Hoi meiden! Ik ben nu 32 weken en 5 dagen zwanger. Ik zou eigenlijk tot 36 weken door werken, maar door een verhoogde bloeddruk en lekker veel vocht vasthouden overal adviseert mijn gyn om eerder met verlof te gaan. Ik heb vandaag gesprek met mijn leiding gevende, die eigenlijk vanaf het begin af aan al gezegd heeft dat ik moet luisteren naar de gyn, en niet eigenwijs door moet gaan werken. Ik weet dus dat zij er geen probleem van zal maken. Toch zit het me totaal niet lekker. Ik ben geen thuis zitter, en voel me echt heel erg schuldig over het feit dat ik mijn collega's in de steek laat. Hoe ga ik hiermee om en hoe ga ik hier over heen stappen? Ik vind het echt lastig. Merk dat ik nu ook al meer en langer werk dan ik eigenlijk lichamelijk kan. Maar ik voel me zo schuldig en vervelend naar collega's.....
Tja, wat is belangrijker? Je werk of je kindje? Klinkt misschien bot maar als je het voor jezelf zo stelt kun je wellicht wat makkelijker eroverheen zetten. Ik ben sinds vandaag met zwangerschapsverlof (week 35). Ik wilde ook tot 36 doorwerken maar mijn lichaam gaf aan dat dit niet verstandig was. Mijn kind is voor mij een stuk belangrijker dan mijn werk dus de keuze was snel gemaakt.
Wat vervelend dat je je zo voelt en dat je eerder noet stoppen. Ik kan je niet helpen met je gevoel want voor mij is dat juist... Zonder mij gaat het bedrijf echt wel door en ik moet nog tot mijn 67e werken dus die paar maanden dat je aan jezelf moet denken noet je ook echt nemen. Je werk heeft er ook geen "schade" van want die heeft een potje van t uwv en die betaalt je ziekteverlof. Bedrijf hoeft dus geen dubbel loon uit te betalen. En je collegas...tja ik kan het goed vinden met mijn collegas maar ze krijgen ook een invaller voor jou uren dus extra belast worden ze niet vaak.
Meid ga alsjeblieft de ziektewet in, het is belangrijk nu voor jezelf en voor de baby te zorgen. Jou collega's zullen ook snappen dat het zwaartse deel nog komen gaat en dat het beter voor jullie is om nu gewoon te stoppen. Misschien kan je gaan zwemmen of misschien heb je een hobby die je kan doen?
Hoi hoi, ik herken het wel! Ik heb ivm eigen zaak wel tot 36 weken gewerkt, maar achteraf had ik ook eerder moeten stoppen. De laatste weken was het ziekenhuis in en uit, omdat er iets aan de hartslag van de baby te horen was. Uiteindelijk helemaal goed gekomen, maar die stress heeft mij finaal gesloopt. Toen ik eindelijk met verlof mocht, voelde ik me nog steeds schuldig. Inmiddels ben ik 2 weken verder, het heeft echt even geduurd, maar nu kan ik het loslaten! Ik voel me niet meer schuldig wanneer ik de hele nacht niet geslapen heb en dus nog tot 13uur in bed lig. Ik begin er zelfs van te genieten. Het heeft echt tijd nodig! Luister echt naar jezelf meid!!
Ikzelf ben onverwachts ook met 30 weken moeten stoppen met werken. Heb daar ook veel moeite mee gehad. Ik 'kon' nog helemaal niet met verlof want moest nog zoveel doen voor mijn gevoel. Ik zou mijn vervangster in de steek laten en ik heb ook geen afscheid meer kunnen nemen van 'mijn' kindjes en ouders. (werk in de kinderopvang) De eerste week is het thuis zijn heel vreemd, maar na 2 weken is het gewoon genieten van de komst van jullie kleine! Niet eigenwijs zijn, gewoon naar je verloskundige en je lijf luisteren!
Jah heel begrijpelijk dat het raar voelt om eerder te stoppen dan de planning was. Vaak is het zo dat je geestelijk nog heel veel kan, maar dat je lichaam toch stop zegt. Je collega's zullen het (neem ik aan) heel goed begrijpen. Je zet bijna een kindje op de wereld, dat is wel veel belangrijker als je werk. En daar heb je veel energie en goede lichamelijke conditie voor nodig! Ga lekker met verlof en ga ervan proberen te genieten, werken kun je nog je leven lang.....zwanger zijn niet
Thanks meiden. Jullie hebben ook gewoon gelijk hoor. Ik zal me erbij neer moeten leggen. Heb vandaag gesprek gehad met mijn team leidster en die gaf me ook groot gelijk dat ik met 34 weken met verlof ga. De doorslag vandaag was toch wel een collega die zich ziek meld, omdat ze haar enkel had verzwikt vrijdag.... Toen dacht ik, Klaar. Als je daarom thuis blijft dan mag ik ook
Oscar ik herken je gevoel hoor ! Ik blijf ook maar doorgaan. Ben dan wel een stuk minder ver. Maar uiteindelijk heb ik nu ook besloten om naar de dokter te gaan. Ons kindje is belangrijker dan werk en wat je zegt iemand anders blijft ook gewoon thuis. Dus ga gewoon met verlof !
De weken die je nu eerder stopt begin je toch ook weer eerder? 16 weken is 16 weken, hoe je het ook indeelt, dus je schuldig voelen is nergens voor nodig!
Je moet je bedenken dat je niet voor niks vanaf 34 wk recht hebt op verlof. Tegen die tijd kan het gewoon echt behoorlijk zwaar zijn om nog te werken. En dan heb ik het er nog niet eens over dat het in sommige gevallen slecht kan zijn voor de gezondheid van moeder en/of kind. Als je gyn aanraadt om eerder met verlof te gaan, zou ik dat doen. En wat betreft dat schuldgevoel: het is voor je collega's ook niet geweldig als ze straks misschien met een collega zitten die eigenlijk niet al haar werk aan kan, omdat ze weigert in te zien dat het haar te zwaar is. Dan kunnen ze maar beter je vervanger hebben. Oh, ik lees dat je al met je teamleider hebt afgesproken om met 34 wk met verlof te gaan. Heel goed!