, problemen met drukte ( lijkt of ze niet luisteren maar weten gewoon niet meer waar ze naar moeten luisteren. ) Mijn zoon kan zich niet inleven. Staat hij een kind bijv of doet hem perongeluk pijn en het huilt dan huilt hij mee maar gewoon omdat hij niet weet waarom hij huilt. Paniek zet maar. Als dat kind terug slaat omdat hij eerst slaat is er ook paniek want hij is geslagen en weet niet waarom ( legt geen verband met gebeurtenissen, dus oorzaak/gevolg)
Ik kan me helemaal vinden in het verhaal van Kache. Mijn oudste heeft op heel veel gebieden problemen waar hij voornamelijk zelf last van heeft. Had met bijna drie de diagnose PDD-NOS, maar liet niet dat clowneske gedrag zien. Hij leek fantasiespel te hebben, maar als je goed observeerde zag je dat hij letterlijk en bijna woord voor woord filmpjes of boeken naspeelde die hij had gezien of gelezen. Komt ook niet tot spelen. Dat dromerige herken ik wel. Ergens heen gaan en gewoon 'vergeten' wat hij ging doen. Hij heeft net weer een onderzoekstraject gehad en daar kwam ADHD/PDD-NOS uit. Hij zit nu in groep 4 en kan gewoon niet aan het werk komen, zijn werk afkrijgen, hij snapt instructies dikwijls niet, voelt zich nog steeds niet aangesproken als er een klassikale instructie gegeven wordt en sociaal heeft hij moeilijkheden. Dat hij nog steeds op het gewenste niveau zit vind ik best verbazingwekkend, gezien zijn gigantische concentratieproblemen, nooit zijn werk af hebben enz. Hij zit in de klas regelmatig met zijn handen op zijn oren of voor zijn ogen, maakt dan een stokongelukkige indruk (voor ons reden om de molen weer in te gaan + dat we thuis weer vastlopen).
Het hoogsensitieve verhaal herken ik hem ook helemaal in! Echt moeite met aanpassen heeft hij iig niet. Als ik bv zeg dat we naar opa en oma gaan vraagt hij wel eens vaker of ze gaan logeren en dan kan hij zelfs teleurgesteld zijn als het "alleen op bezoek" is. Zelf denk ik dat hij sociaal wat onhandig is (te graag willen) en heel, heel erg onzeker. Maak me alleen een beetje zorgen om dat dromerige en chaotische; geen idee wat ik hiervan moet denken. Ik zal in elk geval alles bij de schoolarts neerleggen en dan wel zien wat deze adviseert...
Mijn zoon is ook vreselijk gevoelig voor sfeer. Dit zie ik dan vrijwel direct terug in zijn gedrag. Maar hij laat zich ook vaak mee slepen door andere kinderen, dat sociaal onhandig uitpakt. Verder is hij wel slim en pikt alles snel op. Een echte spons en dat is best lastig omdat hij op dat vlak niet lijkt op een 4 (bijna 5) jarige. Hierdoor valt het sociaal emotioneel stuk nog meer op. Gelukkig gaat het thuis prima en zijn we bekend met zijn "gebruiksaanwijzing" alleen op school loopt het niet altijd vlekkeloos.
Bedankt voor jullie meedenken! Ik had wel nog een vraag over echolalie als jullie dit bekend is.. Wat mijn zoontje bv wel vaker doet is een woord/woorden van je zin op een vragende toon herhalen als er wat uitleg gegeven wordt. Ik zeg dan bv: "Zie je dit? Dit is de uitlaat van de auto." "De uitlaat?" Of: "Ga je schoenen maar alvast aantrekken want we gaan zo naar de bieb." En dan: "de bieeeb?" op een soort bijna verbaasde toon. Is dit wat ik me dan moet voorstellen bij echolalie? Hij doet dit zeker niet continu hoor en ik heb er nooit iets over gedacht maar nu ik hierover lees vroeg ik me af of dit ook "meetelt"?
