ja dat is dan jammer he , zou het wel fijn vinden hier wat moeders in de omgeving te leren kennen zodat je af en toe kan zeggen kom we gaan ff bij die en die langs .
Best wel herkenbaar wat de meeste schrijven. Je komt echt zo in een ander wereldje als je kinderen krijgt en de meeste 'vrienden' zonder kids zitten nog in een heel andere levensfase. Hier heb ik nog maar 1 echt goeie vriendin. Verder wel wat kennissen maar niet waar ik regelmatig koffie mee ga drinken, lekker shoppen of lunchen oid. Dus voel me ook wel regelmatig best eenzaam. Kom zelf uit Noord-Holland dus ook beetje ver van Friesland vandaan. Hoop voor je dat je iets kan vinden om je eenzaamheid weg te halen.
Hier 29 jaar, Belgje en best wel eenzaam. Drie dagen per week werk ik, de overige vier dagen zit ik thuis (invaliditeit). En zie meestal alleen mijn partner. Mijn familie woont 30 km - oftwel 1.5 à 2 uur reizen met openbaar vervoer - verder en ook mijn beste (en enigste) vriendin woont daar. Partner heeft overigens ook niemand buiten zijn ouders. Alleen werkt ie wel voltijds. Hier nog geen kinderen en ook de vraag of die er uberhaupt ooit wel komen (met dank aan mijn handicap en mijn beperkingen). Wordt er af en toe echt wel "gestoord" van dat ik vaak 4 dagen lang alleen de 4 muren van mijn huis zie. En onze 3 katten (die verwend worden ). Vage kennissen heb ik overigens genoeg. Maar allemaal dus uit mijn verleden in 't dorp van mijn ouders (die er de enige optiekzaak van 't dorp runnen - iedereen kende mij daar dus als "dochter van ..." of van school of de jeugbeweging). En zeggen dat de stad waar ik nu woon 80.000 inwoners heeft. Maar na 9 jaar ken ik hier nog altijd ... quasi niemand. En al helemaal niemand om meer mee te doen dan gewoon goeiedag tegen te zeggen (zoals ik telkens wel doe als ik de buren toevallig op straat tegenkom). (Hobby's heb ik overigens niet en ik ben ook nergens goed in, dus clubs zijn ook niet mijn ding. Het enige waar ik bij ingeschreven sta en waar ik elke drie à vier weken langsga, is de bibliotheek.)
Hetzelfde hier... Mijn vriendinnen hebben allemaal (on)gewild geen kinderen, terwijl wij er inmiddels 2 hebben en merk echt dat ik er niet meer "bij hoor".... Helemaal in deze periode (Sinterklaas) merk ik dat ik gewoon echt met hele andere zaken bezig ben.....
Wat toevallig dat ik nu dit topic zie. Ook ik voel me best weleens eenzaam, terwijl ik het over het algemeen prima vind om alleen te zijn. Maar als ik dan hoor/zie hoeveel anderen ondernemen kan ik daar best wel verdrietig van raken. Ik werk fulltime, heb geen vriend en ook geen kinderen. Een keer per week heb ik wel dansles, en hoewel dat gezellig is maak ik er geen vrienden. Ik zou ook niet weten hoe ik dit moet doen, ben best wel verlegen. Dus als iemand hier uit de Drechtsteden komt en met hetzelfde 'probleem' zit.... Wie weet kunnen we wat voor elkaar betekenen
Voor de meiden uit Friesland zou ik zeggen klets gezellig mee bij de club van Friese mama's. Misschien doe je zo nog wat contacten op. Eerder hadden we ook een club voor Friese mama's en begin dit jaar zijn we verder gegaan op Facebook en hebben nu 2x wat leuks gedaan met de mama's en kinderen. Ik weet niet waar je in Friesland woont maar hier zitten genoeg meiden verspreid over heel Friesland. Dus join the club
Zal weer eens mee kijken in de friese mamaclub. Heb in het begin wel mee geschreven, maar het ging zo snel. Herken het ook heel erg. Woon in een grote stad, maar ken er niemand. Op van buren na. En dat terwijl ik (bijna) iedereen op het eiland kende. Het is ook een beetje de angst om afgewezen te worden denk ik. Als ik om mij heen kijk heeft iedereen al goede vriendinnen en doen ze leuke dingen met elkaar. Mijn "vriendinnen" wie ik nu beter kennissen kan noemen, zitten niet in de zelfde fase. Zij studeren nog en gaan vol uit op stap.
Zit je kindje op het KDV? Of anders straks op de PSZ? Ga dan bij de ouderraad. Zo heb ik een aantal moeder uit mijn wijk leren kennen en met veel klikte het erg leuk.
Dat heb ik ook..ik noem ze ook meer kennissen . Ik leef nu op een totaal ander niveau dan hun. Soms erg lastig Helemaal nu we verhuist zijn ...en J. Nog niet naar de peuterspeelzaal ofzo gaat ik ken werkelijk niemand hier. Ga wel eens met haar naar de speeltuin maar durf eigenlijk iet echt een gesprek met een moeder te beginnen ofzo
ik doe aan linedance en voornamelijk de kant met zo weinig mogelijk country, gezellig wisselende leeftijden. ik heb ook gezegd toen ik onze dochter kreeg dat dit mijn avond was en niemand er aan kwam om zo oa sociale contacten te behouden.