Hallo, Mijn zoon van bijna 10 maanden vindt het erg leuk om aan mijn haren te trekken. Als hij dit doet, dan krijgt hij meteen een "Nee, dat mag niet". Dan stopt hij nu ook wel snel of begint er niet aan. Eergisteren vertelde ik mijn moeder, dat hij dit niet meer zo doet. En het is echt niet meer heel erg hoor, maar accepteren doe ik het zeker niet. Wat hij ook graag doet is bijten in de neus, dat zullen velen van jullie wel herkennen. Soms moet ik er wel erg om lachen. Maar nu gaat het om het volgende: Als hij mijn haar beet pakt, neem ik zijn hand er van af en dan aai ik met zijn handen over mijn haar en zeg ik "Lief, lief". Dan moet hij lachen. Zodra ik zijn handen los laat, gaan zijn ogen op verwilderd staan en wilt hij mijn haren grijpen. Natuurlijk ben ik hem voor. Of hij wil mijn mond onderzoeken 'tanden, wat zijn dat voor rare dingen' en ik heb ook een tongpiercing, dus dat is ook interessant. Nix mis mee, maar dan gaan zijn ogen weer verwilderd staan en dan wordt hij heel hardhandig. Vanavond (hij leert momenteel staan en stappen) stond hij op mijn schoot en ik wil met hem neusje neusje doen. Iets zacht aardigs. Dan moet hij weer lachen en dan zie ik zijn grote zwarte gat op mij afkomen (haha ook daar kan ik wel de humor van inzien, maar laat het niet gebeuren natuurlijk (met die 6 tandjes van hem in zijn mond). Toch lukt het mij soms neusje neusje te doen en moet hij daar vriendelijk om lachen (of is het uitlachen haha). Dan ineens haalt hij uit en slaat mij midden in het gezicht of wil zijn duim diep in mijn oog drukken. Is dit normaal (tja, ontdekken natuurlijk)? Uiteraard krijgt hij een NEE en zeg hem ook waarom ik dit niet fijn vind. Oja, als ik hem eten geef en ik leun bij het geven pap of een boterham even met mijn arm op 'zijn' kinderstoel, dan duwt hij mij hardhandig weg of gaat trappen. Maar toch, hebben mensen hier ervaring mee? Is dit een fase (want hij heeft dit eigenlijk al vanaf het begin. En begrijp me niet verkeerd, want het is een heel leuk en blij manneke, maar ik vraag mij dit toch af. Thanks
ja heb hier ook een manneke zitten die dit doet erg aan haren trekken aaien hielp ook niet want dan dacht hij van hah kan ik mooi weer grijpen ik zeg dan ook echt nee met strenge ogen nee doet auw gaat hij lachen en probeerd het weer toen was ik het een keer zat en heb hem een keer aan z'n haartjes getrokken (klein plukje trouwens zodat hij het ook zou voelen) en zowaar heeft het hier geholpen als hij weer eens zo'n bui heeft dat hij het haar van z'n zus wil pakken en ik zeg dice kijkt hij mij verdrietig aan en schud nee en gaat weg het zelfde met bijten heb hem ook een keer gebeten omdat hij me wel heel hard beet in mijn wang het bloede zelfs een beetje sindsdien weet hij nu ook dat het auw doet mijn zoontje is net 1 geworden
Sorry, ik heb geen tips voor je, maar ik moest hier erg om lachen Ik zie precies voor me hoe dat er uit ziet...hahaha...
En heb je wel een het vingertje diep in je neus gehad, als je even niet oplette waar het handje naartoe ging? Tranen staan dan in je ogen. Verder klinkt het heel bekend. En nee zeggen helpt niet. En ook een periode haren trekken teruggedaan (maar dan veel zachter natuurlijk), ook dat helpt niet altijd.
Kan ik mij best wat bij voorstellen, want ik moet er zelf ook vaak om lachen. En ook als ik mijn verhaal weer terug lees, zie ik alles voor mij en whaoaaa, gaat ze weer. Niet waar hij bij is natuurlijk (behalve dat zwarte gat met die tanden die op mij afkomen en die zeer donker bruine duivel oogjes), anders leert hij er nog niets van. Hij zal mij niet overrulen, want dat pik ik echt niet, maar tjonge het is wel een gedoe hoor.
Heel bekend, het is ontdekken en uittesten en dat wordt nog erger hoor! Het harentrekken heb ik ook snel afgeleerd, ik heb idd ook een keer teruggetrokken. het is consequent blijven, het duurt echt even, maar op den duur kom je erachter dat hij luisterd. Tegenwoordig zet ik mijn zoontje op de gang als hij bijt, maar daar is die van jou nog te klein voor. Voor die tijd zei ik nee, en zette hem weg en dan negeren, dat begrijpen ze snel genoeg.
Hier ook zo'n meisje.. Aan komen rennen en even hard in mijn arm bijten (en dan ook echt vasthouden en dat ik haar echt hardhandig weg moet duwen omdat het zo'n pijn doet). Haren trekken idd, slaan in mijn gezicht op momenten die je niet verwacht. Als ik haar een kusje wil geven klemt ze zich vaak vast rond mijn nek en probeert in mijn wang te bijten. :S Vorige week stond ze op de commode omdat ik haar broek even goed op wilde trekken en sloeg ze me heel hard in mijn gezicht, dus ik zeg meteen boos: 'Dat mag niet he!' Komt ze heel dichtbij met haar boze gezichtje bij de mijne en zegt terwijl ze haar wijsvingertje ophoudt, 'Nie he!' 'Nie he!' Nou eerlijk gezegd kwam ik niet meer bij, maar dit moeten we echt niet hebben want straks krijgt ze de overhand op me.
Oei oei, dat is niet mis zeg. Tja, stom dat ik daar niet aan gedacht heb. Ik had neer moeten zetten hardhandige baby's i.p.v. mannetje. En dat terwijl ik juist zo geëmancipeerd ben. DUH
Mijn zoontje doet het ook. Haren trekken, krabben, knijpen. Verschrikkelijk, maar het ergste is dat hij het volgens mij allemaal wel lief bedoeld. Ik zeg ook altijd duidelijk NEE, en dan kijkt hij me echt aan van: wat bedoel je nou mama, ik ben toch lief. Dan pak ik zijn handje en laat ik zien wat lief doen is, maar toch... af en toe
Erg herkenbaar dit! Mijn zoontje bedoelt het ook lief volgens mij. Hij geeft namelijk al heel lang 'zoentjes', maar sinds hij tanden heeft, bijt hij er ook bij. Helaas. Ik word dan wel boos, zet hem neer en negeer hem even (zou leuk zijn als zijn vader dat ook doet...), maar hij snapt het gewoon echt niet. Dan is het van huh-huh, big smile. Ook haren trekken doet hij graag, maar ik heb ook begrepen dat dat echt uit liefde is. Net zoals aapjes dat doen zeg maar. Misschien kost het mij wel meer moeite om boos te worden omdat ik weet dat hij het niet gemeen bedoelt. Maar ik vind het wel lastig omdat ik ook hoor dat hij het op het kdv ook doet. Misschien toch maar een keer terugbijten dan? Ik weet niet of ik dat kan...