Negatieve cirkel peuter..

Dit kon mijn verhaal zijn..
Volgens mij heb ik ook wel eens een topic geopend..
Ons zoontje is nu 2 jaar en 7 maand.. en het gaat sinds een week weer goed! Ik heb geen idee waaraan dat ligt.. hij deed hetzelfde als jullie kindje.. krijgt ie ook 'straf' ?. Ons zoontje kreeg als hij niet luisterde of met dingen gooide straf.. dan moest ie op de gang staan en dat vindt ie vreselijk (dat is overigens nu nog zo). Ook pakte ik alles af waarmee hij gooide, hij schreeuwde ook heel erg.. ook dan moest ie op de gang (ook op het kdv). Je zag dat hij erg met zichzelf aan het worstelen was, en hij hield zich echt in.. we vertelden wel dat ie best boos mocht zijn, maar dat met dingen gooien niet geaccepteerd werd. En dan maar even afkoelen.. en dat heeft hier heel erg geholpen. Als ie dan weer in de kamer/keuken mocht dan legden we hem(op ooghoogte) ook uit waarom hij op de gang stond, en dat ie dat niet weer mocht doen anders ging ik direct weer terug.. nou dat is een paar keer achter elkaar gebeurt.. en dan hebben ze het wel in de gaten. Ik merkte ook aan mezelf dat ik zelf rustiger moest worden, hoe meer opgefokt ik was, hoe meer ons zoontje tekeer ging. Dus als ik het even zat was ging ik naar boven, en kwam ik als een lieve mama weer beneden. Consequent zijn, probeer zelf positief te zijn/blijven.. het is echt een uitdaag fase, hoever kan ik gaan? Nou heel ver dus!
Oh en wat ook fijn is om te weten, je bent niet de enige!!

Heeft ie al zn kiezen al? Bij ons zoontjr kwamen er ook nog 4 kiezen door. Wat ook heeft mee gespeeld.. succes het gaat echt weer over. Al denk je nu van niet!

 

Moeilijk en vermoeiend.
Zou het kunnen dat je zoontje op een negatieve manier aandacht wil vragen? Hij merkt waarschijnlijk ook jou frustraties.
Misschien proberen om extra de goede dingen te belonen en het andere wat meer te laten, of die situatie proberen om te buigen met een grap/grol.
Succes!

 

Heel moeilijk en vermoeiend! Ik denk dat iedere moeder zich hier wel in herkent. Het zijn ook echt periodes. Het is nu zaak om de negatieve spiraal om te buigen, want natuurlijk reageert hij ook op jou.

Ik zou een paar dingen aangeven als 'dit mag echt niet' en daar een consequentie voor instellen. Bijv. gooien met eender wat, behalve een bal, doen we niet. Bij 1 x een waarschuwing, bij de 2e keer pak je het af en zet je het buiten zijn bereik. Gaat hij dan nog door door met iets anders te gooien, is het gang of trap.
Ik zou dit niet met teveel dingen doen anders ben je de hele dag politieagent. Pick your battles, dus.

Verder zou ik hem heel veel zelf laten doen. Laat hem bijv. zelf zijn brood smeren, op een stoel bij het aanrecht, naast jou. Laat hem zelf zijn broek aan en uit doen, hoeft hij ook niet te gaan liggen. Laat hem maar een beetje prutsen. Vaak voelen ze zich dan heel trots dat het lukt.

 

Probeer bij al het gedrag dat je niet wilt hebben een consequentie te vinden die logisch voortvloeit uit zijn gedrag en die hij niet leuk vindt.
Bijvoorbeeld: gooien met brood betekent klaar met eten, 1 keer waarschuwen en dan boterham weggooien.
Aan de knoppen van de tv zitten betekent tv uit ( ik ga er even van uit dat er een kinderprogramma op stond)
Niet meewerken met aankleden of verschonen betekent houdgreep.
Je kunt dit rustig tegen hem zeggen, je kookt vanbinnen maar dat hoeft hij niet te weten, hij Is oud genoeg om dat te begrijpen.
Met aankleden en verschonen werkte het hier trouwens goed om dat een beetje tussendoor te doen zeg maar, dus onder het spelen even hup de trui uit, oppakken en op de rug op de bank leggen terwijl je de tailleband van de broek vasthoudt en die Is dan ook uit. Als je dat een beetje gezellig weet te brengen is het dolle pret, maar daar ben je natuurlijk niet altijd voor in de stemming, en er is ook niks mis met af en toe de houdgreep. Plasluiers verschoonde ik altijd staand aan de koffietafel, dan kon ze gewoon door met spelen of tv kijken.

