Zo, nu in het juiste forum: Jeez wat ben ik een draak geworden! Echt, bij ieder dingetje loop ik te mopperen. Vooral manlief moet het zwaar ontgelden. Het ging even een paar weken goed maar inmiddels is de draak weer terug. Manlief noemt mij ook wel Momzilla ipv Linda Het stomme is dat op het moment dat ik aan het draken ben (ja, het is bij ons een werkwoord geworden ) ik het niet kan stoppen. En later heb ik er spijt van dat ik zo naar deed. Hebben jullie hier ook last van? En zo ja, hoe gaan jullie hier mee om? En hoe lang kan dit nog duren? Ik ga volgende week beginnen met zwangerschapsyoga om hopelijk een beetje meer rust te kunnen vinden (en lekker te bewegen).
Heel herkenbaar... Vooral van het stukje spijt hebben Als het over is denk ik echt, what the hell was i thinking!?!
Gniffel... ja erg herkenbaar. Ik kan echt heel stom reageren. Vriendlief weet gelukkig waar het vandaan komt, en zegt dan wel eens heel zachtjes "hey, reageer eens niet je hormonen op mij af!" Waarna ik weer zeg "ja zeg wie zijn schuld is het dat ik uberhaupt zwanger ben??? had 'm in je broek gehouden dan???" En dan kijkt ie me aan.. en lachen we samen. Pff. Ik herken mezelf amper! Ben ook wat ongeduldiger met mijn zoontje (1,5 jaar). En dat vind ik veel erger! Driftbuien kan ik veel minder goed tegen, en als ie blijft jengelen om een koekje ofzo, kan ik echt uit mijn slof schieten. Dat probeer ik wel echt in te houden, want dat kan echt NIET!
heel herkenbaar. het was een tijdje over maar sinds de 32 weken grens is het er weer. merk ook dat mn hormonen weer aan het rommelen zijn. ben opeens weer misselijk, het vlees is weer smerig en de koffie smaakt niet meer. ook beginnen mn nagels stuk voor stuk af te breken. dus denk dathet daar gewoon mee te maken heeft. het is alweer wat minder nu. heb vandaag een dag dat ik van iedereen hou hahaha. ben net na weken maar es bij mn moeder langs geweest en heb mn man net een berichtje gestuurd dat ik zo veel van hem hou haha is weer es wat anders dan mn gezeur
Zo herkenbaar! Ik voel me echt een heks in mijn eigen huis! Vroeger had ik mijn hormonen nog onder controle maar de laatste weken maak ik echt over alles een drama. Als mijn vriend bijvoorbeeld de afwas niet heeft gedaan is het net of de wereld voor mij vergaat en als zijn adem stinkt omdat hij zijn tanden nog niet heeft gepoetst hoeft hij zeker niet dichter te komen Ik haat mezelf soms echt en ik probeer mezelf onder controle te houden, maar dat lukt me echt bijna niet. Ook mijn vriend zijn dochtertje moet eraan geloven. Mijn vriend begint dan vaak te lachen en zegt dat ik net de boze stiefmoeder ben van in de film Assepoester Ik ben veel strenger geworden en in discussie gaan hoeft ze ook niet meer te proberen. Gelukkig heb ik ook nog mijn goede momenten en ziet mijn vriend er de fun nog van in. Maar eerlijk gezegd, hij krijgt het echt zwaar te verduren