Hoi, Een gevoelig onderwerp, maar ik wil deze vraag toch graag voorleggen. Hebben jullie voorbeelden van gezinnen met alleen maar zonen waarbij het contact met de ouders nog heel goed en gezellig is? De reden dat ik dit vraag, is dat ik heel vaak hoor dat je zonen voor heel even hebt en dochters voor het leven. Iets te vaak word ik "zielig" gevonden omdat ik geen dochter heb. Nu had ik het natuurlijk heel erg leuk gevonden om een dochter te krijgen, zeker toen ik voor de derde keer zwanger was, maar dat was absoluut niet de reden om voor een derde te gaan. Mijn derde zoontje is fantastisch en ik zou hem niet meer kunnen missen. Maar al die opmerkingen maken mij wel een beetje bang voor de toekomst. Trekken mijn kinderen straks echt weg bij mij? Had ik met één of meer dochters meer kans gehad dat mijn kinderen meer bij mij zouden blijven komen? Mijn droom was altijd om een groot gezin te hebben. En dan zo heerlijk met z'n allen spelletjes doen, aan tafel zitten, kletsen, weekendjes weg, dingen ondernemen. Ik word een beetje verdrietig bij de gedachte dat dit niet zal gebeuren, omdat ik alleen maar zoons heb. Ik zoek dus positieve verhalen! Elvis
Hi Elvis, Mijn ouders hebben 4 kinderen, waaronder 3 zonen en ik. Mijn moeder zegt altijd dat het bij ons andersom is! Ik woon in het buitenland en mijn broers (incl aanhang) zijn niet weg te slaan thuis haha. Ze wonen niet meer thuis hoor maar komen allemaal heel vaak aanwaaien. Toen ze nog wel thuiswoonden waren ze ook vaker bij mijn ouders dan andersom. Ik denk dat het gewoon afhangt van hoe erg de mannen 'hangen' aan huis en hoe gezellig het is . (Ik ben ook heel graag thuis overigens als ik in NL ben en maar dat heeft dan ook weer met schoonfamilie te maken (ongezellig))
Neehoor ik vind het echt onzin als ik om mij heen kijk. Ik zie geen verschil in mannen en vrouwen gezinnen. Mijn neefje ging tot hij 20 was met zijn moeder op vakantie, stedentripjes doen en samen winkelen en uit eten. Als ze niet was overleden was dat zeker niet anders geweest. Ja er veranderd altijd het een en ander als ze volwassenen worden maar dat is bij meisjes ook zo. Mijn vader komt regelmatig bij zijn ouders ondanks rotjeugd. Mijn ooms zijn altijd bij hun ouders blijven komen. Mijn opa en zijn broers hebben ook tot het laatst voor hun ouders gezorgd en waren daar wekelijks met bijna alle tien broers en zussen. Mijn vriend zit het liefst 4 keer per week bij zijn moeder en hij is er sowieso vaak. Zijn broer is er ook nog regelmatig, dan zit het hele gezin daar. En zo kan ik nog wel even doorgaan haha.
Mijn schoonouders hebben 5 zonen en 2 dochters. Ik merk bij hun wel dat de zonen een beetje hun eigen leven hebben en af en toe komen eten bij hun moeder als ze worden gevraagd. Mijn schoonmoeder heeft wel elke dag contact met haar dochters (een ervan woont wel nog thuis)
Hier net als bovenstaande.. wanneer ik naar hun karakters kijk schat ik zo in dat mijn oudste dochter niet zal kunnen wachten tot ze de wijde wereld in kan en mijn oudste zoon zie ik hier nog wel heel lang blijven kleffen.
Tja, een beetje moeilijk misschien, maar ik heb al een paar jaar geen contact meer met mijn ouders en mijn moeder heeft al 10 jaar geen contact meer met haar moeder. Denk dat het vooral met de opvoeding te maken heeft of je een goede band met elkaar hebt. Mijn moeder voelde geen moeder-dochterband met mij. Tja wat er niet is is er niet. Maar ik zou lekker genieten van je zonen. Komt echt goed!
Mijn moeder heeft idd geen contact meer met haar enige zoon. Ik hoor dit idd ook vaker, en heb dus het voorbeeld in m'n omgeving Maar ze zullen vast niet alle drie verdwijnen uit je leven hoor!
inderdaad opvoeding, mijn man heeft een broer, en beide gaan geregeld naar hun ouders, we wonen ook in hetzelfde dorp als zijn ouders en zien hen dus ook vaker dan mijn ouders, maar ikzelf heb wel dagelijks contact met mijn moeder en zi ehaar ook elke week en doe leuke dingen met haar.. daarnaast doe ik ook leuke dingen met mijn schoonmoeder! we gaan zelfs 2 x per jaar met zijn drieen te winkelen, mijn moeder ik en mijn schoonmoeder.... Het hang allemaal af van opvoeding, en wat voor karakter/soort je als moeder en zoon zelf bent! oh, en ik heb straks ook alleen maar zoons en heb exact dezelfde gevoelens en angsten als jou hoor... het geen 'dochter' hebben... al wij later oma worden dan is het niet anders als het van je zoon is dan dat je eigen dochter zwanger is... etc... dus ja, wij 'missen' bepaalde dingen... maar of het leven daardoor minder leuk is ofzo is maar net wat je er zelf van maakt denk ik!
