Het gaat over mijn werk als gastouder, maar ik neem aan dat het niet bij Kinderopvang thuishoort, maar gewoon in de lounge kan. Ik heb even wat meningen nodig voordat ik eventueel actie onderneem, want misschien ligt het wel gewoon aan mij. Er is een moeder van 2 kinderen (3,5 jaar en 8 maanden) en ze is zo ontzettend overbezorgd, maar op een niet zo prettige manier zeg maar. Het lijkt wel of ze mij continu in twijfel trekt en me niet helemaal vertrouwt ofzo, terwijl het oudste kind al 3 jaar bij mij komt. Vandaag ook weer 2 dingen waardoor ik me 'aangevallen' voel: - Baby begint zich op te trekken en valt daarbij weleens om. Lijkt mij heel normaal voor een kind. Maar moeder gaat er dus thuis continu bij zitten als hij op zn knietjes zit zodat hij niet om kan vallen. En optrekken tot staan ziet ze volgens mij helemaal liever nog niet gebeuren. Ik heb gezegd dat hier nog meer kinderen rondlopen die ook aandacht willen en dat ik niet continu naast hem kan (en wil) blijven zitten. Is dit onverantwoord van mij of vinden jullie ook dat een keertje vallen erbij hoort? - Verder nog komt de baby een keer extra terwijl er nog 2 andere kinderen zijn die er op een andere dag ook gewoon zijn. Maar de moeder vroeg zich af of het niet te druk zou zijn??? Normaal zijn ze met 5, nu met 3 dus lijkt mij niet te druk. Maar ze was bang dat de andere kinderen de baby pijn zouden doen ofzo. Doen ze normaal ook niet, dus zou niet weten waarom nu wel. Daarbij komt dat ik veel geef om alle kinderen die ik opvang en ik vind het niet prettig als iemand insinueert dat bepaalde kinderen niet lief zouden zijn tegenover andere kinderen. Dit zijn nu maar 2 voorbeelden, maar zo kan ik er nog wel meer opnoemen. En vanmiddag was ik het opeens helemaal zat. Heb er nog even niks mee gedaan, omdat ik niet weet of het aan mij ligt. Maar ik vind het gewoon niet prettig overkomen als alles wat ik doe in twijfel wordt getrokken, geen van de andere ouders doet dit. Dus mijn vraag is: Trek ik het me teveel aan en moet ik het gewoon maar laten gaan? Of zou ik er wel met de moeder over kunnen praten, en hoe dan? (Sorry voor het lange verhaal, alvast bedankt voor het lezen en eventuele reacties.)
Een 1 op 1 gesprek met de moeder aangaan. Wat zijn haar gevoelens bij jou en de opvang? Het moet wel 100% goed voelen voor haar en anders moet ze rondkijken of ze iets anders kan vinden wat heel goed voelt en waar ze niet bezorgd bij zou zijn. Maar waarschijnlijk heeft ze overal wel zo haar twijfels. Het klinkt mij wel wat bekend omdat ik ook niet de makkelijkste ben Wat betreft het vallen: geef ik je helemaal gelijk. Vallen kun je niet voorkomen het hoort erbij. Wat betreft de andere kindjes: mijn dochter moet straks voor het eerst naar het kinderdagverblijf en daar ben ik ook een beetje huiverig voor. Puur door alle verhalen die ik heb gehoord. Vriendin werkt op kinderdagverblijf en ik hoor echt gemene dingen die oudere kindjes doen met de baby's. Bijvoorbeeld voorwerpen in oogjes proberen te prikken of de baby knijpen als de leidsters even niet kijken... en met meerdere kindjes kun je niet altijd je ogen overal op gericht houden. Oudere kinderen hoeven het niet expres te doen maar ze kunnen het wel doen... Maar als het er maar 3 zijn lijkt me dat je dat wel goed in de gaten kunt houden. Maar als je de moeder al drie jaar kent dan moet je toch ook wel een zekere band hebben opgebouwd en moet dit bespreekbaar zijn vind ik.
