Op de eerste foto zie je hoe ik mijn zoon voor het eerst zag toen ie over het doek getild werd. De tweede foto is onze eerste kennismaking..
Hierna gingen mijn man en zoon met de verpleegkundige naar de kraamafdeling omdat de operatiekamer te koud is voor een pasgeboren baby.
Je zou ook een afspraak kunnen maken voor een rondleiding op de kraamafdeling in het ziekenhuis waar je bevalt. Dan kun je ook al deze vragen stellen. Ik wil je dit echt aanraden omdat je dan weet wat je kunt verwachten en je daar op in kunt stellen. De pijn viel me enorm mee, de eerste dag nog morfine en daarna al afbouwen en over naar paracetamol. Na de geplande keizersnede kon ik de volgende dag al even uit bed om naar het toilet te gaan. Volgens mij mag je helpen met de verzorging zodra het kan. En mijn man heeft onze zoon ook al in bad gedaan in het ziekenhuis op aanwijzingen van de verpleegkundige. Ik voedde in het ziekenhuis dag en nacht op verzoek, je hebt nog niet echt ritme omdat je borstvoeding nog op gang moet komen. Ik heb trouwens zelfs al eens een keer gevraagd aan de verpleegkundige of ze even voor mijn zoontje wilde zorgen 's nachts zodat ik even kon slapen. Toen was hij erg onrustig, ze bracht hem toen terug voor de volgende voeding. Nou.. die luxe heb je thuis niet hoor
@Miran bedankt voor je verhaal en je foto's. Echt prachtige foto's van de geboorte. Als ik dat zo zie krijg ik er steeds meer zin in. Niet in de ingreep maar wel om ons kindje geboren te zien worden. Word ook steeds nieuwsgieriger naar hoe hij eruit zal zien. Ik ben zelf naar infoavonden geweest van ons ziekenhuis. Daar hebben we veel gehoord al en een rondleiding gehad. Ook staat er veel beschreven op de website van ziekenhuis waardoor ik veel weet. Daar mag je man met kindje op de verkoever komen en zal ik ons kindje daar al op de borst krijgen. Dat vind ik wel een fijn idee en vooral fijn dat het eerste contact niet met kleding aan is maar alleen met een luier en ongewassen. Het verblijf zie ik ook niet tegenop aangezien zij helemaal into de rooming in zijn en gecertificeerd voor de borstvoeding. Voeden op verzoek is ook wat ze daar hanteren. De zorg zal door hun zijn maar omdat mijn partner vrij neemt die dagen en die dagen er de hele dag bij mag zijn vind ik het fijn dat hij het samen met hun gaat doen. Zo leert hij veel (je luistert en neemt iets makkelijker iets aan van vreemde dan hij van mij aan zou nemen). Heb zo wel al een plannetje in mijn hoofd en voor een gedeelte ook op papier. Je weet nooit hoe het loopt maar het is goed dat zij ook weten wat jij graag zou willen en juist niet zou willen. Hoi Heitje, Het is idd een groot risico dat het dan toch spontaan gebeurd maar dat zou ik niet erg vinden. Dat betekend dat de beeb er echt klaar voor is om geboren te worden en je bent snel genoeg in het ziekenhuis. Ik mag op zich ook wel weeën hebben alleen ik mag en kan niet persen (ook ik heb nog hernia's en ontsteking in de rug). Heb zelf ook een en ander opgezocht en in ziekenhuis gevraagd en voor de beeb is het iets beter om na de 39e week geboren te worden dan met 38 weken. Dit komt omdat bij een natuurlijke bevalling het vocht uit de longen geperst word en bij een ks niet. Babietjes die met 38 weken geboren worden hebben iets meer moeite met het ophoesten van dat vocht dan babietjes die na 39 weken geboren worden. Hier is onderzoek naar gedaan en heb de bevestiging idd gekregen dat het idd zo is. Nou hoeft het geen probleem te zijn maar voor mij voelt het beter zo laat mogelijk geboren te worden tenzij hij zich zelf aankondigt. De stimulator heb ik deze maand een jaar. Vorig jaar 1 febr de proef gestart en 2 weken later is alles definitief erin gezet. De stim werkt goed op de beenpijn en kon meteen al meer dan ik voorheen kon. Kan langer zitten en vooral langer staan. Dat kon ik nog amper en heb door de stim toch echt meer vrijheid weer gekregen. Lag eigenlijk altijd bijna 20 uur per dag plat en nu lukt het om veel langer op te zijn en