Hoi dames, Zelf heb ik bij mijn eerste zwangerschap een MA gehad, na twee goede echo's bleek kindje toch te zijn overleden bij de 12 weken echo. Nu ik weer zwanger ben waren die eerste 13 weken slopend. Echter toen ik net op de grens van 13 weken was hoorde ik van een collega die haar kindje had verloren bij 15 weken en nu ik bijna 15 weken ben hoor ik weer van een collega die haar kindje bij 20 weken heeft verloren. Vreselijke berichten die ik niet goed los kan laten. Tuurlijk weet ik dat er geen zekerheid is en dat zelfs als ik het geluk mocht hebben moeder te worden er alsnog veel angsten en onzekerheid zullen blijven bestaan. Maar toch hoop ik dat jullie tips hebben om positief te blijven om deze zwangerschap door te komen. Zelf probeer ik mij er vaak aan te herinneren dat iedereen die je ziet rondlopen op straat ooit zo kwetsbaar en klein is geweest. dankjulliewel!
Aawh! Ik herken het wel hoor.. De 'magische grens' van 12 weken ging hier ook niet helemaal op. Mijn moeder heeft hetzelfde gehad als jij, 25 jaar geleden.. Bij haar kwamen ze er met 14 weken achter dat het kindje vermoedelijk al 2 weken daarvoor was overleden. Ik ben dus heel erg gefocust geweest op die 14 weken. Mijn gevoel zei wel dat het goed zat, maar toch blijft het dan nog even spannend.. Toen ik 16 weken zwanger was, kreeg ik ook het verhaal te horen van iemand die haar kindje met 20 weken verloren was. Heftig!! Maar, hetgeen wat ik mezelf blijf zeggen: het kan altijd misgaan. Klinkt heel cliché, maar dat is gewoon zo. Het kan ook met 21 weken nog verkeerd lopen, of met de bevalling of daarna.. Ik probeer te genieten van het mooie wonder in mijn buik. Bij elke echo/controle ben ik weer zenuwachtig geweest, want 'zou het hartje nog wel kloppen?!'.. Maar zodra ik het hartje hoorde, sloegen mijn zorgen gelijk weer om in ultiem geluk en kon ik weer verder met genieten. Sinds een paar weken voel ik ons kindje ook (steeds duidelijker en vaker) bewegen, sinds 2 weken ook daadwerkelijk dagelijks.. Dus dat is voor mij een mooie houvast.
De statistiek zegt het volgende. Als dat je wat helpt. Tot 12 weken 10% kans dat het fout gaat. Daarna t/m het einde van de zwangerschap/bevalling is de kans 1% en die blijft dus van 12 t/m 40 weken 1%. Dus de kans is er altijd en dat is heel verdrietig en verwarrend. Maar de kans is na 12 weken wel flink afgenomen.
En het wordt minder, die angst. Elke keer controle en de bevestiging dat het goed gaat helpt. Bij mij nam de angst echt steeds meer af. Nu is ie er nog steeds maar klein, in een hoekje.
Ik heb de angst ook heel erg.... Dacht bij de 12 weken safe te zitten in ieder geval iets minder angstig te zijn maar toen een bloeding gehad, sinds dien erg angstig... Nooit miskraam gehad, wel tijden de bevalling mijn zoontje bijna kwijt geraakt... Maar ja, kennissen van ons met 41 weken baby overleden in de buik....blijft ook in mijn hoofd rond dwarrelen.... Zwanger zijn vind ik daarom ook niet genieten, ik geniet pas als ik de kleine in mijn handen heb....en als er dan wat is kan er wat gedaan worden...in je buik is er zoveel onmacht.... Succes, je bent echt niet de enige!