Schelden doe ik nooit maar een tik geven wel als ze niet luistert en ik al niet goed in mn vel zit.. De 1 is zo en de ander zo, zeg gewoon dat je verkeerd zat dat snapt ze inmiddels wel. Niemand is perfect en dat mogen de kids ook weten.
Mijn moeder heeft mij vroeger ook eens 'akelig rotkind' genoemd, omdat ik de stiften zonder dop op mijn nieuwe kleren had gelegd..... Ik weet het nog, ze kwam stampend de trap af..... Maar ik heb er niet onder geleden hoor, vind mijn moeder er echt niet minder aardig of lief door. Ik was gewoon een enorme sloddervos en mijn moeder was het zat (terecht). Dat ik het nog weet komt doordat ik er van schrok, maar dat was misschien helemaal niet verkeerd. Ik zou er niet teveel aandacht meer aan geven, dan maak je het alleen maar groter. Gewoon op een rustig moment afspraken met je kinderen maken wat je van ze verwacht en waarom je het vervelend vindt dat ze niet luisteren. Iedereen schiet wel eens uit zijn slof, kinderen moeten ook leren dat je maar een mens bent en dat ze soms te ver gaan.
Ze is nu spelen bij een kindje uit haar klas. Ze kwam thuis. Lat heeft haar onverwachts uit school gehaald. En ze begon er ook gelijk zelf over Ik wist het wel. Het zat mij ook niet lekker en haar ook niet. We hebben het uit gepraat en heb eigenlijk gelijk toen ze binnen kwam gezegd dat ze het heel lief is. En hebben lekker geknuffeld nu spelen bij een klasgenootje en weer een les geleerd ik dan. We blijven leren.
Erg vervelend dat dit gebeurt is. Goed dat je je excuses hebt aangeboden, maar ik kan me best voorstellen dat zowel jij als je dochter zich hier toch rot onder hebben gevoeld de rest van de ochtend. Je schrijft zelf al: na schooltijd nogmaals excuses aanbieden met een dikke knuffel. En de rest van de dag echt laten merken dat het excuus gemeend is door wat extra tijd en aandacht aan haar te besteden. Verder herken ik je gevoel wel. Die ochtenden... Vreselijk, ik kan er ook moeilijk mee overweg als man en ik beiden moeten werken, zoon naar de opvang. Nu ben ik een paar maanden thuis dus helemaal Zen en relaxed. Maar ik kan wel al opzien tegen die twee ochtenden in de week straks dat de één naar de oppas moet en de ander naar de voorschoolse opvang. Het scheelt om 's avonds alvast de ontbijttafel te dekken en dingen die je al klaar kunt maken klaar te zetten. Ik vind het niet lekker om het brood voor het lunchpakket de avond ervoor al te smeren. Maar ik zet al wel de bekers met drinken om mee te nemen de avond ervoor klaar in de koelkast. Scheelt qua tijd niet super veel, maar is in je hoofd alweer een ding minder wat je hoeft te doen. En dat scheelt bij mij wek altijd een boel! Ook kleren 's avonds al klaar leggen (voor mezelf en zoons) scheelt. Verder vind ik het eigenlijk het fijnste om mezelf ná het ontbijt pas aan te kleden (vroegah toen ik nog kinderloos was deed ik dat zo) Maar om de één of andere reden ben ik sneller klaar als ik me eerst omkleed en daarna pas ontbijt. Dus draai ik het tegenwoordig op werkdagen om. Zoonlief kleed ik pas ná het ontbijt aan, om een ernstig verhoogde bloeddruk te voorkomen als hij om appelstroop vraagt. Zo zonde als je je kind kant en klaar hebt en ze knoeien op hun kleding. Kun je weer opnieuw beginnen. Verder geen tips. Deze dingen schelen voor mij wel, maar ik kwam vaak op de dag dat ik zoon naar de oppas moest brengen toch met meer stress aan op m'n werk dan de andere dagen.
Jij bent ook maar een mens he, soms verlies je gewoon je geduld en flap je er iets uit wat je helemaal niet meent. Dat doen kinderen toch ook wel eens? Gewoon goed uitleggen dat je ongeduldig was en dat je daarom ineens zoiets eruit flapte, maar dat je haar juist helemaal geen rot kind vindt; het kwam door de haast dat je dat zei. Zij herkent dat vast ook wel, heeft er vast ook wel eens iets uitgeflapt toen ze erg boos was. Verder mág je ook best boos zijn als zij zich moet aankleden, maar blijft treuzelen, je hoeft niet alles van te voren op te vangen door kleding klaar te leggen en een uur eerder op te staan (ik zeg maar wat; sommige dingen zijn wel fijn natuurlijk om eerder klaar te maken, maar het moet wel binnen het redelijke blijven). Jij mag ook best van haar verwachten dat ze 's ochtends tijdens het kwebbelen haar pyjama uit trekt en wat mee helpt. Dat je je schuldig voelt, begrijp ik goed hoor, maar ook heel goed dat je er verder mee wil en er van wil leren!
Las laatst ergens een tip en die heb ik ook een paar keer geprobeerd: Een time timer neerzetten (op een half uur instellen ofzo) en duidelijk zeggen wat je verwacht dat ze binnen die tijd heeft gedaan. http://www.ict-cks.be/website/images/tools/tt_virtual.swf