Hallo, Ik ben zelf turks en moslim en mijn man is nederlands en katholiek. Ook al gelooft hij niet echt. Echter ik geloof wel op mijn manier en voel me ook moslim. Nu hebben we een zoon van vier en eigenlijk zou die volgens mijn geloof besneden moeten worden, alleen ik durf niet meer. Eerst wilde ik dat echt heel erg maar ik vind het zoooo zielig. En mijn man heeft zoiets van, van mij hoeft het niet, hij wil niet dat er in een gezond lichaam wordt gesneden. Maar ik kan het eigenlijk tegenover mijn familie gewoon niet maken, het is zo'n traditie, ben bang dat ik scheve gezichten krijg. Overigens, mijn man is ook niet besneden. Ik weet nu niet meer wat ik moet doen, wat vinden jullie?
Als je man niet besneden is en daar zegt je fam ook niets van, waarom zouden ze wel dan wat mogen zeggen over jullie kind? En je zegt zelf dat je het zielig vind, dus ja .... Als je iets niet wil en je man al helemaal niet waarom dan wel? Maar das mijn mening
Ik zou op mijn gevoel afgaan en niet op wat de familie ervan vind. Het is jou kind en jij mag beslissen of hij wel of niet besneden wordt. En doen ze ook moeilijk over het feit dat je man onbesneden is? Want waarom uitzonderingen maken voor de een en niet voor de ander? Wel lastig hoor, de druk van je familie kan groot zijn, maar doe niets tegen jou wil in!
Je zoon laten besnijden omdat jouw familie dat nodig vindt ? Lijkt me geen goede reden ! Mijn zoon is trouwens afgelopen oktober besneden, hij was toen 23 maanden oud. Als ik ooit nog een zoon krijg, gaan we dat wel even wat eerder doen. Verder hoop ik voor jou op een prettig verloop van dit draadje.....
Oh ja en bovendien.........mag jij als moslim-vrouw net met een niet-moslim-man trouwen, dus ik vraag me af waarom jouw familie dat wel accepteert en het niet zou accepteren als je je zoon niet laat besnijden ?
weet je, ik wilde het eigenlijk eerst ook en heb dat ook verkondigd in de familie, alleen nu zie ik er echt tegenop, ben er elke dag wel mee bezig. En van mijn man zeggen ze niks omdat ze ook een beetje tegen hem opkijken zeg maar. En mijn vader heeft alleen meiden en nu zijn eerste kleinzoon, ik weet het allemaal niet meer.
dat ik trouwens ben gaan twijfelen komt hierdoor: mijn zoontje heeft sinds drie weken zwemles, afgelopen keer stond er een turks jongetje naakt in de kleedkamer, toen viel me op dat ze dat bij hem niet zo mooi hadden gedaan. toen werd ik bang, zo van, dadelijk is mijn kind verminkt ofzo
ze hebben het niet geaccepteerd, ik ben weggelopen van thuis vijf jaar geleden. nu is het contact heel erg goed maar door omstandigheden is hij gewoon nooit moslim geworden. maar das een heeel lang verhaal.
Maar hoe gaat dat besnijden in jou cultuur in z'n werk eigenlijk? Gebeurt dit thuis of in het ziekenhuis? Het is wel zielig dat hij al zo groot is, dat gaat hij geheid onthouden... Want op zich is besneiden niet erg, is ook wel frisser, maar ik vind het zo zielig met zo'n klein piemeltje, zo'n klein mannetje... Is dat wat jou tegenhoudt? Je had het ook al over verminken enzo brrr het klinkt zo heftig allemaal en het gaat om een klein velletje!
het kan gewoon in het ziekenhuis, thuis zou ik het zoiezo niet willen omdat ik wil dat het onder narcose gebeurt, dus hij mag er van mij niks van meekrijgen. Ja ik vind het dus zielig dat hij nog zo klein is en dat ik hem dan pijn ga doen. hij is zooo lief en onschuldig, ik kan het hem gewoon niet aandoen, maar van de andere kant is het wel mijn geloof.
het gebeurd gewoon in het ziekenhuis onder verdoving en is binnen 10 minuten gepiept.. Hi Krokus , ik zal het alleen laten doen als je er zelf achter staat (in samenspraak met je man natuurlijk). En dan alleen laten doen voor je geloof en niet omdat het traditie is in de familie want dat mag de reden niet zijn vind ik.. maar goed.
