Tips/advies gevraagd - wat zou jij doen!?

Hoi allemaal,

Ik moet echt even wat kwijt en ik hoop dat jullie mij tips/advies kunnen geven, want ik begin ten einde raad te raken!

Ik zal proberen het kort uit te leggen, al ben ik niet zo goed in korte verhalen, ik zal m'n best doen

Ik zit met een dilemma *pff, k weet niet zo goed waar ik moet beginnen...*.
M'n dochter is nu een paar maand oud, en haar vader en ik zijn niet meer samen. Toen ik zwanger was zijn we uit elkaar gegaan, en ben ik er verder alleen voor gegaan *dit wel na overleg/praten, we hebben SAMEN die beslissing gemaakt, hij is er dus niet 'zomaar vandoor gegaan!!!'.
Nadat we uit elkaar zijn gegaan hebben we altijd nog contact gehouden, en hadden we een goede (vriendschappelijke) relatie/band.
Zo'n 1,5 maand na de bevalling heeft hij z'n dochter voor het eerst gezien *eerder kon niet, omdat hij veel in het buitenland zit voor z'n werk*, en kreeg ik ook echt de indruk dat hij een trotse papa was
In september *geloof ik* heb ik voor het laatst contact met hem gehad, en daarna heb ik niks weer van hem gehoord en kan ik hem ook niet (meer) bereiken. Ik heb hem meerdere smsjes gestuurd en hem proberen te bellen, maar, geen gehoor.
Nou begin ik me echt zorgen te maken, en weet ik niet zo goed wat ik moet... Ik zat er al aan te denken om een van z'n vrienden een mailtje te sturen via facebook, maarja, dat vind ik ook weer zoiets 'raars'. 1 omdat ik hen er niet mee wil 'opschepen', en 2 omdat ik dan het idee heb dat ik het 'achter zijn rug om doe', en daar voel ik me nou niet bepaald prettig bij. En dan via facebook?...tja, komt misschien ook wat 'laf' over

Maar, dat is nog niet eens het punt waar ik het meeste mee zit, dat is hiermee:

Voor zover ik weet weten zijn ouders nog niet eens dat hij vader is geworden en dat zij dus een kleindochter hebben!!! Ik ga er vanuit dat hij het nog steeds niet heeft vertelt, want ik neem aan dat ze anders wel contact met me hadden gezocht/opgenomen, toch!?
Ik vind het zo ontzettend erg dat ze het (nog) niet weten!! Niet eens zozeer voor m'n dochter, want ze heeft een hele lieve en leuke opa en oma *mijn ouders*, en ze krijgt heel veel liefde van ons gezin, familie, vrienden, mensen om ons heen, maar ik vind het zo erg dat zij niet weten dat ze opa en oma zijn!! En dat terwijl hij nu al meer dan een jaar de tijd heeft gehad om hen te vertellen dat hun kleinkind onderweg is! *juist, hij heeft dus ook niet verteld dat ik zwanger was*.
Ik snap dat het moeilijk is om zoiets aan je ouders te vertellen *zoals je nu misschien begrijpt zijn we jonge ouders en was de zwangerschap niet gepland*, en dat hij het een lange tijd niet heeft durven te vertellen, maar hij heeft er inmiddels al langer dan een jaar de tijd voor gehad.
Dit is dus het punt waar ik graag advies/tips over zou willen hebben; moet ik het zijn ouders vertellen!?
Ik heb er al zo lang over zitten malen, ook al in m'n zwangerschap, maar op een gegeven moment had ik zoiets van: het zijn ZIJN ouders, dus is het aan HEM om het ze te vertellen, ik vind niet dat dat aan mij is. Bovendien heb ik het zelf ook aan mijn ouders & vrienden vertelt. Dus vind ik dat hij het ook aan zijn ouders/familie/vrienden kan vertellen. Bovendien denk ik dat ik onze (vriendschappelijke) relatie er alleen maar mee 'verpest/kapot maak' als ik het aan z'n ouders vertel. En ik vind het eerlijk gezegd belangrijker dat m'n dochter een goede en leuke band/relatie krijgt met haar vader dan met haar opa en oma *klinkt misschien lullig, maar zo denk ik er over*

De drempel voor mij is ook dat ik zijn ouders niet eens ken! Ik heb zijn moeder 1x ontmoet, maar toen hadden we nog niet eens een relatie. We kenden elkaar al 4 jaar voordat het serieus werd, en ik ben wel een aantal keer bij hem thuis geweest, maar dat was meestal 's avonds, voor en/of na het stappen, dus waren z'n ouders er niet of lagen ze al in bed. En tegen de tijd dat het serieus werd tussen ons woonde hij al op zichzelf, en kwam ik dus alleen bij hem over de vloer, niet bij z'n ouders. We hadden ook nog niet zo lang een relatie toen ik zwanger raakte, dus die 'tijd' van elkaars ouders ontmoeten was er (nog) niet van gekomen... Hij kende mijn ouders wel, omdat hij me weleens ophaalde, en m'n ouders me wel eens weg brachten.
Omdat ik zijn ouders niet ken vind ik het al helemaal raar als ik ze zou vertellen dat ik de moeder van hun kleindochter ben!

Maargoed, omdat ik denk dat ze het (nog steeds) niet weten, en m'n meisje al een paar maand oud is, begint het nu toch echt aan me te knagen. Doe ik hier wel goed aan om het ze niet te vertellen!? Ik voel me nu net zo'n b*tch die hun hun kleindochter 'afneemt'. Kortom: ik voel me k*t, kl*te, noem maar op! Ik heb er vandaag zo lang en veel over zitten malen dat ik me nu letterlijk misselijk voel *k heb buikpijn*. Het knaagt echt zo aan me, ik vind het zo erg!! Bah, ik weet echt niet wat ik hier mee aan moet, en daarbij komt dat ik m'n ex nu ook al niet kan bereiken. Ik maak me ook ontzettende zorgen over hem. *bah, k heb tranen in m'n ogen terwijl ik dit typ*
Moet ik het ze vertellen!? Moet ik het ze niet vertellen!?
Kan iemand me ALSJEBLIEFT helpen!? Heeft iemand misschien hetzelfde meegemaakt, of ken je iemand? Hoe heb jij/heeft zij het opgelost?
Ik begin echt ten einde raad te raken! Sjongejonge wat is dit moeilijk zeg!

Sorry voor het veel te lange verhaal, maar ik moest het echt even kwijt!!

Ohja, kom alsjeblieft niet aanzetten met negatieve woorden/dingen over m'n ex *die jullie nu ongetwijfeld zullen denken*, want dat is wel het LAATSTE waar ik nu op zit te wachten! Daar heb ik al genoeg van 'naar m'n kop geslingerd gekregen' het laatste jaar!

Ik hoop echt dat iemand me tips/advies kan geven!!

Liefs xx