Hoi meiden Zo langzaamaan wordt ik er zo moe van en soms heb ik er echt helemaal geen zin meer in. Mijn man en ik maken sinds een tijdje iedere dag wel een keer of soms vaker ruzie. We zijn nu 7 jaar samen en de laatste tijd gaat het echt niet leuk. We hebben er vorige week nog een uitgebreid gesprek over gehad omdat het toen ook tot een uitbarsting was gekomen, maar deze week is het alweer raak. Alsof ons huwelijk in een dip zit waar we niet uitkomen. Het gaat 9 van de 10 keer om onbegrip. Hij begrijpt mij niet, ik hem niet. Vaak begrijpt of verstaat hij mij verkeerd en dan krijg ik gelijk een snauw. Ik zeg niet dat het allemaal aan hem ligt, want ik weet dat ikzelf ook niet snel toegeef en niet altijd de makkelijkste ben. Wel heb ik al meerdere keren aangegeven dat het zo niet verder kan maar ik lijk niet erg tot hem door te dringen. Hij zegt dan dat hij ook zijn best er voor wil doen maar ik merk er niet veel van. Zoals hij de laatste tijd is zo was hij eerst helemaal niet. Hij trekt zich alles aan en wordt gelijk boos wat er weer voor zorgt dat ik ook boos wordt. Onze dochter heeft het zelfs in de gaten als we weer boos op elkaar zijn. Toen we laatst ruzie maakten zei een klein stemmetje ineens: 'wel lief doen he...' Zat ze met een ernstig gezichtje naar ons te kijken. Ik vond het zo erg dat zo'n klein meisje ons als ouders terecht moest wijzen Heb me daar enorm schuldig om gevoeld. We hebben het daar ook over gehad en afgesproken dat we niet meer in het bijzijn van de kinderen ruzie maken. Dat ging goed, maar gister is het toch weer gebeurd dat we ruzie maakten waar ze bij waren. Gelukkig was onze dochter afgeleid dus veel kreeg ze er niet van mee. Maar het geruzie maakt mij zo neerslachtig en het maakt ook dat ik minder voor mijn man ga voelen. Ik wil dat helemaal niet en ik wil een leuke thuissituatie voor de kinderen zonder iedere keer dat gedoe. Vorige week heb ik hem gevraagd of hij nog wel van mij houd. Hij zei dat hij heel veel van me houdt. We spreken vaker af dat we er iets aan doen maar dat gaat dan een dag of 2 goed en daarna is het weer hetzelfde liedje. Ik wilde eigenlijk vooral even mijn verhaal kwijt. Bedankt voor het lezen
Gespannen jaar geweest? Stress door werk, financiën etc? Meestal reageer je af op je dierbaren. Probeer samen een ontspannen activiteit te vinden. Waai wat vaker uit, maak een avond wandeling en blijf vooral communiceren met elkaar. Succes! Hopelijk komen jullie er snel uit.
7 is een beruchte dip. Of juist na 7 jaar een punt er achter zetten of na 7 haar kom je in een soort geen berustig. Opnieuw jee plek in je relatie die weer mee gaat wegen. Het hoeft niet slecht te zijn dit. Kan wel Je basis samen veranderen Neem tijd voor elkaar. Een bespreek de irritatie punten.
je zegt dat hij je vaak verkeerd verstaat. Is dat omdat hij niet luistert, of gaat zijn gehoor misschien achteruit? Misschien gehoorverlies uit sluiten? Verder met Elmo eens.
Lijkt alsof het hier al naar 5 jaar zo was. De bom was gebarsten en ik ben een paar dagen naar een vriendin gegaan en ga voort met de kleine langer dan een weekend naar mijn moeder en dat helpt ons ook want ik kom dan minder gestresst terug. Ik woon dan wel in het buitenland. Enfin uiteindelijk moet het uitgesproken worden en moet er even afstand genomen worden zodat jullie allebei even de tijd hebben om het te verwerken en na te denken. Echt nadenken over wat de ander te zeggen heeft. Denk ook aan meespelende factoren die misschien met de tijd door X y z ook mindere en wil je kijken hoelang je het nog geeft enz... Ik typ dit vanaf m'n telefoon sorry voor het gebrek aan enters en leestekens!
Klinkt al de 7 jaar dip.. Maar.. In die 7 jaar hebben jullie 2 kinderen gekregen. Kleine kinderen vergen veel van hun ouders. Slapen minder, meer opruimen, minder tijd voor elkaar. Dan krijg je soms irritatie. Heel normaal. Maak tijd voor elkaar. Bespreek wat je dwars zit. Of bedenk samen oplossingen.
Ik herken het wel helaas. Wij zitten ook in zon dip. Het gaat bij ons ook om onbegrip en irritaties. Het helpt mij om vaker mijn mond te houden en niet direct te reageren als ik iets zie of opmerk. We hebben een gesprek gehad en afspraken gemaakt en nog worden die niet nagekomen, dat is zo jammer. Hopelijk komen jullie er snel uit. Bedenk, elke relatie heeft ups en downs, het gaat er om hoe je er mee omgaat en er uit komt.
Ik zie dat jullie dit jaar een kindje erbij hebben gekregen. Wij hebben ook sinds de geboorte van onze dochter een dip waar we moeilijk uit komen. We moeten beide hard ons best doen en nu gaat t ietsje beter. Mss wat meer samen gaan doen of op stap?
ik zou samen even er tussenuit gaan weekendje weg of een dagje even iets met zijn tweetjes zonder kinderen aandacht voor elkaar
Herkenbaar! Wij hebben een dik jaar een dip gehad. Ouders geworden, slapeloze nachten, nieuwe baan zoeken, huis gekocht, huilbaby... Nu zijn we er uit. Door te praten, samen leuke dingen te doen maar ook omdat de omgevingsfactoren tot rust zijn gekomen. Vergeet niet dat ouder worde een druk legt.
