Onze dochter van bijna 4 komt de afgelopen twee weken bijna elke nacht tussen ons in liggen. Ze doet dit heel zachtjes en gaat daarna gewoon weer verder slapen. De tijd dat ze komt is heel verschillend. De ene keer komt ze om 1uur, de andere avond om 4 uur. Ik word in de meeste gevallen ook pas wakker als ze al een tijdje naast ons ligt en lekker ligt te slapen. Wat zouden jullie in dit geval doen? Gewoon lekker verder laten slapen tussen ons in of toch naar haar eigen bed brengen? Ik heb haar al een paar keer naar haar eigen bed gebracht. Dat was toen even 15min huilen, maar daarna viel ze gewoon weer in slaap. Toch blijft ze nog steeds bijna elke avond naar ons toe komen.
Ik denk dat jullie voor jezelf moeten bepalen of je dit een probleem vindt. Wil je het niet, dan doe je er het beste aan hier zo duidelijk mogelijk over te zijn naar je dochter toe en ook zo consequent mogelijk hier in te zijn. Besluiten jullie dat het niet zo'n punt is dan zou ik het lekker laten, vooral als iedereen er prima om slaapt. Onze dochter heeft vanaf 2,5 jaar tot ruim 4,5 jaar praktisch elke nacht tussen ons in geslapen. Het begon in de roerige periode dat haar broertje geboren werd en daarna werd het gewoonte. Ze begon elke avond in haar eigen bed, sliep daar vlot in maar werd dan snachts wakker. Eerst haalden we haar op, laterr kwam ze ook gewoon zelf naar ons toe. Op een gegeven moment besloten wij dat het beter zou zijn wanneer ze in haar eigen bed zou slapen. Dat ging uiteraard niet zomaar. Het veroorzaakte heel veel strijd, onbegrip en verdriet. Ze kwam toen zelf met de tussenoplossing om het om en om te doen. Dus ene nacht wel bij ons, andere niet. Omdat we het zelf ook wel heel hard vonden om cold turkey van ruim 2 jaar altijd tot ineens nooit meer te gaan, besloten we hierin mee te gaan. En dat ging eigenlijk heel goed. Ik was er van overtuigd dat ze er niks aan kon doen dat ze snachts wakker werd en dat denk ik nog steeds wel, maar toch was het zo dat de nachten dat ze in haar eigen bed zou blijven keurig doorsliep en de nachten waarbij ze wist dat ze evt bij ons mocht komen ook gegarandeerd wakker werd. We hebben het toen afgebouwd naar 1x per week bij ons en nu slaapt ze eigenlijk altijd in naar eigen bed. Soms als ze ziek is ofzo mag ze bij ons en dan is het wel weer even een dingetje om samen af te spreken dat ze niet meer ziek is en dus weer gewoon in haar eigen bed moet blijven maar het komt altijd weer goed. Ze is nu overigens ruim 5, ik denk ook wel dat de leeftijd er mee te maken heeft. Onze dochter is een gevoelig kind wat met name in de peutertijd ook veel last had van nachtangsten en sowieso erg onrustig sliep. Lang verhaal, maar kortom ik zou er niet bang voor zijn ofzo en het daarom niet toelaten, uiteindelijk komt het wel weer goed.
Mijn dochter heeft dit ook gedaan. Heb er nooit een punt van gemaakt. Schijnbaar was ze het nodig. Was ook ineens weer voorbij. Heeft geen 2 jaar geduurd hoor, maand of 3, en het was ook niet standaard elke nacht, maar wel 4 van de 7 in de week.
Blijkbaar heeft ze er behoefte aan, dus ik zou wel iets doen met die behoefte aan nabijheid. Vind je het niet fijn dat ze in je bed ligt? misschien dat je dan een matrasje op de grond kan leggen en afspreken dat ze daarop slaapt? Vind je het geen probleem dat ze er bij in kruipt, dan lekker laten.
lk sta er een beetje dubbel in. op zich heb ik er geen problemen mee dat ze bij ons komt liggen. ze slaapt immers lekker verder en wij dus ook. Alleen wil ik er wel voor waken dat dit in haar ogen een gewoonte gaat worden.
