Vriend niet echt geinteresseerd....

Nou dat boek pakken gebeurd hier ook niet hoor. Ik denk dat veel mama's dat ook niet doen, dat is echt een persoonlijke interesse volgens mij.
Mee naar het CB gaat ie wel, maar ik moet dan wel aangeven wanneer het is. Wellicht kan je zelf tegen hem zeggen wanneer het is en dat je wil dat hij meegaat. Of een keer zelf iets plannen als het CB is, zodat hij moet gaan. Beetje sturing op die manier doet soms wonderen.
Denk dat hij niet eens beseft wat jij allemaal doet. En er over praten helpt niet altijd, maar het zelf laten ervaren vaak wel. Ik zou zeggen plan lekker een dagje weg voor jezelf in het weekend en laat de kleine bij papa.
Of maak een taakverdeling samen (eventueel zelfs op papier) van alles klussen die gedaan moeten worden.
Je kan ook de dagen in het weekend verdelen. Wij doen het zo dat op zaterdag hij uitslaapt en op zondag ik. En dan doet de ander dus de zorg voor de kids.
Kortom, mijn advies... niet zitten wachten tot hij het uit zichzelf ziet, want dat gaat toch niet gebeuren (want als hij het zelf zag dan zou hij het wel doen denk ik) maar neem zelf het initiatief om dingen te veranderen. En dat betekent ook dingen laten liggen en hem de kans geven. Succes.

 

Ik ken het ook wel.Mijn vriend is gek met onze kinderen en helpt wel gewoon mee met de verzorging als hij thuis is,alleen gaat wel zijn eigen gang in het weekend en verwacht eigenlijk automatisch dat ik wel weer bij de kinderen blijf.Als hij iets wil gaan doen,dan doet ie dat gewoon,wil ik wat gaan doen(zonder kinderen)dan moet dat uit den treure overlegd worden of het wel past in zijn schema....
Ik geef het vaak aan,dat ik ook wel eens wat voor me zelf wil doen en dan is het ook van: "dan doe je dat toch?" ,maar hij benadrukt dan gelijk wel,dat hij nog dit en dat moet doen.Met andere woorden: het moet niet te lang duren.
Dat ik het regelmatig aangeef,helpt wel hoor.Hij heeft wel door dat ik er ook eens uit moet zonder kinderen.
Naar het CB gaat hij ook niet mee,maar hij moet ook gewoon werken,maar hij belt dan meestal wel in de pauze hoe het was.
Ik zou wel graag willen dat hij eens uit zich zelf zegt: "ga maar wat leuks doen,dan blijf ik wel thuis " , maar je kan ook niet alles hebben.Het blijft natuurlijk wel een man hé?.......

 

Heel herkenbaar en het duurt echt een tijdje voordat je daarin balans hebt gevonden met elkaar (althans, hier wel). Belangrijkste tip: blijf met elkaar praten (niet verwijten, echt praten). Jij bent mama geworden en daarmee is je hele wezen verandert, hij is nog steeds X en óók papa (dat is een soort baan voor hem). Dat zorgen enzo zit in jou ingebed en niet in hem. Ga dat ook niet teveel van hem verwachten. Maak een rolverdeling waar je je alletwee redelijk bij voelt. En zoals hierboven al een keer gezegd: geef hem de kans om ook dingen te doen. Papa doet het misschien anders maar dat is OOK goed.

Hier heeft het goed geholpen door te zeggen "Ik zou het fijn vinden als..."
- je mee gaat naar het CB omdat ik het een beetje spannend vind (dan kan hij de held uithangen bij de prikken)
etc
- als ik een keertje een avondje naar de film kan gaan. Denk je dat je me daarmee kan helpen?

Oja, in plaats van alles 100 x te moeten zeggen heb ik dingen (zoals het eet- en slaapschema) opgehangen. Nu hoef ik niets meer te herhalen en hij voelt zich ook prettiger omdat hij het niet hoeft te vragen.

