Ik heb voor de rest een modelzoon. Heel lief, vrolijk, open.. Maar als hij zijn zin niet krijgt de laatste maand dan is het draaaaama. Hij begint echt een eigen wil te krijgen. Als ik bijvoorbeeld iets afpak wat hij niet mag hebben, of ik haal hem weg als hij ergens heen wil kruipen wat niet mag, dan is het krijsen, met de benen trappen, etc. Ook als ik bijvoorbeeld een beker voor hem hou en hij wil niets drinken dan geeft hij gelijk een grote krijs. En om er vroeg bij te zijn, wil ik nu al tips vragen van ervaren mama's zodat ik dit gedrag snel kan afleren
jah en het ding wat hij niet mag weghalen en iets geven wat hij wel mag maar geen aandacht geven om het huilen zeg maar
Lastig he, die buien!! Wij zitten er nu ook middenin... Wat het beste helpt is zelf heel rustig blijven. Heel rustig tegen hem praten, even over de wangetjes aaien, een liedje zingen en daarna lekker laten gaan. Laat hem maar uitrazen. Hij moet voelen dat hij lekker zichzelf mag zijn en dus zijn emoties mag tonen, maar hij moet ook leren dat het niet altijd effect heeft. Succes!!
Dit heeft bij ons goed geholpen! Ons zoontje is nu bijna twee en na lange tijd zonder driftbuien, komt het nu soms weer voor. Ook nu passen we bovenstaande toe en de driftbuien zijn snel voorbij. Ik merk dat mijn zoontje baat heeft bij een consequente aanpak.
Herkenbaar, tot en met hoofdbonken aan toe. Wij hebben het zo veel mogelijk genegeerd. Het was, achteraf gezien, pure fristratie omdat hij meer wilde dan hij kon. Sinds hij goed kan lopen en goed kan praten, hebben we er bijna geen last meer van.
Hier ben ik ook nog steeds op zoek naar tips. Hoe lang laten jullie je kindje uitrazen? Hier kan ik in de ochtend mezelf soms niet eens aankleden etc. omdat hij zo driftig is en niet af te leiden (hij is dan niet voldoende uitgerust wakker geworden, maar gaat ook niet terug slapen). Dit duurt dan 15min en dan krijst hij dus 15 min. lang en dan neem ik hem mee naar beneden, en is het over. Ik vind dit al best lang, maar goed ik moet mezelf toch aankleden.
Ach driftbuien! Toen onze ouste 1 was had ze er ook verschrikkelijk last van (en wij ook ). In het begin geprobeerd te negeren, maar zij werd zoooo boos en liet zich achterover vallen, op de tegelvloer. Nog harder krijsen natuurlijk. Omdat dat wel echt pijn deed ging ik er naartoe om te troosten.... Zaten in een vicieuze cirkel. Uiteindelijk heb ik iemand laten komen voor advies. We moesten de box terug zetten met alleen een boxkleed en wat zachte knuffels. Bij een drifbui moeten we haar in de box zetten en compleet negeren. Na een week van zo'n bui gereduceerd van 1,5 uur naar 5 minuten! Net als bij Tupp was het waarschijnlijk frustratie. Zogauw ze kon praten ( kon ze al vroeg) was ze een veel rustiger kind.
Ik vind negeren altijd zo'n raar woore (en raar om te doen). Als je zelf heel kwaad of gerustreerd is en je partner gaat je gewoon compleet staan negeren.. Of alsje kwaad ben en je vrienden negeren je..? Bij volwassenen ga je respectvol om, je spreekt wat geruststellende woorden uit etc. En bij kinderen.. Gewoon negeren, alsof het een hondje isndat afgericht moet worden. Je geeft je kind de boodschap: dat soort gedrag is niet wenselijk en mag niet geuit worden. Wat wil wel zou doen: benoem de gevoelens die je bij je kind ziet (ooh wat ben je boos! Je bent boos omdat je er niet aan mag komen he?) zorg dat ze zich niet kunnen bezeren. Geef ruimte voor de emoties! Heb repect voor de emoties van je kind.
@bloembloem, ik snap je, maar een kind heeft absoluut nog niet het vermogen dit gedrag te reduceren. Ik neem aan dat je als boze volwassene geen driftbuien meer krijgt? Niet op de grond gaat liggen krijsen en met je hoofd bonken als je iets niet lukt? Een kind doet dit omdat het nog geen andere manier kent om iets duidelijk te maken. Wij praten erover, maar een dreumes die alleen nog dada zegt, kun je helaas geen tekst en uitleg geven zoals volwassenen dat doen, dus tot die tijd is gebleken dat gedrag negeren in zulke situaties soms het beste werkt. Neemt niet weg dat ik het ermee eens ben dat iedereen moet doen waar ze zich goed bij voelen. Als jou kindje reageert op je uitleg dan is dit toch ook helemaal prima! Xxx
Bloembloem, ik benoem oud vaak zijn gevoelens en dat ik t snap. Maar hij hoord me niet. Ik vind negeren ook naar dus tenzij ik echt iets moet doen houd ik dat 5 min vol. Ik zou ook nog bozer worden. Maar tot nu toe alles zonder succes, als hij echt boos is dan is hij echt boos en niet af te leiden... Maar ik ga die tip proberen vd box. Dan is hij veilig en kan ik m misschien beter negeren. Want anders hangt hij steeds aan mijn benen.
@BloemBLoem: Ik snap je wel hoor. Maar onze zoon kwam niet uit zijn driftbuien, zolang wij met hem praatten of hem vasthielden bijvoorbeeld. Sterker nog: hij raakte daarvan alleen maar meer overstuur. Ik moet het woord negeren wel wat nuanceren: ik liet hem niet aan zijn lot over. Meestal ging ik naast hem op de grond zitten, maar wel een beetje van hem afgewend. Dus wel in de buurt, maar geen contact maken. Elke vorm van contact (praten, aankijken, aanraken) maakte het bij hem erger en zorgde er voor dat het langer duurde! Maar ik bleef wel dicht bij hem, zodat hij wel merkte / voelde dat ik er was. Het nare was namelijk, dat hij wel echt overstuur was. (Geen toneelspel zoals dat bij oudere kindjes soms is.) Hij voelde zich dus echt heel rot op zo'n moment. Als hij uitgeraasd was, kwam hij zelf naar mij toe of ik pakte hem op dat moment op. Ik ging hem dan wel troosten. Want het was dan echt zielig voor hem. Gewoon te veel emotie voor zo'n klein lijfje, hij wist daar geen raad mee. Hij had mijn knuffel en troost dus heel hard nodig aan het einde van zo'n bui.