Ik zit de laatste dagen best wel in een dilemma.. Mijn dochter is 6 maanden en een week en ik heb 3,5 maand volledig BV gegeven en vanaf toen afgebouwd naar ochtend/avond en nacht. De eerste maand leek dat goed te gaan, maar sinds ze doorslaapt (de laatste 6 weken) lukt dat niet goed meer. Ineens zat ik in 's avonds na 10 uur niet voeden met lege slappe borsten waar geen druppel uit kwam (en een boos kind). Ik kolf daarom nu voordat ik zelf ga slapen; meestal maar 30-50 ml, maar in elk geval weer even gestimuleerd denk ik dan maar. Toch komen er sindsdien steeds weer dipjes. Door iets vaker te kolven en fenegriek capsules te slikken kon ik steeds de productie weer iets opkrikken tot 'voldoende voor 2 voedingen', maar nu dendert mijn hele productie in elkaar telkens als ik probeer te stoppen met de fenegriek. Doorgaan met fenegriek betekent voor zowel mij als mijn dochter vervelende diarree en voor haar luieruitslag dus dat is ook niet ideaal. Ik heb nu het idee dat ik mijn productie alleen maar kunstmatig in stand aan het houden ben en overweeg om alle toeters en bellen (kolven, fenegriek) te stoppen en te kijken wat de natuur doet en zo dan door te gaan zolang als het lukt. Maar gister viel ze weer zo lekker in slaap aan mijn borst dat ik het ook nog niet helemaal op wil geven.. Ik besluit nu elke dag om door te gaan, maar de dag dat ik besluit om te gaan stoppen lijkt steeds dichterbij te komen.. en dat besluit kun je maar 1x nemen en ik ben zo bang dat ik daar spijt van ga krijgen.. Mijn vriend is heel steunend maar vindt het wel mijn beslissing. Hij is al heel trots dat ik het zo lang heb volgehouden. Mijn moeder zegt dat ze het knap vindt dat ik nog voed naast mijn bijna-fulltime baan maar lijkt het vooral vreemd te vinden dat ik steeds maar weer doorga ondanks alle moeilijkheden, mijn werk en de energie die het me kost. Ik weet niet zo goed waarom ik het hier post, maar ik wilde het even van me af schrijven en misschien hebben jullie nog inzichten waar ik nog niet aan gedacht had of steunende woorden..
Ja das een lastige... Onze borsten zijn niet geschikt voor weinig voeden. Dat kan pas als je kindje, pak m beet, een maand of 9 is. (uitzonderingen daargelaten) Als de bijvoeding wat meer vorm krijgt. Bovenstaande ervaar je nu. Het heeft ook echt niets met jouw lijf te maken. Mijn schoonzus,die wel 10 kids kon voeden, ging met 3,5 maand naar 2 voedingen, in de hoop dit te kunnen. Helaas.. Wat je nu doet is echt aan jezelf...je weet wat je kan doen om de produktie op te krikken (meer voeden), en je weet wat er waarschijnlijk gebeurd als je de fenegriek laat vallen. Dat laatste kan ik me wel goed voorstellen! Wat naar dat je er zo'n last van hebt! Wat anderen zeggen..tja. Voor hen is het al "lang" of een opgave. Maar het gaat er om hoe jij je er over voelt. Wil je toch doorgaan, is het een optie om op 4 voedingsmomenten te zitten per dag? Daar zou je de boel wel mee moeten halen.. 2x live 1x op je werk kolven en.1 x thuis? En als je thuis bent 4 x live voeden? Nu je kindje ook groente en fruit kan gaan eten, wordt het voeden.zelf ook.steeds relaxter...
Ik zou niet stoppen... Dit heb ik zelf wel gedaan en ontzettend spijt van en nu dus bezig met relactatie. Als de mogelijkheid er is zou weer meer gaan voeden. Het blijft natuurlijk jou keus, iedere geval succes met wat je kiest
Beetje weinig he, met zes maanden maar twee voedingen. Je borsten denken nu dat het niet meer hoeft en geven er de brui aan. Gewoon wat vaker aanbieden. Bijvoorbeeld even een borst voor ze iets eet. De enzymen in je melk maken het verteren van vast voedsel gemakkelijker voor haar.