drama he zo'n weeenstorm. Ik ben bij een "normale" bevalling geweest dus ik has zoiets verwacht... Dat viel vies tegen... Ik word sowieso altijd voor 38+0 ingeleid. Dus het inleiden gaat zeker weer gebeuren, tenzij het een ks moet worden. Het was zo traumatisch (de ruggenprik werkte ook niet) dat ik sowieso wel heb besloten dat de bevalling een ander zkh moet worden
Ik had in het geboorteplan staan - dat mijn man (indien mogelijk) de baby mocht aanpakken en op mijn buik mocht leggen. - navelstreng doorknippen - de baby minimaal een uur huid op huid contact kreeg, mocht dit bij mij niet mogelijk zijn dan bij mijn man.
Je kunt nog nadenken over verschillende dingen: - Als mijn bevalling natuurlijk verloopt, wil ik niet dat vliezen worden gebroken. Dit om te voorkomen dat mijn lijf daar nog niet aan toe is en ik in een weeenstorm beland. Zo ging het bij mijn eerste bevalling wel namelijk. -Wil je wel dat je baby binnen een uur wordt aangekleed? Of mag ie op je huid blijven liggen in een warme omslagdoek? - Ik zou ook iets vermelden over voeding. Als je bv wilt geven, dan vooral hoe je mening is tov bijvoeden en de manier waarop dat gebeurd. Ook heb ik vermeld dat ik geen hulp wil bij de baby aanleggen om te voorkomen dat ze dit op een verkeerde manier doen (duwen aan het hoofdje). - Navelstreng laten uitkloppen voordat er wordt afgenaveld? - Ook heb ik gedacht aan de meestal standaard gegeven oxytocine spuit. Heb aangegeven dat ik eerst rust wil, omdat ik liever niet nog meer hormonen in mijn lijf wil en de placenta ook uit zichzelf kan loslaten.
Ik had er bij de 2e nog bij dat ik heel graag de baarkruk in de buurt wilde hebben, dat kan met persen zo helpen! Die stond klaar de 2e keer en heb er dankbaar gebruik van gemaakt. Verder had ik dat ik graag rust wilde. Dus geen polonaise van mensen die in en uit liepen (in geval van ziekenhuis) en bij thuis bevallen geen bezoek, ook niet eventjes. Bezoek pas wanneer ik aan gaf dat ik er klaar voor was (eerst alle medische dingen, eerste voeding, eten en douchen). Wat ik specifiek nog had was dat ik wilde persen zoals ik dat wilde. Grote hap lucht, persen, grote hap lucht en weer persen is niet zo aan mij besteed geloof ik. Dus 2e keer hebben ze me mijn gang laten gaan en alleen op het allerlaatst aanwijzingen gegeven (zuchten tegen uitscheuren). Tweede keer had ik trouwens wel persweeën dus ging vanzelf allemaal. Maar heel fijn niks op commando te hoeven doen.
Wat @Emma86 zegt: denk na over wat je met persen wil kunnen gebruiken, en zet daar ook iets over in. Ook al raak je uiteindelijk die hele baarkruk/skippybal niet aan en moet je er niet aan denken om op handen en knieën te zitten (dat gebeurde bij mij, ik wilde dat van tevoren echt zéker en toen het zover was vond ik het ontzettend prettig met mijn benen in de beugels op mijn rug...), het is toch fijn als al die mogelijkheden klaar staan en worden aangeboden
Zie nu pas jullie reacties. Heb besproken betreffende de baarkruk en dat is dus geen optie eigenlijk in het ziekenhuis hier. Ze gaf wel aan dat desnoods van het bed een stuk verwijderd kan worden en ik dus wel rechtop kan zitten met bijvoorbeeld kussens of mijn vriend achter mij. Ik heb een aantal punten opgeschreven en we moeten maar afwachten hoe het verlopen gaat
Ik had mijn plan beide keren opgedeeld in 4 delen: weeën, persen, geboorte & na de geboorte. Belangrijk was voor mij vooral dat de geboortefotograaf overal bij aanwezig mocht zijn (ook als het mis zou gaan), ik beperkt getoucheerd wilde worden, geen stagiaires, de tijd wilde krijgen bij het persen, een warm kompres als het hoofdje staat en dat de verloskundige mij op dta moment zou coachen om het rustig geboren te laten worden, dat mijn man de baby zou aanpakken en het geslacht vertellen., geen getrek aan de navelstreng (vorige keer als zeer onprettig ervaren) en dat ik de placenta graag even wilde bekijken voor deze afgevoerd werd. Ik vond het vooral fijn dat ik niets uit hoefde uit te leggen of om te vragen op het moment zelf, en dat mijn man dat ook niet hoefde te doen (die onthoud die dingen nooit zo goed als er veel gebeurd).
Ik had van alles in mijn geboorte plan, alleen alles ging anders dan ik wou (spoed). Voor een volgende laat ik het maar over me heen komen. Enige wat ik erin had gezet en waar ze echt rekening mee hielden was dat ik gigantisch panisch ben voor naalden.
Eens, ik vind het ook belangrijk dat mijn lijf het zelf doet. Als dat binnen een veilige grens blijft. Niet toucheren. Geen vliezen breken. Geen persaanmoedigingen, dus niet actief hard gaan persen, maar met je persweeën meeduwen. Navelstreng uit laten kloppen, ik heb gewacht tot de placenta geboren is, dan de navelstreng doorknippen. Het bloed uit je placenta is het bloed van je kindje, zogauw de placenta uitgeklopt is, zit al het bloed in je baby. Kan je nog meer over vinden. En wij hebben aangegeven de controles pas uit te voeren zogauw wij daar klaar voor waren, ook aankleden heeft mijn man zelf gedaan, en geen mutsje op. Huidcontact houden. En ik wilde in de houding bevalling de ikzelf aangenomen had tijdens de weeën. Niet verplicht op de rug.
Mijn geboorteplan was al snel van de baan! Als je een spoedkeizersnede krijgt mag je niet meekijken en ook de navelstreng niet doorknippen. Je mag doen alsof! Ze laten hem een stukje langer en dan mag de papa een stukje afknippen. Ook de baby krijg je vaak niet meteen in handen. Ook blijf je niet bij je kind. Je moet zelf eerst een tijdje op de ‘uitslaapkamer blijven’ Dus verwacht niet teveel. Bij een geplande keizersnede loopt dit anders. Het loopt toch zoals het loopt en daar ga je in mee. Al helemaal als er complicaties optreden
Ik heb alles gewoon besproken met de eigen verloskundige. En dat was minimaal aangezien heel veel van wat ik lees echt standaard is tegenwoordig. Daarnaast ben je er zelf ook nog bij en kan je alles doorspreken met je partner. Ze zijn verplicht toestemming te vragen voor de aanwezigheid van leerlingen en medische handelingen. Ook moeten ze dit vooraf (kort) uitleggen. Verder maakt je partner de foto's dus zo'n lijstje moet niet in een geboorteplan maar in het hoofd van je partner. Medisch personeel is er niet om foto's te maken.