Mijn zoontje gaat sinds 1.5 maand naar school. Het wennen ging redelijk goed voor hem en ik denk dat hij school nu wel leuk vindt. Ik daarentegen vind het vreselijk. Ik heb het gevoel dat er dwars door me heen gekeken wordt, dat ik onzichtbaar ben. Is dit normaal? Ik probeer altijd oogcontact te zoeken en als ik in de klas kom zeg ik altijd goedemorgen maar niemand die naar ons omkijkt. Dit valt me nu zo zwaar tegen en is helemaal niet wat ik verwacht had. Ik zie sommige ouders wel onderling praten en dan denk ik ; zij zijn toch ook eens nieuw geweest? Ik vind dat ik wel een sociaal persoon ben. Ik ben altijd vriendelijk en vind een babbel best wel gezellig. Waarom lukt me dit niet op school? Ik heb ook geen klik met de juf. Ook met haar is het moeilijk oogcontact krijgen en aandacht krijgen. De juf van de klas ernaast is superlief en zegt dag tegen iedereen, op de gang, op plein. Ik heb meer doeg dags van haar gehoord dan van de juf van mijn zoon. Ik voel me hier echt niet meer goed bij. Zucht. Het zal wel aan mij liggen zeker Wat kan ik nog meer doen? Wat zijn jullie ervaringen?
1,5 maand? Goh, mijn zoon zit sinds september op school en ik praat ook zelden met iemand op het schoolplein maar goed, ik heb daar dan ook niet veel behoefte aan. Ik merk wel dat mensen me nu gaan herkennen als 'de moeder van' en een praatje willen maken. Ze horen de naam van zoon thuis van hun eigen kind etc etc. Prima ook gezellig. Juffen zijn heel druk vooral bij het beginnen van de school en het uitgaan van de school, de kans dat het gebrek aan contact aan jou ligt lijkt me erg klein. Heeft je kindje op een kinderdagverblijf / peuterspeelzaal gezeten? Zo ja, dan is de overgang groot vooral voor deze ouders. De juf zal je feitelijk alleen maar echt aanspreken als er iets te melden is. Gaat het goed, dan merk je niets. Wil je graag met de juf iets bespreken, ga dan na school even naar haar toe. Neem zelf initiatief of geef het wat meer tijd zou ik zeggen
Bedankt Cygnet2 Mijn zoontje ging hiervoor naar de KDV en ik begrijp dat de juf geen overdracht kan doen. Dit verwacht ik ook niet. Het gaat gewoon om een simpele groet. Als ik in de klas kom zeg ik goedemorgen en dan draait ze soms gewoon haar gezicht om. Goedemorgen zegt ze niet tenzij je haar echt gaat aanspreken. Als ze eens niet aanwezig is komt er een andere juf. Die gaat dan bij de deur staan en groet iedereen die binnenkomt. Dat vind ik prettig. En dat met de andere ouders.. ik hoef niet zo nodig praatjes te maken, maar ik zou het fijn vinden als iedereen gewoon vriendelijk is tegen mekaar. Ik voel me werkelijk onzichtbaar. Soms heb ik oogcontact met een andere ouder en dan groet ik ze vriendelijk. Er wordt niet op gereageerd op een paar zeldzame uitzonderingen na. Ik vind dat best gemeen. Ik wil mijn zoontje niet naar een andere school sturen. Hij lijkt het wel naar zijn zin te hebben. Misschien is het nog te snel zoals je zegt en moet ik geduld hebben.
Ik vrees dat je gewoon in een miniversie van de maatschappij bent gekomen. Mensen zijn gewoon niet meer zo aardig en beleefd. Ik ben net zoals jij maar helaas... dat is niet meer de norm Gelukkig hier wel een juf die iedereen begroet (eerst de kinderen!) en vriendelijk is maar ik zie ook wel dat de ene daar beter in is dan een ander. Blijf gewoon zelf doen wat jij normaal vindt, goeie kans dat er wel een paar mensen hierin mee zullen gaan. Ik merk het tenministe wel hier
Gewoon even geduld hebben, als je zoontje gaat spelen met andere kindjes na schooltijd krijg je automatisch meer contact met ouders, dan kun je makkelijker een praatje maken met een van de ouders. Ik merk dat ik nu eigenlijk pas regelmatig een praatje maak met ouders, aan het begin vrijwel niet en idd ook mensen die je voorbij lopen. En oudste zit al 1,5 jaar op school... Je moet je ook bedenken dat niet iedereen behoefte heeft aan contact met andere ouders, of sommigen hebben een ochtendhumeur Ik groet ook niet iedereen, gewoon omdat ik geen zin heb om 's ochtends 25 ouders te groeten..