Het is zoeken en vooral praten. Ik verwacht niet meer dat mijn man zich in de ontwikkeling verdiept maar heb hem wel zover dat hij actief luiers verschoont, eten geeft etc. EN hij gaat altijd mee naar het CB (omdat ik dat aan hem gevraagd heb)

 

Ik vind het vanzelfsprekend dat de vader net zo voor zijn kinderen zorgt als de moeder. Mijn vriend gaat er dan ook echt niet vanuit dat hij zijn gang kan gaan en ik niet. Alles gaat in overleg, als hij weg wil of ik. Als hij vrij is gaat hij met haar naar het cb.
Ik zou ook flink pissig worden als hij van mij verwacht dat ik alleen voor haar zorg en hij zijn gang gaat. Jullie hebben samen een kind gemaakt dus zorg je er ook samen voor, heel simpel vind ik.
Dus ik zou geen dingen vragen als 'wil je me helpen' maar gewoon op je strepen staan en hem op zijn verantwoordelijkheid wijzen.

 

Same here. Alleen wij hebben afgesproken dat de verantwoordelijkheid voor de kinderen door de week bij mij ligt en in het weekend bij hem. Betekent niet dat ik niet voornamelijk in het weekend voor haar zorg, aangezien hij eigenlijk voortdurend met zijn deeltijdstudie bezig is die hij naast zijn baan heeft. Maar als hij iets wil doen voor zichzelf, zoals computeren of tv kijken of weet ik veel, let hij op haar - of hij kan mij vragen of ik even op wil letten - en als hij iets buitenshuis wil ondernemen, dan neemt hij haar mee, regelt een oppas, of vraagt mij of ik die dag voor haar wil zorgen. Het klinkt een beetje gekunsteld, maar het zorgt ervoor dat hij het niet 'for granted' neemt dat ik voor haar zorg. Zo had hij laatst een of andere meeting van een club waar hij dan heen zou gaan en toen vroeg ik of hij dan al oppas geregeld had voor onze dochter. Toen zei hij 'hoezo? Jij bent toch thuis?' waarop ik antwoordde hoe hij daar nou vanuit kon gaan, aangezien hij mij niets gevraagd had. Een heleboel gemompel als gevolg en hoe het dan nu moest? Dus ik: 'je mag me wel altijd vragen of ik thuis ben en voor haar wil zorgen, maar je moet er niet vanuit gaan dat dat automatisch gebeurt. Ze is jouw verantwoordelijkheid in het weekend.' Dus toen vroeg hij of ik ook nog iets ging doen en zo nee of ik dan mij over onze dochter wou ontfermen. Haha, klinkt gemeen, maar hij is zo druk met werk en studie dat ik eigenlijk altijd voor haar zorg, dus als hij dan eens vrije tijd heeft, gaat zijn kind voor, vind ik. Ziet die haar vader ook eens en dan kan ik ook ein-de-lijk eens even uitpuffen

 

Vooral in het begin was mijn man wat terughoudend.
Ik begreep dat wel, ze was nog zo klein en iel, en ook hij wist niets van baby´s. (niet dat ik dat wel wist, maar ik ging er iets makkelijker mee om, fouten maken we allemaal wel eens)
Ik ´dwong´ hem in de weekenden gewoon mee te zorgen voor haar.
Ik zeg dan dat hij haar eventjes moet verschonen, terwijl ik het flesje klaar maak, of andersom. En ik laat hem zoveel mogelijk Vicky een flesje geven, of ´s avonds nog even met haar knuffelen of spelen.
Nu komt hij thuis en dan is het eerst Vicky een kusje geven en dan ik.
Ik hoop dat hij snel een andere baan heeft, dit is al in werking gezet, zodat hij niet zo achterlijk vroeg naar bed en er weer uit hoeft. Hij moet nu om 03.00uur opstaan, en is vaak pas om 18.00uur pas weer thuis, ja zo houd je weinig tijd voor je gezin over.
Dus... duimen maar! Want hij wil heel graag meer tijd met ons doorbrengen.

 

@ Maja

Ik denk dat wij het wat dat betreft wel getroffen hebben met onze mannen hoor Maja. Ik heb namelijk ook een man, die het heel vanzelfsprekend vindt, dat we alles samen doen. Hij runt hier het hele huishouden als het moet en doet net zo veel voor en met de kinderen als ik. Ik ben dus altijd thuis met de kids en hij weet gewoon dat dat ook een zware baan is. Zodra hij thuis is, neemt hij de zorg voor de kinderen eigenlijk meteen op zich en we doen dan ook wel heel veel dingen samen. We doen ze samen in bad of hij doet de ene dochter en ik de andere. Ook gaat hij net zo goed eens met Noelle naar het CB als ik. Hij neemt dan gewoon vrij, wanneer ik bijvoorbeeld eens iets anders heb. Al met al doet hij gewoon net zo veel met en voor de kinderen en daarnaast doet hij ook nog heel veel in het huishouden, omdat ik ook reuma heb en er naast de verzorging van de kinderen toch ook wel vaak wat huishoudelijk werk blijft liggen. Al met al heb ik gewoon een superman wat dat betreft.

