pfff wat een discussie weer, sommige kindjes hebben het huilen gewoon even nodig om de dag te verwerken, zo ook mijn zoontje, en ja die laat ik gerust even huilen. En sommige kindjes hebben juist troost nodig, ga gewoon op je gevoel af, laat je de les niet lezen door een ander, als jij denkt dat je je kind even moet laten huilen dan doe je dat, denk je dat troosten helpt, dan doe je dat.
Dit dus, echt helemaal. Wij hebben wekenlang naast onze dochter gezeten, geslapen, haar getroost. Razend werd ze ervan. En slapen deed ze nog steeds niet. Maar ik bleef volhouden omdat ik hier voortdurend las dat laten huilen slecht voor de hechting was, dat je een kind móest troosten, dat je er altijd bij moest blijven. Omdat zowel zij als wij gebroken waren door het slaaptekort, hebben we het rond 11 maand anders aangepakt. Knuffelen, kussen, bedje in, slaapliedje en naar buiten. 2 min laten huilen, even troosten zonder oppakken, 5 min laten huilen, weer terug. En daarna sliep ze. Beter dan ze ooit gedaan had, en langer dan ze ooit gedaan had. En sindsdien slaapt ze door. En nee, ik zou dit nooit doen bij een baby van 2 maanden. En nee, ik vind het niet prettig om mijn dochter te horen huilen. Maar nee, niet elk kind is geholpen met het koste wat kost troosten en oppakken en nieuwe energieprikkels krijgen van de ouders. Het is echt nooit zo zwart/wit als sommigen het hier stellen. Elk kind is anders.
Juist als je zelf geworsteld hebt met een en ander zou je toch denken dat je daardoor wat milder bent in je oordeel. Maar goed, blijkbaar niet dus.
Ik snap dat even laten huilen wat hard kan klinken, maar ook hier is het nodig voor dochterlief om heel even te huilen voor ze in slaap valt. Dit is meestal nog geen minuut, maar zodra ik haar ga troosten wordt ze alleen maar weer wakkerder en wil ze niet meer naar bed ... tsja, doen wat goed voelt! Maar voor de duidelijkheid, ik denk dat het voor alle moeders geldt die hun kindje even moeten laten huilen, dat vinden we echt niet leuk! Het is alleen wel nodig zo nu en dan.
Ik wil me dan ook hierin inmengen als ik me niet vergis zijn alle slaaptrainingsmethedes bedoeld voor kinderen ouder dan 6 maanden. Ik ben geen voorstander van "laten huilen" of " troost je kindje todat je zelf helemaal uigeput bent want anders is de hechting niet goed". Ik weet uit eigen ervaring (helaas) en uit de omgeving dat je als en kersverse ouder soms dingen niet optimaal kan aanpakken. En dat met de beste bedoelingen, hoor. Alleen pakt het soms niet zo goed uit. Ik moet erbij zeggen dat voordat mijn eerste kind was geboren was ik helemaal verliefd op de ideeen van UP en dragen-en-voeden stuff. Maar mijn dochter vond het niks.zij had juist behoefte aan rust en regelmaat.het beste wat je kan doen is je knd echt leren kennen en proberen te begrijpen wat zijn huiltje betekent. Sommige kinderen hebben het nodig om even te jengelen voordat ze in slaap vallen, die moet je dus echt niet gaan oppakken en troosten op dat moment. Met mijn tweede kind ben ik wat handiger en heb ik meet ervaring als moeder, die laat ik wel huilen ( meestel stopt ie zodra ik de deur van zijn kamer uitloop en dan gat ie ristig liggen). Ik durf het nu omdat ik meer mijn gevoel kan vertrouwen. Maar ik kan me voorstellem dat je, als een jonge ouder, niet atlijd zeker bent. Dan kan z'n boek een leiddraad bieden. Ik vind het dus heel fijn dat ze er zijn.
Ik heb het boek ook en ga het na de verhuizing toepassen als alles weer rustig is. Mijn dreumes slaapt al 13 maanden tussen ons in en wil haar nu echt definitief nasr haar eigen kamertje hebben. Het niet oppakken is voor onzr situatie denk ik wel zinvol want de kleine weet precies wat ze moet doen voordat mama komt ik ben benieuwd hoelang het bij ons gaat duren
Ende discusdie laten huilen, onze prinses heeft dat naar mijn mening nodig en snapt dingen goed, een baby van 2 maanden daarin tegen oke maar het hechten zijn wij wel voorbij en nee geen uren maar wil dalijk echt consuquent deze methode gaan toepassen want op dit moment bepaald zij de regels en zo hoort t niet maar voor alsnog begin er aan als we verhuisd zijn zodat er rust en regelmaat aanwezig is ook erg belangrijk voor haar
Meestal kun je aan de huil wel horen of er echt wat is. Hier ook een dramamaker in huis, die alles aangrijpt om tijd te rekken. Dan komt hij bijvoorbeeld met buikpijn nar beneden, kijkt heel zielig, en vervolgens ziet hij dat de tv aanstaat en is helemaal afgeleid. Ik breng hem dan weer terug en heel de buikpijn is vergeten. Ik geloof ook niet dat de methode zegt dat je bij het naar bed brengen niet mag knuffelen of jussen. Juist wel als onderdeel van het bedritueel. Maar daarna niet meer, want het is juist die extra aandacht, waarvoor het drama gemaakt wordt. Heeft je kind meer aandacht nodig?geef die dan overdag. Na bedtijd heeft hij voral slaap nodig. Wel alert blijven natuurlijk. Bij echte buikpijn hort een andere aanpak natuurlijk. Maar als je je kind jent, dan kun je dat ook herkennen.
Maar jij heb het nu over een ouder kind die al kan praten dus kan zeggen wat er is. Bij een baby die alleen nog maar kan huilen om iets duidelijk te maken vind ik dat je altijd moet reageren. Want dat hij geen honger kan hebben en een schone luier heeft, of dat hij niet geknuffeld wil worden, wil niet zeggen dat er dan niets aan de hand is. Bij een huilende baby weet je het gewoon niet en als mensen zouden weten hoe belangrijk het is om op het huilen te reageren, wat de reden van het huilen ook is, zouden ze echt niet meer een weerloze baby in zijn eentje laten huilen.
Mijn ervaring met onze dochter is dat als er echt wat is ze ook wel lacht als we binnen komen maar vervolgens wel verder huilt of flink snikt. Ik ben begonnen met naar haar toe gaan met 3 minuten na dat ik er weg ging. Nu op deze leeftijd weet ik dat ze ons in de maling neemt omdat het huilen over is zodra we er zijn en dan gaat ze vrolijk kletsen. Al is ze eerd weer rustig als ik haar even mee neem naar beneden en dan na een kwartiertje weer naar bed, dan als ik haar laat liggen dan blijft ze dus gerust 3 uur lang brullen. Ach slechte slaap periodes horen erbij en nobody's perfect. Ik ben meer en het type van doe wat goed voelt en zeg tegen ze wat je verwacht ondanks dat ze het niet begrijpen (eens gaan ze hete begrijpen en dan zijn vaste zinnen al erg vertrouwd). Ik heb nog nooit een boek gevolgd, of een bepaalde manier van opvoeden.