Klopt dit wanneer je ruggenprik krijgt invloed kan hebben op verminderen van weeen?

Ja, volgens mij is 1 van de bijwerkingen van een ruggeprik dat de weeën minder krachtig kunnen worden. En dan gaat het vooral om de persweeën. Maar of dit betekent of het in jouw geval mogelijk sneller was gegaan zonder is niet te zeggen. 10 uur is een keurige tijd voor een eerste bevalling! Maar 3 uur tussen volledige ontsluiting en geboorte vind ik dan weer vrij lang. Bij mij duurde de uitdrijvingsfase helaas ook best lang, want mijn weeën waren ook minder sterk dan ze hadden kunnen zijn...

 

De andere kant van de medaille is dat angst (voor pijn) kan zorgen voor adrenaline en dit is ook een bekende weeenremmer. Dus tsja...

Waarom vraag je je dit af? Ben je niet tevreden over hoe je bevalling is verlopen?

 

In principe kan het van invloed zijn, maar dat hoeft niet.
Het verschilt denk per persoon.

Mijn ontsluitingsweeen namen niet af tijdens de ruggenprik, ik ging in 3 uur van 3 naar 10 cm ontsluiting. Toen ik echter mocht gaan persen, had ik geen persweeen. Het kan zijn dat dat door de ruggenprik kwam, maar die stond al een tijdje uit en het wee-opwekkend infuus juist heel hoog. Het kan ook aan mijn eigen lichaam hebben gelegen, dat weten we niet. Uiteindelijk heb ik, na anderhalf uur wachten op persweeen, haar op eigen kracht in 19 minuten eruit geperst, vond het prima te doen en werd gelukkig ook goed gecoacht door de verloskundige.

 

Bij mij bleef de ruggeprik aan staan terwijl ik 10 cm had. Ik voelde totaal geen persweeen.
Ze hebben bijna anderhalf uur gewacht, dus mijn dochter kon zo ver mogelijk indalen.
Daardoor hoefde ik bijna niet meer op eigen kracht te persen.
Ik vond dat juist erg prettig ivm mijn ernstige BI.

 

Klopt idd dat je weeen er van af nemen. Ik heb een spuit gekregen om de weeen weer sterker te maken.

Bij mij hebben ze ook lang gewacht met ruggeprik uit te zetten. Persweeen duurde maar 9 minuten.

 

Dan mag je heeeeeel blij zijn met je ruggenprik!! Anders had je 3 uur lang je persweeën mogen wegpuffen en ik hoor dat dat geen pretje is!

 

Ik had vrijwel direct persweeen. Kon het niet meer verdragen dus kreeg een ruggenprik. Ik voelde de weeen nog steeds maar de ontsluiting vorderde gewoon nog en vrij snel ook. Nog geen uur later mocht ik gaan persen.... 3x raden... ik voelde de persweeen niet meer. Ik heb dus weeenopwekkers gekregen en een beetje op de gok geperst. Ik heb meer dan een uur geperst.

Bij mij was het niet dat de weeen minder hun werk deden, de ontsluiting ging super. De persweeen waren dus wel helemaal verdwenen.

 

Hier ging het door de ruggenprik vliegensvlug! Ik hield door de weeënstorm (door inleiding) ws de ontsluiting tegen. Ik kreeg een ruggenprik en binnen 1,5 uur zat ik van 2 op 10 cm ontsluiting!
Ik voelde ook overduidelijk de persweeën door de prik heen.

 

Het wisselt heel erg.
Je ziet vaak dat vlak na het prikken de weeen even afnemen.
Soms gaat de ontsluiting juist sneller omdat je dan kan ontspannenn. Bij veel mensen moet het pompje echt uit om de persween goed te voelen en goed te kunnen persen.
Iedereen reageert weer anders.
Hoe dan ook het is niet meer te achterhalen hoe het geweest zou zijn zonder epiduraal...je zal hem niet voor niets genomen hebben dus ik zou me er niet te veel zorgen om maken.

 

In mijn geval klopte het wel.
Kreeg na 12 uur weeen te hebben gehad en pas op 4cm zitten, een ruggenprik. Toen viel het stil.... Kreeg drie uur later wee-opwekkers (gelukkig voelde ik ze niet) en toen ging het snel!

 

Bij mij zwakten de ontsluitingsweeën wel af ja en het schoot al niet op... Ik heb iets van 13 uur over 3cm gedaan, was dus blij dat die prik er eindelijk in zat. Uiteindelijk weeopwekkers erbij gekregen, ging het nog niet erg snel, hebben ze nog meer gedaan en toen ging het hard! Ik heb om iets van 16:30 (weet het niet meer precies) de ruggenprik gekregen, om 21:00 werd ie uit gezet, om 21:45 mocht ik persen en om 22:30 was is m'n dochter geboren.