Maar ik zie in mijn omgeving dat de meeste mannen echt niet zo zijn hoor en de meeste mannen trekken zich er ook niets van aan als hun vrouw er wat van zegt, dat ze nooit eens de handen uit de mouwen steken. Ik geloof dat het er echt wel een beetje in moet zitten, dat een man uit zichzelf ziet, wat hij moet doen en als dat niet zo is, verandert het meestal ook niet door er over te praten. Dat is tenminste wat mij in mijn omgeving echt opvalt. Mijn zus heeft bijvoorbeeld ook een man, die ze echt aan z'n haren er bij moet slepen om ook eens wat te doen voor en met de kids. Het komt er eigenlijk op neer dat ze in totaal 3 kinderen heeft in plaats van 2, want haar man is ook net een kind, die totaal geen verantwoordelijkheid neemt wat betreft het gezinsleven. En als ik het zo om mij heen zie, dan zijn er heel wat van dat soort mannen, die nog steeds behoorlijk weinig doen wat betreft het huishouden en de verzorging van de kinderen.

Dus ik wens je succes bij het aankaarten van dit probleem Martine en ik hoop dat jij dus een vriend hebt die wel tot inkeer komt. Want ik geloof dat maar weinig mannen inzien, hoe zwaar het is om altijd alleen voor de verzorging van de kinderen op te draaien. Ik denk dat wat dat betreft de oplossing gewoon is, dat je af en toe eens een dagje uit voor jezelf plant en hem gewoon voor het blok moet zetten. Dan merkt hij ook eens hoe het is om het alleen te doen.

 

Nou we zorgen hier wel alle 2 voor ons zoontje. Ook in het weekend .
Toe hij net geboren was, heeft me vriend wel wat folders doorgelezen over baby's. Vond ie toen wel interessant, maar het is bij die ene keer gebleven. Het CB vind hij ook onzin, hij is 1 keer meegeweest omdat ik aandrong haha.
Maarja, vind het geen probleem. Maar vind wel dat je alle 2 voor de kleine moet zorgen.

 

Nou mijn man weigert zo ong een boek erover te lezen, maar voor de rest doen we alles samen. Het is óns kindje, niet alleen die van mij toch.

Als hij ergens heen wil in het weekend overlegt hij dat en andersom ook. Hij is wel vaker weg door zijn voetbal, maar dat wist ik vantevoren.

 

vervelend.
dat boek pakken doet mijn man ook niet, maar blijft bijvoorbeeld wel thuis wanneer de fysiotherapeute langs komt voor de kleine, zodat hij ook weet welke oefeningen hij moet doen.
succes met blijven praten, groetjes

 

Ik doe de hele verzorging van Camila, ik ga met haar naar het cb, huisarts, ziekenhuis of wat dan ook. Boeken over kinderen leest mijn man echt niet, maar dat wil niet zeggen dat hij niet geïnteresseerd is of geen goede vader is, want dat is 'ie zeker!

Kijk naar wat 'ie wel doet en of hij zich verantwoordelijk voelt ten opzichte van je kind. Dat is belangrijker dan welk boek dan ook.

 

Hier precies hetzelfde. Is over het algemeen wel een beetje man-eigen denk ik. Waarmee ik dan weer niet wil zeggen dat alle mannen zo zijn natuurlijk. Ach ja, verder is 'ie een top-papa.

Groetjes

 

Ik ken het ook. Wij zijn dan al jaren getrouwd maar dat maakt niets uit. Ik merk dat mijn man ook niet veel doet om hem te troosten als hij vreselijk hard huilt. Denk ik ook weleens, pak hem toch op!! Knuffel nou ff met hem?!
Verder kan hij leuk met hem spelen en hij verschoont hem ook regelmatig. Verder gaat hij er ook niet uit als hij 's nachts huilt of in het weekend. Daar zijn mama's dan weer voor.
Nee, net wat iedereen schrijft het is echt man-eigen.
Wel de lusten niet de lasten

 

ik begrijp je gevoel hierin heel goed,
vaak hoor je ook dat het voor mannen pas echt leuker begint te worden als ze contact gaan maken, dus lachen, spelen, lopen, brabbelen.
ik merk aan mijn man dat hij het geweldig vindt als zijn meisje naar hem lacht, sinds ze dat doet pakt ie haar ook regelmatig bij hem, daarvoor (het pure verzorgen en niks anders) deed het hem ook minder maar nog wel genoeg.

ik doe nu ook 100% de verzorging maar als ik over een week weer ga werken heeft mijn man ook een papadag, ik denk dat dat heel goed is .

