zoals de titel het al zegt zijn er hier dames met hypochondrie? ik vrees dat ik er ook al een tijdje last van heb en dan voornamelijk huidkanker als onderwerp. Is echt om.gek van te worden. elk vlekje elk oneffenheidje zie ik als potentieel gevaarlijk. Heb dan ook heeeeel veel moedervlekken en voelt alsof het een keer misgaan moet gaan heb ze al meerdere keren laten nakijken door ha en waren goed. Maar iedere keer lijkt het of er nieuwe komen of ze veranderen. Nooit mee bezig geweeste maar na een keer een twijfelgeval bij de ha is het aangewakkerd. Het is zo een rotgevoel. constant die angst en onzekerheid. vaak die enorme twijfel wel of geen da bellen . De bijna onbedwingbare drang te googlen wat het ook niet beter maakt. Is op het moment echt een probleem aan het worden. Heb al hulp gezocht bij ha en word goed begeleid maar die constante angst blijft . Zou fijn zijn om er hier een beetje over te kunnen kletsen .
Ik sla met name door als ik iets heb... Als ik pijn in m'n linkerarm heb krijg ik een hartaanval, als ik benauwd ben krijg ik een hartaanval... Ik heb regelmatig last van paniekaanvallen, en denk dus regelmatig dat ik doodga... Als ik m'n arm stoot, wat na een uur nog pijn doet ben ik er zowat van overtuigd dat er iets engs is gebeurd binnen in m'n arm... Ik weet niet of dit soort rare dingen hetzelfde is haha maar ben dus in ieder geval vaak genoeg bang
wat een ellendig iets is het ook he. maar trekt de angst ook weer snel weg zodra de pijn over is ? ga jij op zo een moment ook naar de dokter ? ik heb hier het idee dat de tussenpozen van geen nieuwe dingen ontdekken steeds kleiner wordt. en de geruststelling na ha steeds korter. ik durf eigenlijk geen antidepresivia te gebruiken maar volgens ha is dat wel het meest effectieve. ik durf amper meer goed naar mijn lichaam te kijken om weer wat te ontdekken. ook ben ik bang dat ze mij misschien niet meer serieus nemen als ik vaker langskom.
ook merk ik dat mijn partner er minder geduld mee heeft, wat ik op zich ook wel begrijp. Maar hij zegt regelmatig dat ik iedere keer wel weer wat nieuws verzin en gewoon eens moet gaan genieten van mijn leven. en dat wil ik juist ook zo graag .
Ik ben wel een aantal keer naar de hap geweest ja tijdens zon aanval... Die heeft mij 'gerustgesteld' dat ik niet dood zou gaan haha Maarja.. Dan krijg je als antwoord ja daar ben je veel te jong voor.. Ja, alsof er nog nooit jonge mensen een hartaanval hebben gehad... En het altijd en eeuwige wat als... Wat als ik deze keer wel doodga...
Ik heb daar ook jaren last van gehad. Hoofdpijn? Vast een hersentumor. Steken op mijn borst? Hartaanval! Duizelig? Oh jee..hersenbloeding! Zo vaak op de 1e hulp beland omdat ik dacht dat ik dood ging! Het werd op een gegeven moment zo erg dat normaal functioneren steeds moeilijker werd. Ben door mijn huisarts doorverwezen naar de psycholoog waar ik cognitieve gedragdstherapie kreeg en dat heeft mij heel goed geholpen. Heel soms nog, wanneer ik voornamelijk onder stress sta, krijg ik nog wel zo'n bui maar weet dat inmiddels snel onder controle te krijgen. Verder heb ik er nog heel weinig last van en kan ik weer genieten!
