Hebben jullie al eens een psycholoog geraadpleegd? En hoe was de ervaring? Ik wil een afspraak gaan plannen, maar voel een weerstand. Alsof er ergens toch een taboe op heerst. Maar misschien zit dat ook wel gewoon tussen mijn oren. Ben overigens ook bij de poh ggz geweest, dat voelde wel oké maar heeft niet gebracht wat ik gehoopt had.
Ja, ik ben bij een psycholoog geweest. Maar ik mag wel weer gaan door iets uit het verleden wat nu op speelt.
Ik zit nu al een jaar bij een psycholoog en het bevalt me heel goed. Ik vond de stap ook moeilijk maar ik ben heel blij dat ik het gedaan heb. Doe wat voor jou goed voelt, niet wat je denkt dat anderen er van vinden.
Ja, al een aantal keer zelfs. Ik heb eigenlijk nooit het taboe gevoel gehad, zat er voor mezelf en niet voor de buiten wereld.
Meerdere ervaringen. Eerste keer kreeg ik doorverwijzing van de huisarts naar Een psychotherapeut ivm burn out klachten. Fijne gesprekken gehad. Hij wist mij goed met mijzelf te confronteren. Later een aantal geer gesprekken gehad met de praktijkondersteuner. Fijne daarvan was dat het heel laagdrempelig is. 1e keer was na het overlijden van mijn vader. Ik wilde gewoon mijn verhaal kwijt. En had ook genoeg aan 1 gesprek. Toen ik weer een burn out had enkele jaren later ben ik ook weer bij de praktijk ondersteuner geweest. En daarna naar een coach, welke gespecialiseerd is in hooggevoelighrid. Omdat ik sterk het gevoel had dat daar de burn out klachten door terug kwamen. Dus. Om op je vraag terug te komen. Als jij problemen ervaart van welke aard dan ook. En je wilt aan jezrlf werk En om deze op te lossen/mee te leren leven. Dan is het zeker een goed idee om een afspraak te maken.
Ja, ivm een burn-out. Ik heb er veel aan gehad. Ik zie het maar zo: als je last hebt van je rug/knie whatever ga je toch ook langs bij de fysio? En als je niet zo goed meer ziet, ga je langs de oogarts. En zit er mentaal iets niet lekker, dan naar de psycholoog. Dus gewoon die afspraak maken succes!
Ja hoor nog steeds... (hier wel Vlaanderen) maar het helpt me echt, ze maakt dingen helderder door de juiste vragen te stellen. Ik zou het iedereen aanraden die ergens mee vastloopt mentaal gezien... Het gaat hier ondertussen beter maar toch ga ik nog een keer om de 2 maanden gewoon om ook even stil te staan bij de vraag : hoe gaat het echt met mij...
Ik heb nu 2x voor iets gesprekken gehad en beide keren dacht ik: Sjee.. wat doe ik hier en had ik niet idee dat het hielp. Maar... achteraf had ik er best heel veel aan. De handvatten & inzichten waren heel waardevol. En vond het hard werken. "Huiswerk", jezelf onder de loep nemen en de vaak zware gesprekken vond ik pittig. Maar het zeker waard. Als jij denkt dat het je goed doet, moet je natuurlijk gewoon een afspraak maken. Dat taboe is er niet meer. Er zijn stiekem zo veel mensen die naar een psycholoog gaan.
Ik ga nu ruim een jaar naar de psycholoog en naar de psychiater 5x per jaar denk ik. Vooral de psychiater had ik moeite mee (medicatie) En nu sinds maanden ook wekelijks een ambulant begeleider... dit voelde ook zo kwetsbaar en een hele stap. Hulp in de huishouding en planning. Maar nu ben ik dankbaar dat ik de stap genomen heb. Veel sterkte!
Ja voor trauma therapie, emdr. Bepaalde specifieke gebeurtenis kon ik niet eens aan denken zonder volledig in tranen en ellende uit te barsten en dat kan ik nu wel.
Hier ook ervaring. Eerste keer een jaar ivm eetproblemen, doorverwezen vanuit een traject voor een gbp. Tweede keer ook bijna een jaar ivm depressie/burnout. Toen ook paar keer bij psychiater geweest ivm antidepressiva, en thuisbegeleiding om de boel weer op de rit te krijgen. Het heeft mij beide keren enorm geholpen!
Ik heb wel eens gebruik gemaakt van een praktijkondersteuner ivm burn out klachten. Een nieuwe baan, hoge werkdruk en een uitdagende relatie met mijn moeder waren redenen voor een bezoekje. Het is vooral prettig om je hart te luchten en soms flink te huilen. Ik had nog overwogen om na mijn bbz langs te gaan. Zwanger worden was stressvol voor me omdat het na de bbz niet wou lukken. Toen was de hoge werkdruk echter welkom en heb ik me volledig om mijn werk gestort. Ik ben toen niet meer gegaan.