Mijn autistische zoon van 4 jaar heeft heel erg last van echolalie. Wat jij beschrijft is volgens mij geen echolalie of een milde vorm ofzo. Echolalie is het vaak zinloos/doelloos herhalen van woorden, zinnen of zelfs hele verhalen op momenten waarbij dat niet altijd gepast is. Ook de intonatie wordt dan herhaald. Kan ook zijn wat hij ergens gehoord heeft, dus ook van tv, radio, gesprekken tussen anderen die hij hoort. Wanneer ik hem iets vraag antwoord hij vaak met de herhaling van de vraag, bijna nooit met het antwoord. Wanneer ik hem iets vertel herhaalt hij dat deels en ook op hele andere momenten van de dag zegt hij het nog eens (en nog eens en nog eens) Mijn zoon kan bijvoorbeeld plots uit het niets zeggen: "het is tijd voor actie!" Echolalie van tekenfilm umizoomi. Dat herhaalt hij dan soms ook een paar keer. Of zoals vorige week, op een verjaardag vraag iemand of hij taart wil. Hij zegt: "oerwoud, rivier, Benny's stal!" en herhaalt dat 6x. (tekst uit Dora). Wanneer ik zeg: "kom we gaan de jas aan doen" . Zegt hij op dezelfde manier: "kom we gaan de jas aan doen." (even stil) "Ja jas aan doen, jas aan doen jas aan doen". Soms ook echolalie om te communiceren: Ik vraag: "Lust je banaan of appel?" Hij: "Lust je banaan of appel?" (even stil) "Lust je appel?" -> Hij bedoelt dat'ie de appel kiest Hij vraagt bijv aan mij: "lust je ranja?" Hij bedoelt dat hij zelf graag ranja wil, maar herhaalt het zoals het hem gevraagd wordt. Hoe meer moe/overprikkeld hij is, hoe erger de echolalie!
Onze oudste zoon heeft PDD NOS. De zoon van onze oppas ook en een jongen uit de klas op de basisschool ook. Ze hebben allemaal heel verschillende "symptomen". Problemen die mijn oppas met haar zoon heeft ( hij wil altijd gelijk hebben)hebben wij bijv. helemaal niet. Onze zoon heeft een periode vreselijke angsten gehad. Haar zoon heeft dat nooit gehad. Daarom is het lastig om aan de hand van jouw beschrijving vast te stellen of jouw zoon PDD NOS zou kunnen hebben. Ik denk dat het belangrijk is om naar een kinderpsycholoog te gaan en die mee te laten kijken/ denken. Behalve een diagnose ( en een diagnose alleen, daar kun je eigenlijk nog niks mee), kunnen ze je tips en adviezen geven hoe je met bepaald gedrag om kunt gaan en hoe je kind zich zo goed mogelijk kan ontwikkelen en zelf met bepaalde problemen om kan gaan.
Bedankt wederom! Ik weet op dit moment gewoon niet meer zo goed wat ik moet denken en zit nu op elk detail te letten. Vanochtend bv; heb mijn zoon met zijn zusje naar buiten gestuurd om te spelen en hij ging op een gegeven moment ook bij de buurjongen aanbellen. Die kwam uiteindelijk ook buiten spelen en dat hebben ze een dik uur volgehouden. (in de zandbak "soep" gemaakt) Daarna kwam het jongetje even bij ons spelen maar dan valt me echt op dat hij meer naast het jongetje speelt dan probeert mee te doen...en dan wel steeds bv. naar mij lopen om een stukje speelgoed te laten zien maar het buurjongetje eigenlijk nergens in betrekt. Ook merk ik dat hij zich dan wat baldadiger gaat gedragen en zich een beetje gaat uitsloven, af en toe ineens schreeuwen, gekke bekken trekken etc. Daarna gingen ze op zijn kamer spelen en hoorde ik wel dat hij steeds riep :"Kijk L...als ik nu dit doe dan...kijk nou L..!" Twee weken geleden dacht ik hier totaal niet over na en nu vraag ik me af of het wel normaal is. Bah, word hier echt onzeker van!! We hebben donderdag in elk geval een afspraak bij de schoolarts staan.