Hoi allemaal, Mijn zoon is nu 8 maanden. Voorheen kon hij zich altijd super vermaken en als hij huilde was er altijd wel een reden te vinden. Nu, sinds een tijdje (vooral de laatste week) kan hij zich niet langer dan 5 minuten vermaken. Dan wordt het al zeuren en op een gegeven moment heeeeel hard huilen. Til ik 'm op, is er niets meer aan de hand (lopen is altijd goed geweest als ik 'm rechtop hield). Duidelijk is geworden dat het voornamelijk aanstellerij is, want het is heel duidelijk dat als hij iets niet mag hebben, dat hij het dan op een huilen zet, als hij zijn eten niet meteen krijgt, dat hij gaat zeuren (en héél hard huilen) en zodra hij het heeft, is hij stil. Bah! Ik word er gek van! En moe ook vooral. En geirriteerd. Ben snel bang dat hij voor altijd zo blijft, terwijl hij zich voorheen altijd zo goed kon vermaken! Wij zijn natuurlijk ook verwend dat het allemaal zo makkelijk ging; dat is denk ik ook dat ik er nu minder goed tegen kan... Ik moest het even van me afschrijven............ -xxx AA
Herkenbaar... het grote opvoeden is begonnen en les 1 voor nieuwe mama's (dus ik ook): negeren! Vervelend gedrag negeren. We weten nu wel wanneer het zeuren is of wanneer er echt was is. Hier een week heel consequent gedaan (ook zo rond 8 maanden) en na die week ging het al stukken beter! Ze leren snel Oja, wel even oordopjes kopen of goeie watten Goeie nieuws: het hoeft dus niet zo te blijven.. hier is het ook weer gewoon terug naar makkelijk!
He, tisunfase hoor, Dus het gaat echt echt echt weer over. Hij heeft alleen door dat hij dingen kan beinvloeden, dus nu aan jullie de edele taak om hem te leren dat dat niet langer meer gaat door huilen, (wat passend is voor een klein babytje), maar door woordjes te zeggen, te wijzen, enz... Succes, Ben blij dat we met Thirza nog even niet daar aan toe zijn. Hier zijn het momenteel wel tandjes, De derde al sinds afgelopen donderdag de eerste door is gekomen. Je kunt mij dus onderhand ook opvegen :S
hmm negeren vind ik persoonlijk een beetje ver gaan. Bedoel je dan in je sop gaar laten koken? Daar word je zelf toch ook gek van? Het hoort er ook een beetje bij. Groter groeien is nogal wat, en dan ontdek je opeen die grote enge wereld waar je niks van weet. Ik zou dan ook dicht bij mama willen zijn! Ik vond de periode vanaf 8/9 maand tot ze los kon lopen overigens heel heftig een dodelijk vermoeiend. Maar het was het wel waard hoor. En nu heeft mijn dochter wel weer andere dingen waar ze om moppert. Soms negeer is dat, maar het kan ook vragen om aandacht zijn. Je kindje moet nog even het verschil leren tussen negatief en positief om aandacht vragen, en jij moet het postieve natuurlijk stimuleren!
Hier zijn dat echt fases die voorbij gaan. Ik moet wel zeggen dat ik met acht maanden nog heeeeel toegeeflijk was. Ze begrijpen gewoon nog niet zo goed dat iets niet mag. Mijn zoontje is nu net sinds een paar weken een jaar en ik denk dat ik pas een beetje begon met opvoeden vanaf elf maanden. Daarvoor begreep hij echt niet waarom hij iets niet mocht hebben. Ik zorgde gewoon dat hij niet kon pakken wat hij niet mocht hebben. Als hij per ongeluk wel iets pakte dan pakte ik het af en gaf hem heel snel iets anders in de plaats en leidde hem af. Nu nog werk ik wel eens met afleiden. Dan heeft hij iets wat niet mag, en zeg ik nee. Als hij dan een klein driftbuitje krijgt zet ik hem op schoot en doe ik 'in de maneschijn' met hem. Helpt hier best en ik vind hem nog veel te klein om altijd maar de strijd aan te gaan. Sommige dingen mogen echt niet (heel overzichtelijk enkele dingen, zoals de snoeren enz.) en daar ben ik heel consequent in geweest. Dus niet het ene snoertje die niet in het stopcontact zit wel, en het andere niet. Gewoon alle snoeren zodat hij het blijft begrijpen. Op die manier werkt het super. Over dat soms niet anders willen dan met jou rondlopen: zijn hier ook fases van geweest. Fases waarvan ik dacht: Gaat dit ooit nog over? Och wat vond ik dat lastig soms, ben al vrij snel zwanger geraakt en kreeg in een keer de zenuwen. Nou, het was altijd na een week of twee over en ik ben toch blij dat ik me volledig overgegeven heb aan zijn gedrag. Blijkbaar stond zijn wereld toch even op zijn kop op zo'n moment. Mijn irritatie kon hij daar niet bij gebruiken.