Meerdere keren in behandeling geweest. Eerste keer in 2010 ivm het overlijden van mijn vader en ocd. Meerdere therapeuten voor gehad en ging voornamelijk over de ocd maar op een manier die voor mij niet werkte. In 2016 via een psychiater in een kliniek terecht gekomen voor o.a ocd. Daar heb ik 16 weken in interne behandeling gezeten. Heb daar een therapeut gehad die eindelijk eens wat dieper ging graven en zo kwamen we erachter dat mijn ocd met veel diepere dingen samen hing. In 2017 zat ik bij de huisarts met een depressie. Doorgestuurd naar een psycholoog. Daar heb ik toen 2 psychologen getroffen (eerste ging met zwangerschapsverlof dus overgedragen aan een andere) en die 2 ben ik enorm dankbaar. Die zijn echt gaan graven en met hun heb ik veel onverwerkte dingen aangepakt. Vorige maand mijn behandeling na 3 jaar afgerond. Dus ik heb zowel mindere als hele goede ervaringen met psychologen. Ik heb bij mijn intake meteen aangegeven dat ik geen man wou (weinig vertrouwen in mannen) en niet iemand die echt heel veel ouder was dan ik.
Ervaring en ik sta weer op de wachtlijst. Ik heb in het ziekenhuis samen met mijn man psychologische hulp gekregen na overlijden van onze kinderen. Tijdens de daaropvolgende zwangerschap heb ik ook hulp gehad, dat had minder effect (ik had met name angstklachten). 4 jaar later weer om mij voor te bereiden op nog een zwangerschap. Toen intensief gewerkt en dat ging goed, was gericht op cognitieve therapie. Tijdens mijn zwangerschap viel het toch tegen, ben ik nog naar een ander psycholoog gegaan, dat was helemaal niets. Ik heb niet eens de sessie betaald. Ze kwam 20 minuten te laat, vertelde prachtige verhalen over haar tweeling, terwijl die van mij zijn overleden... was bizar! En nu sta ik op de wachtlijst omdat ik toch weer continue van het ergste uit ga, hierover lig te piekeren en veel meer in het hier en nu moet leven...
Ja, hoor! Ik zou het iedereen aanraden om eens een gesprek te hebben met een psycholoog. Heel fijn om eens je verhaal te kunnen doen die verder geen enkele connectie met je hebt, geen oordeel heeft. Gewoon even je verhaal kwijt en je krijgt zelf inzichten zonder beïnvloeding van anderen. Doen!!
Ik ben ook bij een psycholoog geweest, was eerst vooral wel zoeken naar iemand waarmee ik klikte. Ik heb zelf maatschappelijk werk gestudeerd en heel veel standaard vragen kon ik niet goed tegen, die ik zelf in de opleiding ook gehad heb. Een klik is dan wel belangrijk, dat maakt uiteindelijk wel of je je echt open kan stellen of dat je de deur dicht gooit. Dus raad vooral aan, aan als je geen klik hebt toch door te zoeken naar iemand die wel bij je past. ik heb uiteindelijk heel veel aan de psycholoog gehad, vond het inderdaad heerlijk om met iemand te praten die objectief is. Het was ook gewoon heel fijn en spannend dat er gewoon echt naar mijn gevoel werd gekeken, ik hoefde geen rekening te houden met haar. Ben altijd iemand die klaar staat voor anderen en vooral bezig is met waar hun tegenaan lopen, dat trok ik me ook altijd heel erg aan en de dingen waar ik tegenaan liep probeerde ik juist te mijden. Ze heeft me erg goed geholpen met moeilijke keuzes die puur alleen voor mij waren.
Ik ben GZ-psycholoog. Mocht je vragen hebben, twijfels ergens over, onzekerheden etc die meer gaan over inhoud mag je altijd PMen Verder sluit ik mij vooral aan bij het advies: doen! Naar een psycholoog gaan doe je voor jezelf om verder te komen. 80 procent van de mensen die bij een psycholoog komen zijn gewoon de buurvrouw, de juf of de collega op het werk. Gewoon mensen die ergens tegenaan lopen en ermee aan de slag willen.
Inmiddels alweer 10 jaar geleden. Ik heb er heel veel aan gehad. Ik stond echt een stuk steviger in mijn schoenen na die begeleiding. Ik zou het echt iedereen aanraden.
Na mijn zwangerschap heb ik een psycholoog geraadpleegd, was heel fijn. Gewoon een gesprek met extra duiding en inzichten.