Ik draag zelf ook zeker de verantwoordelijkheid voor onze 7 kinderen. Ik schuif het zeker niet af op mijn kinderen, maar ik vraag toch echt wel eens of ze willen helpen. We zijn met elkaar een gezin en zullen het ook met elkaar moeten fixen. Dus zeker als ik ziek ben (wat gelukkig zelden gebeurd) en mijn man kan door werk echt niet thuisblijven, dan vraag ik echt mijn kinderen om hulp. Ik zie daar zelf geen probleem in. Maar goed daar zal iedereen weer anders over denken. Hopelijk knapt @Somita snel op.
Helemaal mee eens, in een gezin mag iedereen op zijn tijd zijn steentje bijdragen, ook de kinderen. In dit geval zou het dan oppassen zijn (en aanpassen voor de jongste kinderen), maar daarnaast zijn er ook nog andere dingen die ze in en om het huis moeten doen aan taakjes. Daar krijgen ze helemaal niks van. In dit geval is moeder ook nog eens gewoon thuis, alleen zou ze graag in haar bed liggen. Lijkt mij juist het voordeel van het hebben van een groot gezin, dat de oudere kinderen dan kunnen helpen. Ik zou het persoonlijk echt heel raar vinden als vooral de 14- en 17-jarige lekker hun gang kan gaan en hun moeder loopt op haar tandvlees. Ik zou mijn kinderen in dat opzicht ook wel wat compassie en inlevingsgevoel willen leren. Mijn oudste dochter staat op het punt om voor een jaar naar Amerika te vertrekken als aupair. Dus dan zou ze wel voor andersmans kinderen verantwoording kunnen dragen, maar niet op haar eigen broertje ‘mogen’ passen. En ook mijn 17-jarige is prima in staat om op te passen. Ze neemt haar broertje ook weleens mee op stap voor de gezelligheid. Maar als ik dan ziek ben dan zou ze opeens niet meer in staat zijn om verantwoording te dragen…
In basis vind ik dat je daarin gelijk hebt, een kind kiest niet voor het gezin waar hij/zij in geboren is en oudere kinderen hebben heus wel verantwoordelijkheden, maar niet perse als oppas. Maar nood breekt wet. In dit geval is moeder hartstikke ziek en is er 1 kind wat echt toezicht nodig heeft, de rest is oud genoeg om zichzelf te kunnen vermaken. Dan vind ik echt dat het toezicht een beetje verdeeld kan worden over de anderen om moeder wat te ontzien.
Bij vader komt vrij nemen niet in zijn woordenboek voor staat er. Dan vind ik het niet nood breekt wet. Als hij echt geen vrij kan krijgen, dan is het een ander verhaal.
Tja ik zie dat anders. Dat kinderen in huis helpen vind ik niet meer dan normaal. Een kind kiest echter niet voor broertjes of zusjes. Dat is de keus en verantwoordelijkheid van de ouders. Als een kind het leuk vindt om eens op te passen of op pad te gaan, helemaal prima. Maar ik vind niet dat dit een verplichting moet zijn, omdat de ouders zo nodig meer kinderen wilden. Maar hé zo zie ik het, ieder z'n keus daarin en ik verwacht ook geen trauma als een ouder wel zulke taken oplegt
Dat kan en dat moet je helemaal zelf weten. Ik ben bang dat we op geen enkele manier op één lijn komen. Ik kan bv al helemaal niks met argumenten als ‘een kind kiest niet voor’ broertjes of zusjes. Ten eerste kiest een kind namelijk sowieso al niet om überhaupt geboren te worden, dus om dat dan te laten bepalen wat ze wel/niet in een huis moeten bijdragen vind ik echt heel gek. Een kind kiest ook niet voor een vaatwasser, moet het dan daarom maar nooit helpen met het in- en uitruimen. Ten tweede klinkt het, zoals jij het benoemt, alsof broertjes/zusjes als een soort last worden gezien ofzo, ipv een verrijking van een gezin. En dat laatste is liever hoe wij het zien en met elkaar omgaan. Mijn kinderen hebben heel veel aan elkaar en brengen juist graag tijd met elkaar door. Dus als dat dan een keer verplicht wordt, zit daar voor hun weinig verschil in met het vrijwillig samen tijd doorbrengen. Buiten dat het ze leert dat we een gezin zijn die iets voor elkaar overhebben en elkaar helpen als het nodig is. Maar wat ik al zei, we kijken er in de basis al heel anders naar. Zo noem ik mijn oudste dochter al jaren gekscherend onze ‘live in oppas’ En inderdaad, ze zal daar geen trauma’s aan over hebben gehouden, aangezien ze een inmiddels een pedagogische opleiding heeft afgerond en nu aan haar aupairs avontuur gaat beginnen. Ik geloof dat het oppassen op haar broertje haar juist heeft geholpen om te zien waar haar talenten liggen.
Dit vind ik ook. Al was het maar een middag. Ik vind het niet zo sociaal van haar man, tenzij het ook echt gewoon niet anders kan.