Tja een overbezorgde moeder is voor een kind niet goed want een kind kan daar erg onzeker over worden en zelfs een hechtingsstoornis door krijgen waardoor hij / zij niet meer alleen dingen durft te doen of niet goed weet wat hij nu moet doen omdat zijn moeder zo onzeker is (ik zit met mijn dochtertje op een ouder kind dagbehandeling door haar problematiek en daar worden onderwerpen besproken o.a is daar 2 weken terug hechtingsproblematiek besproken en het ontstaan ervan, dit was een van de voorbeelden hoe het kan ontstaan, door dat onderwerp heb ik dat dus geleerd, niet dat mijn dochter daar last van heeft maar andere kindjes van moeders wel ) Wat je ermee moet doen? Lastig! Misschien toch bespreek baar maken met de moeder en vragen waarom ze zo "bezorgd" is? Maar misschien valt dat juist wel heel verkeerd bij haar?
Lastige situatie lijkt me dit.... Ze zit zelf dus constant bij de jongste als ik het goed begrijp?? Dat betekend in mijn ogen dat de oudste een stuk minder aandacht krijgt hierdoor....wat ook niet leuk/goed is. Ik snap dat ze bezorgt is maar om nou zo (over)bezorgt te zijn??.... Als ze bang is dat je andere opvang kindjes hem pijn doen o.i.d. dan kan ze beter op zoek gaan naar iemand die alleen haar kindjes opvangt, dan hoeft ze daar al niet meer bang voor te zijn. Natuurlijk heeft een kleintje net wat meer aandacht nodig maar niet alle aandacht, je hebt nog meer kindjes rondlopen en kunt er zoals je zelf al zegt niet constant naast gaan zitten om hem op te vangen als hij valt....oudere kindjes kunnen ook vallen en daar staat ze toch ook niet constant bij?? Als ik jou was zou ik toch echt een keer een gesprek met haar aangaan. Ik weet niet of je via een bureau werkt of voor jezelf maar als je via een bureau werkt kun je daar de persoon op de hoogte stellen en desnoods met drietjes even rond de tafel. Het zit je dwars en dat maakt de opvang er niet leuker op want als een vd kindjes dan eens valt heb je een nog groter schuldgevoel.... Ik zo haar gewoon vertellen hoe je je erbij voelt en hoe je erover denkt en laat haar ook haar verhaal doen, probeer er samen uit te komen zodat ze de opvang gewoon bij jou blijft doen en haar kindjes met een goed gevoel achter laat.
Bedankt voor jullie reacties. @Krullie; toen haar oudste kindje zo klein was was ze ook al bezorgd, maar het lijkt me de jaren gewoon erger te worden (voor beide kinderen). En wat betreft pijn doen door andere kinderen... Dat is nog nooit gebeurd tov een baby, hooguit grotere kinderen onderling. Ik hou het in de gaten en als ik even iets moet doen dan gaat de baby in de box. Op zich snap ik de angst van de moeder wel, maar ik vind het niet prettig dat ze de suggestie wekt dat juist deze twee kinderen de baby pijn zouden doen en dat haar eigen oudste dat niet zou doen. @Kleintje: Dat van het onzeker worden van een kind heb ik haar al eens op gewezen. Vorig jaar wilde ze dat ik zou voorkomen dat haar oudste (toen 2) zou vallen met buitenspelen. Tsja, ik let op maar ik kan niet alles voorkomen. Ik ga niet continu handjes vasthouden, want daar leren kinderen niks van. Ik heb haar toen ook gezegd dat je een kind vertrouwen moet geven dat ze dingen zelf kunnen. Maar dat lijkt ze inmiddels vergeten te zijn. @Vlinder: Zoals ik het begrijp zit ze inderdaad continu bij de jongste zodra hij zich optrekt (tot zit of staan). Dat is inderdaad wel sneu voor de oudste, die moet ook continu voorzichtig doen bij haar broertje. Beide kinderen zijn 4 dagen bij mij en hier wordt de aandacht gewoon eerlijk verdeeld. En dan zit ik er inderdaad niet continu bovenop bij alle kinderen. Hoewel ze dat het liefste voor de oudste ook nog wel zou willen volgens mij. Maar ten eerste gaat dat gewoon niet en ten tweede vind ik dat ook niet nodig. Waar mogelijk voorkom ik ongelukken, maar kinderen vallen gewoon regelmatig en dat hoort er ook bij. Na jullie reacties lijkt het me inderdaad verstandig om het er gewoon eens over te hebben. De vader van de kinderen is overigens het tegenovergestelde van de moeder. Ook gewoon lekker nuchter en niet overbezorgd, hij weet ook wel dat moeder overbezorgd is. Dus ergens weet ik ook wel dat het niet aan mij ligt, maar toch knaagt het.
