Ik heb 2 jongens van 3 en anderhalf. Het zijn allebei enorme klimmers en wilde jongens. Bij mijn eerste had ik moeite toen hij met anderhalf in de peuterpuberteit zat om het te "straffen". Het maakte niet uit hoe ik het aanpakte, hij had er altijd lol in. Ondertussen heb ik daar veel van geleerd en weet ik ook goed de 2e aan te pakken. Nu komt het probleem: ik krijg nu steeds meer klachten van de creche. De oudste is nu harstikke braaf, alleen die jongste is volgens hun onhandelbaar. De hele dag door duwt hij kindjes omver, gaat er op zitten en laat hij niemand met rust. En hij heeft een lol er in, en dan krijgt hij natuurlijk ook nog de aandacht van de juf om zijn stoute gedrag. Thuis is hij ook wel veel aan het boeven, maar voor mijn gevoel veel minder dan de oudste dat ooit deed. Ik zie zelf helemaal geen problemen met hem. Ik weet dus ook nu niet zo goed wat ik er mee moet. De juffen hebben vandaag gemeld dat het echt zo langer niet kan en dat er iets moet veranderen. Verder vertelde ze dat dit gedrag nog nooit zo erg hadden meegemaakt. Ik heb voorgesteld om voortaan bij een dergelijk gedrag om het in een stoel vast te zetten in de hoek voor enkele minuten, zodat hij nu echt gestraft wordt. Dat gaan ze nu proberen, maar volgens moet hier echt enkele weken overheen gaan, wil hier verandering in komen. Heeft hier iemand ervaring mee?
Mag ik vragen wat de school tot nu toe heeft gedaan om het gedrag van je zoontje aan te pakken/ te veranderen?
Zodra hij dit gedrag vertoond dan halen ze hem uit de situatie en zetten hem ergens anders neer en proberen dan verder geen aandacht aan te geven. Dit is op zich wel goed, want negatieve aandacht is ook aandacht (hij ervaart dit nog niet als negatief).
Maar leggen ze het uit als hij iets doet wat niet mag, hebben ze al een belonimgssysteem(pje) geprobeerd, een heen en weer schriftje, zodat hij weet dat jullie ook allles te weten krijgen, etc?
Ja, ze leggen hem wel uit, maar hij is nog te klein om echt te begrijpen wat stout is. Hij denkt steeds dat als hij het zelf leuk vind dat andere kindjes dat donderen ook leuk vinden. En als hij daardoor "negatieve" aandacht krijgt van de leidsters ervaart hij dat nog niet als negatief. Thuis pak ik hem iets harder aan (bv in de hoek zetten en dan hem een halve minuut tegenhouden zodat hij niet weg kan lopen) en dat ervaart hij wel als negatief en dan luistert hij beter. Verder belonen ze wel door middel van complimentjes, knuffelen, stickers, stempels. Verder hebben we wel een schriftje, maar het interesseert hem echt niets of wij het wel of niet weten, daar is hij nog te klein voor. En dat is juiste het hele probleem: hij is nog te klein om goed te begrijpen dat hij ondeugend is. Hij heeft gewoon lol. Ik heb het bij de oudste ook meegemaakt. Beide kinderen zijn late praters (die van anderhalf zegt nog steeds geen mama), maar zijn heel erg ondernemend en dat botst een beetje.
Ja, anderhalf jaar is inderdaad nog wel heel erg jong. Ik heb hier zelf geen ervaring mee en wou dat ik je kon helpen, maar helaas. Ik hoop dat er andere dames hier zijn die wat tips hebben?
Het vervelende is dat ik zelf geen problemen zie met hem (ik ben ondertussen "ervaren" en weet dat dit een fase is), maar ik vind het zo vervelend dat anderen mijn kind zo moeilijk vinden, dat dan begin je aan jezelf te twijfelen, zo van "is mijn kind dan wel normaal". Ik kijk wel hoe de komende week gaat op de creche.
ey ik lees hier een beetje over die kleine met problemen. ikzelf heb een zoontje van bijna 2 en deze is ook onhandelbaar. zo erg dat hij zelfs niet meer naar kdv mag heeefter ook iemand tips voor mij? groetjes
@mammie17 Hehe... ik ben niet de enige... de mijne mag nog wel komen, maar vorige week hebben ze dus gezelgd dat er wel iets aan gedaan moet worden. Ik kan je in ieder geval geruststellen, dat ik uit ervaring van de oudste kan zeggen dat het een periode is. Ondertussen zie ik het ook niet meer als een grote zorg, maar zie het ook op een positieve manier: ze zijn erg ondernemend omdat ze willen leren en ontwikkelen, en dat is iets gezonds. Heb je thuis ook problemen? Dan heb ik nog wel wat tips.