Inderdaad gewoon weer een fase. Volgende week is hij weer poeslief en je bedenkt je ineens dat je de makkelijkste baby ooit hebt Compleet negeren rond deze leeftijd zou ik niet doen. Ik snap wel de bedoeling hierachter, maar rond 8 maanden snappen ze nog niet goed waarom ze genegeerd worden. Daarmee zeg ik niet dat je hem de hele dag maar moet entertainen. Ik geef zeker niet de hele dag aandacht aan mijn zoontje, verre van zefs. maar negeer hem ook niet. Ik zorg voor veel afleiding in de vorm van speelgoed etc. als wij hier zo'n fase hebben dan leid ik hem af. Ik zorg voor veel afwisseling. Bijvoorbeeld spelen in verschillende kamers (dat werkt geweldig), 2 a 3 stuks speelgoed per keer, zodat ik steeds kan afwisselen en alles steeds nieuw lijkt en hij is dan zo tevreden als het maar kan zijn. Als ik soms mijn handen vol heb aan iets anders en hij blijft zeuren dan negeer ik hem ook wel, maar dat zou ik niet de hele dag doen. Ook ik ben erg bezig met stimuleren van een lief gedrag. Ik vertel hem vaak hoe lief hij is en hoe leuk hij speelt etc etc. Je ziet hem dan trots kijken, niet dat hij begrijp wat ik zeg maar de intonatie is al genoeg.
Hier ook zo'n dame hoor. Sinds een week piepen als ik haar in de eetstoel zet maar het eten nog niet op tafel heb. Piepen in de box, in bed. En echt op een heeeele aanstellerige toon (zo aanstellerig dat wij er stiekem om moeten lachen) Huilen zonder tranen, lachen zodra je aandacht geeft. Ik probeer het gedrag te negeren. Dus als zij in de stoel zit te piepen omda thet eten nog neit klaar is maak ik er een verhaaltje van "goh liefje heb je zo'n honger? nou mama is lekker eten voor jou aan het maken hoor" Als ze mopperd in de box en ik heb toch mijn handen vrij nodig zing ik iets voor haar of inderdaad weer een verhaaltje. Ik negeer haar dus neit, maar haar gedrag wel.
Ik zeg niet 'in je sop laten gaar koken' en nee, als je goed leest ben ik er niet gek van geworden en heeft het hier prima gewerkt. Zoontje lief heeft al aardig goed door wanneer gedrag niet ok gevonden wordt. Ik negeer mijn zoontje ook niet maar wel z'n gedrag en hier werkt het.. Ik heb juist de indruk dat ook met 8 maanden ze al veel meer snappen dan je denkt... Zo kijkt mijn zoontje me eerst aan voordat hij iets gaat doen wat niet mag... Als zijn handje naar de kast gaat dan pak ik hem op en zet 'm elder neer (met een ander speeltje = afleiden) maar als hij het blijft doen dan zet ik hem in de box. Vaak gaat hij dan even huilen. Dat huilen negeer ik omdat ik weet dat er niets aan de hand is. Hij houdt er dan snel mee op en gaat gewoon lekker verder met spelen. Iedereen nu weer gerustgesteld dat ik mijn kind niet verwaarloos
Zoals anderen al zeggen is het een fase die ook weer voorbij gaat, maar wil je wel vast voor bereiden dat er nog vele komen . Groetjes Brez
Brezjika: Haha ja maar die opmerking wilde ik haar nou net besparen. Zwaantje: Gewoon uit nieuwsgierigheid: Ben je niet bang dat je zoontje de box dan als strafplek gaat zien? Ik denk juist vaak het tegenovergestelde: Het lijkt wel alsof ze alles begrijpen maar echt begrijpen doen ze het volgens mij nog niet. Mijn zoontje begrijpt volgens mij nu sinds een maand pas echt wat nee is. En dan vind ik een klein driftbuitje echt niet zo erg. Bij acht maanden werkte ik toch met name nog met afleiden etc.
Hai, Hier dus ook in de fase 8/9 maanden en ook ik heb het idee dat het opvoeden nu toch echt een beetje begint. Voor het eerst sinds haar geboorte hoor ik me vaak zeggen "Nee, Julia". En ook ik heb van CB het advies gekregen om niet direct in te gaan op negatief gedrag (lees jengelen en daarmee stoppen als je haar aandacht geeft) en positief gedrag te bekrachtigen. Maar ook ik heb het er af en toe behoorlijk moeilijk mee omdat ik vaak knap zenuwachtig kan worden van het gejengel en gehuil. Maar goed, dat zegt meer over mijn eigen vermoeidheid en stressniveau en dat is dus iets waar ik mee aan de slag moet en niet mijn dochter. Overigens ben ik nu vermoeider dan de maanden hiervoor en verbaas me daar dan weer een beetje over. Het slapen gaat hier gelukkig heel langzaam weer wat beter; een week of wat geleden ging het heel moeizaam en lag ze vaak urenwakker en te huilen. Dat was niet erg fijn, maar past geloof ik wel bij de leeftijd ivm verlatingsangst. Dus..... erg herkenbaar en veel suc6 en op naar de volgende uitdaging
zwaantje, ik heb niet geimpliceerd dat jij je kind verwaarloosd, maar ik ben het gewoon helemaal niet met je eens. Op zich prima toch, heeft TS tenminste verschillende adviezen.
