Hey allemaal, Ik ben benieuwd of jullie hier ervaring mee hebben of info erover of wat dan ook. Ik heb een maand verplicht rust gekregen omdat ik tijdens de laatste ronde ovulatie-inductie veel teveel eicellen had. Na maandenlang hormonen (clomit, puregon, toen menopur) geslikt en gespoten te hebben, zit mijn lijf nu al 3 weken zonder. Ik ben nog nooit zo'n labiel wrak geweest en ik vroeg me af of dat vaker voorkomt; Juist niet aan de hormonen en nu veel last van verdrietbuien, boze buien etc. Echt buitensporig. Ik had het wel een beetje tijdens de behandelingen maar dat was echt maar een beetje. Het voelt zo raar. Jullie gedachten hierover?
Hier exact hetzelfde! zonder hormonen ook een emotioneelwrak! heel vervelend! Net of je inmiddels gewend bent aan al die hormonen! misschien ook het ''idee'' erbij? Dat je stilstaat ..? Veel sterkte *knuf*
Oh ja, zeker! Het feit dat ik even stilsta en de teleurstellingen van de vorige rondes spelen mee maar het te hevig om alleen daardoor veroorzaakt te worden. Ik heb ook puistjes en dat heb ik alleen als m'n hormonen raar doen. Hoe ga jij ermee om? Ik ben bang naar te doen tegen vrienden en familie etc en soms voel ik me zo verdrietig dat ik het echt niet meer weet.
Hele stomme vraag misschien maar kun je niet zwanger zijn? Of heb jij van jezelf ook geen ( goede) cyclus? Ik leef zooo met je mee! Hier hetzelfde! Ook kapot van verdriet! Maar niet alleen door heen hormonen maar gewoon onvervulde kinderwens! Ik kan ook niet meer normaal functioneren in mijn omgeving meek ik het is zoooo moeilijk! Ik merk wel ook dat ik nu veel meer acne heb zonder hormonen dan met! Ik denk door teveel oestrogeen ( pcos) want altijd zodra ik aan de progestron bolletjes ga is het altijd weer een stuk minder gelukkig Ik ga trouwens weer echos etc voor mij volgende poging weer in "ons" ziekenhuis doen waar jij ook loopt wie weet komen we elkaar nog eens tegen ... Hihi
Nee ik kan niet zwanger zijn, helaas. Laatste ronde resulteerde in 6 eitjes links en 2 rechts dus dat was teveel.. We hadden 2 dagen voor die echo wel geklust maar ze waren toen nog niet groot genoeg (14-17). Bovendien mocht en heb ik geen pregnyl gezet en kwam mijn menstruatie 1,5 week later. Omdat er bij de echo nog eitjes te zien waren, moest ik een maand wachten tot ze weg zijn voor we opnieuw kunnen beginnen. Ik heb inderdaad geen cyclus van mezelf . Lief dat je meeleeft, doe ik ook met jou (en de rest hier natuurlijk) en ik ken het ook zo; frustratie om alles en voornamelijk de onvervulde kinderwens. Laatste wat we kunnen gebruiken is een zootije hormonen die alles nog even erger laat aanvoelen. Oeh, succes! Ik duim voor jullie Ik mag eind volgende week voor de uitgangsecho en dan weer beginnen.
Ow wat herkenbaar. Van die buien die je overvallen en je totaal geen controle over hebt. Waar het vandaan komt? Waarmee het getriggerd wordt? Geen idee. Alles bij elkaar denk ik. Wij hebben tijdens onze laatste icsi ook nog eens te maken gehad met plotseling overlijden van een dierbare. Hierdoor is alles natuurlijk tot een hoogtepunt gestegen. Misschien een tip; ik heb zelf eens een afspraak gemaakt via de poli bij medisch maatschappelijk werk. Het is niet dat het daardoor weg gaat maar het is toch fijn om eens bij iemand alles eruit te gooien en op een rijtje te zetten.
meiden kom hiermeer kletsen als jullie zin hebben: http://www.zwangerschapspagina.nl/mmm-clubs/466505-onvervulde-kinderwens.html#post15796478 Ik heb een topic aangemaakt voor meiden die ook zo lang bezig zijn en die ook steeds ''overblijven''. Puur om het te delen, voor ons verhaal en voor onze frustraties. @nephthys: wat toevallig ik ga volgende week vrijdag weer voor mijn eerste echo Moet jij ook vrijdags? En owh joh reageerde je ditmaal weer zo heftig? wat vervelend dat het zo moeilijk lukt met doseren, of weinig of opeens veel eitjes. Moeilijk moeilijk. Heb je nog nagedacht over dat hormoonpompje? Wie weet is het toch een fantastische uitkomst? En wie weet voel je je er erg goed bij? Vervelend dat je een maand hebt moeten oveslaan. Ik heb nu ook rust van mijn eerste icsi poging en die is alweer heel wat weekjes geleden. Maar dit doet me ook niet echt goed, dat stilstaan vind ik toch ook wel verchrikkelijk eerlijk gezegd, jij niet? @zuuske ik weet dat dat niet positief klinkt maar ik zie jou naam ook geregeld voorbij komen hier in de mmm0topics. Jullie hebben helaas ook nog niet het geluk gehad dus om zwanger te mogen raken je woont overigens in de buurt van mij en nephthys .. hihihi... En wat vershrikkelijk, ICSI is al zo ontzettend zwaar en dan ook nog een dierbare verliezen is echt verschrikkelijk om mee te maken *knuf* Voel je vrij om mee te komen kletsen in ''mijn'' topic. Wie weet kunnen we welkaar nog steunen en op de hoogte houden van elkaars behandelingen?
@nephthys: wat toevallig ik ga volgende week vrijdag weer voor mijn eerste echo Moet jij ook vrijdags? Hey, ik weet nog niet wanneer ik moet. Ik moest een maand wachten als ik niet ongesteld werd, dan voor het einde van de maand een echo plannen dus het zal vrijdag of donderdag worden. Waarschijnlijk vrijdag, want ik wil donderdag acupunctuur doen. Misschien zie ik je daar! @Zuuske; bedankt voor de tips. Het is overigens op een willekeurig moment dat die emotionele buien toeslaan en door nare dingen die gebeuren, worden ze versterkt. Soms is er geen peil op te trekken..
Heel erg herkenbaar! Ik ben nu ook voor het eerst sinds ongeveer 10 mnd koos hormoonloos en voel me dus ook zo labiel als de hell, terwijl deze cyclus zelfs nog maar nét begonnen is. Ik dacht juist dat het misschien wel goed voor mij en mn relatie zou zijn om weer eens een maandje mezelf te kunnen zijn, maar guess again. Ik denk dat onze lichamen gewoon weer helemaal opnieuw moeten wennen aan het leven zonder die hormonen. Een beetje zoals je net stopt met de pil, maar dan anders zeg maar. Sterkte!!
Dank je! Het feit dat ik van mezelf geen cyclus heb en ik me toch nog steeds zo labiel voel, is misschien een teken dat mijn lijf zelf aan het werk is gegaan. Ik hoor het donderdag of vrijdag bij de echo want dan zien ze of ik opnieuw mag beginnen en alle oude eicellen wegzijn. Als er dan ineens nieuwe zijn, ben ik blij!