wat zouden jullie doen?

Lekkere vriendin dan (je staat kennelijk bij haar in het krijt).
Ik zou haar niet meer vragen m'n zoontje te brengen en te halen en ik zou bellen om aan te geven dat het echt niet lukt.
Snapt ze het niet? Dan zou ik de vriendschap verbreken.
(Sorry, maar ik ben daar resoluut in)

Ik ben zelf ingeleid omdat ik zware bi had, dus ik weet hoeveel pijn je hebt.

 

Is je man/ vriend niet thuis dan? Even ervan uitgaande dat je die hebt Zo ja dan zou ik die kleine lekker laten spelen. Je zegt het zelf al: ze doet ook veel voor jou

 

Oei, lastige. Mede dankzij omdat ik weet hoe het is om BI te hebben. Je vriendin helpt jou al erg uit de brand, dus dit is toch wel een 'wederdienst'. Alleen met BI is dat zo moeilijk in te schatten, zeker niet met ernstige BI. Heb je geen familieleden/vrienden/kennissen/je vriend of man die kunnen helpen?

Sterkte met het maken van de beslissing.

 

Wauw! Heb je zelf nog vriendinnen over?

 

Nou jaaaa wat een belachelijke reactie.

Ik had ook bi en kon niet lopen, dus ophalen/brengen psz is wat anders dan thuis oppassen. Of je nu 1 kind hebt of 2. Het is niet zo dat ze een pistool tegen je hoofd hebt gehouden toch

Als je het niet ziet zitten, kun je aangeven dat je het lastig trekt en als ze wat anders kan regelen, dat dat fijn zou zijn.

'Hoe kan ze dat nou vragen' vind ik overdreven. Dat jij geen nee durft te zeggen ligt niet aan je vriendin

 

Ben je alleenstaand? Zo ja, dan had ze er wat beter bij na kunnen denken. Zo niet kan je man / vriend toch lekker met de jongens gaan spelen?

 

Tja.. Ik ben ook zo, ik zou ook geen nee kunnen zeggen. Maar goed, ik vind dan ook dat je niet (in mijn geval) een half jaar van anderen kunt verwachten dat ze wel jouw kind steeds opvangen, maar jij nooit iets terugdoet als het bij hen een keer nodig is..

 

Neem contact met haar op dat je er bij nader inzien toch vanaf moet zien. Leg uit dat je bekkeninstabiliteit niet mee werkt op het moment en dat het nu helaas even te zwaar voor je is om er nog een kleintje bij te hebben. Ik neem aan dat zij daar alle begrip voor heeft. Ze moet van haar probleem niet jouw probleem maken natuurlijk.

Hier ook bekkeninstabiliteit en regelmatig een klein neefje van 2 over de vloer om op te passen. Dat ging al bijna niet. Nu ik ook ernstige nierstuwing er bij heb gekregen en continue heel vele pijn heb met nog heftigere aanvallen wordt er hier helemaal niet meer opgepast. Ook omdat ik meteen naar het ziekenhuis moet als de aanval te heftig wordt. Gelukkig is daar begrip voor. (Al wordt het toch soms nog gevraagd). Maar een 'nee dat gaat niet nu' voldoet dan.

Zoals ik al zei.. Iemand moet van zijn probleem niet jouw probleem maken.. Als iemand even zijn kindje kwijt moet (om welke reden dan ook) dan is dat hun probleem hard gezegt. Daar moet jij niet voor krom moeten liggen, of slapeloze nachten hebben door de pijn die je daarna zult hebben. Al begrijp ik je helemaal hoor! Ik vond het ook heel lastig om nee te zeggen.. Denk aan jezelf hoor meid! Nu ben jij en je baby even het belangrijkst.

 

Wat is dat toch dat je tegenwoordig al niet meer eerlijk iets kunt zeggen tegen een vriendin!??

Ik zou het gewoon zeg van; joh ik had er niet bij nagedacht, maar ik ga het echt niet trekken. De pijn is niet te harden, en mijn energie heb ik nodig om het de laatste weken vol te houden.

Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?

 

Oh ja en als je haar graag iets terug wil doen als bedankje, kook een lekkere maaltijd ofzo!

 

dat het haar probleem is bedoel ik natuurlijk niet vervelend.. Ze heeft je gewoon netjes gevraagd op te passen, en jij zei ja. Ze zal nu alleen eventjes iemand anders moeten regelen, het is nu natuurlijk niet jouw taak om nu alles in het werk te stellen om toch op haar kind te kunnen passen. Als in: je man of anderen inzetten of jezelf tot op het bot afpeigeren.

 

Kun je niet iets regelen dat iemand bij je is dat weekend om te helpen? Je man/vriend/moeder/vriendin of zo?

Nu zit je vriendin een keer omhoog en heeft ze hulp nodig. Als het kan zou ik daar iets voor regelen en alleen als het gewoon echt niet kan zou ik het niet doen.
Maar je hebt al ja gezegd, dus om er nu nog onderuit te komen zou ik persoonlijk niet gauw proberen. Dat is dan echt niet leuk voor je vriendin.

 

Als je een man hebt of vriend die gewoon thuis is kan hij toch even met de boys op stap/in de gaten houden? Vermoed dat je vriendin ook zo gedacht heeft..

En anders even bellen en zeggen dat het niet gaat..

 

Ik zou kijken of je iemand kan vinden die dan bij je kan blijven en de jongens? Maar verder hoef je toch niet zoveel te doen? Wanneer ze samen spelen hoef je toch niet constant achter ze aan ofzo?

 

Dit dus. Waarom zou je niet een keer wat terug kunnen doen, zeker als je partner er ook gewoon is (ik ga er dan ook even vanuit dat je een partner hebt) . Haar hulp helpt hem ook. Misschien zal het even vermoeiend zijn, maar als ze samen spelen heb je er toch niet zo veel werk aan. Hij blijft geen dagenlang toch. Ik zou nooit nee zeggen iig, maar heb dan ook veel vriendinnen

 

Soms heb je juist minder omkijken naar je kind als die iemand te spelen heeft, tenminste, dat is mijn ervaring.
Idd misschien partner (als die er is) vragen wat mee te helpen, ben je alleen ? Dan zou je kunnen kijken hoe het gaat? Als het niet gaat haar bellen, van te voren even overleggen, misschien valt het mee met de drukte?

 

Dit dus, en het word het weekend super mooi weer (tenminste dat zeggen ze) dus ze kunnen naar buiten, de kinderen houden zich zelf wel bezig met elkaar.
Als je echt er alleen voor staat, zou ik het toch uitleggen aan je vriendin dat je het niet aankan.
Een echt vriendin begrijpt dat