Ha... Ik merk dat het probleem hier steeds groter gaat worden. Twijfel om er mee naar de huisarts te gaan, wie weet hebben jullie nog tips? Ons meisje van net 6 jaar is alert, heeft een intens en heftig karakter, raakt snel overprikkeld, en loopt qua ontwikkeling erg uiteen: talig heel ver voor, sociaal-emotioneel net wat achter op haar leeftijd. Vanaf babytijd valt ze heel moeilijk in slaap. Soms is dat met periodes, maar het laatste half jaar eigenlijk constant door. Ze ligt echt uren en uren wakker. Laatste weken raakt ze er soms zelf van in paniek: dan zegt ze 'ik kan denk ik echt nooit meer slapen'. Zodra ze merkt dat wij er geïrriteerd van raken als ze ons weer roept of naar beneden komt, gaat ze helemaal overstuur. Wij zijn steeds beter dat ze er echt niets aan kan doen, het is geen opzet of uitproberen. Mochten jullie adviezen hebben: graag!! Want uiteraard heeft het late slapen z'n weerslag op haar humeur de volgende dag. En ze tankt nooit eens lekker bij. Wat we al geprobeerd hebben: - later op bed leggen - iets rustigs doen voor ze naar bed gaat - een rondje flink doorlopen buiten voor bedtijd - veel buiten laten spelen en bewegen overdag - de dag doornemen met haar, ook met laten tekenen - zachte klassieke muziek aan - een zware knuffel in bed - een warmere deken - valdispert Kids - NEP slaappilletjes (dit waren gewoon gummi vitamine beertjes, maar trapte ze dus echt niet in) - massage geven voor het slapen - duidelijke afspraken maken dat wij bij haar gaan kijken, zodat ze er niet zelf steeds uitloopt Uiteraard hebben we bovenstaande niet allemaal door elkaar gedaan, dit is uitgeprobeerd verspreidt over 2 jaar. Ik ben een beetje ten einde raad... wie heeft een oplossing?
Bij haar blijven tot ze slaapt? En dingen zoals bed ergens anders neerzetten al geprobeerd? Lamp aan of uit?
Probeer is een osteopaat, wees wel kieskeurig want er zijn een hoop bedriegers onder. Als je in zh woont weet ik wel een goede voor je.
Eerder naar bed misschien juist? Klinkt idioot, maar het kan dat ze al over haar ergste moeheid heen is en dan juist niet kan slapen. En de dag doornemen kan ook helpen.
Key bij weerstand met naar bed gaan is altijd juist eerder op bed leggen, zoals hierboven al wordt omschreven Dus probeer haar een half uur eerder naar bed te doen.
Uitdagen was hier de oplossing. Zodra hij te weinig geestelijk/lichamelijk had gedaan was hij veel wakker. Bij een drukke dag juist over hebben en dan helpt slaapkletst. Dan verwerk je gelijk de dag.
ik denk dat het voor haar nu een 'dingetje' is geworden, net zoals dat bij volwassenen kan gebeuren. Ik zou haar dus in eerste instantie ' helpen' door er bij te gaan liggen. Kan in haar bed of juist op een matras op de grond. Ik zou wel een voorwaarde stellen dat ze stil moet zijn, gaat ze tegen jullie praten of druk doen in bed, dan is het klaar en ga je naar beneden. Als ze na een tijd merkt dat het wel lukt om te slapen dan kun je het gaan afbouwen je kan ook minder ' ingrijpende' dingen doen, zoals de gordijnen open en de deur (dat wil mijn oudste, anders vind ze het te donker). bv boven nog wat blijven rommelen (was opvouwen oid) zodat ze je hoort. o ja, en begeleid haar als volwassene hierin. Laat weten dat het ok is zo, het is helemaal niet erg om een tijdje slechter te slapen, dat hebben heel veel mensen. Dat gaat wel weer over. Ik denk obv wat je zegt dat dat haar helpt door de angel eruit te halen succes!
Geen ervaring met zo slecht slapen, maar merk bij de oudste wel dat het helpt als hij overdag een multivitamine krijgt + nog vitamine D. Sterkte! Erg zielig voor je dochter!