zelfs 2 keer 4 uur werken goed vol te houden. De stim werkt niet op rugpijn maar alleen op beenpijn en dat is wel belangrijk om te weten. Heb zelfs nu alle pijnmedicatie (500mg tramadol per dag) helemaal af kunnen bouwen. Alleen neem ik nu wel pcm omdat de rugpijn anders niet te houden is en ik mezelf niet overeind kan houden. Maar dit is geen probleem en mag ik gewoon nemen. Dus met andere woorden als je veel last hebt van de uitstraling dan is het zeker de moeite van proberen waard. De pijn zal nooit meer weg zijn maar wel leefbaar. Hiervoor wilde ik absoluut niet zwanger worden omdat ik echt niet voor een kindje kon zorgen maar sinds de stim ging het zoveel beter dat ik niet meer kon wachten met de kinderwens. Zal nog best lastig zijn en zwaar worden want voorheen kon ik gaan liggen als het niet meer ging en nu met de zorg van een kindje kan dat niet zomaar meer. Maar daar vind ik wel een weg in. Scheelt dat ik afgekeurd ben voor werk en niks moet of hoef te doen. Wel werk ik dus vrijwillig nog steeds bij oude werkgever en zal dat straks ook weer op willen pakken. Maar eerst kindje krijgen en alles goed op de rit krijgen. Ik ben trouwens ook in ander ziekenhuis geopereerd aan de rug maar ben wel bij de pijnpoli van dit ziekenhuis waardoor die samenwerking een stuk beter loopt. Wat betreft de spondylodese kreeg ik gewoon toestemming om vaginaal te bevallen want als het goed is zit dat goed vast en kan daar niks mee gebeuren. Alleen op gebied van de stim en de hernia's wil ik geen risico nemen en gelukkig staan ze achter mij. Lang verhaal en hoop dat je er iets aan hebt! Beetje off topic ook maar ook weer niet helemaal.
Ik lees aandachtig mee met jullie.Zag weer 2 "bekende" heitje en Miran Miran (gefeliciteerd met je zwangerschap!),wat een mooie foto`s.Kreeg er gewoon kippenvel van,wat bijzonder! Ik wil ook graag heel veel foto`s en denk ook niet dat husband het aankan om die te maken Wat ik me afvraag,zijn er meer dames die bewust gekozen hebben voor een ander ziekenhuis ivm de regels in het eigen ziekenhuis? Voor mij zijn er best veel punten waardoor ik toch binnenkort ga kijken in een ander ziekenhuis.
Hoi Dames, Eindelijk zit ik dan achter de pc om een paar foto's met jullie te delen: Hier zie je hoe het hoofdje geboren wordt en daarna de rest van het lijfje..
Hier de volgende foto's: 1. helemaal geboren, navelstreng afklemmen 2. de eerste keer dat ik hem zag boven het doek uit..
Terwijl de gyn je wond hecht wordt je kindje schoongeveegd, afgenaveld en nagekeken door de kinderarts, papa mocht hierna ook de navelstreng doorknippen...
Mooie foto's allemaal, die van de ks zelf zijn bij ons mislukt dus goed uitleggen hoe je camera werkt!!! Dit is dé eerste foto en onze eerste gezinsfoto Daarna nam de kinderarts mijn man en zoon mee en werd ik dichtgenaaid, ik ging daarna gelijk naar de afdeling waar ik 'm op de borst kreeg. Heb de eerste nacht geen oog dicht gedaan, hij heeft de hele nacht op me gelegen De volgende dag kreeg ik een kribbe aan mijn bed gehangen, zo kon ik de hele dag naar 'm staren en aanraken. Wij moesten vijf dagen blijven en hij heeft 2 nachtjes bij de zusterpost gelogeerd, zo kon ik wat bijtanken...doen, voel je niet schuldig! Ik kreeg 3x per dag diclofenac en paracetamol. De eerste keer uit bed gaan is doodeng maar ook weer doen! Hoe sneller je zelfstandig bent hoe sneller je naar huis mag, wel rustig aan natuurlijk. Over de ks zelf: ruggenprik ging probleemloos en daarna voel je dat ze bezig zijn maar je voelt geen pijn! Ik heb last van hyperventilatie/paniekaanvallen en wilde graag dat de anesthesiste bij me bleef en dat deed ze. M'n pink ging tintelen en m'n hoofeind werd gelijk wat omhoog gedaan. Praat en vraag, schroom niet! M'n man zat al die tijd achter me met z'n hand op m'n schouder. Toen we onze zoon boven het kleed te zien kregen vroeg ik of ik mocht huilen en dat mocht, was bang dat ik dan misschien teveel ging schuddebuiken Laat het allemaal gebeuren, succes en geniet....
