Mijn dochter is dit jaar begonnen op het VO. Haar basisschooltijd was niet echt leuk. Ze werd niet echt gepest, maar hoorde ook niet bij de groep. In het begin van dit nieuwe schooljaar had ze een leuk clubje meiden. Ze had regelmatig een afspraak na school, ging weg met haar nieuwe vriendinnen, belde 's avonds nog regelmatig met ze. En opeens is dat allemaal verdwenen. Zelf geeft ze aan niet echt te weten waardoor dat komt. Er is niks voorgevallen oid. Ze geeft wel aan dat een meisje die nu in de groep wordt opgenomen in het begin van het jaar de positie had die mijn dochter nu heeft en ze heeft het gevoel 'ingeruild' te zijn. Ze heeft er echt enorm veel last van, is verdrietig, somber. Ze heeft het ook al aangekaart bij de mentor. Die gaf aan een gesprek te willen voeren met alle meiden over hoe je met elkaar omgaat (en dan niet expliciet de situatie van mijn dochter bespreken). Maar mijn dochter wilt dat niet. Ze denkt dat het allemaal niets uitmaakt. Gisteren kwam ze ook weer thuis en toen ik vroeg hoe het was op school zei ze: 'Niemand heeft iets tegen me gezegd of met me gepraat.' En als ik was zeg luisteren ze niet naar me. Ze sluit in de pauzes wel aan bij het groepje, maar voelt zich dus heel erg er niet bijhoren. De klas waar ze in zit heeft ook wel weinig meiden; 10 meiden en 20 jongens. Het groepje waar ze mee optrekt zijn in totaal 5 meiden. Met 1 iemand kan ze het wel goed vinden, maar die is buiten school erg druk met sport, dus haar spreekt ze ook niet echt veel. Ook hier in de buurt heeft ze nagenoeg geen vriendinnen. Ik vind het echt enorm moeilijk om te zien dat ze zich zo voelt. Ik gun haar echt zo een tijd met veel plezier en lol. Ik weet ook dat je vriendschappen niet af kan dwingen, maar mijn moederhart huilt bij de gedachte dat ze zich de hele VO tijd ook zo alleen gaat voelen. Hebben jullie herkenning hierin, tips, is het goed gekomen bij jullie kind?
Ik herken je verhaal helemaal. Een vliegende start op het VO met een toffe groep vriendinnen. Maar 1 kind bleek een enorme stoker en kreeg het hele groepje mee. Het is hier inmiddels echt pestgedrag. Overal waar ik lees is de boodschap eigenlijk: dit komt niet meer goed, wissel van school. Niet echt opbeurend.
Och, wat ontzettend sneu zeg. Snap dat dat pijn doet aan je moederhart. Ik herken het een beetje maar wel anders, mijn dochter is een stuk jonger maar heeft maar 4 meisjes in de klas in totaal, en toevallig is er geen enkel meisje waar echte aansluiting mee is. Ze speelt her en der wel wat met ze maar echt goede vriendinnen, nee. Dat groepje meisjes waar je dochter eerst mee omging, vind jouw dochter die meisjes nog wel aardig en wil ze graag bij hen horen? Of is de klik er niet echt (dat kan natuurlijk) en wil je dochter eigenlijk ook liever andere vriendinnen? Zit ze op een sportclub, muziekvereniging, clubje van kerk, noem maar op, zoiets? Dat is natuurlijk ook echt een plek om vriendinnen te maken. En als ze daar dan wel vriendinnen heeft dan is het misschien makkelijker om te accepteren voor haar op school geen echte vriendinnen te hebben? Als ik kijk naar bijv mijzelf, mijn man etc dan zijn de vriendengroepen waar we rond 16 jarige leeftijd leuke dingen mee gingen doen en uitgaan enzo niet de vrienden van school, maar vrienden van andere origine (mijn man bijv groepje van voetbal, ikzelf van scouting)
Van school wisselen zou ik niet zo snel doen en ziet mijn dochter ook niet zitten. Er zijn nog twee andere scholen die in aanmerking zouden komen, maar daar zitten weer kinderen van de basisschool en die ziet ze liever ook niet. Van klas wisselen was nog mijn gedachte, maar ook dat wilt ze niet. Haar argument was dat in de andere klassen inmiddels ook al allemaal groepjes zijn gevormd en dat het voor haar dan nog moeilijker zal zijn om daar bij / tussen te komen. Ze zit nu in een HAVO/VWO klas en dat is voor twee jaar. Dus vanaf de 3e zal er als het goed is weer een wisseling komen in klas samenstelling. Maar als ze nog 1,5 jaar zo doormoet als nu.. Ik vind het echt heel moeilijk
Ik voel helemaal met je mee. Ik heb er zelf namelijk ook echt buikpijn van. Hier moet ze nog bijna 2,5 jaar met deze groep door. Dat is echt heel erg lang als het niet lekker loopt. Wij denken ook nog niet aan een schoolwissel hoor, maar ik zie niet hoe een kind dit 2,5 jaar vol kan houden.