Ik zou er een gesprek over aangaan, en dat zou ik samen met het gastouderbureau doen, (ik neem aan dat er evaluaties plaatsvinden samen met het gastouderbureau?). De belangrijkste reden dat ik dat zou doen, is om erger te voorkomen: als er iets met dit kindje gebeurt waardoor het naar de eerste hulp zou moeten, gaat deze moeder daar een enorme rel van maken. Terwijl een keer vallen er gewoon bij hoort en ook mis kan gaan zonder dat daar iemand schuldig aan is of jij dan tekort geschoten zou zijn. Ik zou dus een gesprek aangaan over haar verwachtingen, zodat je -samen met het gastouderbureau- duidelijk kunt zijn over wat ze wel en niet kan en mag verwachten van je. Dan is dat maar duidelijk en hoeft ze ook niet meer af te tasten of te hinten, (wat ze nu lijkt te doen), en zit je ook niet met een rel als er een keer wel iets gebeurt met dit kindje. Onze gastouder heeft het gehad met een kind dat op straat op z'n snoet ging en een tand afgebroken had. Grote rel door de moeder, die ineens ook geld leek te zien, want begon gelijk over schadevergoeding ook Was niet zo fijn en is verder wel goed afgelopen, maar leuk was dus anders
Rozemarijke, dat klinkt wel heel naar zeg dat een vraagouder zo reageert. Maar wel goed om in mijn achterhoofd te houden. Gelukkig is dit me (nog) niet overkomen, maar een ongeluk zit in een klein hoekje natuurlijk. Sowieso ga ik morgen even contact opnemen met het gastouderbureau om te overleggen hoe ik dit moet aanpakken. En volgens mij komt er sowieso binnenkort een evaluatiegesprek, dat gebeurd standaard een tijdje nadat een kindje begonnen is bij mij. Dus dan kan dit wel even meegenomen worden in de bespreking.
Ik zou me er niet al te druk om maken. Moeder kent jou en jij kent moeder. Probeer de gulden middenweg te vinden. Ik werk op een verticale groep (0-4) op een kdv en ik heb op dit moment ook zo'n situatie bij de hand. Dochter mag niet huilen en moet als ze niet wil slapen op de arm in slaap gewiegd worden. Ze moet bij elke kik gepakt worden e.d. Dit is niet mogelijk. Niet op een kdv en niet bij een gastouder. Ik ben zo eerlijk mogelijk naar de mdr toe maar sommige dingen zwak ik iets af. Bijvoorbeeld als ze eventjes heeft gehuild voor het slapen gaan vertel ik dat ze even mopperde. Komt iets genuanceerder over en we zijn beide tevreden. Het blijft lastig. Ik zou niet met iemand van het gob erbij in gesprek gaan omdat dat het misschien te zwaar maakt. Hou het persoonlijk en dicht bij jezelf. Ouders kun je hierin niet veranderen. Je kunt misschien wel begrip kweken voor de manier waarop het bij jou thuis gaat. Succes
Is met een sisser afgelopen toen, mede omdat ik onze gastouder even heb herinnerd aan het feit dat een afgebroken tand gewoon basisverzekering is, dus bepaald geen gevalletje schadevergoeding Moeder krabbelde toen wel terug. Maar ik zou het meenemen in de evaluatie dan. Ik zou zeer zeker wel uitspreken dat de manier waarop moeder reageert, bij jou bepaalde dingen oproept. Mogelijk dat ze bezorgder reageert dan ze is, of dat jij het zwaarder oppakt, maar dan is dat ook maar gewoon uit de wereld dan. En als het wel echt zwaarder is en moeder te bezorgd, ben je een hoop ellende voor als de verwachtingen wederzijds even helder zijn. Dat zou ik dus juist wel doen met het GOB erbij, want dan heb je het ook vast liggen en heb je een getuige, voor als er wel nare dingen van komen bij een valpartij ofzo
