Hoihoi Voor een groot deel herkenbaar. Hoe was ze in jullie jeugd als moeder? Kon ze ook liefdevol zijn? Je schrijft dat je denkt dat er iets niet in orde is maar niet narcistisch. Ik lees nl alleen maar kenmerken van narcisme. Je hoeft niet resoluut contact te verbreken, als dat niet goed voor je voelt. Maar je moet per direct je grenzen gaan stellen. Dit heb je waarschijnlijk nooit geleerd. Je kan dus contact blijven houden ( vooral omdat je kinderen dit zo graag willen) maar dan op jouw voorwaarden. Hoe vaak willen jij/je kinderen haar zien? Dan kom he gewoon die frequentie. Gaat ze zeuren of manipuleren ( 100% zeker) dan wasrschuw je haar, gaat ze door dan vertrek je weer. En eerlijk gezegd denk ik niet dat je dit zonder ( professionele) hulp gaat lukken. Want je hebt het nooit geleerd, je moeder zal ook alles uit de kast gaan trekken om je weer terug in het hok te krijgen. Ik zou zeker in gesprek gaan met de psych, wel zonder je moeder. Helaas zijn er genoeg psychologen die zich voor het karretje laten spannen door types als je moeder. Ik hoop dat je een goede treft, dat kan je zeker gaan helpen om meer los te komen van je moeder. Als je merkt dat diegene kamp moeder is zou ik vriendelijk bedanken voor het gesprek, want dat helpt jou alleen maar dieper de put in. Dus kom voor jezelf en je gezin op! Jullie verdienen het. Je moeder verandert niet meer, je zal het toch nooit goed doen. Je kan alleen jezelf veranderen, en daarvoor heb je meer kennis en meer afstand nodig van je moeder. Als je meer wil weten mag je me pben. Sterkte!
Mocht het toch narcisme betreffen; wegwezen! Ik heb ook in mijn direct omgeving te maken met een narcist en sluit mij er (emotioneel) gezien zoveel mogelijk vanaf. De volgende link heeft mij veel in laten zien https://denarcist.nl/narcisme-in-relaties Ik besef me dat wát ik ook doe, het nooit goed zal zijn. Verder is zelfreflectie en werken aanzich bijna onmogelijk, dus als ik jou was zou ik daar geen hoop meer op hebben en zeker geen energie in steken.
Ik denk wel dat het narcisme is. Zo lang ik me kan herinneren heeft ze mijn zusje en mij gemanipuleerd en op ons schuldgevoel gewerkt zodat we deden wat ze zei. Ze kon ook lief zijn maar dan wel als wij deden wat ze zei. Mijn zusje was 8 jaar jonger en we hebben een tijd wat minder contact gehad toen ik ging samenwonen (toen was ik 19 en zij pas 11) Eigenlijk toen ze ziek werd werd onze band beter en kwamen we erachter dat onze moeder ons tegen elkaar uitspeelde. Ze verdraaide verhalen of verzon complete verhalen om mij bij mijn zusje zwart te maken en andersom. Toen mijn zusje euthanasie liet plegen zodat ze nog op een menswaardige manier dood kon gaan heeft mijn moeder het gepresteerd om mijn zusje te vragen wanneer ze dat liet doen want die en die datum kwam haar niet uit. Nadat ze overleden was had mijn moeder alleen nog mij. Ze wil al 15 jaar niks. Toen ze 15 jaar geleden ging scheiden maar ook toen mijn zusje 3 jaar geleden stierf heeft ze veel aanloop grhad. Mensen die haar overal mee naar toe vroegen enz. Ze wil niks. Ze wil niks van haar leven maken en ze klaagt alleen maar. Kritiek mag ik niet gevrn dan word ze boos. Ze zegt dat ze al tijden elke avond bij het spoor zit. Ze wil niet meer leven. Zelfs niet voor mij of mijn kinderen. Toen ze dat zei is er wel iets geknapt.
Dank je voor de link. Ik had al gegoogeld en herken heel veel dingen. Ik probeer sinds een tijdje ook meer mijn grenzen aan te geven maar dat is idd niet makkelijk. Wel vermoeiend want ze probeert er toch op alle mogelijke manieren overheen te gaan en als dat niet lukt wordt ze boos of gaat ze zielig doen.
Luka, Gecondoleerd met je zusje nog, wat verdrietig. Afschuwelijk. Echt zo erg hoe je moeder op de euthanasie reageerde. Echt typisch narcistisch, weet je het nog om haarzelf te laten draaien. Hoe meer ik lees hoe meer ik denk: stop ermee. In welke zin is zij goed voor je kinderen? Vinden je kinderen dat zelf ook? Ik pm je even wat boekentips. Je komt hier echt uit, maar is een proces. Heeft tijd nodig.