 

Ja dat deden wij dus ook, negeren, zeggen dat het niet mag, en de gang.. wij hebben gewoon tegen elkaar gezegd. We waarschuwen hem en zeggen daarbij wat de consequenties zijn.. doet hij het dan nog eens dan gaan die consequenties ook direct in.. dat heeft hier echt veel geholpen.. en of een hoekje in de kamer beter zou zijn dan de gang, weet ik niet hoor.. dan issie nog steeds in de oomgeving waar hij niet lief is geweest..ik heb dan zelf meer het idee dat je hem uit die omgeving weg haalt (want dat is voor hem een leuke omgeving) meer impact heeft dan in dezelfde kamer waar hij alles nog mee maakt en jou ziet.

Het klinkt of heeft jullie kindje ook uitdaging nodig.. hetzelfde bij die van ons.. die deed ook dingen uit verveling waaronder met dingen gooien. Ik ben zelf erg schoon, en dus wou ik bepaalde dingen niet.. ja ik weet het, dan moesten we niet aan kinderen beginnen.. dus we hebben klei, verf en kleurtjes in huis gehaald.. ik ben relaxter geworden, en daar heeft ons zoontje positief op gereageerd.

 

Knijpen zou ik zeker niet toelaten. Dat doet gewoon pijn en je wil ook niet dat hij dit bij een ander kindje zou doen. Dus als hij knijpt is het opstaan en dan loopt mama weg / is de leuke bezigheid over.

Het kan heel goed uit liefde zijn, maar dan moet hij leren dat hij dit anders toont (knuffelen, kusjes geven, stoeien...)

Zijn er genoeg 'positieve momenten' tussen jullie 2? Ik zou daar echt op concentreren en inzetten.

En een kind van 2,5 in de houdgreep nemen zou ik niet meer doen. Laat hem zichzelf aankleden/zelf zijn broek optrekken of uitdoen. Mijn dochters waren ook al zindelijk op die leeftijd, misschien is hij daar ook wel aan toe?

 

Oei die periode heeft hij hier ook gehad. Letterlijk alles was een gevecht/strijd en ik ben af en toe ook echt mn geduld verloren dat ik hem iets te hardhandig vast pakte en op de bank zette. Maar als je 5 ochtenden op rij je trein naar werk mist omdat hij zo loopt te klieren en tegendraads te zijn dan is dat denk ik menselijk.

Wat hier goed heeft geholpen is gebruik maken van het feit dat hij verbaal heel sterk is. Hij kon met 2 jaar echt al goed praten en begreep ons ook echt super goed. We zijn op aanraden van anderen hier echt dingen van te voren duidelijk gaan maken en compromissen gaan sluiten. Dus gooien met auto's en speelgoed mag niet, wel met de bal of met zijn knuffels. Kiezen tussen 2 soorten brood beleg en meer niet. Eerst even zelf smeren/tandenpoetsen/haren kammen maar daarna doet papa/mama het. ALs hij iets deed wat echt niet kon (bijvoorbeeld de kattenbak leegscheppen) samen opruimen. Zo niet dan zonder speelgoed aan tafel blijven tot ik klaar was met zelf opruimen. Soms kwam dat gedrag ook vanuit verveling en dan werkte het goed om iets anders aan te bieden.

De periode was echt niet leuk en het voelde ook continu alsof we alleen maar de baas aan het spelen waren, echt precies zoals jij het omschrijft. Maar het heeft wel zijn vruchten afgeworpen want na een paar maanden hadden we een kind dat super goed luistert, meehelpt, netjes dingen vraagt en vrijwel nooit meer uitdaagt/driftbuien heeft. Humor was iets wat hierin ook een enorme rol speelde, en het goedmaken als je boos bent geweest is ook echt heel belangrijk.

 

Heel herkenbaar, dochter zit in dezelfde fase.

In je vorige topic zei ik ook dat ik haar geregeld even op de trap zet. Even in de gang waar zij rustig kan worden (en mooi meegenomen, ik krijg ook even de tijd om tot 10 te tellen). Hier is het dan vrij snel over.
De worsteling bij het verschonen of als ik haar drinken heb gemaakt wat zij blijkbaar zelf wilde doen (wordt dan woest mee gesmeten), niet de juiste maillot, schoenen of jas, ik deed de deur open terwijl zij het wilde doen, wordt vervolgd door krijsen of trekken aan mijn haar, knijpen in mijn gezicht, oorbellen grijpen... echte klein heks soms.

Keuzes geven doe ik ook. Welke beker wil je? Deze of die?
Waar wil je verschoond, hier of op de bank? Dan mag ze zelf iets bepalen..dat helpt enorm.
Soms helpt het niet, dan tel ik tot 3 en dan moet ze komen, dat weet ze nu wel.

Maar ik probeer consequent te blijven en/of afleiding te zoeken etc.
Ik ga er ook wel veel op uit met haar. Ik zorg dan ook dat ik de tijd heb. Ieder steentje moet worden bekeken en opgepakt, elk bloemetje geplukt en in haar gestopt zak voor mama..

Het is een ongelooflijke leuke periode met heul veul uitdaging! Ik heb geen tips en vrees dat we het gewoon moeten uitzitten. Het accepteren is beter dan je er te veel aan ergeren...
Volgens mij heeft deze fase als doel: hoeveel geduld heeft mijn mama!