Mijn dochter zit op turnen, maar wegens een blessure sport ze al bijna een half jaar niet. Dus ze zit voornamelijk thuis momenteel. Ze wilt dolgraag bij het groepje horen en in het begin van het schooljaar ging dat ook hartstikke goed en hoorde ze er helemaal bij. Dat maakt het ook zo moeilijk voor haar om te accepteren, omdat ze nu weet wat ze mist. Buiten school heeft ze ook geen vriendinnen en dat maakt het nog lastiger. En het is echt zo'n leuke, spontane meid. Hier in de buurt wonen voornamelijk meiden van de basisschooltijd waar ze ook niet bijhoorde. Ze had een goede vriendin hier in de straat wonen, maar die is 2 jaar geleden verhuisd jammer genoeg.
Mijn ervaring met de middelbare is juist dat je elk jaar in een andere klas zit, dus weer nieuwe kinderen leert kennen, en je op die manier door je schoolcarrière heen steeds meer mensen verzamelt bij wie je in de pauze kunt staan. Dus op zich denk ik dat het nog wel goed kan komen, zeker als er (nog) geen pestgedrag is. Maar snap wel dat het echt niet leuk is voor haar
Wat rot. Ik zou inderdaad eerder een klassenwissel overwegen dan een schoolwissel. Biedt school naschoolse activiteiten zoals een dansclub, toneelclub, debatclub, samen sporten of bijvoorbeeld werken aan een project voor een wedstrijd tegen andere scholen? Zo leer je naast je klasgenoten vaak makkelijk andere leerlingen kennen en meestal types die in ieder geval een gezamenlijke interesse hebben. Zou dat ook overwegen.
Inderdaad dat is ook mijn ervaring. Hier heeft dochter ook niet echt vriendinnen maar ze gaan op school wel gewoon met elkaar om, dus in de pauzes zit niemand alleen. Van het eerste en tweede jaar zijn geen vrienden blijven hangen. Nu in het derde jaar (havo) lijkt het erop dat ze het met 2 meiden goed kan vinden. Vanaf volgend jaar (havo 4) zitten ze toch niet meer in vaste klassen ivm profiel keuzes en loopt het dus meer door elkaar. In het begin van dit jaar ontmoette ze meiden uit een dorp hiernaast waar het mee klikte, dat was leuk (groep van 7 meiden) op zaterdagen bij elkaar, soms logeren bij elkaar, sinds 2 weken hoort of ziet ze de groep in eens niet meer, ze spreken nog wel af maar dan in eens vrijdagsavonds (wanneer dochter turnt). Maar dochter lijkt er niet mee te zitten . Ik weet niet welke blessure je dochter heeft mbt het turnen maar misschien kan ze gaan helpen met het lesgeven bij de kleintjes, dit doet mijn dochter ook en ik merk dat ze daardoor wel wat meer aansluiting vind bij de oudere meisjes/dames van het turnen. Zo goed zelfs dat ze haar van lesuur hebben laten veranderen (meestal gaan de groepen op leeftijd) en dat ze dus vanaf vanavond met de groep 15 + mee turnt. En wat wij ook altijd tegen de kinderen zeggen, je hoeft niet bij elkaar in de klas/sport etc te zitten om vrienden te zijn.
