Aankomende dinsdag krijgt mijn dochtertje een MRI scan. Ze is heel haar korte leven al neusverkouden en alles wat we doen, het gaat niet weg. Ik heb begrepen dat ze niet in de scan mag als ze verkouden is. Wat nu? Ook heeft mijn dochter reflux en staat in de folder dat ze tot 6 uur van te voren iets mag eten en tot 2 uur ervoor water of sap mag. Je snapt al dat geven wij normaal gesproken niet omdat ze dan de hele dag aan het spugen is, maar nu wil ik haar wel wat vocht geven, maar hoe? Heeft iemand wat tips of zelf met hun kindje dit meegemaakt? Graag jullie ervaring!
Ja ervaring. Mijn zoontje (3 maanden toen, verborgen reflux),had ik van de trap laten vallen, op zn hoofd. Bij hem was het infuus prikken een regelrechte nachtmerrie. Hij was al 3/4 keer geprikt, zonder resultaat. Door t infuus krijgen ze een roesje, wat als bijwerking heeft dat ze weg kunnen vallen. Geeft 'niets', dan zetten ze de MRI uit en krijgt hij door datzelfde infuus weer een oppepmiddel. Bij mij zoon ging dat infuus niet en toen was er een lieve arts (goddank!) die van een ouderwets middel wist, waarbij ze in de anus een middel krijgen waarvan ze in een roesje raken. De kans op wegvallen is daardoor ook minder. Dus dan weet je dat dat middel dus bestaat. Ik wil je niet ontmoedigen maar het 'moment van vallen' en de MRI-scan zijn bij mij het meest traumatisch geweest. Mijn zoon kreeg de verkorte versie, maar hij heeft 20 minuten gekrijst, door die roes heen ........en ik kon alleen maar toekijken. Vreselijk! Het voedselverhaal wat je beschrijft was bij ons geen issue. Hij móest door de MRI en wel nú! Verder hadden ze hem helemaal vastgelegd. Ze legden hem in een soort zitzak met allemaal piepschuimen balletjes en dan wordt dan vacuum gezogen zodat hij helemaal vast lag. Verder had de roes wel zijn uitwerking, na een paar minuten krijsen gaf hij het op, maar helaas veranderde het machine dan weer van geluid, wat overigens erg hard is en was hij weer wakker en aan het krijsen. Je went eraan, aan het geluid, maar net als je eraan gewend bent, veranderd dus het geluid. Daar zouden ze toch ècht wat op moeten verzinnen. Ik hoop met heel mijn hart dat jouw kindje lekker rustig slaapt. Sorry voor mn negatieve verhaal.
O ik mocht overigens wel in de ruimte bij de mri blijven. Loodschort om, dingen in je oren. Helpt geen zak, je kan toch niet bij je kind, maar voor mijn gevoel was dat beter. Dan kon ik sneller zien, als t mis ging....alsof ik zag dat zn hartslag weg ging vallen ofzo
Oh jekil wat erg! Mijn man vond het al zwaar traumatisch toen hij onze dochter van de commode liet vallen met hersenschudding tot gevolg. Was alles goed met je zoontje?
Geen tips ivm de reflux maar die mri maakt lawaai dat is niet normaal. En die baby gehoorbescherming werkt niet dus ik wil je de tip geven dat als ze de babybescherming opkrijgt dat je erop staat om daaroverheen de koptelefoon voor volwassenen te doen! Anders heb je misschien een kind met tinitus in huis. Hier was hij wel klein, laatste mri was met 4 maanden en zonder roesje. Met die babygehoorbescherming zat hij alles bij elkaar te krijsen, daarna de gewone koptelefoon erbij gedaan en toen werd hij rustig. Wij zijn mee in de mri gaan liggen, voor zover dat kon, we wisselden elkaar af. Maar roesje of niet, sta echt op goede bescherming voor de oortjes!
Dochter was 3 maand, zij mocht een uur ervoor gewoon een fles, juist om moe te worden in de hoop dat ze ging slapen, en en roesje niet nodig was. Voor de fles is infuus geprikt, voor evt roesje en evt contrastmiddel, infuus prikken was een drama, na 5 keer gelukt, waarvan 2 keer in hoofdje geprikt. Ze had toen zo'n strijd geleverd dat ze na de fles in slaap viel. Toen werd ze ingebakerd, met kindergehoorbescherming alvast op. In de MRI de koptelefoon erover en tussen de zandzakken. We mochten er bij blijven. Gelukkig is het roesje niet nodig geweest, maar ik vond het vreselijk mijn kindje daar te zien liggen, met een infuus in haar hoofd. Precies toen de MRI klaar was werd ze wakker, en door net bewegen vloog het infuus eruit. De MRI scan duurde bij ons iets van 40 min, maar voor ons gevoel was het uren. Achteraf ben ik blij dat ze nog zo klein was, zij weet er ws niets meer van, hoe ouder ze zijn hoe meer ze zich gaan herinneren en meer strijd leveren. Dat verschil merken we tegenwoordig goed met bloedprikken, eerst was het pas huilen bij het prikken en dag daarna nog schrikachtig. Nu is het al voor het prikken een drama, zo zielig... Sterkte en succes, hopelijk vinden ze de oorzaak en kunnen ze het verhelpen.
Jeetje zeg wat een verhalen.. Bedankt voor de tip, die neem ik mee. Het infuus prikken zie ik ook tegenop. Ik ken het nog van mijn eerste dochter. Daar zat ie er eindelijk in en per ongeluk draaide ze zich om en hop dat infuus er weer uit. Maar goed, ik zie er enorm tegenop in de hoop dat t meevalt. Ik begreep vd arts dat ze 45 min erin ligt. Als het goed is krijgen we vrijdag al de uitslag