Dit zal een redelijk lang verhaal worden. Geen zin om te lezen, sla 't gerust over. Ik ben eigenlijk ten einde raad. 8 jaar geleden kreeg ik een PND met paniekaanvallen en angsten. Deze heeft zeker anderhalf a 2 jaar doorgesudderd met medicatie (Sertraline 100mg) en veel therapie. De jaren daarna bleef ik regelmatig terugvallen houden, en ontwikkelde ik ook dwanggedachten. Mn Sertraline is in de tussentijd tussen de dips regelmatig verhoogd en verlaagd. Op het hoogtepunt slikte ik 125mg. Ik heb in die tijd mijn paniek om ergens heen te gaan overwonnen dmv therapieen en ik denk de medicatie. Therapieen die ik onder andere in die 8 jaar heb gevolgd zijn er heel veel. Cognitieve, emdr, schema, mindfulness en nog wat. Zodra ik weer okay was en bijvoorbeeld weer een baan kreeg ging 't weer mis. Weer een dip. Zo is het al jaren op en af. Nu ben ik vorig jaar, niet gepland weer zwanger geworden. Ons kindje is geboren in de zomer en dag 4 na de bevalling ging 't lampje weer uit. Dit keer heftiger dan ooit. Ik kamp sindsdien hele dagen met angst, dwanggedachten en paniek. M'n medicatie had ik in de zwangerschap afgebouwd naar 75 mg en is inmiddels verhoogd naar 150 mg, icm 2x oxazepam per dag. Dit nu al maanden. Na elke verhoging heb ik een hele korte periode een opleving gehad, maar het is nu alweer weken mis. Ik ben nu 2x per week in gesprek met een psycholoog, 1x per maand met een psychiater en 1x per maand een gynaecoloog. Die laatste is op mijn eigen verzoek erbij gekomen omdat ik het toch misschien hormonaal ook moet zoeken. Sinds 3 weken slik ik nu de anticonceptiepil, in de hoop dat m'n klachten stabiliseren. Tot nu toe is het alleen maar drama. Volgende optie is duphaston. Optie daarna is nog 1x ad verhogen of switchen (m'n grootste angst). Ik ben op. 8 jaar op en af ellende, terwijl ik er geen reden voor heb. Heb een prachtig gezin, lieve man, leuk huis, gewoon alles om tevreden mee te zijn. Zie ik wat over het hoofd? Is er nog iets wat ik kan doen aan die vreselijke dwanggedachten en dat piekeren? Inmiddels krijg ik er zelfs sociale angsten bij. Dit ben ik niet. Ik was zo blij met het leven vroeger. Altijd sociaal actief. Niets lijkt er meer hetzelfde, en elke dag is het weer een gevecht. Nu weet ik dat er altijd rest schade zal zijn, maar dit niet. Dit is niet leefbaar. Maar ik wil zo graag. Voor m'n gezin, maar ook voor mezelf.
Is bij jou je B12 al eens gecontroleerd? Daar kan je ook psychische klachten van krijgen. En niet zo'n beetje ook. Zo niet, dan zou ik vragen om hier alsnog op te controleren. En dan ook meteen je foliumzuur, omdat B12 foliumzuur nodig heeft. En dan zou ik ook meteen je vitamine D laten checken.
Wat heftig.. Zo te lezen werk je er al kei hard aan... Ik neem aan dat je schildklierwaardes al eens zijn gecheckt? Verder kan ik ook niets bedenken.. veel sterkte!
Behalve inderdaad allerlei vitamines en je schildklier laten checken, zou ik niet te huiverig zijn voor een switch van medicatie. Misschien werkt iets anders juist wel veel beter bij jou? Verder wil ik je heel veel sterkte wensen. Ik heb een PND gehad en gelukkig was die met een aantal maanden wel stukken minder erg want zoals het op z’n heftigst was, vond ik het ook echt niet te doen, zo heftig! Ik hoop dat er snel verbetering komt op de een of andere manier!
B12 is okay volgens de huisarts, volgens internet zit ik in 't grijze gebied. Foliumzuur nooit gemeten. Vit. D wisselt.
Wat heftig zeg!! Heb je wel eens gelezen over pmdd? Anders zou je daar ook nog aan kunnen denken. Er is ook een Facebook groep van.
Ja ik heb er al veel over gelezen, ook op Facebook, maar kom daar ook niet verder wat de oplossing zou kunnen zijn.
Goed dat jij jezelf duidelijk hebt ingelezen. Ik zat ook in het grijze gebied en arts vond het ook allemaal helemaal fantastisch ondanks jarenlange klachten. Tot mijn jonge rode bloedcellen ineens rap minderden, toen is hij flink geschrokken en nu moet ik levenslang injecteren. Welke waarde had je? En mocht je foliumzuur te laag zijn dan kan de B12 ook onvoldoende z'n werk doen.
Je hebt allemaal verbale therapieën gehad (op mindfulness na) viel mij op. Vaktherapie zijn non verbale therapieën
En je schildklier? Ik ben begonnen met een PND een aantal jaar terug, maar weer van hersteld en toen ineens na een paar jaar zonder duidelijk aanwijsbare redenen, kreeg ik paniekaanvallen, moeite met de straat opgaan, niet alleen wegdurven, maar vooral overal bang voor raken, constant in paniek/stress staat. Zo wilde ik ook niet verder. Heb toen (ook op advies hier van sommigen) na een tijd mijn schildklierwaardes laten checken en die waren dus niet goed. Slik Nu zo'n 3 maanden medicatie en alhoewel ik er nog niet ben, merk ik zeker al wel een verschil. Ik kan weer wat beter relativeren ipv door te slaan in een angst. En ik kan werkelijk overal door in paniek raken, is nog niet weg, maar lijkt zeker beter te worden.
Erg veel sterkte! Ik ben benieuwd naar welke dwanggedachtes je hebt? Zelf volg ik nu een online programma, maar wat bij mij op komt is dat je ACT therapie nog zou kunnen overwegen?
Je D is helemaal goed. B12 inderdaad in grijze gebied. Als je wil kan ik je morgen een pb sturen met informatie waar je wellicht iets aan hebt.
Heel heftig! Veel sterkte voor jou meid. En helaas herkenbaar ook, en dan met name de dwanggedachten. Je mag me wel een pb sturen als je meer wilt weten. Ik vertel je graag meer, maar liever niet hier op het forum.
Hier iemand met dezelfde klachten. Ik kan geen tips geven om je te genezen wat dat gaat niet gebeuren. Maar dit viel mij op het laatste stuk wat jij schreef: Dit ben ik niet. Ik was zo blij met het leven vroeger. Altijd sociaal actief. Niets lijkt er meer hetzelfde, en elke dag is het weer een gevecht. Nu weet ik dat er altijd rest schade zal zijn, maar dit niet. Dit is niet leefbaar. Maar ik wil zo graag. Voor m'n gezin, maar ook voor mezelf. Je bent dit wel. Ieder persoon veranderd en jij bent op deze manier veranderd dat is niet wat je in gedachten had maar het is wel gebeurt. Je zal moeten proberen te accepteren dat jij dit nu bent. En dat je jezelf opnieuw moet leren kennen. (hoever kan ik gaan, wat zijn mijn triggers?) Probeer je niet vast te houden aan wie je WAS maar probeer te accepteren wie je nu bent. Beide een prachtig mens