wat heftig dat je er zo een last van kan hebben he. cognitieve therapie heb ik ook over gehoord idd ga eens navragen bij ha. Nu ook in de angst. zag gister vlakbij lies op been een pukkeltje. zat er niet of in ieder geval misschien wel het vlekje maar niet het pukkeltje erop. Nu veel zitten voelen ed natuurlijk en nu is het pijnlijk en net of het bultje/pukkeltjr/ flapje was los aan het laten is. Zit in mijn hoofd moedervlek mag nooit bloeden of pijn doen. maar ja gister zo zitten voelen eraan. ook heb ik mij pas geschoren dus is het misschien gewoon irritatie. kortom zit mij gek te maken. vanmiddag naar ha.voor bestaande afspraak dus gelijk ff checken. Ben dan wel bang dat ze twijfelt en ik naar de dermatoloog moet. Ze zien mij daar Denk al weer aankomen en is xo moeilijk om daar afspraak te maken binnen de 4 maanden wachttijd. Zou best antidepresivia willen proberen maar houd mij tegen dat ik dan tijdje niet mag autorijden. heb echt mijn auto nodig voor werk. rijd daar geen openbaar vervoer . weten jullie hoe dat precies werkt met gele waarschuwing's sticker. de een zegt alleen eerste tijd tijdens evt bijwerkingen en van andere hoor ik dat je überhaupt helemaal niet verzekerd ben tijdens rijden
Ik ben geen hypochonder, maar heb na een traumatische medische ervaring wel dezelfde angsten gehad als jullie, vond dat toen heel lastig, gelukkig heb ik weer vertrouwen gekregen in mijn lichaam, en als ik nu spierpijn heb denk ik niet direct aan een hartaanval of trombose. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met het dealen met je angsten. Voor buitenstaanders is het niet goed te begrijpen. Over autorijden met antidepresiva hoor ik ook verschillende dingen. Een familielid gebruikt antidepresiva en die gaat rijden als ze merkt dat ze geen last heeft van vermoeidheid/slaperigheid. Meestal 2 dagen nadat de dosis is aangepast. Je arts kan hierin adviseren.
ik heb ook een tijd antidepressiva gebruikt, weliswaar voor een depressie maar goed. Nou echt niet dat ik in staat was om te rijden hoor...was zoooo wazig, hier dus niet eens sprake van vermoeidheid,, althans niet in die mate dat ik daardoor niet zou kunnen rijden En ik denk inderdaad dat als er zon sticker op zit je inderdaad niet verzekerd bent, net als rijden met een gebroken arm oid..
Ik heb er ook last van sinds de zwangerschap van de jongste. Toen dacht ik de hele zwangerschap dat ik dood zou gaan tijdens de keizersnede. Daarna ging het een half jaar goed en toen begon het. Sinds eind vorig jaar heb ik gehad : anuskanker (heel zeldzaam), darmkanker, borstkanker, huidkanker, keelkanker, een CVA, hersentumor, leukemie (want ik had een blauwe plek). Ik ben naar de HA gegaan, die me overigens gerust gesteld heeft betreffende de klachten die ik had/heb/dacht te hebben. Ik ben doorverwezen naar de praktijkondersteuner. Maar dat helpt niet echt. Daarnaast kreeg ik oxazepam voor incidenteel gebruik. Dat hielp redelijk. Zijn nu op. Dus ik ga morgen weer naar de HA. Maar weer overleggen. Want ik wordt gek van die angsten En ik kan ook wel rationaliseren en erom lachen. Maar ik kan ook echt doordraaien en mijn hele leven erdoor laten beheersen.
