De titel zegt het al! Ik heb een tijdje getwijfeld om dit topic te openen, maar bij deze doe ik het toch. Ik weet dat ik niet teveel van die nare horror verhalen moet lezen of bekijken op tv, maar toch doe ik het! Toen mijn man en ik net getrouwd waren waren we niet van plan om gelijk zwanger te worden, we hebben eerst ons huisje opgeknapt etc. Nu wil hij graag kinderen. Ik ben ruim een jaar geleden gestopt met de pil en zijn sindsdien aan het proberen. Maar ik betrap mezelf erop dat ik bewust niet wil "klussen" in mijn vruchtbare periode. Ik heb het hierover gehad met mijn man, en hij zegd dat ik er dan misschien nog niet aan toe ben om kinderen te krijgen. Maar ik weet zeker dat het hier niet aan ligd maar dat het puur uit angst is voor de bevalling. Dit gevoel gaat echt niet weg. Jullie zullen wel denken, je doet het anders wel zonder bescherming. Ja, dat is waar. Als ik zegmaar per ongeluk toch zwanger raak kan ik niet meer terug! Dan zal ik die bevalling maar op me af moeten laten komen! Ik weet het echt niet meer. Ik vind die angst zo raar! Zijn er meer vrouwen die dit gevoel ook hebben/hadden? Hoe zet je je hier overheen? Ik stel me wel eens voor om een kleintje te hebben, dat lijkt me vreselijk leuk, mijn man is een hele zorgzame en lieve man en heel leuk met zijn tante- en omezeggers. Ik ben gewoon bang dat ik me nooit over die angst heen kan zetten en dat wij dus nooit kinderen zullen krijgen. Kan iemand mij helpen?
Voordat ik zwanger werd, was dat ook echt mijn ergste nachtmerrie. Niet zo erg als het van jou denk ik, want het hield mij niet tegen om zwanger teworden. Maar ik zal je zeggen, nu het er over een week of 13 aan zit te komen (duurt nog even) ga ik er telkens meer naar uitkijken. Klinkt heel raar, maar ik heb er bijna zin in. Ik ben zo nieuwsgierig of we een zoon of dochter krijgen en hoe hij/zij eruit ziet, dat ik daarom eigenlijk niet kan wachten tot de bevalling eraan komt.
Twijfeltje, Ik heb precies hetzelfde als jou...ik ben er ontzettend bang voor, zo bang dat ik ook dacht de vorige keren dat mijn NOD eraan kwam aan de andere kant zou ik blij zijn als ik niet zwanger ben want dan moet ik dus ook bevallen pfff ik snap je helemaal. Ik ben bang voor de pijn van de weeen en ik ben heel bang voor het hechten dat schijnt echt zeer te doen
Dani, Maar het houd je niet tegen om zwanger te worden? Denk je dat je je er dan wel overheen zou kunnen zetten? Twijfeltje...
Ik denk dat bijna iedereen wel een beetje bang is, op haar eigen manier... Maar het schijnt dat het 't allemaal HEEL erg waard is, wanneer je je kindje in je armen houdt, en dat je dan de pijn zo vergeten bent.
Mijn man en ik zijn allebei bijna 30 en we zijn allebei ontzettend hard toe aan een kindje, dus dat verlangen is groter dan mijn angst op dit moment....als ik zwanger blijk zal ik wel ff moeten slikken en denk wel dat ik tot het moment zelf schrik zal hebben maar ja het moet er toch uit hoe dan ook...maar heb van mezelf al een heel erg lage pijngrens ik weet echt niet wat ik me er bij voor moet stellen, maar ja je moet of je wilt of niet, dus ik probeer er dan niet teveel bij stil te staan, hoop dat dat zal lukken.
Dit is ontzettend herkenbaar. Ik wilde niet zwanger worden, omdat ik bang was om te bevallen. Nu ben ik zwanger en nog steeds bang om te bevallen, maarja ik kan niet meer terug. Ik heb mezelf dus gedwongen. Ik heb vooraf wel informatie opgevraagd in ons ziekenhuis over de mogelijkheden voor pijnbestrijding. Ik weet nu, dat als ik het echt niet meer trek ik een ruggenprik mag. Maar daar twijfel ik nu nog over. MIsschien lukt het me toch zonder. Maar bij de eerste twijfel ga ik direct naar het ziekenhuis en laat ik mezelf verdoven. Nu zijn ook de regels veranderd en moet in ieder ziekenhuis pijnbestrijding worden geboden als de vrouw daarom vraagt. Misschien heb je daar iets aan. O ja, wat mij ook helpt is het besef dat het één dag pijn lijden is. Daarna heb je als het goed is een baby in je armen. En vergeet niet dat er ook heel veel vrouwen zijn die het allemaal wat erger maken dan het is.
Twijfeltje, Je hoeft echt niet bang te zijn voor de bevalling bijna iedere vrouw in de wereld maakt het mee, en iedereen maakt het anders mee de ene duurt het 2 uur bij de andere 4 uur en soms 2 dagen het verschilt per vrouw (iedereen maakt het anders mee). Als alle vrouwen in de wereld dit kunnen 'bevallen' dan kun jij het zeker en ik ook, anders waren er hier in de wereld geen vrouwen meer overgebleven. Ik wil ook graag kinderen maar ik denk niet aan de bevalling en allerlei nare verhalen hoor ik ook maar trek mij er niets van aan omdat iedere vrouw het anders beleeft bij de ene is het makkelijk dan bij andere. Er zijn vrouwen die helemaal geen kinderen kunnen krijgen en ik ken er een paar zitten met verdriet, wanneer je zwanger word dit is de mooiste kado die je kan krijgen en niet alle vrouwen krijgen dit jammer genoeg.... Dus denk niet aan de bevalling laat het gewoon op je afkomen, want wanneer je de wonder baby in je armen krijg dan vergeet je de grootste pijn die je hebt meegemaakt en mischien ervaar jij dalijk de bevalling heel makkelijk en word je de gelukkigste moeder van de wereld. Maak je niet druk laat het op je afkomen het is het waard, je krijgt een mooi baby (wondertje) dit is jou wens of niet! Groetjes, ANGEL24
Geloof me als je eenmaal zwanger bent weet je dat het moment van bevallen er ooit aan gaat komen en daar heb je dan totale vrede mee.. Ik leef er inderdaad nu ook naartoe.