Ziekte is wel een uitzondering, dan kunnen ze prima even bijspringen, ook al wilde de ouders meer kinderen. Ze komen dan echt niets te kort en uiteraard zijn de ouders altijd eindverantwoordelijken.
Ik ben het helemaal met jou en @Adje eens. Echter heb ik wel een probleem met: " man al gevraagd, maar vrij nemen komt in zijn woordenboek niet voor". Dat zou hier ook niet gebeuren. Ik verwacht eerst van hem verantwoordelijkheid en lukt dat niet, dan zou ik de pubers inschakelen. Maar niet meteen omdat man geen zin heeft om vrij te nemen.
Oh, dat ben ik ook met jou eens. Mijn man is laatst ook eerder naar huis gekomen, omdat ik migraine kreeg. Ik heb mijn 17-jarige toen even bij haar broertje laten blijven en ben mijn bed ingedoken. En een half uurtje later kwam man thuis en nam het van haar over. Wel zo fijn dat een partner net zo inlevend is, als dat je aan je kinderen probeert te leren.
Ideaal juist zulke dochters Onze dochter van 21 past ook regelmatig op. Heeft ze ook echt geen problemen mee. Ze hoeft voor mij nooit haar agenda aan te passen. Als ze niet kan, dan kan ze gewoon niet en moet ik een andere oplossing verzinnen. (Dan vraag ik gewoon een van de jongens) Ook zij heeft een pedagogische opleiding gedaan en werkt inmiddels in de kinderopvang. Dus een trauma heeft ze er ook niet van denk ik. Je zal je dochter vast erg gaan missen. (,En dan niet vanwege het oppassen hoor)
Haha heel herkenbaar, mijn middelste dochter past inmiddels ook regelmatig op. Vind ze ook leuk om te doen. Mijn oudste paste vroeger ook nog weleens in de buurt op. Dus we hadden de afspraak dat als ze een betaald oppasavondje mis zou lopen, we haar goed zouden betalen voor het oppassen op haar broertje, zodat ze geen inkomsten mis zou lopen. Maar buiten dat proberen we haar ook gewoon op tijd te vragen, zodat het inderdaad niet met haar agenda botst. Zo heeft ze opgepast toen wij naar Pinkpop gingen, met 1 overnachting. Vond ze fantastisch! En ja, ik ga haar erg missen. Vind het wel super spannend, maar probeer niet te veel over alles na te denken en gewoon mee te leven met haar avontuur. Ze heeft net op het consulaat in Amsterdam haar visum geregeld, en zo is ze de hele tijd druk. Ben eigenlijk ook hartstikke trots dat ze dat allemaal zelf regelt en haar eigen weg volgt.
Ja dat ben ik ook met je eens. Mijn man komt wel naar huis als hier een probleem is. Dus daarom moet ik je gelijk geven. Man en vrouw dragen beiden verantwoordelijkheid voor het gezin. En dat man er blijkbaar geen zin in heeft is niet netjes. Aan de andere kant zou ik ook niet van mijn man vragen om naar huis te komen als er hier 3 pubers rondlopen en best een poosje op de jongsten kunnen passen. Ik heb dan ook wel erg makkelijke kinderen hoor. Geef ze een scherm en je hoort ze de hele dag niet meer
Ik zeg al ieder z'n keus Hoe een ander het regelt bij ziekte is niet aan mij en een ander bepaalt andersom weer niet voor mij dat ziekte wel een uitzondering is om kinderen op te dragen op elkaar te letten. Maar goed mijn standpunt is duidelijk. Ik hoop in ieder geval dat ts goed uit kan zieken. Ik heb ook een longontsteking momenteel en dat is geen pretje. Dus uitrusten is wel heel belangrijk
Nou.. idd de oudsten inzetten. Alle remmen los. Laat ze chips halen voor bij een spelletje, Friet als avondeten. Even gebruik van maken hoor! Ik was laatst ziek.. echt enorm ziek. (Ik kon niet eens aan de action denken zeg maar). Ineens. 1 van de Kids was ook ziek thuis, we hebben een vreselijk ondernemende dreumes in huis, de oudste ging naar school en die van 11 kon niet naar school, ander verhaal En die zei meteen: ik help wel hoor papa. Ik heb van de 24 uur zeker 22 uur geslapen. Echt alsof ik in coma lag. En die van 11 zorgde voor die van 1 en die van9. Dat is hoe het gaat in een gezin. Tussendoor liep ze lekekr in haar pyjama, dronk sinas bij het ontbijt en at lekkers als lunch, maakte fruit voor de zieken en had onbeperkt schermtijd. Als ik ziek ben, ben ik ziek. Dat is vrijwel nooit, maar dat vraagt van iedereen aanpassing en inzet. Beterschap TS
Kinderen kiezen ook niet voor huishoudelijke klusjes etc. Althans, het merendeel wordt er niet echt vrolijker van. Het verschil tussen klusjes of oppassen zie ik niet echt
Maar het is toch onzin dat man vrij moet regelen terwijl de pubers op de bank achter hun scherm hangen. Ja, dat is even mijn invulling. Maar daar zit wel verschil in, of puber "nutteloos" thuis is of dat puber bezig is met bijbaantje ofzo