 

In de weekenden doet mijn vriend Dyon in bad en lekker aankleden knuffelen. Ik geef dan eerst lekker voeding op bed, even knuffelen met z'n drieen en dan ga ik met de hond lopen. Ik vind het heerlijk op deze manier, in de weekenden dan heb ik dus tijd voor de hond, dat heb ik doordeweeks bijna niet, en dan zorgt mijn vriend voor de hond. Ik vind het wel erg belangrijk dat mijn vriend ook echt een band krijgt met Dyon, en dit doen we dus op deze manier. Hij knuffelt ook erg veel met de kleine, maar verschonen dat doe ik meer, ik vind dat ook een beetje vanzelfsprekend moet ik zeggen. Kortom de zorg komt het meeste op mij neer, mijn vriend heeft ook een baan wat erg druk is, vaak ook 's avonds. Hij werkt vanuit huis, dus het is wel zo, dat hij de ontwikkeling van Dyon van heel dichtbij mee maakt.

Je moet je er allebei goed bij voelen hoe het gaat en anders uitspreken wat er niet goed gaat......

 

Ik heb denk ik geluk met n man die t allemaal wel doet (behalve de 'oei ik groei' lezen, maar geef m ns ongelijk)
Ik zou t wel echt bespreekbaar maken en houden!
Ms is een 'papadag' voor hem wel goed; dan zorgt hij alleen voor de kleine.
Kan heel goed zijn dat hij misschien ook wat onzeker is omdat hij t idee heeft dat jij t allemaal beter kan of is dat niet zo denk je?

 

Hier is manlief wel heel erg geïnteresseerd. Moet zelf afspraak bij CB maken op de dag dat hij ook vrij is . Dat in de boeken lezen doet hij ook niet echt heel veel hoor!

 

hejhej

herken dit verhaal wel een beetje. was vooral in het begin zo zo van ja ik ga ff dit en ga ff dat..maar goed ik ben heel duidelijk geweest, we hebben SAMEN gekozen voor een kind dus doen we het ook SAMEN en sindsdien is het echt veranderd. Ik doe nog wel meer dan hem maar denk dat dat ook wel een beetje logisch is, als ik naar mijn eigen familie kijk was ik ook vaker bij mn moeder dan bij mn vader dus dat maakt niet zoveel uit. We doen het nu echt samen en dat is erg fijn en leuk om te zien! Dus het veranderd denk ik wel als je er echt over praat.. niet zo van jij jij maar gewoon je eigen gevoel erin leggen hoe jij het vind overkomen dat komt een stuk vriendelijker over

 

Nee niet echt herkenbaar om eerlijk te zijn. Af en toe heb ik het gevoel dat papa meer doet dan mama. Ik ben nu zelfs minder gaan werken omdat ik het gevoel had te weinig voor de kids te zijn.
We doen alles samen in de ochtend zijn we beide bezig met de kids en brengen ze ook meestal samen weg naar de opvang.
Als man lief weg gaat naar vrienden of voetballen hoeft dat niet van te voren overlegd worden, maar hij vraagt wel altijd of ik geen plannen had ( wat ik toch haast nooit heb hahaha) Als ik wel plannen heb bijvoorbeeld naar vriendin stad in dan blijft hij thuis.
Ik kan me eigenlijk best voorstellen dat moeders het vervelend vinden als hun man niet echt geinteresseerd is en er maar van uit gaan dat de moeders het wel doen.
Je kiest er samen voor om kindere te nemen en vind ook dat je er dan samen voor moet zorgen.
Als een man fulltime werkt vind ik ook dat als ie naar zijn werk thuiskomt enkele taken kan overnemen.
Mijn vent studeerd nog geneeskunde en werkt daarnaast ook, maar voor zijn kinderen doet ie alles! Of hij nou moe is of niet.