Ik vraag me af ....... Heb je spijt dat je niet meer kindjes hebt gekregen (sorry voor mmm meiden) wilde je vroeger altijd 1 kindje en nu gaat het niet meer en heb je spijt... Op heb je zelfs spijt dat je nu toch nog bv een derde kindje hebt gekregen maar het toch te veel was.... Ik wil absoluut niet de mmm meiden hier voor het hoofd stoten maar ik vroeg me dit af. Wij hebben nu 2 kindjes maar eigenlijk zou ik nog graag een derde kindje willen maar twijfel toch....ik wil niet later spijt hebben van mijn keuze en vroeg mij dit nu af. Het is een harde vraag maar hoop dat jullie m met eerlijkheid willen beantwoorden, tuurlijk houdt iedereen van zijn kinderen dat hebben we allemaal! Alvast bedankt voor jullie eerlijkheid.....
wij hebben 1 kindje en zijn zo dankbaar met dit wondertje dat we absoluut geen spijt hebben, een tweede gaat niet ivm mijn medische achtergrond maar we denken erover in de toekomst ook pleegkindjes een (tijdelijk) thuis te bieden. nee geen spijt en ook geen verdriet dat het er niet meer worden, het is wat het is, daar zijn wij heel nuchter in.
ik heb 4 kindjes... en het maakt het voor mij compleet.. toen ik 2 kinderen had was voor mij nooit het gevoel daar dat mijn gezin compleet was.. vind het superdruk en op momenten dat ik doodmoe ben, heb ik soms wel eens spijt dat ik aan de "2e leg" begonnen ben.. bedoel, had de anderen net groot, ze waren zelfstandig etc
Ik wou altijd 2 kindjes, maar manlief komt uit een groot gezin met 4 kinderen, en hij wou er dan ook graag 3 of 4 als het mocht lukken. Ik ben nu zwanger van nummer 3, en vraag me soms af of het wel allemaal goed gaat komen, 2 is af en toe al zo druk..... Maar tot nu toe heb ik geen spijt van mijn 3e zwangerschap, en hoop gewoon dat het allemaal goed gaat met 3 kindjes straks!
Ik begrijp je vraag, maar uit nieuwsgierigheid ben ik benieuwd om welke redenen je denkt dat je misschien spijt zou kunnen krijgen? Om je vraag te beantwoorden: Bij ons heeft de natuur het zo beslist. Wij wilden graag 2 kinderen (ik ben ook een mmm-mama, dus het was maar de vraag of dit ons gegund zou worden), en ik wilde een groter leeftijdsverschil omdat ik dacht dat het makkelijker zou zijn. Achteraf ben ik echt blij dat de lot het anders heeft besloten, wij zijn heel compleet met 3 kinderen en mijn kinderen hebben enorm veel aan elkaar, nu al. Ik zou met die andere keuze denk ik ook geen spijt hebben, want je weet het niet anders. Maar nu denk ik er anders over.
Ik vind het heel druk met 3 kindjes en ik word af en toe gillend gek, maar zou toch ook niet anders meer willen.
Ik denk dat je niet snel spijt zult hebben. Ik denk namelijk dat je als ouder je keuze hoe dan ook goed praat, ook al was een andere situatie misschien een betere keuze geweest. Bovendien maakt de liefde natuurlijk al zoveel goed, ook bij een tweede, derde, vierde, etc. kind. Bijvoorbeeld: ik vind de overgang van 1 naar 2 veel zwaarder dan van 0 naar 1. Ik heb nu veel minder tijd voor mezelf, heb het gevoel altijd druk te zijn, zit 's avonds niet meer rustig maar heb altijd de 1001 dingen in mijn hoofd die ik nog moet doen, etc. Ik vind dat af en toe best zwaar ja... Maar spijt? Nooit! Ik ben dolgelukkig met mijn 2 jongetjes en had het niet anders gewild.
Ik denk dat ik dit ook wel ga hebben eigenlijk... Majah, tis ook weer leuk en mijn man vind het ook leuk om het mee te maken, de meiden zijn uit mijn vorige huwelijk. Toch ga ik geen spijt krijgen (denk ik) omdat ik altijd graag 4 kinderen wilde hebben, dat wordt nu waarheid. Ja druk zal het wel zijn maar wat geeft dat.
Ik snap je vraag heel goed. Ik vraag het me namelijk ook af. Ik heb twee prachtige gezonde kinderen nu. Een jongen en een meid. Zwangerschappen zijn best pittig en darna krijg ik steeds erge bekkenpijn. Ik heb het nu nog steeds ( best erg) Maar toch kriebelt het en denk ik weleens.... toch nog eens proberen? Maar ik heb bij Julian al wel heel bewust afscheid genomen van alles wat met een kleintje te maken heeft. Echt bewust gedact, dit is waarschijnlijk de laatste keer BV of kraamtijd. Maar goed, ik kan daar natuurlijk op terug komen over 4 jaar ha ha. Ik ben dan 35/36. Nog acceptabel dus. Blijft moeilijk denk ik. Zolang je een eisprong hebt kun je denk ik ook steeds de kriebels krijgen.