Dank je wel Ze is op zich lief voor de kinderen. Ze heeft echt 2 gezichten. Ze kon vroeger bv ook woedend op me zijn en dan ging de telefoon en dan kon ze in een seconde tijd poepvriendelijk zijn. Zo doet ze nu ook. Tegen mijn man doet ze alsof niks aan de hand is. Tegen mij alsof haar laatste uur geslagen heeft.
Oja echt herkenbaar. Als ik alleen ben met dr dan haalt ze me vaak helemaal naar beneden met rotopmerkingen of steken onder water. Als ik daarop terug kom waar bv mn vader bij is ontkent ze alles. Vroeger idd ook: scholden ze me bv verrot met klappen omdat ze ergens boos om waren ( vaak om heel weinig) om dan 5 minuten later dood normaal de deur uit te stappen om met het hele gezin ergens heen te gaan. Alsof er niets was gebeurd.
Wat naar hoe alles gelopen is voor je. Ik zou kijken hoe het gesprek met de psycholoog verloopt, je moeder zit niet voor niks op de paaz... en zelf ook je verhaal doen.
Hey meid. Ik lees dat hier de term narcisme valt en zo. Nu ben ik geen psychiater natuurlijk. maar kan je toch adviseren om eens wat te lezen over gedrag van borderliners. Borderline persoonlijkheidsstoornis. Want ik herken veel van wat ik lees juist daarin. Op zich valt er wel te leren hoe je met mensen om kan gaan die steeds manipuleren. Of dat nu vanuit borderline of vanuit narcisme is. Maar daar heb je echt hulp bij nodig. Dus idd een psycholoog.
Ik dacht ook gelijk aan borderline toen ik je OP las, al dan niet in combinatie met narcisme. Verschrikkelijk lastig om met deze mensen om te gaan, tenzij ze echt openstaan voor hulp en over een enorme wil tot zelf reflectie en verandering beschikken kan je er vanuit gaan dat ze altijd zich zo zullen blijven gedragen. Dus is het aan jou om te leren hiermee om te gaan TS zodat je moeder geen grip (meer) kan krijgen op jouw leven nu en toekomst. Ook ik adviseer je om hier professionele hulp voor te zoeken, heel veel sterkte meid.
Wat lijkt mij dit heftig zeg! Ik heb zelf ook een moeizame band met mijn moeder en herken bepaalde dingen heel erg in jou verhaal. Ik denk dat het heel belangrijk is voor jezelf om toch naar die psycholoog te gaan, laat maar eens horen hoe je over bepaalde dingen denkt zonder dat je moeder zich raar gaat gedragen. En misschieh moet ze zich ook maar een keer niet inhouden als er iemand bij zit die ervoor gestudeerd heeft. Merk je dat het gesprek nergens heen gaat en dat het niks voor jezelf oplost, dan kan je altijd beslissen om geen vervolg gesprek meer te hebben. Ik kan nooit met mijn moeder praten over het verleden want het is zogenaamd allemaal niet waar. Want ze heeft toch haar best gedaan? Simpel voorbeeld mijn moeder en stiefvader gingen uit elkaar, hij had een kat maar die kat was zo gehecht aan mij dat er besloten was dat ik haar mocht houden. De kat werd ziek kreeg last van een chronische aandoening, opeens was het niet meer mijn moeders verantwoording maar de verantwoording van mijn stiefvader. Ik moest het alleen maar even regelen met hem ( ik was 15)Al die jaren heb ik stiekem de medicijnen betaald van mijn zakgeld en bijbaandje. Ik vond het namelijk beschamend om aan hem geld te vragen en mijn moeder wilde het sowieso niet betalen. Daar moet ik het nu vooral niet over hebben, stel je voor dat ze een foute beslissing heeft gemaakt. Ga na wat je eigen grens zal zijn. Je leeft namelijk niet voor je moeder maar voor jezelf. Soms is teveel gewoon teveel en moet je een stapje terug doen. Kies voor je eigen geluk want dat ben je dubbel en dwars waard!
Mijn moeder is net zo. Die zegt gewoon glashard dat bepaalde dingen niet waar zijn. Ze ontkent het gewoon terwijl ze echt gebeurd zijn. Ik zal eens kijken naar borderline. Wat het ook is, ik denk dat ze een persoonlijkheidsstoornis heeft en niet zozeer een ernstige depressie. Als ik aan morgenavond denk dan draait mijn maag zich om...