Bij ons helpt het om iets te gaan doen wat we altijd deden toen we nog niet getrouwd of papa en mama waren. Dus hup kindjes te logeren en naar de bioscoop of een hotelletje of ergens samen lunchen. En als de communicatieproblemen echt echt echt heftig zijn dan zou ik niet twijfelen om in therapie te gaan.
De bekende "7-year-itch" + 2 kleine kinderen, waarvan eentje nog geen jaar .... dat zijn genoeg ingrediënten voor spanning en onbegrip in een relatie. Over het algemeen komt dat door de nieuwe rollen die je als ouders krijgt en het slaapgebrek door de gebroken nachten. Ik merkte dat wij in de eerste vier jaar dat we kinderen hadden, dat we veel ruzie en woordenwisselingen hadden. Toen de jongste rond de 2 jaar was, werd het beter.
Ik geloof niet zo in die zeven jaar. Relaties otwijkelen zich heel verschillend. De een trouwt na twee weken, de ander blijf eeuwig latten. No way dat die stellen zich hetzelfde ontwikkelen. Een nieuw kind kan echter wel een behoorlijke beproeving zijn. Probeer nog maar eens tijd voor elkaar t vinden als je alleen maar met zo'n wurm bezig bent. Toch moet je dat doen. Of je geduld bewaren en vertrouwen hebben dat het vanzelf goed komt. Allebei moeilijk, maar als je toegeeft aan de weg van de minste weerstand (ruzieen en denken dat het makkelijker is zonder elkaar) wordt het nooit wat.
Wij geven elkaar juist even wat meer ruimte in dat soort periodes. Even wat aandacht voor jezelf nemen, zodat jij je weer goed voelt. Dan ben je ook aardiger voor elkaar, is onze ervaring...
wat bij mij goed hielp was: op papier zetten voor mezelf soort van "gedragsregels".. Na zoveel discussies en als hij dan 1 x zuchtte was ik al aangevallen zeg maar.... Dus wij hebben duidelijke afspraken gemaakt: niet van het ergste uitgaan, ook al bleek de laatste tijd het zo te zijn. Elkaar laten uitspreken, niet door elkaar heen, geen stem verheffen. en dan tot slot: bewust elkaar wat meer verwennen, we willen er samen uitkomen toch? Dus hij neemt weer eens wat leuks voor mij mee, ik doe lieve dingen voor hem. En als t echt even goed vastliep, spraken we af om even ieder zn weg te gaan en dan desnoods de volgende dag erover te praten. Ik wil alles direct uit de wereld hebben en hij heeft altijd even lucht nodig. Als ik wist dat het de volgende dag uitgesproken wordt kon ik dat zo handelen en is de boosheid en de scherpe rand er wat vanaf. Misschien kunnen je samen onder de loep nemen waar het fout gaat, of wat voor afspraken je daar in ieder geval over kunt maken.... Succes meid.
Je hebt 2 kleine kindjes, misschien stress op het werk, drukte om alles voor elkaar te krijgen thuis, slecht slapen. Genoeg dingen waardoor je allebei misschien chagrijnig kunt zijn en elkaar niet goed verstaat. Wij proberen af en toe samen weg te gaan, even een avondje uit, nachtje weg. Zodat we weer even echt kunnen praten en alles op een rij kunnen zetten. Het is iets wat wel vaker voorkomt denk ik hoor, probeer het uit te praten en te kijken waar het probleem zit! En hoe jullie dit op kunnen lossen!
Ieder huwelijk heeft een dip. Denk vooral aan de leuke momenten (hoe moeilijk het nu ook is). Klinkt misschien heel gek, maar soms helpt praten bij mij ook niet. Je moet soms je gedachtes op nul zetten en elkaar weer 'leren' kennen. Wanneer ik merk dat wij ook in een soort dip zitten hebben we eerst een laaaaaaaaaaaaaaaaaaanggggg gesprek (mijn man herhaalt dan 10x wat hij voelt en denkt) en daarna maken we het goed (intiem). Niet 1x, maar de dagen erop ook. Het helpt wel bij mij. Soms moet je door de zure appel heen bijten..
Sorry, ik ben gister niet op zp geweest en zie nu pas jullie reacties. Gister hadden mijn man en ik een goede dag. Geen ruzie gehad Ik had idd al eens gelezen over een dip na 7 jaar, maar geen idee of dat echt zo is. Ik hoop dat het in ieder geval snel weer de goede kant op gaat. We hebben een tijdje regelmatig samen leuke dingen gedaan zonder de kids, alleen dat was toen ik nog zwanger was van de 2e. Dat was wel heel fijn en ik denk dat we dat weer moeten oppakken. Wat vaker oppas regelen en samen wat eten enzo (wat ik nog best moeilijk vind nu we een kleintje erbij hebben om die bij de oppas achter te laten). 2 kinderen is inderdaad best pittig af en toe en dat levert ook weer stress op. Fijn om ook ervaringen van jullie te lezen. Je weet ergens wel dat je niet de enige bent maar veel mensen zullen er niet over praten naar anderen toe of de schijn ophouden dat het wel goed gaat.
Wat wij regelmatig doen als we liever geen oppas willen regelen(jongste sliep lange tijd erg slecht savonds, dan was ik liever zelf thuis), is samen uitgebreid koken, 3 gangen, en als de kinderen op bed liggen lekker dineren. we starten nu steeds later, omdat de oudste steeds later naar bed gaat, maar we tafelen dan zo 2,5 a 3 uur. Dan praten we echt weer helemaal bij.