 

Zoals je het zelf al noemt, je zit in een negatieve cirkel.
Jouw lontje is kort, wat begrijpelijk is met dit gedrag.
En dit voelt en merkt hij waardoor hij weer op zoek gaat naar grenzen.
Probeer ondanks dat je weinig geduld hebt of geïrriteerd bent na een voorval die cirkel te doorbreken. Zet muziek op en ga lekker dansen.
Ga verstoppertje spelen of stoeien. Als jij uitstraald dat je happy en vrolijk bent (ook al voel je je misschien niet zo) dan heeft dit ook z'n uitwerking op hem.
Dat aankleden herken ik ook. Ik benoem constant alles en probeer me in hem in te leven. 'Ik weet dat je nu lekker met de duplo speelt, even snel luier en dan kun je lekker doorspelen.' En onder het verschonen afleiden met liedjes of iets vertellen wat je later die dag gaat doen ofzo.
En als we weg gaan en hij rent weg als ik schoenen en jas aan wil doen werkt heel simpel 'ok dan ga ik alleen' en richting voordeur lopen.

Ik heb wel altijd het idee dat jij er vaak alleen voorstaat, klopt dat?

 

Wat wij veel doen bij onze ondernemende en ondeugdende peuter is zoveel mogelijk in het positieve draaien. Dat kost bergen energie, maar het geeft ook energie, omdat we nu veel meer leuke momenten hebben met hem.
Dus als hij met iets gooit, dan pak ik iets waar wel mee gegooid mag worden, zoals een bal, en roep:' Vangen, J.!' En dan maken we er een spelletje van. Nu heb ik geluk dat hij daarna prima er mee kan stoppen. Als hij dat niet kon zou ik het niet doen.
En verschonen is een kietelspelletje. Als ik zeg:' Kom, ik ga je een schone luier geven.' Zegt hij standaard:' Nee.' Dan ga ik op mijn knieën zitten en roep:' Kijk uit, want ik kom je pakken!' en dan kruip ik achter hem aan en al kietelend leg ik hem op de tafel/commode, net waar ik hem hebben wil.
Er zijn maar een paar dingen waar direct voor gewaarschuwd wordt en waar hij straf voor krijgt. Hij mag bijvoorbeeld niks kapot maken en zijn broer en zus niet slaan. Dan krijgt hij 1 waarschuwing, en daarna gaat hij voor een minuut in zijn kinderstoel.
Verder vind ik heel veel niet zo'n probleem eigenlijk.

 

Oei ja rond 2,5 was het hier in huis ook niet bepaald gezellig. En dat duurde wel een paar maanden. Wij hebben de teugels even extra strak aangetrokken. Je krijgt de keuze tussen dingen of je mag iets zelf doen, doe je dat niet of kies je niet, dan doet papa/mama het. We hebben heel vaak tot 3 geteld. In het begin was het altijd krijsend in de houdgreep, maar langzamerhand kreeg hij door dat hij beter kon gaan luisteren. Succes, het was geen leuke tijd vond ik..

 

Hier nog zo'n peuter.. maar hij lacht me recht in mn gezicht uit en maakt van zijn straf een spelletje.
Ik weet van gekkigheid niet meer wat ik moet doen.
Het gaat soms al veel verder dan ik wil, maar ik weet het gewoonweg niet meer.
Ik heb al een andere opvoedstijl geprobeerd, maar dat is 1 week leuk, dan helpt het al niet meer.

Ik kan hem nergens mee pakken of mee straffen. Belonen heeft ook geen zin..
Bijv nu is hij al vanaf 7 uur bezig om te gaan slapen.. hij rost de deur bijna uit zn voegen onderweg de kamer uit. Consequent terugleggen in bed maakt hij een spelletje van.. een strafplekje vind hij wel interessant en maakt er een spelletje om eraf te kruipen en er weer op te gaan voor ik hem kan terugzetten.

WAT MOET IK HIER NOU MEE??

*Radeloos *

 

Kun je hem niet op de bank aankleden en verschonen met de tv aan?
Vast niet pedagogisch verantwoord maar wat maakt het uit. Als het werkt..

Tot hoe ver ga je met weg gaan? Loop je tot de deur of doe je die al open? Misschien een keer een stap verder gaan?
Ik weet ook niet of het werkt en de juiste manier is maar probeer met je mee te denken.

En probeer, hoe moeilijk ook, te doen alsof je opgewekt bent. Probeer zelfverzekerd over te komen. Zo van, je kunt op je kop gaan staan maar mijn humeur laat ik niet verpesten en je luier gaat hoe dan ook aan.
Hij maakt er nu een spelletje van en weet dat hij een reactie gaat krijgen en nu is dit een negatieve en dan blijf je samen in die cirkel.

Sterkte, lijkt me heel vervelend