Ik heb geen spijt... ik had wel spijt gekregen als ik nr 3 ook snel had gekregen. Nu zit er bijna 4 jaar tussen de middelste en de jongste en dat is perfect. Het gat is niet zo groot dat het een 2de leg is en ik er helemaal uit ben/was maar ik kan nu moeder zijn van 3 zonder mezelf helemaal te verliezen in het zorgen. Op dit moment voelt het alsof ik klaar ben maar ik zeg nooit nooit... mensen, levens, plannen veranderen maar voor nu ben ik gelukkig en dat telt.
Nou mijn vriend vindt het nu eigenlijk wel goed zo. Maar mijn gevoel zegt nog graag een derde kindje te willen... Maar je moet netuurlijk naar meerdere dingen kijken en niet alleen je gevoel, financieëel bv...maar ik ben dan bang dat ik later denk "waren we er maar gewoon nog voor gegaan" snap je? Ik kijk hier op dit forum, vrienden die nu gaan adopteren want ze zijn onvruchtbaar, babyboom en dan zie ik mensen die zo graag kinderen zouden willen maar het niet lukt...en dan krijg ik zoon gevoel waarom niet? Waarom zouden wij er niet nog een keer voor gaan......
Financieel zou het denk ik niet eens zoveel anders zijn een derde. Eerder met een auto. Slaapkamers genoeg alleen een andere auto is meteen zo'n gedoe. Ik houd ook niet van die grote auto's.
ja in principe moet het kunnen wat betreft auto... Weet je ik ben van het gevoel volgen mijn vriend is meer een logische denker hahahaha...
Mooi omschreven Ik ben idd ook best een beetje bang voor de overgang van 1 naar 2 met als reden de dingen die jij noemt. Veel drukker, minder tijd voor mezelf. Maar mooi om te zien dat zelfs als dat zo is, je gelukkig bent en geen spijt hebt. Stelt mij weer wat gerust
Weet je het gaat vanzelf Het is zeker drukker en vooral als de oudste 2,5 is lekkere leeftijd Maar omdat je al een kindje hebt gekregen en al veel geleerd hebt is die tweede een stuk makkelijker....soms echt een verademing dat je denkt.."jeetje wat maakte ik me toen druk bij de eerste en nu heb ik dat niet"
Cindy wat een goede vraag voor je eigenlijk. Kan me best voorstellen dat je eraan denkt hoor Wij hebben er natuurlijk nog maar 1 maar we zijn ook mmm ouders. Onze start ( wat voor meerdere bekend is) was absoluut niet makkelijk door ons zoontje zijn ziek zijn En heel veel mensen vroegen aan ons of we hierdoor nog wel aan een 2e evt zouden starten. Dit willen we zeer zeker, en het liefst zoals het nu uitziet willen we 3 kindjes. Ik ga je wel heel goed in de gaten houden Zitten we strakjes misschien weer samen in een topic ( net als in het september 2010 fftjes )
Ik kan hier denk ik ook wel een beetje over meepraten Ik ben 33 en zwanger van onze derde kindje....bewuste keuze!! Onze oudste zoon hebben wij op jonge leeftijd gekregen en is inmiddels 14 ( word volgende week 15) en onze jongste 8....wij dachten ook dat we er klaar mee waren, maar toch niet dus...en ik moet zeggen we vinden het alle 4 ( wij & onze kinderen) zo spannend, we maken het allemaal zo bewust mee...we genieten met volle teugen ervan...tuurlijk ik weet niet hoe het straks zal zijn als de kleine er is, onze oudste 2 kunnen zichzelf natuurlijk al een beetje redden, straks beginnen we weer van voor af aan....maar ik kan me er zo op verheugen, ik ben heeeeeel blij dat we de stap hebben gezet!!! Groetjes!!
Ja ik denk dat als we ook in de mmm zouden zitten je dan sneller zou denken kom we gaan ervoor snap je hoe ik het bedoel.... Als je iets niet hebt of het gaat moeilijk dan ga je sneller overstag en denk je niet zo moeilijk... Als je nu zou weten dat je nog 10 jaar te leven had wat zou je dan wel niet allemaal nog willen doen maar waarom zijn die dingen nodig om dit te beseffen? Vriendenstel van ons gaan nu adopteren maar ik weet dat als zij gewoon zwanger konden raken zij niet zo moeilijk zouden denken en er gewoon voor gaan...