ben ik weer. begrijp mij niet verkeerd maar ben 'blij' te lezen dat ik dus niet de enige ben met deze angsten en gedachten. kan nu tijdens het tikken ff niet meer de naam vinden maar voor degene boven mij . ook flink heftig zeg . Jij hebt dus niet een bepaald thema .maar echt allerlei verschillende klachten. wat is het vermoeiend he constant dat piekeren en doemdenken. Hoe gaan jullie partners er mee om? merk dat he't hem best irriteert. En laat dat dus ook merken door te zeggen ah als dit over is dan verzin je het volgende wel weer. alsof ik echt op zoek ben naar die ellende. ook als ik nu naar de ha ben geweest is hij niet meer zo geïnteresseerd voor de uitkomst. ik probeer het zo min mogelijk mijn gezinsleven te laten beheersen maar is zo verdomd moeilijk. ik maak mij druk omdat ik denk dat ik echt een melanoom heb bijv en zit de hele avond te piekeren en te googlen en hij wil als we naar bed gaan vrijen en word boos als ik zeg dat mijn hoofd daar niet naar staat. vanmiddag bij huisarts geweest. moest voor dochter controlle medicatie en dus gelijk de plekjes laten zie'n waar ik over twijfelde. Waren volgens haar allemaal niet schadelijk. eentje was een soort van kers fibroom ofzo. maar ik ben gewoon niethuis gerustgesteld want ze heeft hem geen eens aangeraakt en als ik op Google kijk zien die er heel anders uit. Toch wel heel erg dat ik mijn huisarts amper vertouw op haar kennis. googlen moeten wij hypochonders ook laten maar ik vind zelf die drang soms echt onbeheersbaar. Doen jullie dat veel googlen naar de ziektes? hebben het weer gehad over ad en ze wil graag dat ik met de prozac begin maar vind het echt eng. Volgens haar is het enkel de eerste paar dagen niet rijden maar je hoort zoveel verschillende verhalen. Maar ja dit kan zo ook niet doorgaan. over 3 weken op vakantie en normaal verheug ik mij er al weken van te voren op en ben al bezig met huis netjes maken en leuk spulletje's kopen maar nu totaal geen interesse voor de vakantie .
Waarom heeft je huisarts het over ad en niet over therapie. Dat lijkt me veel logischer, je werkt dan aan de oorzaak ipv het te onderdrukken. Als je wil afbouwen komt het misschien net zo hard weer terug. ( Ben helemaal niet tegen medicijnen hoor, maar psychische klachten enkel een pil er in zonder praten vindt in veel te kort door de bocht)
Ik sta onder behandeling bij een psycholoog en heb Citalopram. Cognitieve therapie was voor mij echt niets, heb nu gewoon psychotherapie, ook omdat ze bij mij aan chemisch onbalans denken. Het gaat de laatste paar weken goed, ik ga volgens mij op dit moment nergens dood aan 😆 Ik maak er nu zo wel grapjes over, maar bij mij beheerste het mijn hele leven en ging bijna mijn relatie er aan. Ik kan er hele verhalen over schrijven, maar wat ik vooral naar vond was de eenzaamheid dat niemand het begreep. Dus misschien een optie om een whatsapp groep te starten? En dan niet enge moedervlekken vergelijken, maar lekker van je af kletsen en elkaar proberen af te leiden? Interesse pb me maar dan maak ik wel een groep aan.
Ik heb het vroeger gehad. Ik was telkens overtuigd dat het fout zat. Ik heb een tijdje zoveel op mijn bord gekregen dat mijn stresssysteem overbelast raakte. En dat zorgde voor allerlei klachten. Tegenwoordig ben ik geneigd om als ik iets heb juist niet naar de dokter te gaan. En dan laat ik het maar oplopen. Van och komt wel goed. Nu al ruim een jaar last van mijn buis tussen neus en oor voordat ik eindelijk eens ernaar laat kijken. Maar nu merk ik wel dat als ik er eenmaal naar laat kijken ik toch wel goed gespannen raak. Het was als het fout zit is er achter gebleven. Maar ook het gevoel van straks heb ik weer voor niks aan de bel getrokken. Dus eigenlijk meer angst om voor niks te gaan.
Ik kan me hier ook aansluiten. Ben er nog nooit mee naar de ha geweet st omdat ik me er gewoon weg voor schaam. Sinds een paar jaar heb ik er last van. Bij alles wat ik voel denk ik dood te gaan. Rationeel gezien ga ik niet zomaar dood dat weet ik ook wel maar op een paniekmoment kan ik jiet rationeel denken. Sinds gister is het ook weer erger geworden. De moeder van onze dochter haar kleuterliefde is gestorven, waarschijnlijk door een fout van het zkh maar sat zet me wel weer aan het denken. Mn lijf is weer op en top gespannen wat resulteert in paniek en doem senarios.