Dank je voor jullie reacties! Geloof het of niet maar dit helpt echt. Mijn man vraagt me wel eens onder welke steen ik heb geleefd Ik ben opgegroeid in een klein dorpje waar er altijd gegroet werd en de meeste mensen vriendelijk waren. Ik woon al een aantal jaar in dit land maar ben nooit echt geconfronteerd geweest met 'de maatschappij'. Ik heb hier geen vrienden en ik werk altijd van thuis. Ik ben blij dat mijn zoontje school leuk vindt en dat is het belangrijkst voor me
ik vind het ook normaal als er wél gegroet wordt hoor! bij ons op de basisschool is dat ook de gewoonte. een praatje hoeft heus niet altijd maar simpelweg even groeten is toch niet teveel gevraagd?? zeker nu ik zelf al een aardig poosje meeloop op school, maak ik altijd een praatje met nieuwe ouders en groet iedereen die ik tegenkom in school of op het plein (doe ik overigens ook op straat of bij de AH). ook de leerkrachten staan altijd open voor een groet of gesprek. misschien is het op de school van jouw kindje normaal geworden dat het op deze manier gaat? als er na jou weer nieuwe ouders komen, weet jij in elk geval dat het (vaak) op prijs wordt gesteld als je wél even belangstelling toont!
Ik had dit ook wel een beetje toen mijn dochter net naar school ging. Groot verschil met KDV. Maar dat was ook zoveel kleiner, daar waren op 1 dag net zoveel kinderen aanwezig als op school in 1 klas en dan zijn er nog een stuk of 12 andere klassen. Hangt ook af van klein dorp of juist wat grotere/anoniemere plaats, denk ik. Zelf gewoon doorgaan met groeten en zo gauw als je kind wat meer met andere kinderen speelt, naar feestjes gaat etc verandert het wel. Het kan ook helpen als je gaat helpen op school, mee naar schoolreisje etc. Zo leer je meer mensen kennen. Denk trouwens ook dat veel mensen 's ochtends gewoon gehaast zijn om op hun werk te komen.
Wat kan helpen is meer richting het groepjes moeders te staan of plotseling in eens ( stoute schoen aan doen en het is eng) een vraag stellen. Van welke dag gaan ze bijvoorbeeld volgende week ook alweer ergens naar toe als er een uitje geplant staat. Of als er andere kinderen om de moeders heen draaien zeggen van mooi meisje/jongetje heb je. Zelf een beetje actie ondernemen. Of wat een lekker weer vandaag he of brr wat is het koud. Koetjes en kalfjes politiek noem ik het. Straks als het mooier weer is blijven vaak meer kindjes en hun moeder/vader wat hangen om nog wat te spelen niet gelijk weg gaan maar tegen je kind zeggen wil je nog even op de schommel als ze die op school hebben. zo deed ik het. En van het een kwam het andere.
Dit was iets wat wij ook merkten toen onze zoon voor het eerst ging wennen op zijn basisschool. Niemand die iets tegen elkaar zei, de juf die geen enkel kind ook maar een seconde aandacht gaf (ze bleef gewoon achter haar bureau zitten met haar telefoon) en uiteindelijk was dit een van de redenen dat wij ervoor gekozen hebben om één andere school te zoeken (er waren nog meer zwaarder wegende redenen hoor, maar dit was zeker iets wat ook meespeelde). En nu? Nu zit onze zoon op een geweldig fijne school. Een lieve juf die alle kinderen 's ochtends gewoon begroet en een praatje maakt met ouders en kinderen. Ook kwam juf meteen een van de eerste weken naar ons toe en stelde ons voor aan andere ouders en dat vond ik hartstikke aardig. Het kán dus zeker ook anders! Nu ben ik zelf een sociaal en zelfverzekerd persoon dus ik maak me niet zo heel druk om het feit of andere mensen iets tegen mij zeggen of niet, maar ik kan goed begrijpen dat dit voor sommige moeders anders is. En ik zou inderdaad ook adviseren om gewoon eens op iemand af te stappen. Stel gewoon een vraag en 9/10x raak je echt wel met iemand in gesprek Succes!
Het duurt even voordat je "erbij" hoort denk ik. Mijn dochter zit nu ruim een jaar op school. In het begin stond ik ook altijd alleen, tegenwoordig is het een gezellige boel op het schoolplein
Dat andere ouders niks terugzeggen als jij ze begroet vind ik ronduit asociaal. Dat hoort toch gewoon bij de basis gedragsregels Geen contact kunnen krijgen met de juf lijkt me erg vervelend, ook zij hoort je gewoon te begroeten. Dat andere ouders niet echt met je praten...ik probeer zelf wel te zorgen dat ik nieuwe ouders spreek, maar ik ken nu zelf n aantal ouders zo door de maanden heen dat ik t meestal te druk met hen heb om dan n gesprek aan te knopen met een nieuwe ouder. Dat komt vanzelf als je er wat langer rondloopt. Succes!