Waar staat besnijdenis voor in jouw geloof? Vind het wel interessant en wil het ook begrijpen, dus vandaar. Ja, een narcose is heftig en dat voor iets dat medisch niet noodzakelijk is. Ik snap je dilemma!
ik vind dat je dit samen met je man moet beslissen, en je zegt: ik kan dit tegenover mijn familie niet maken. jouw man is ook jouw familie, en je bent met hem getrouwd. dus ik vind dat dat vooraan staat. kijk eens in de koran wat die zegt over het huwelijk. praat hier samen met je man over, en niet eerst met je ouders. je hebt voor je man gekozen, en beslissingen over jullie kindje maak je samen met je man en niet samen met je ouders, en al helemaal niet voor je ouders!
Dat is een beslissing voor jouw en je man en niet voor de rest van de famillie. Ik zeg er ook bij je man want het is ook zijn zoon.
Dan maar scheve gezichten, in mijn ogen zou mijn gezin het belangrijkste zijn en belangrijker dan mijn familie .... En ik deel de mening van je man '' Er moet niet gesneden worden in een gezond lichaam ''
hey hey Je moet doen wat jij zelf wilt niet je familie. Het is jouw kind. mijn zoontje is op 9 feb. besneden vanwege medische redenen maar ook voor het geloof. Het lijkt allemaal heel erg en en zielig voor de jongens maar het valt echt heel erg mee. HIj kreeg eerst een zetpil (dormucum) om rustig te worden, zodat hij niet gaat huilen of gaat bewegen tijdens de operatie. Toen kreeg hij een spuitje in zijn piemel. Dat is de plaatselijke verdoving. Dat deed wel pijn. Maar dat was zo over. Het werd eerst allemaal schoongemaakt en de voorhuid werd losgemaakt. Veel jongens hebben allemaal viezigheid van binnen maar dat kan je zelf niet schoonmaken. Het zijn verstopte talgkliertjes. Daarna kreeg hij een klem op zijn piemel en werd de voorhuid weggesneden. Je was zo weer buiten. Na een uurtje was de verdoving uitgewerkt. En me zoontje begon toen heel erg te huilen. HIj viel gelukkig snel in slaap. Om de 6 uur kreeg hij een pijnstillers. Verder moest hij elke dag 3 keer gedouched worden zodat de wond snel kan genezen. Veder heeft tamer echt geen pijn gehad. Alleen die ene dag dan. Het verschonen was wel pijnlijk maar dat is normaal. Hij heeft verder geen bloedingen gehad of wat dan ook. 4 dagen daar werd de klem eraf gehaald en en de volgende dag is het buisje er af gevallen. Het is nu 3 weken geleden en had is bijna helemaal genezen en het is niet pijnlijk meer. Ik zou een besnijdenis zo jong mogelijk doen, want ik heb zo veel verhalen gehoort, zoals nachtmerries, bedplassen of niet durven plassen of wat dan ook. dat wilde ik me kind sparen. Mijn zoontje heeft de smartlap methode gehad, de klem je hebt ook een andere methode dan wordt het gehecht en dan hoef je neit meer terug gekomen en vallen de hechtingen er vanzelf af. hier wat tips van mij laat hem geen strakke ondergoed en broeken dragen. Lekker van dat jogging spul aan laten trekken, om de 3 uur luier verschonen ookal heeft hij maar weinig geplast. Gewoon voor de wond zodat die zo schoon mogelijk blijft. Als hij een poepluier heeft snel verschonen anders wordt de wond vies en kan het gaan onsteken, de pijnstiller om de 6 uur geven ookal heeft hij geen pijn. MIjn zoontje is nu helemaal genezen. de wond is mooi dicht. Je moet je ook goed aan informeren waar je je kind laat me besnijden als het voor het geloof is. ER zijn erkende centrums waar ze de besnijdenis uitvoeren en centrums waar ze het stukken goed koper doen en waar het dus fout kan gaan. Ik heb mijn verzekering gebelt en zij hebben het centrum waar mijn zoontje is besneden aangeraden en het werd ook helemaal vergoed. Wij mochten ook de ingreep zien. En dat vonden wij zelf wel prettig. Ik wilde bij me zoontje zijn en hem niet alleen laten met deze gebeurtenis. Mijn zoontje mocht de zelfde dag niet douchen en zeker niet in bad. De voglende dag mocht hij 3x per dag douchen, de wond wordt dan goed schoon en zo geneest het sneller en heeft je zoontje er minder last van. Hij knapte snel op alleen het verschonen en het douchen vond hij eng en pijnlijk. nu niet meer