 

Dat klopt. En inderdaad heeft angst ook dat effect (adrenaline werkt tegengesteld aan oxytocine). De ontsluiting duurt na een ruggenprik gemiddeld een uur langer (omdat de verdoving ook op de spieren van de baarmoeder werkt, die moeten samentrekken en dit dus minder efficiënt kunnen doen). Daarbij moet je op je rug blijven liggen bij een ruggenprik, en rugligging remt ook de weeën (en is de minst gunstige houding om de bevallen!). Ook de uitdrijving duurt langer (omdat je spieren minder goed werken) waardoor de kans op een vacuüm of tangverlossing groter wordt. Ook kan de baby de spildraai minder makkelijk maken, waardoor de kans op een kunstverlossing groter wordt (de kans op een uiteindelijke keizersnede is dus ook groter).

Vergeet ook niet dat je kind ook aan de pijnstiller wordt blootgesteld (wat kan lijden tot hartslagdaling, misselijkheid en hoofdpijn na de bevalling). Daarbij daalt de bloeddruk van de moeder vaak, waardoor het kind minder zuurstof krijgt.

Kortom.. dit zijn overwegingen lijkt mij. Ik zou aan je angst t.o.v. pijn gaan werken, een bevalling HOEFT niet pijnlijk te zijn. En pijn hoeft niet vervelend te zijn.

 

Sorry Bloembloem, ik bedoel dit niet verkeerd, maar pijn is WEL vervelend en ik vind dat je niet kunt oordelen dat een bevalling geen pijn HOEFT te doen. Ik vind dat een beetje zweverig gewauwel waar ik als vrouw niets mee kan.
Weeen doen pijn, PUnt. Het gaat erom hoe je ze kunt handelen. En daar kun je allerlei cursussen voor volgen, manieren vinden om je te ontspannen, maar soms heeft dit geen enkel effect door welke reden dan ook (misschien ook wel puur lichamelijke redenen) en dan is het maar goed dat wij hier in NL wonen en niet op een akker in Somalie moeten bevallen.

Hoe heb jij je kinderen gekregen? Had je een coach aan je zij? Duurde de bevalling maar kort? Heb je wel kinderen (en dit bedoel ik niet lullig)?
Ik ken geen enkele vrouw die lachend haar kinderen op de wereld zette.
Natuurlijk zijn er genoeg vrouwen die een perfecte thuisbevalling hebben zonder kermen en schreeuwen, maar het andere gedeelte moet toch echt enkele uren afzien.
Als ik geen ruggenprik had gehad dan had ik het echt niet getrokken. Daarbij was in mijn geval een ruggenprik ook 'goed' omdat ik een heel hoge bloeddruk had en die door de ruggenprik wat mnder werd.

 

Ik zat in een weeenstorm met buik en rug weeen. Rug weeen nonstop. Na mijn ruggeprik nam de weeen activiteit zo af, dat ik weer aan de weeen opwekkers moest.

 

Ik kreeg oxytocine om de weeen sterker te maken, omdat de baby in het vruchtwater had gepoept, maar bleef steken op 4 cm. Toen ik de ruggenprik kreeg ging mijn ontsluiting opeens als een speer omhoog (waarschijnlijk onbewust de bevalling tegengehouden.) Toen ik mocht persen had ik wel persweeen, maar soms dacht ik er een aan te voelen komen, en begon te persen, maar dat was dan toch geen wee en dus stopte ik maar met persen. Daarna kwam altijd de perswee. Dus bij mij werkte de ruggenprik een soort van ontspannend tijdens de ontsluiting en ik had nog gewoon persweeen (of ze zwakker waren weet ik niet.) Ik heb een uur moeten persen. En heb de hele bevalling gelegen. Mijn bevalling duurde van begin weeen tot geboorte baby zo'n 14 en een half uur, dus dat valt mee, lijkt mij.

 

Ik begrijp je niet verkeerd Sula, maar ik begrijp ook niet waarom je je aangevallen voelt. Jij mag pijn vervelend vinden, dat is prima. Mijn bevalling deed geen 'pijn'. dus kan ik daaruit concluderen dat een bevalling geen pijn hoeft te doen. Zo simpel is het. Ik zeg niet dat jouw bevalling geen pijn deed en ik zeg ook niet dat alle bevallingen pijnloos zouden moeten/kunnen zijn.
Ik zou dit nooit typen als ik zelf geen moeder zou zijn, ik ben ook bevallen en ik vond het geweldig, bijzonder, prachtig en niet vervelend of pijnlijk. Moet ik me daar voor verontschuldigen? Dat lijkt me toch niet.

Ik begrijp absoluut niet wat je er zweverig aan vind. Mijn bevalling deed geen pijn. Punt. Wat is hier zweverig aan?
Ik vond bevallen wel heel heftig, een enorme oerervaring. Mijn bevalling was niet heel kort en ik had geen coach aan mij zij, ik heb het zelf gedaan (ook zelf mijn kind geboren laten worden, dat is niet zweverig, gewoon je kind aanpakken).

Ik begrijp niet waarom ik deze ervaring niet zou mogen delen? Wellicht zijn er vrouwen (jij blijkbaar niet) die denken; hee, zo kan het ook.
Als je horror verhalen mag delen, dan mag dit toch ook?

 

Overigens ken ik gelukkig wel vrouwen die hun kind lachend op de wereld zetten, wellicht zit daar een verschil.