idd het onbegrip is erg lastig. in eerste instantie is er wel begrip en proberen ze je nog gerust te stellen maar dat gaat al snel over in ...ach welnee is vast niks. Gewoon je er even overheen zetten. dus ik stem voor de whats app haha. citolopram heb ik aantal jaren ook geslikt. was weet voor andere pieker klachten maar weet nooit of het nou de ad was die hielp of de gesprekken. ergste vind ik nog dat als ik op mijn ergst aan het piekeren ben vanwege een verdacht plekje ik mij nergens toe kan zetten. het huishouden, de kinderen en gezellig zijn met vriend. Liefst zit ik dan heel internet af te pluizen naar positieve ervaringen .
heb hier heel erg veel last van gehad, letterlijk de hele dag alleen maar paniek aanvallen, kon niet meer normaal functioneren... ben toen naar de POH bij de huisarts geweest en ben er nu vrijwel vanaf. heeft me erg goed geholpen! zou er zeker hulp voor zoeken en stop ook met googlen. daarmee kun je het alleen maar verergeren.
Mamavoorde2x, dat je je huisarts niet vertrouwt werkt ook niet in je voordeel Ik ben net bij de HA geweest en hij vond mijn rationeel denken nog wel erg goed aanwezig en vind dat ik me daarmee nog genoeg staande kan houden. Dus geen medicatie. Hij heeft me als tip meegegeven iets met mindfullness te gaan doen en daar kan ik me wel in vinden, past wel in mijn straatje. En daarnaast een aantal (schrijf)opdrachten. Hij vertelde dat piekergedachtes vanuit de oude hersenen komen. Door te gaan schrijven over je gedachten activeer je je frontale hersenen en die onderdrukken dan de oude hersenen. Vond ik wel interessant dus ik ga die oefeningen zeker proberen. En hij zei 'je bent altijd welkom hier als je ergens over twijfelt, gewoon langskomen'. Dat geeft me dan ook wel weer een goed gevoel, dat ik me niet hoef te schamen.
Ik heb het ook gehad, gelukkig ben ik er helemaal van af maar ooo wat herkenbaar. Ik had ook telkens iets nieuws, t begon net dat ik dacht dat ik zwanher was geraakt op vakantie. Negatieve testen waren niet voldoende daar was uiteindelijk een echo voor nodig. Daarna nog tig dingen "gehad" en uiteindelijk dacht ik MS te hebben. Onze huisarts stuurde me door (ik kon goed googlen en daarna kreeg ik de klachten die ik onbewust had gelezen ) de neuroloog heeft een MRI scan gemaakt om mij gerust te stellen. Nou zelfs dat hielp niet want hij zou er maar naast gekeken hebben. Toen vond de huisarts het welletjes en stuurde me naar een psycholoog. En dat was zo niks voor mij, moest "aarden" en voelen hoe mijn voeten wortels kregen etc. Toen heb ik de knop omgezet. Ik wilde daar niet heen! Gestopt met googlen en zorgen maken en warempel ik had nergems last meer van! Paar jaar terug begon het weer terug te komen dacht ik, maakte me weer veel zorgen en voelde me niet lekker in mijn vel. Toen bloed laten prikken en bleek mijn schildklier veel te snel te werken. Er kan dus ook een mefische oorzaak zijn! Heel veel succes en hoop dat je de knop ook vind! Je maakt het jezelf en je omgeving zo onnodig moeilijk!
hier ook een hypochonder. Bijna twee jaar geleden naar de huisarts omdat ik plekje niet vertrouwde en dat was dus echt een melanoom. Toen begon de ellende pas echt. Bij elk pijntje dacht ik aan uitzaaingen van het melanoom. En bij elke moedervlek denk ik dat hij veranderd. Bij hoofdpijn denk ik dat ik een beroerte krijg, leef ik een dag later nog, dan was het geen beroerte maar dan vast een hersentumor. Ik krijg nu cognitieve gedragstherapie bij het HDI (speciaal instituut voor mensen die met kanker te maken hebben gehad) en ik moet zeggen, het gaat echt heel veel beter!