Ah wat sneu zeg. Er kan natuurlijk iets aan de hand zijn met melatonine en dat zou ik inderdaad nooit zelf mee gaan knoeien. Kan heel schadelijk zijn voor de natuurlijke aanmaak van het lichaam. Maar als ik je verhaal lees lijkt het me toch een mentaal dingetje. Onze oudste had dit ook toen hij 6 was. We gaven aan dat niet slapen ook rust was en dat het niet moet. Dan gaaf de druk eraf. We hebben een tijdje de regenboogtrap met hem geluisterd. Dat vond hij heel fijn en later pikten we er zelf dingen uit. Dan legde ik mijn handen op zijn voorhoofd en navel. Dan ademende we op een ontspannen manier en visualiseerde ik dat ik al zijn gedachten met mij meenam. Of ik dacht aan een ontspannen kleur en probeerde dat hem te geven. God wat klinkt dat zweverig haha, maar door dat ritueeltje kon hij veel beter de dag loslaten. En of het nou spiritueel of fysiek werkt, dat maakt me geen bal uit. Als het maar werkt. We blijven ook even bij hem daarna en gaan na 10 minuten weg. Eerder vond hij het fijner als we bleven tot hij sliep, nu werkt het beter als we juist weg gaan. Oh en een warme kruik aan zijn voeten. Het is even zoeken wat werkt voor jullie. Is het niet een idee om te kijken of ze in jullie bed in slaap wil vallen? En dat je haar dan overtilt na een uurtje? Het bed van ouders voelt vaak heel veilig. Misschien is dat even idee om de negatieve spiraal te doorbreken.
Het blijft lastig, dat slapen... Mijn dochters zijn ook slechte slapers. Mijn oudste dochter (slim, gevoelig en nooit veel slaap nodig gehad) had het bij leeftijd van 6-7 jaar heel moeilijk, zat niet lekker in haar vel, wat ook inslapen heel moeilijk maakte. Ze dacht veel en diep na over veel dingen (dierenleed, het milieu, overlijden van mensen, waarom kindjes gemeen doen, etc), maakte zich heel snel zorgen, maar miste nog de kennis en inzicht om dingen te kunnen loslaten/relativeren. Hier werkte het uiteindelijk het beste dat ze nog op haar kamer boven mocht spelen/lezen en dat ze zelf mocht aangeven wanneer ze ging slapen. Dat haalde de druk eraf van 'moeten slapen'. Daarnaast kreeg ze veel aandacht voor het slapen gaan (praten over de dag of welk onderwerp zij ook wilde bespreken) en deden we een voetmassage met lavendelolie. Uiteindelijk was het de combi van deze dingen samen met het overdag beter in haar vel komen (door veranderingen op school, inzet kindercoach) die maakte dat slapen beter ging. Ze ging tussen 21:00-21:30 uur slapen. Mijn jongste is ook van baby al een slechte slaper. Zij had nog meer moeite om zich over te kunnen geven aan slaap, slapen was stom en saai en haar hoofd denderde nog volop door. Het hielp hier wederom om haar op kamer nog te laten spelen/lezen, dan was ze om 22:00 uur moe genoeg om te stoppen met vechten. Nu we weten dat de ASS en ADHD heeft kunnen we het beter plaatsen. Ze krijgt nu methylfenidaat en melatonine op advies van arts en dat maakt dat haar hoofd minder vol is en ze veel eerder slaperig wordt. Ze slaapt nu tussen 21:00-21:30 uur in en wil ook echt zelf slapen. Ik herken het wel een beetje van mezelf. Ik val ook niet makkelijk in slaap en als mijn hoofd vol is, kan het soms best lang duren. Ik kan me voorstellen dat de combinatie van karakter, leeftijd en deze zware, chaotische coronatijd bij jouw meisje parten spelen...
Bedankt voor alle reacties. Ik ga het even laten bezinken allemaal. Ik heb al vanaf dat ze geboren is een dubbel gevoel, ik denk steeds dat er 'iets' is met haar. Dit heb ik bij onze andere kinderen totaal niet. Er is al van alles voorbij gekomen, hoogbegaafdheid? Hooggevoeligheid? Adhd? Add? Iets loopt niet goed met dr prikkelverwerking. We zijn zo op zoek naar wat ze nodig heeft. Die regenboogtrap ga ik me in verdiepen in ieder geval.
Als je dit vermoed, dan kun je de (zintuigelijke) prikkelverwerking in kaart laten brengen door een SI (Sensorische Integratie) therapeut (meestal een ergo of fysio therapeut). Dan krijg je beter zicht op welke prikkels moeilijk zijn, op welke wijze je kind het beste ontspant en hoe je daar in je dagelijks leven (en op school) rekening mee kunt houden. Ook kunnen er oefeningen zijn om de prikkelverwerking te verbeteren. Mocht er echt sprake zijn van een prikkelverwerkingsstoornis (prikkelverwerking wijkt duidelijk af) dan kan dat een extra argument zijn om misschien toch verder te kijken, want een echte prikkelverwerkingsstoornis komt meestal niet alleen. Wij hebben, in afwachting van ASS/ADHD diagnostiek, dit bij de jongste al laten onderzoeken, ze had sterk afwijkend sensorisch profiel en al 3 maanden behandeling (en handvaten voor thuis en op school) achter de rug voordat we de diagnoses kregen. Uiteindelijk heeft verslag van SI therapeut ook meegewogen in stellen van diagnose.