Ik geniet heus van ieder moment. En ik weet dat oudersvan volwassenen kinderen het tegenover gestelde zullen zeggen. En ik weet/vind ook dat de tijd snel gaat. Maar ik verlang ook zo terug naar mijn eigen huis, waar ik niet continu struikel over speelgoed, 4x pd aan het stofzuigen ben omdat onze peuter heel erg kruimelt, mijn huis niet meer praktisch hoef in te richten maar ook kan kiezen voor stijlvolle meubels. En ja ik heb nesteldrang en ja ik besef me heel goed dat ik van iedere dag moet genieten. Maar dat mijn huishouden zo in beslag wordt genomen Door mijn kind dat valt me dikwijls zwaar. Ik vind dat speelgoed ook echt enorme rommel geven.
Ik word eerder emotioneel van het idee dat hij ooit het huis uit gaat.. Blehh moet er niet aan denken.
Ik zal het er tegen die tijd vast ook heel moeilijk mee hebben, het brengt een hoop gezelligheid mee, maar de gedachte dat ze uit huis gaat, volwassen is, geeft mij ook echt wel rust. Ik mis tijd voor mezelf. Ik mis het lekker kunnen slapen, je zo op de klok moet leven. Het heeft ook wel wat hoor. Ik denk dat ik gewoon vrij goed los kan laten? Heb er ook totaal geen moeite mee dat ze naar de psz gaat (ookal is dat Op mijn werkdag en krijg ik er dus niet perse tijd voor terug) Ik geniet ervan dat ze opgroeit. Dat ze zelfstandig wordt
Toen ze kleiner waren, troostte ik me soms met de gedacht dat ik nog jong zou zijn als ze de deur uit gingen (max. een jaar na hun 18e verjaardag ) en dat ik dan nog een heel leven voor me had. Nu ze bijna 8 en 9 zijn, kan ik juist bijna wel huilen bij de gedachte dat we op de helft zijn van de tijd die ze verplicht bij ons 'moeten' wonen. We voeden ze op tot zelfstandigheid en ze maken dus zelf ook al plannen genoeg voor later. Ik denk dat ze echt uit zullen vliegen en ik mis ze nu al. Ik weet niet hoe oud jouw kindje(s) is/zijn, maar hier verdween dat gevoel dus toen ze ouder werden.
Oja hoor, dat denk ik wel eens. Nouja, twintigers dan, want ik heb hier ook een stel (bijna)tieners in huis en daaraan heb ik feitelijk meer werk dan aan onze 7-jarige Tussen de 6 en de 10/11: dat is even lekker rust en dan begint het weer even Maar ja: ik zie dus ook wel regelmatig uit naar de tijd dat wij weer gewoon een uur voor het eten kunnen bedenken dat we een restaurantje gaan opzoeken en daarna lekker een filmpje gaan pakken. En uiteraard geniet ik van m'n kinderen en houd ik zielsveel van ze. Maar dan kun je dus nog steeds verlangen naar tijd en ruimte voor jezelf Mensen zeggen dan vaak als reactie, als ik dat wel eens uitspreek: Wacht maar, als het eenmaal zo ver is, piep je wel anders. Maar ik ben net zo'n moeder als mijn moeder en die vond het helemaal prima toen wij uit huis gingen. Ik heb tot nu toe nog nooit gehad dat ik dacht: O, waren ze nog maar klein(er), en ik verwacht niet dat dat ooit nog gaat komen. Oudste is 14, dus denk dat ik inmiddels toch echt wel weet wat ik aan mezelf heb
Nee, niet dat ze al een twintiger moet zijn, wel een jaartje ouder of zelfstandig kunnen lopen En een jaar geleden zat ik nog huilend op de bank dat het allemaal te snel ging, toen was ze nog geen 6 weken, hahaha!
Ja dat denk ik ook wel eens. Haha. Tegen die tijd hebben we inderdaad wel heel andere zorgen, maar altijd die baby en kinder rommel is wel irritant! Ach als ze tiener zijn slingeren schooltassen, schoenen en jassen overal rond. Hahaha. hmmm ben benieuwd wat de tijd ons mag brengen.
Ik heb een tienerdochter en dreumes. Een geinig contrast geeft dat vaak. Dreumes maakt er idd een bende van, en daar baal ik soms ook wel eens van. Daarentegen vind tienerdochter het heerlijk om op haar eigen kamertje te zitten, úren kan ze daar doorbrengen. En dat vind ik zó saai. Ik zou het juist gezellig vinden als zij wat vaker beneden is, desnoods om ook een rommel te maken. Maar ik snap je wel hoor. Elke leeftijd heeft zijn voor- en nadelen.
Hahaha, heeeeel herkenbaar! Ik zeg nu wel eens als onze jongste wakker wordt midden in de nacht: wat verlang ik er naar als ze 12 of 13 is; dan moeten we d'r sochtends uit bed trekken na een lange ondoorbroken nacht slaap Kijk er nu voornamelijk naar uit als ze 1 wordt. Vind het vanaf dan allemaal wat makkelijker worden. Dus ECHT volwassen? Liever nog even niet
Nouuu... ik heb 3 stiefkinderen van 14, 16 en 18 en ik kan je verzekeren dat die meer rommel maken dan een dreumesje ik moet continue chipskruimels van de bank zuigen, breek m'n nek over opladers, servies wat door het hele huis ligt, natte handdoeken die in een prop in de hoek van de badkamer liggen... Nee, geef mij dan maar rondslingerend speelgoed en als ik zie hoe gemeen pubers soms tegen hun ouders kunnen zijn dan denk ik nee, blijf jij nog maar even lekker lang klein, jochie nu wil hij nog knuffels van mama, hihi. Waar ik wel naar uitkijk is dat ik later gewoon de deur uit kan gaan en hem 'zorgeloos' achter kan laten. Nu moet ik natuurlijk nog overal omheen plannen.
De oudste is 12 jaar en gaat volgend jaar naar het VO en ik vrees dat de echte zorgen dan pas gaan beginnen haha. De middelste is 10 jaar en de jongste 3 jaar en ik kan nog wel even heerlijk genieten van zo'n kleine meid maar kan ook weleens verlangen naar het moment dat ze alle drie zelfstandig zullen zijn.
Oh neeee dat heb ik nog nooit gedacht, maar dochter is ook nog klein natuurlijk Het gaat mij nu al veel te rap, laat haar nog maar een hele tijd klein en mama en papa- gericht zijn
O pubers maken ook rotzooi hoor.. Maar het fijne idd is wel. Je kan zo de deur uit lopen zonder kind. In mijn geval niet naar geniet er wel van dat ik mijn jongste al veel zelfstandig dingen kan doen. Met soms zeker met oudste was je nog maar even klein.
Uh watte? Dat is toch de leeftijd dat ze met vrienden/vriendinnen met busreizen op vakantie gaan? Dat ze gaan backpacken aan de andere kant van de wereld? Nee hoor dat wil ik echt nog niet, laat ze nog maar even bij mij in de zandbak spelen! Ik las laatst deze en die is zoo waar: "The days are long, but the years are short"
Uitkijken naar het moment dat ze kan lopen ja maat verder liever niet. Nu nog geen gedoe met speciaal onderwijs of begeleid wonen oud laat haar maar voor altijd 3 blijven denk ik nu..
Nee ik niet hoor, liever gezellig mn kids zolang mogenlijk thuis (zeg ik nu nog) Maar ik vind het wel met een jaar of 3 wat makkelijker worden. Dan heb je weer wat meer tijd voor jezelf.