Dat je na 1,5 mnd nog weinig contact hebt vind ik niet zo vreemd, is nog heel kort. Maar dat ze je niet groeten vind ik wel raar en al helemaal van de juf. Hier groet iedereen elkaar, vind ik fijn en gezellig over komen.
hier word er aan de deur een hand gegeven aan de directie en bij de klas aan de juf. ene keer zeggen de ouders wel hallo andere keer niet. bij mijn oudste heb ik hier en daar wel aanspraak (2 jaar op school) jongste nog amper (2 maanden op school)
Hier na 4 jaar op een nieuwe school, maak ik nog steeds geen praatje met andere ouders, heb daar ook totaal geen behoefte aan. Elkaar groeten, was wel vanaf dag 1. Enige met wie ik een praatje maak, is met de leraren. Misschien kun je een keer mee doen met een activiteit? Dan loopt het misschien vanzelf.
Ohhh, hier zou ik me ook echt druk om kunnen maken, dochtertje zal vanaf mei naar school gaan. Het valt me hier zowiezo op dat als we op Kdv zijn ouders elkaar ook amper groeten, ik vind dat vanzelfsprekend maar gebeurd dus ook dat je hallo zegt en de ander niets terug...Erg raar vinden mijn vriend en ik dat... Ook als we buiten Kdv om mensen tegenkomen in supermarkt of op straat enzo kan er amper een groet af, of mensen herkennen je niet maar vind dat altijd een beetje apart ja. Benieuwd hoe het hier gaat, zo het leuk vinden wat meer contacten te hebben maar zal wel even gaan duren dus... Maatschappij is gewoon veel egoïstischer dan vroeger, of mensen hebben gewoon geen behoefte aan contact, dat kan ook. Kom oorspronkelijk uit Twente en vind wel dat het daar wat anders is, nu in Rotterdam.
Is mij ook al opgevallen..nu gaat mijn dochter maar 2 dagen per week naar school (andere dagen speciaal onderwijs) en ken ik dus niet alle ouders..maar doe zeker mijn best! Af en toe reageren op iets wat je hoort of vragen stellen. Er gewoon bij gaan staan (terwijl ik helemaal niet zo ben...) Even naar iemand lachen, andere kindjes herkennen en weten wie bij wie hoort helpt ook... Vind het wel moeilijk, want veel ouders werken. En dan komt er een oma of oppas ofzo en die dag weer de papa of die dag de mama...dus vaak zie ik verschillende gezichten, zelfs gedurende de dag.... Zelf initiatief nemen helpt zeker wel! En blijven lachen....
Ik had precies hetzelfde als jij omdat ik het gewoon totaal niet verwacht had dat het zo zou gaan. Iedereen die ik tegen kwam groette ik met hallo en de meeste keken me dan aan of ik wel helemaal goed was... Ook altijd goeiemorgen in de klas, maar krijg altijd weinig respons. Dat hallo ben ik maar mee gestopt, alleen bekenden groet ik. Verder heb ik veel mijn gezicht op school laten zien als er geknutseld moest worden of gereden naar een activiteit dan kom je wel in contact met moeders. Op het schoolplein zoek ik vaak iemand op uit mijn dochter haar klas om bij te gaan staan, maar vind het ook niet erg om alleen te staan. Nu met speelafspraakjes ken je ook steeds meer ouders en ben je vaak de moeder van... Ik heb me er bij neer gelegd dat het zo gaat op school, maar in het begin heb ik me hier ook vaak vervelend over gevoeld, maar geef het tijd. A zit nu bijna een jaar op school en nu merk ik dat ik steeds beter contact heb met anderen. En je kunt naturlijk ook niet met iedereen overweg...
Hm, ik vind het wel raar dat er niet eens gegroet wordt of af en toe een kort praatje..?! Mijn dochter gaat nu (laatste week) nog naar de psz. En wij hebben daar ook geen overdracht. Tenzij er echt iets opvallends gebeurd is. In het begin vond ik dat wel vervelend, want had t wel verwacht. Maar hier moet je daar dus zelf specifiek naar vragen af en toe en dan liefst 's ochtends bij het brengen. Verder staan we met de ouders altijd in de gang te wachten bij het ophalen, dus dan spreek je wel eens iemand. Of als ze daarna nog even buiten in de schommel willen ofzo. Maar met de meesten heb ik ook niet zoveel hoor. We groeten elkaar sowieso wel altijd (buiten en binnen). Ook nieuwe ouders, als ik ze herken Kleuterschool verwacht ik niet veel anders, het is een deurtje verder in hetzelfde gebouw. Ik ken gelukkig wel al 2 moeders, dus dat scheelt. maar goed, echt behoefte aan sociale contacten op school heb ik ook niet echt. Straks als ze bij kindjes wil gaan spelen, komt dat wel wat meer, verwacht ik.
Het zal wel per regio en school verschillen. Hier op het schoolplein is het altijd erg gezellig onderling en de meesten praten wel met elkaar. Als nieuwe moeder moet je er wel even tussen komen, maar een praatje is al snel gemaakt. Hier in ieder geval wel.