. Nee, daar ben ik niet zo bang voor. Ik pak hem namelijk op en zet hem in de box, geef hem een speeltje en een aai over z'n bol... Daarbij vindt hij de box geen vervelende plek om te zijn. Het is dus ook niet een strafmiddel maar een manier om er voor te zorgen dat ik niet de hele tijd achter hem aan hoef te gaan om hem bij de kastjes weg te halen. Ik verwacht niet dat hij de link direct zal leggen. (zeker omdat hij niet kan tellen... en dus niet weet dat het na de 3e keer klaar is hahahah)
Ook hier begint deze periode te komen Ik merk idd dat hij met spelen sneller dan normaal zijn aandacht verliest en graag bij papa en mama wil zijn. Kyano slaapt nog ongeveer 3x ruim een uur per dag. Ik probeer in elk geval in de tijd dat hij slaapt zoveel mogelijk grote huishoudelijke klussen te doen. Als hij wakker wordt maak ik het eerste half uur altijd ruim tijd voor hem zodat hij weet dat hij de aandacht van mij heeft. Dan na een half uurtje samen spelen mag hij zichzelf even amuseren en ga ik wat kleine dingetjes doen en praat gewoon tegen hem. Vaak tussendoor dan nog even samen wat eten en soms nog een stukje wandelen en op die manier kan ik er toch goed mee omgaan. Compleet negeren lijkt me ook niet goed. Geef hem gewoon even een aantal minuutjes volledige aandacht, even lekker knuffelen, spelletje spelen en dan daarna kunnen ze best wel weer een tijdje alleen spelen. Of wat ook vaak helpt is als ik bijv aan het koken ben, zet ik Kyano in de wipper erbij. Vindt hij ook erg interessant
hey hey nou nou...vind het wel wat dat je er nu al "gek" van word..ik bedoel: wat wil je straks dan als je de hele dag nee pas op, en niet pakken, en nee daaarvan afblijven ect ect moet zeggen...en je kleine gaat lopen..op ontdekking, alles doen wat niet mag(want ja dat moeten ze immers ook allemaal leren) Hoop voor je dat dit misschien een dipje voor jou is, want anders krijg je het nog moeilijk. Mijn kleintje gaat ook jammeren als hij zijn eten ziet dat ik nog moet opwarmen 35 sec in de magnetron, hij jengelt alles aanelkaar!!Maar goed, geen aandacht aan geven.Vaak zeg ik wel..nee Damian..even wachten, niet gaan huilen nu,daar hoef je niet verdrietig van te worden..hahaha tja probeer ook maar wat.En ja soms word ik er ook wel een beetje pietleuterig van hoor.Maar ja..wat wil je..de kleintjes kunnen zich nu alleen nog maar uiten in huilen, jengelen, "zeuren".
Fijn om te lezen dat het ooit weer over gaat!!! Dat had ik echt even nodig. Dinsdag en woensdag ging het wel weer iets beter, maar gisteren bleek het niet zo goed te gaan op de kinderopvang; hij had veel gehuild, ze dachten ook dat hij niet lekker was. Volgensmij combinatie van gedrag en niet zo lekker voelen. Tsja... werk vandaag maar thuis dat als het niet gaat, dat ik zo bij hem ben...
Lees nu pas de laatste reactie (had pagina 2 nog niet ontdekt ) Het is bij mij ook wel wennen hoor, omdat hij altijd heel weinig gezeurd heeft en zich heel goed kon vermaken. Het is opeens een heel grote omslag en dat is erg wennen. Daarnaast ben ik ook steeds heel moe (gebroken nachten) en kan ik ook minder hebben...
Lieve allemaal, Nou; het was een flinke sprong. Wat is het weer een ongelooflijk vrolijk mannetje, hij kan alle kanten op tijgeren nu, zelf de fles vasthouden om te drinken en hij kan zich de hele tijd alleen vermaken en is supergezellig. Ook 's nachts slaapt hij weer goed. Dit was wel de ergste sprong tot dusver, maar ik moet er volgende keer dus maar gewoon vertrouwen in houden dat zijn eigen karaktertje vanzelf weer terug komt! Liefs, AA
Haha nou fijn dat je er achter bent dat het van voorbij gaande aard is! Ik heb het de afgelopen week gehad: Klokslag twaalf uur wordt ie wakker en gaat dan even vreselijk huilen en wil even alleen maar bij mij of mijn man zijn. In het begin ben ik dan een beetje bang dat ik hem verwen door hem eruit te halen etc. maar hij was echt overstuur. Ik ben hem zelfs weer een flesje gaan geven. En nu? Nu slaapt ie weer als een roos en is kiesje nummer zoveel door. Blij dat ik wederom niet de strijd aangegaan ben met hem. Sprongetjes, tandjes, kiesjes: Het is allemaal nogal wat voor zo'n kleintje. Ze lijken al zo groot, ze zijn nog zooooo klein!