Ik heb twee oudere broers die 35 en 37 jaar zijn en die hebben een betere band en zijn juist closer met mijn moeder dan ik.
Dank je wel meiden! Fijn om te lezen dat het over het algemeen wel mee valt. Kijk, al die zaken als winkelen met je dochter, trouw jurk uitzoeken en naar de sauna, zijn zaken die ik best kan missen. Het zijn meer de overall zaken als: zoete inval, zomaar even langskomen, een gezellige dag weg en toch ook wel: de oma rol bij de geboorte van je kleinkinderen.
Ligt aan de soort familie mijn vriend is de enige jongen met 3 zussen en hij is wel meeste bij mij maar zijn ouders zien mij net als een dochter behandelen mij ook zo waardoor we toch contact met hun goed houden logeren met de hele familie.Het helpt denk ik ook als je een goede band hebt met jouw schoondochters straks die zullen dan zelf ook komen en hun meeslepen als dta zou moeten.Ik heb mijn schoonmoeder ook uitgenodigd voor de geslachtsbepalende echo en bij de bevalling vind ze erg fijn hoop dat je ook de band krijgt met je mannen en schoondochters zoals je het wilt
Schoondochters spelen ook een rol heb ik zelf gemerkt Mijn ex-schoonmoeder heeft twee zonen. We kwamen zeer geregeld over de vloer en er was goed contact (nog steeds tussen haar en mij). Ik hoor nu van haar dat haar "nieuwe" schoondochter heel anders is. Veel meer op haar eigen ouders gericht, zelden op bezoek komt waardoor ze ook haar zoon veel minder ziet. Dit terwijl haar andere zoon eerst verder van haar af stond maar nu een leuke vriendin heeft die ook meer een familiemens is, dus contact met die zoon is juist beter. Ik merk bij mijn huidige vriend ook dat het contact in het gezin anders is dan voorheen omdat ik echt een familiemens ben. Ik weet nog dat mijn vriend verbaasd was toen zijn ouders mij voor de eerste keer belden want dat deden ze bij zijn ex nooit. Het ligt dus aan de persoon zelf, de opvoeding, maar ook de partner kan er een rol in spelen
Het ligt denk ik echt aan uit wat voor familie je komt, wat voor waarden er zijn meegegeven in de opvoeding en wat voor karakter jouw zoons hebben. Op dit moment hebben we meer contact met de ouders (lees; moeder) van mijn vriend dan met mijn eigen moeder en mijn vriend is een echt familiemens! Hij is ook opgevoed met het idee dat familie heel belangrijk is dus er gaat geen week voorbij dat hij niet even contact heeft met zijn moeder Komt goed!
Mijn schoonouders hebben 2 zonen en het contact is super goed! We doen vaak dingen met z'n allen en er is nooit gezeur. Ik denk dat het er een beetje aan ligt hoe de familie is en niet per se aan dat het zonen zijn
wat ik altijd hoor is dat jongens erg naar hun moeder trekken.. ook als ze ouder zijn. Kom vooral niet aan hun moeder!! En ik denk dat ook opvoeding er heel erg mee te maken heeft of je later goed contact houdt. Denk dat hierin geen verschil zit met jongen of meisje..
Mijn man heeft 5 broers thuis en mijn schoonmoeder is daar echt heilig. Heel goed bedoeld, ze zijn wel allemaal zo nuchter om hun vrouw op 1 te zetten . Maar als er wat met hun moeder is zijn het hele grote mannen met een piepklein hartje. Ik hoop dat mijn zoontje ook zo beschermend en liefdevol voor mij is. Daarentegen ben ik met mn moeder...tja de zelfde...echte heksen haha (kunnen niet met en zonder elkaar )
Volgens mij ligt het niet aan het geslacht, maar aan je karakter. Mijn man heeft een broer. Die was altijd aan het reizen en woont nu al jaren in het buitenland. Terwijl mijn man een echte huismus is, die zeker wekelijks koffie drinkt bij zijn ouders en ze regelmatig belt.
Bij mijn man wel een beetje het geval (3 zonen). Zolang ze thuis woonden niets aan de hand en echt een prima relatie met ouders en elkaar. Maar met eigen vriendinnen en gezin echt heel veel minder contact en interesse in elkaar. Voor mij (met twee zusjes) echt onvoorstelbaar, maar voor hun is het helemaal ok als ze met elkaar zijn, maar ze kunnen ook weken zonder elkaar te spreken.
Wat fijn om te lezen dat de verhalen vooral positief zijn! Ik ben al wat gerustgesteld. Wij proberen een fijn nest te creëren voor onze jongens en hopelijk blijven we dan de band houden die we nu hebben.