ik ben ook best bang voor de bevalling, maar niet te bang om zwanger te worden. Waarom spreek je dan niet met je man af dat je een ruggeprik krijgt? Dan is de angst misschien een stuk minder?
Moest er eerst ook echt niet aan denken hoor haha. Wilde eerst ook geen kindjes om dat ik bevallen helemaal niet zag zitten maar inmiddels is er het een en ander anders geworden en maakt het mij geen bal meer uit. Ik ben al blij als ik zwanger kan zijn.. en bevallen...tja, pijn zal het vast en zeker doen maar ze kunnen je ook goed helpen met de pijn en als je eenmaal je wondertje in je armen hebt weet je waarvoor je het gedaan hebt denk ik
Soms ben ik ook wel bang dat het zal mislopen ofzo, voor de pijn ben ik minder bang, dat heb ik er voor over als mijn kindje gezond is en ik er levend vanaf kom
ik heb ook wel gedacht van hoe zou het met de bevalling zijn zu je vel pijn hebben of valt het mee. maar ik ben nog nooit zo bang geweest als jou. ik zie het allemaal wel. ik was blij dat ik eindelijk in verwachting zou zijn. en dat moment is eindelijk aangebroken het is nog pril maar het zit er dat heb ik maar! ik denk nog steeds niet van oh bah straks bevallen. nee daar doe je het toch voor dan mag je eindelijk jou kleine engeltje in je handen houden. ik heb er echt alles voor over voor zo'n klein hummeltje dan is een bevalling denk ik niks. als je het graag wilt dan moet je je niet laten tegen houden door een bevalling. gewoon op je af laten komen en jezelf niet gek maken. liefs
Ik snap je angst wel meid.. Ik had het ook tijdens mijn eerste zwangerschap, niet zo heftig maar ik was wel bang. Bang voor het onbekende. Maar je krijgt zoveel gesprekken met een verloskundigen en die vragen echt wel aan jou of je er tegenop ziet en hoe je het het liefste wilt enz Ze helpen je echt met je angst. En weet je wat het gekke is, ik was zo bang voor de bevalling, maar toen het eenmaal zover was ging het gewoon vanzelf. Je denkt dan helemaal niet over angst na, je denkt alleen maar : nu wil ik mijn kindje zien ! Nu zijn wij bezig voor een 2e, en nu ben ik dus "weer ! bang voor de bevalling.. Maar ik denk dat ik gewoon veel gesprekjes ga voeren met de verloskundige, en dan komt het vanzelf wel goed.
Hi Ik wil je even een hart onder de riem steken, het valt echt mee, en het is een veel gezegd ding maar je bent het de volgende dag alweer vergeten. Mijn bevalling duurde 24 uur met vanaf minuut 1 weeen om de 5 minuten, met uit eindelijk een keizersnee maar het viel me echt heel erg mee, vooral als je je kleine wondertje in je armen hebt.... Dus heel veel succes met zwanger raken, en zie er alsjeblieft niet tegen op... liefs nony
Ik had die angst niet...ik dacht juist "laat maar komen ik kan dat aan" En ik heb een bev. gehad van 45 uur. Heftig was het zeker...en lang. Dat ga ik niet ontkennen ...maar er zijn er zoveel die het wel makelijk afgaat. En dames die liever bevallen dan naar de tandarts gaan Maar tijdens de bevalling dacht ik even dit hoeft niet meer.... 2 Dagen later was ik het allemaal alweer vergeten en heb ik alweer volop kriebels voor een 2de...nee echt je vergeet het zo die pijn en heftigheid. En al was het een bev. van 90 uur ik doe het zo weer...vond het helemaal geweldig dat ze er eindelijk was. Bevallen is best wel ff eng..maar de begeleiding in NL is goed en boven al ...JE KAN HET! 8)
Ik kan zelf niet zeggen dat ik angst heb gehad voor de bevalling, natuurlijk vond ik het wel spannend, maar niet dat ik niet zwanger durfde te worden, ik denk dat voor iedereen wel geldt dat je tijdens de zwangerschap er toch naar toe groeit, en het allerberlangrijkste is dat je sommige mensen om je heen nog wel een met horrorverhalen rondstrooien. natuurlijk hoor je regelmatig iets van een ander, maar je moet maar zo denken, je hoort altijd de verhalen waarin wat gebeurd. Omdat dat spannend klinkt. en de gewone bevallingen klinken niet 'spannend' genoeg. ik denk dat er samen met mij genoeg andere dames tegen je kunnen zeggen.. natuurlijk voel je er wat van, het doet ook gewoon wel pijn, maar het wondertje wat je in je handen houdt is het dubbel en dwars waard! succes jip
De weeen zijn die te vergelijken met heel erge ongie pijn? Want dan kruip ik soms als over de grond vd pijn
ook dat is weer pp erg verschillend, ik had buikweeen en die kun je op zich wel goed opvangen, ik kon het niet vergelijken met ongie pijn, dat blijft continu en die weeen voel je aankomen, scrap zetten, en denken over een paar uur is de kleine er, dan kom je een heel eind