De eerste mogelijkheid die ik heb om rustig met moeder in gesprek te gaan is vrijdag. Morgen bel ik sowieso wel even het gastouderbureau om advies te vragen, heb een hele fijne bemiddelingsmedewerkster. Uiteraard kan ik dingen wel afgezwakt tegen de moeder vertellen als het om kleine dingen gaat. Maar een flinke valpartij moet ik toch echt wel melden. En daarbij komt dat mijn gevoel erbij gewoon niet prettig is, ik wil niet continu op mijn hoede zijn. Dus dit moet wel uitgesproken worden
Tja ik denk eerlijk gezegd dat je het je teveel aantrekt. Ik zou zeker geen gesprek aangaan met het gastouderbureau want dan maak je het zwaarder dan dat het werkelijk is. Je zou eens aan de moeder kunnen vragen hoe zij de opvang ervaart en of ze eventuele knel of verbeterpunten heeft.Op die manier houdt je het luchtig. Niet iedere ouder is hetzelfde.Je hebt gewoonweg ouders die overbezorgd zijn en vaak kunnen ze daar zelf geeneens heel veel aan doen en ligt het echt niet aan jou of aan een ander. Ik zou er zeker geen halszaak van maken.Kindjes zijn bij jouw in goede handen en dat weet ze echt wel want anders zou ze niet al jaren komen.
Het is een beetje dubbel... Aan de ene kant wil ik het niet groter maken dan het is. Maar aan de andere kant begint het me nu wel flink te irriteren en dat is ook niet goed. Het voelt alsof ik telkens op mn vingers getikt wordt door haar en dat lijkt me ook niet de bedoeling. En dat ze de suggestie wekt dat andere kinderen (specifiek 2 kinderen, want over de rest hoor ik haar nooit) de baby zeer zouden doen vind ik ook absoluut niet fijn. Bij mij zijn alle kinderen gelijk en even geliefd en ik wil niet dat er onterecht een kwaad woord over ze gesproken wordt. Daarbij komt dat er sowieso binnenkort een evaluatie gepland zal worden, dit is namelijk gewoon verplicht. En dan zal dit heus wel ter sprake komen, dus ik wil het dan wel uitgesproken hebben. Moeder is altijd erg kritisch naar mij toe, wat logisch is want het gaat om haar kinderen. Maar ze mag ook weleens kritisch naar zichzelf kijken (maar dat is weer een heel ander verhaal ).
Ik denk dat die moeder idd overdrijft. Dat is een persoonlijke mening. Maar ik denk ook dat jouw beroep dit nu eenmaal met zich meebrengt en dat het normaal is dat je mama's hebt die zo zijn. Alhoewel ik het niet met haar eens ben, vindt ik het niet raar. De bedoeling van een KDV of gastouder is ook om een beetje de thuissituatie na te doen. Dus als mama dat thuis doet, denk ik dat je dat ook moet proberen te doen in de mate van het mogelijke natuurlijk (je kan niet constant met de baby bezig zijn met andere kinderen erbij). Ik zou in ieder geval niet met de moeder in gesprek gaan, want je gaat haar toch niet van gedachte doen veranderen. Doe gewoon het mogelijke, stel haar gerust en... ze is niet de hele dag bij jou dus ze kan ook niet zien wat er gebeurd. Persoonlijke mening over dit beschermend gedrag: Ben ik het totaal niet mee eens. Kruipen, recht trekken en vallen hoort er nu eenmaal bij. Ik heb ook zo een vriendin die haar kleintje nooit niet eens op de grond zet, altijd in de armen of in de wipper. Met als gevolg dat het kindje op 8 maand nog niet recht kan blijven zitten. Spijtig hoor.
Ik overleg gewoon vandaag even met het bureau, al is het maar om het even kwijt te kunnen. En dan zijn ze op de hoogte van hoe of wat, zodat het me niet opeens met de evaluatie voor de voeten gegooid kan worden. Verder kijk ik het dan wel gewoon even aan hoe het gaat, als een opmerking me te ver gaat dan zal ik er wel even op inhaken. Maar verder misschien maar accepteren en 'ene oor in, andere oor uit'.