@kristel wat bedoel je precies met problemen? het is idd een vreemde situatie thuis. woon ook nog thuis mijn moeder en natuurlijk komen daar een hoop problemen bij. zelf heb ik veel last van stress en kan het echt niet langer aan. of bedoelde je dat soms niet? groetjes
mag ik iets vragen meiden krijgen jullie hummels kleurstof? ik heb zelf dus kids die erg reageren op kleurstof van mijn oudste kids wist ik het van Caitlin heb ik van het weekend getest en oefffff voor deze meid geen kleurstof ook dus ze begon nog geen 5 min erna heel druk te doen wil niet zeggen dat jullie kleintjes ook allergisch zijn voor kleurstof , maar heel veel kids reageren hierop helaas door druk wat zeg ik super druk gedrag ik zou zeggen probeer het eens uit ,schrap alle kleurstoffen zijn de E100 nummers maar meestal duiden ze het wel aan met kleurstof 160 b oid hier een lijstje van kleurstoffen natuurlijke kleurstoffen kunnen wel http://www.devlamindepan.nl/e-nummers/e100-199.htm succes
Je hoort het vaak dat kinderen zo kunnen reageren op kleurstoffen, maar de jongste snoept niet en drinkt niet zo veel per dag (eigenlijk alleen melk en diksap). Tussendoor krijgt hij alleen fruit, af en toe een koekje of een cracker, dus ik denk niet dat het bij mij het probleem is. Op de creche krijgen ze ook geen snoep en drinken ze diksap, dus ook daar krijgt hij bijna geen kleurstoffen. Ik moet zeggen dat het deze week helemaal top is gegaan op de creche. Ik heb vorige week gezegd tegen de leidsters dat ze hem iets harder moesten aanpakken en dat ze hem maar eventjes (ook al is het een halve minuut) vast moesten zetten in een stoel waar hij helemaal niets te zien heeft. Klinkt misschien hard, maar dat is de enige manier waarop ik hem kan straffen, zonder dat hij er zelf lol in heeft. Ze hebben het 1 keertje gedaan en heeft de rest van de tijd gedragen. Vandaag is er zelfs helemaal geen incident geweest. Het is dus een heel ander beeld dan vorige week.
Mammie17: ik lees nu net dat je pas 17 bent en dat je nu niet bepaald een gezinnetje bent. Als jij niet lekker in je vel zit dan heeft dat heel veel effect op het gedrag van je kindje. Een kind van anderhalf vraagt veel aandacht en geduld. Hij wil overal bij betrokken zijn, wil dingen ontdekken, dingen zelf doen, continu aandacht krijgen, lol hebben, etc... Als jij gestresst reageerd, dan zal hij ook moeilijk worden in zijn gedrag. Continu aandacht geven aan een kind kan natuurlijk niet, maar hem meer bij alles betrekken kan wel, dus als jij aan het koken bent, geen hem een pollepel en een potje, ben jij aan het werk of studeren, geen hem een blaadje, potloodje of een puntenslijper, wil je de was opvouwen, laat hem dan alle was 1 voor 1 er uit halen, wil jij een boekje lezen, pak voor hem ook een boekje en laat hem lekker bladeren (of met die sinterklaasboekjes lekker scheuren), etc. Als een kind erg ondeugend is betekent dat vaak dat hij om aandacht vraagt (voor die leeftijd is negatieve aandacht ook aandacht). Probeer op die momenten niet boos te worden en ga ook niet schreeuwen. Leidt hem af door iets heel iets anders aan te bieden, en als hij door blijft gaan, creeer dan toch een "stoute" plek (bij mij is het echter nodig om hem 10 seconden vast te houden, want anders vindt hij het nog steeds leuk). Is hij nog niet te houden, ga er dan even tussenuit, even wandelen met de wandelwagen/boodschapje doen, of naar een speeltuintje, een kinderboerderij, eendjes voeren, stukje fietsen, etc... Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Kan me voorstellen dat het moeilijk is om een kind van 2 op te voeden als jezelf 17 bent en nog, als kind van je ouder, bij hun woont.... Kristel: De leidsters zouden een wat van jou tips ed over moeten nemen. Goed hoor, lijkt mij de manier om met ondeugende kids om te gaan. Met die kinderen van jou kotm het wel goed!
eyey bedankt voor jullie raad. moet eerlijk zeggen dat het leven van ons ook niet echt gaat zoals het hoort te gaan en dan bedoel ik met name mijn rust en de rust van damian. het is erg druk hier in huis. heb nog 1 broertje en nog 3 zusjes dus er zijn altijd mensen om ons heen. wel probeer ik de weekenden alleen te zijn met de kleine en zijn papa. dan kan ik ook merken dat damian dit leuk vind. moet ook heel erg eerlijk zeggen dat ik soms gewoon van die momenten heb waarop ik geen aandacht aan damian kan/wil geven. draag een hoop stress bij me en niemand luistertt naar me. er is erg veel spanning en wil het liefste een eigen flatje.. een eigen ruimte en meer rust. maar aangezien mijn leeftijd is dit nog erg moeilijk hebben jullie hier misschien ook wat tips over? en zijn er hier eigenlijk meer moeder die zo jong waren en het toch allemaal voor elkaar hebben gekregen? voel me soms echt een slechte moeder omdat ik mijn zoontje niet kan geven wat ik wil geven.
Mammie17: Regelmaat is erg belangrijk. Het klinkt misschien afgezaagd, maar misschien zou een schema kunnen werken. Ik probeer mij daar ook aan te houden, omdat ik het zelf er druk heb en dan de neiging heb om dingen over te slaan. Mijn schema ziet er ongeveer als volgt uit: Opstaan en direct aankleden en dan naar beneden en aan tafel rustig ontbijten. Daarna dingen voor mijzelf doen (bv wasjes draaien, opvouwen, vaatwasser, of gewoon een boekje lezen op de bank). Die kleine is net uitgeslapen en erg actief en kan dus zichzelf vermaken of ik laat hem meehelpen. Rond 10 uur aan tafel wat fruit eten of wat drinken met een koekje. Soms daarna een boodschapje doen. Rond 12 uur aan tafel lunchen en daarna gaat hij naar bed. Wederom heb ik weer tijd voor mezelf. Rond half 4 gaan we weer met z'n alle aan tafel zitten voor fruit of koekje en wat drinken. En dan kunnen ze weer zelf spelen en is et zo weer tijd voor avond eten. Ik merk dat die momenten aan tafel zitten voor mijn kinderen erg rustgevend zijn. Dit ritme hebben we namelijk ook op de creche. Dus niet tussendoor met drinkbekers rondlopen en koekjes, maar gewoon gezellig met z'n allen aan tafel (eventueel met autootjes en soms duurt het maar 10 minuten).