Wat ontzettend vervelend zeg en ik kan me heel goed voorstellen dat je hier zelf ook flink verdrietig van wordt. Ik heb er zelf met onze kinderen geen ervaring mee maar hoor natuurlijk ook weleens iets. Hier zijn/ waren toch wel ieder schooljaar wissels in de klassenindeling. Dan heb je wel een zgn mentorklas maar zit je toch soms bij een andere docent voor bijv Nederlands dan dat je klasgenoot uit de mentorklas dit heeft. Je geeft aan dat er 1 meisje is waarmee ze wel contact heeft. Is het een idee om dit meisje eens in bijv het weekend uit te nodigen? Ik ga ervan uit dat er ook weleens een dag in het weekend zal zijn dat ze niet hoeft te sporten. Dan spreken ze eens bij jullie thuis af of je brengt ze naar de bioscoop oid. Gewoon samen iets leuks/ ontspannends ondernemen. En ik verwacht trouwens echt niet dat ze haar hele VO periode eenzaam zal voelen. Kinderen wisselen nogal eens van fases waarin ze zitten en het kan zomaar zijn dat ze straks op een zeker moment wel bij iemand aansluiting zal vinden al heb je daar nu niet zo heel veel aan. Ook mbt het turnen en wat hier al werd geopperd, ook al is ze geblesseerd dan kan ze alsnog eens langsgaan, even een keer kijken en anders eens helpen bij de kleintjes. Vrijwilligers zijn altijd welkom. Ik weet niet hoe oud je dochter is maar bij veel bijbaantjes kan je al starten met 13 jaar en ook daar doe je weer nieuwe contacten op. Je hoeft niks te forceren maar probeer wel te voorkomen dat ze in een isolement komt.
Heeft ze nog wel contact met het meisje wat 2 jaar geleden is verhuisd? Ik weet natuurlijk niet wat de afstand is maar misschien toch eens een keer afspreken? Logeren ofzo
Wat vervelend zeg, ik zou dat ook heel rot vinden. Om je misschien een hart onder de riem te steken: mijn ervaring is dat die groepjes op het VO, en zeker in de brugklas, nog wel eens van samenstelling veranderen. Mijn dochter had ook in de brugklas direct een clubje meiden waar ze mee omging. Afspreken bij meiden thuis, naar de stad, alles. Maar gaandeweg gingen er meiden af, kwamen er meiden bij en veranderde de samenstelling totaal. Ook vanwege verschillende interesses (lees: die waren toentertijd wat verder dan mijn dochter wat betreft drank en jongens bijvoorbeeld...). Misschien is er ook zoiets aan de hand bij jouw dochter? Weet je ook wat de oorzaak was waarom ze niet lekker in de groep lag op de basisschool?
Hier was dat in de brugklas ook nog zo in ontwikkeling, in de tweede klas was het ook weer heel anders. Uiteindelijk zat ik in een vriendengroep met leerlingen uit allerlei klassen, bij sommigen heb ik zelf dus nooit in de klas gezeten of zaten bv een jaar onder mij etc. Zit er misschien in dat groepje nog 1 persoon die er een beetje buiten valt? Misschien kan dochter zich een beetje op haar richten dan en bv 1 op 1 afspreken soms. Of misschien juist met een van de meisjes die niet in de groepje zitten? Ik zou wisselen van school echt nog niet overwegen, dit soort situaties kunnen zo weer totaal anders zijn. Soms zien meiden bv ineens in dat eentje wel erg haantje de voorste is, en verandert de gehele groepsdynamiek weer. En zo zoekt iedereen z’n plek, in de puberteit is dat zo veranderlijk… Qua niet lekker in de groep liggen zou je nog kunnen denken aan bv training in weerbaarheid en zelfvertrouwen, misschien is dat nog iets?
Wat sneu! Je gunt ze zo een leuke tijd op de middelbare school met vriendinnen en alles wat daarbij hoort. Je schrijft dat de mentor wel een gesprek wil aangaan maar dat je dochter dat niet wil omdat ze denkt dat het niet gaat helpen. Dat weet je natuurlijk pas als je het geprobeerd hebt, ik zou hier zeker wel gebruik van maken. Verder heb je hier in de buurt ook groepstrainingen, specifiek gericht op de overgang van groep 8 naar de brugklas en alle sociale issues die daarbij komen kijken. Je zou eens kunnen informeren op school of bij de huisarts of zoiets ook bij jullie in de buurt zit?