Hoi. Ik heb niet alle reacties gelezen. Maar ben erg benieuwd hoe het gegaan is als je daarheen geweest ben. Mensen met narcisme kunnen zó goed mensen bespelen. Ook in de ggz. Het is daar echt nog niet zo bekend dat ze er altijd doorheen prikken. Zou fijn zijn als je wel geloven begrijpen en het zou helemáál geweldig zijn als ze al ontdekt hebben dat ze narcistische trekken heeft!! De grens is jou gezondheid. Nee dat kan ik niet zeggen. Ik kan niet voor je beslissen. Ik heb het contact verbroken op moment dat ik mezelf weer helemaal kapot voelde gaan vanbinnen. Precies een jaar na mijn diepe depressie ook door haar. Heel veel sterkte!! Laat je weten hoe het op dit moment gesteld is in de ggz? Of ze volledig achter je moeder staan en haar geloven. Of dat ze haar door hebben.
Lieve Luca. Sterkte!! Heb nu wel alles gelezen. Heb je iets voor na het gesprek mocht het te kwetsend voor je zijn? Hoop zo dat het mee valt en ze jou geloven!! Je schreef dat je maag omdraaid maar denk dat de angst groter is. En je al zoveel mee gemaakt hebt dat je erg kwetsbaar bent. Ik denk aan je. Is Gorinchem ver bij je vandaan? Daar heb ik mijn psycholoog die super goed kan helpen grenzen aan te geven. Ook voor herstel als je in een situatie gezeten hebt waar over jou grenzen heen gegaan zijn. Evt zou je ook voor een psycholoog kunnen kijken op "Het verdwenen zelf" ik lees ook dat mensen dingen van borderline herkennen maar ook daar wordt over jou grenzen gegaan. Op die site moet je wel eerst aangeven dat je de lijst van psychologen wil. Dan krijg je die via mail.
Ik woon helaas niet bij je in de buurt. Ik weet dat mijn moeder mensen prima een rad voor ogen kan draaien. Mijn vriendin zegt dan: ik geloof jou maar als ik je niet zo zou kennen zou ik het niet geloven want je moeder komt heel aardig over. Tja ze weet de mensen ook goed uit te zoeken bij wie ze wat doet. De een bespeelt ze door aardig te doen, de ander door zielig te doen enz. Hoe heb jij het contact verbroken als ik vragen mag? En heeft je moeder zich daar makkelijk bij neergelegd?
Mijn moeder heeft borderline. Het is een hele tijd goed gegaan met haar maar het gaat nu al een tijd heel slecht. Ze zit echt heel erg in haar slachtofferrol. Ik denk dat ze daar voor zichzelf ook prima zit. 1 van de laatste dingen die ik tegen haar gezegd heb is dat ze uit haar slachtofferrol moet komen en aan zichzelf moet werken om weer gelukkig te worden. Dat vond ze natuurlijk niet leuk en legde de bal meteen weer bij mij door te vragen of ze dan wel goed genoeg was. Maar weet je, ik vind het eigenlijk prima zo zonder contact. Het geeft rust. Ik heb zelf genoeg geleden onder haar ziekte en ik kan er nu voor kiezen om mijn gezin er buiten te houden. Mijn kinderen hebben niks aan haar als oma. Ik heb heus alle begrip voor haar ziekte en weet hoe het werkt maar zolang ze zelf vind dat het goed met haar gaat en alle recht heeft om te doen zoals ze doet hoeft het voor mij niet. Ik heb gelukkig een hele lieve schoonmoeder waar ik wel terecht kan en er wel voor mij is.
Ik moest vertellen wat ik dacht dat het was. Moest voorbeelden van haar gedrag noemen en de psychologe vroeg dan aan mijn moeder of ze zich daarin herkende (altijd klagen, altijd negatief, mensen voor haar karretje spannen enz). Mijn moeder herkende zich nergens in. Ze ontkende dat bepaalde dingen zijn gebeurd. Heb aangegeven dat ik haar niet kan helpen om beter te worden, dat ze dat ook niet van mij kan verwachten en de psychologe gaf ook aan dat dat niet de bedoeling was. De psychologe vroeg waar ik nou het meest mee geholpen zou zijn. Ik heb gezegd dat mijn moeder niet haar ellende ook nog op mijn bord moest schuiven. Heb de afgelopen jaren alles meegemaakt wat zij ook meegemaakt heeft en ik krijg telkens haar ellende er ook nog bij. Ik heb me voorgenomen om niet meer op bezoek te gaan op de paaz en iig niet meer alleen want steeds als ik alleen met haar ben maakt ze mij verwijten en zit ze maar wat te huilen en ik kan er niks mee. Heb ook gezegd dat ze me compleet leeggezogen heeft. Ik denk dat de boodschap bij de psychologe wel is overgekomen maar ik weet zeker dat mijn moeder er niks van snapt. Tot ik echt heel zeker weet dat ik geen contact meer wil (en dat word nog lastig want dan neem ik mijn kinderen ook hun oma afneem die zijn wel gek op haar) ga ik elke week even op bezoek met man en kinderen. Dan heeft e geen mogelijkheid om me lastig te vallen. En voor de rest ga ik vanaf nu mijn grenzen aangeven en als ze boos wordt dan is dat haar probleem