Die periode hebben wij hier ook gehad. Hij kwam niet alle nachten, maar zeker wel 4 keer per week. Wij hebben het gelaten voor wat het was. Hij sliep lekker en wij sliepen ook prima. Heel soms wordt hij nu ook nog wel eens wakker en komt dan naar onze kamer, maar dan stuur ik hem wel terug als hij vraagt om naast ons te mogen liggen.
Ik zou haar lekker laten liggen. Jij slaapt ook samen met jouw partner? Waarom? Warmte, geborgenheid etc. Waarom zou zo'n kleintje die behoeften niet mogen hebben.
Mijn dochter heeft dat ook een periode gedaan, zodra ze 's nachts wakker werd kwam ze bij ons liggen. Is begonnen toen ze een groot bed kreeg (ze was toen 3). Ik slaap niet zo lekker als ze bij mij ligt, dus ze mocht altijd ff paar minuten blijven liggen en dan weer in haar eigen bed. Ik bleef dan altijd wel even bij haar liggen, ook een paar minuten, en dan weer terug naar mijn bed. Heeft hier wel ruim een half jaar geduurd.. (Soms gelijk weer stil, soms uren huilen, enz.. Maar ze is altijd al een slechte slaper geweest..) Op een gegeven moment is het zo goed als vanzelf weer over gegaan en nu komt ze eigenlijk nooit meer. Ze is nu 4.
Mijn dochter doet dat ook. Soms slaapt ze de hele nacht door. We hebben afgesproken dat ze eerst door de babyfoon roept. Wij vinden het niet erg. Nu moet ik ook zeggen dat mijn meisje heel lang slaapproblemen heeft gehad dus wij vinden dit knap van haar.
Mijn oudste deed het ook.. en vaak ook op van die vervelende toen voor mijn man. Als hij wakker is is hij wakker en kan hij niet meer slapen. Vaak was het dan een half uur/3 kwartier voor zijn wekker ging dat ze kwam. We hebben toen afgesproken dat ze mocht komen als papa niet meer op bed lag. Dat is best lang goed gegaan tot ik het zat was. Toen heb ik het langzaam verschoven naar alleen in het weekend en uiteindelijk helemaal niet meer. Met de jongste zullen we het vast ook nog wel krijgen
Mijn jongste slaapt nog elke nacht bij ons. Vindt hij fijn en wij ook. Zal inderdaad waarschijnlijk niet tot zijn 18e duren, dus we zien het wel.
Wij co-sleepen/ bedsharen met de kids vanaf geboorte. Onze oudste praat nu over een eigen bed dus idd voor hun 18e zijn ze wel betrokken.
Ik ben nog vrij jong (24).. dus kom net uit het nest vandaan haha. Maar ik weet nog van mezelf dat ik heel lang bij me ouders het bed in kroop. Echt vanaf 4 tot 8 of 9.. en daarna dat ik puber was (gezond en wel) ging ik na school in me ouders bed liggen om te slapen. Waarom? Geen idee.. voelde zo veilig en geborgen. Mijn ouders hebben er nooit wat van gezegd en ik deed het ook niet elke avond. Lag aan me gemoedstoestand. Wat ik vooral nog weet was de geur van me moeder der parfum.. misschien slapen met een knuffel en wat parfum erop? Dat hielp bij mijn dochter.
Onze middelste is vijf jaar en kruipt al bijna drie jaar elke nacht tussenin. Hij deelt een slaapkamer met zijn broer en ze hebben hun bedden tegen elkaar aan staan, dat vinden ze allebei fijn. Maar de middelste komt standaard tussenin, meestal is hij helemaal koud en komt hij zich eigenlijk aan mij opwarmen (oh lekker warm mama). Hij krijgt ook speciaal onesies als pyjama aan omdat hij zo kouwelijk is. Soms komt hij al om 00.00 en soms komt hij rond 6.00 dan is mijn man al de deur bijna uit, dan gaat hij vaak ook al naar beneden. Ik vind t niet erg, ik geniet wel van die momenten. Hij is gewoon erg knuffelig. De andere twee doen dat niet, ook prima.
Waarom maak je je dáár drukker om dan om een kind dat zich misschien niet veilig voelt helemaal alleen in bed.