Tis wel handig voor de anesthesist te weten waar hij/zij moet prikken, wel alles melden in ieder geval. Ik had al vrij vroeg in de zwangerschap last van ischias en daar kwamen later de bekken ook nog bij en de rug kreeg het ook steeds zwaarder, de laatste paar weken was ik wel uitgeschakeld...wel tot de laatste week fysio gehad. Na de bevalling waren de ergste pijnen gelukkig snel weg! Nu, twee maanden later, is m'n lichaam zich aan het resetten lijkt wel en wordt alles weer erger...beetje jammer wel.
het protocol schrijft hier in het ziekenhuis voor dat je na 48 uur het ziekenhuis verlaat. Mijn zoon is vrijdag 8 uur geboren, zaterdag 6 uur ging katheter eruit en die dag ging ik zelf plassen en alleen douchen, zondag 9 uur ging ik naar huis. Viel me al met al best mee. Uit bed komen en op gang komen deed echt wel zeer maar tegendruk geven verlicht enirm. En als je eenmaal staat is het best te doen. Na 6 dagen had ik nagenoeg geen wondpijn meer en kon ik weer soepel en makkelijk bewegen. Nu na twee weken heb ik enkel nog binnen in mijn buik soms wat zeurende pijn. Overigens zit mijn litteken veel lager dan die van de dame die de firos hier heeft gezet ( sorry, naam vergeten) Mijne zit echt ruim onder mijn bikinirand in de schaamstreek en is binnenwaarts gehecht waardoor het slechts een heel dun streepje is
Ik begreep ook dat ze de snee vaak iets lager zetten dan op de foto's. Vind het wel netjes eruit zien op de foto's. Bij ons is het na 3 dagen naar huis als alles goed gaat. Weet alleen niet of de dag van de ks dag 0 is of dag 1. Vaak word die dag als dag 0 gezien namelijk maar dat is misschien per ziekenhuis verschillend. Vind na 2 dagen naar huis al best snel maar goed als je je goed voelt denk ik ook dat je beter lekker thuis kunt zijn. Wil zelf ook vaak het liefste zo snel mogelijk naar huis maar merk ook dat het soms net effe te snel is en ik dan toch vaak veel te snel dingen zelf wil gaan doen en niet de rust neem die ik in ziekenhuis wel zou hebben. Ik ken mezelf ondertussen wel goed en wil vaak te snel teveel....
Miran bedankt voor je verhaal. Ook allemaal mooie foto's die allemaal weer emotie oproepen. Onze dochter kwam eerst met haar handje, ik moet de foto's even op de computer zetten, maar zodra dat gelukt is zal ik ook een foto plaatsen. Ik ben zelf donderdagnacht bevallen en op maandagochtend naar huis gegaan, ik mocht zondagmiddag al wel, maar dat vond ik toch te veel stressen, 's ochtends vond ik fijner en die ene nacht maakte mij ook niks uit. In het ziekenhuis heb ik vooral in bed gelegen en af en toe gelopen, ik geloof dat ik thuis pas een luier verschoond heb.. ik weet het niet meer. Ik moet ook zeggen dat ik het wel best vond eigenlijk, ik dacht thuis moet ik het allemaal weer zelf doen dus geniet er nog maar even van.. ik was denk ik ook te moe om iets te doen. Ik kreeg ook diclofenac en paracetamol en ik had zo'n neusspray die ik bij het uit bed gaan gebruikte en echt even nodig had. Ik hoop dat ik bij de volgende ks minder moe ben, maar zal wel omdat je dan geen hele bevalling vooraf hebt gehad. Ook dit keer blijf ik liever een dag langer in het ziekenhuis als het nodig is, je heb dan toch alle hulp (en rust) bij de hand al zal ik m'n 3 jarige dochter wel missen.
Wat een mooie foto's meiden! Wahh word nu helemaal ongeduldig haha! Sofietje: dank voor je info/uitleg over je stimulator. Ik ga er eens over nadenken na de bevalling. En misschien hier en daar wat informeren. Tramadol..wat een rotspul is dat eigenlijk he, heb dat zelf 1.5 jaar achter elkaar gebruikt. Ik wist trouwens niet dat er nog zo'n verschil was tussen babietjes van 38 en 39 weken qua vocht in longetjes. Mmarianne: ik heb wel toestemming gegeven zodat ze alle formulieren die nodig zijn kunnen inzien. Dus dat komt vast goed! We gaan dat allemaal nog wel bespreken.