Hallo dames, sinds drie weken is voor mij school weer begonnen. Ik zit voor de derde keer in het eindexamen van 6vwo. Ik kamp echter met een probleem.. Vorig jaar in Oktober ben ik geopereerd aan scoliose (Scoliose - Wikipedia ), daardoor ben ik vorig jaar ook maar zo'n vijf weken op school geweest en dus onvoldoende kennis en gezakt.. Dit is ook de reden dat ik het toch nog een keertje hier op school mocht proberen, terwijl je normaal gesproken na twee keer achter elkaar hetzelfde jaar niet gehaald te hebben, weg moet. Echter heb ik hier nog altijd erg veel pijn aan, en het is ook erg vermoeiend. Nu heb ik ook al maanden last van veel druk op de borst, hartkloppingen, duizeligheid en kortademigheid, en omdat ik er na een tijdje toch best wel angstig van werd, heb ik twee weken geleden toch maar besloten naar de dokter te gaan. Zij constateerde dat ik het syndroom van Tietze heb (Syndroom van Tietze - Wikipedia ). Tegen dit alles is vrijwel niets te doen, behalve paracetamol/ibuprofen slikken, en maar gewoon af te wachten. Maar door de pijn vind ik het verschrikkelijk moeilijk om een schooldag vol te houden en het komt nu dus regelmatig voor dat ik eerder naar huis ga of zelfs helemaal thuisblijf. Ook de vermoeidheid speelt hierbij een grote rol. Wanneer ik de wekker niet zet, slaap ik zo'n twaalf uur, en dan voel ik me nog niet fit maar moet ik er van mezelf uitkomen, omdat ik iets met de dag wil doen, ik wil niet lui zijn, me waardeloos voelen. Maar nu is dus mijn vraag.. Vinden jullie dat ik me er dit jaar gewoon doorheen moet pushen? Gewoon de hele dag op school moet blijven zitten en door de pijn heen bijten (ook al is het op momenten echt niet te harden), dan snel huiswerk te maken en hopelijk nog de tijd hebben te leren voor ik doodmoe in slaap rol? Of is het beter te proberen een goed gesprek met mijn mentor/de teamleider te hebben en te proberen afspraken te maken over de hoeveelheid uren die ik naar school kom (bijvoorbeeld: Minstens drie lesuren per dag tenzij het écht niet gaat, en daarna verder kijken of ik nog meer uren kan volhouden die dag)? Ik heb m'n mentor wel al ingelicht over zowel de last van de operatie als de Tietze, en ik voel me inmiddels zo lui en alsof ik enorm zeur.. Ik word er echt een beetje moedeloos van.. Wil zo graag m'n best doen en eindelijk dat diploma halen, maar het is zo verschrikkelijk zwaar en pijnlijk.. Sorry voor het zeer lange verhaal.
Oei dat is een lastige! Deze beslissing kan alleen jij nemen! Ik denk dat een gesprek met je mentor zowiezo wel verstandig is. Hier kun jij al je angsten, vragen en onzekerheden helder maken en kan je mentor je vertellen wat de mogelijkheden zijn! Ik ben erg voor opleidingen en niet opgeven, maar in jouw geval zou ik ook erg twijfelen! Ga een gesprek aan en volg je gevoel! Strerkte!
Dankjewel voor je reactie en advies. Ik vind het zelf ook zo enorm moeilijk omdat ik dat diploma ook zo verschrikkelijk belangrijk vind.. Ik weet dat ik het kan, dus vind het dan enorm moeilijk om zoiets wie weet wel te laten schieten.. Ik zie m'n mentor morgen dus ga denk toch maar proberen een gesprekje met haar aan te knopen.. Nogmaals bedankt!
Ik denk dat punten halen voor je schoolonderzoek en je voorbereiden op het eindexamen belangrijker is dan lijfelijk op school aanwezig zijn. Ik denk dat je beter met je mentor in overleg kunt gaan met de school om te zien hoe jullie samen dat doel kunnen bereiken. School heeft er ook niets aan als je nu met school stopt of zakt voor je eindexamen, zij worden afgerekend op het aantal geslaagden. Met opdrachten thuis en jij op school op echt belangrijke onmensen moet dat te doen zijn. School kan evt. ziekenonderwijs inschakelen.
Ik probeer me ook nu al serieus bezig te houden met de eindexamens, en daarvoor is inderdaad vooral leren en oefenen van belang in plaats van lessen.. In de lessen gaat het vooral om aantekeningen, die in het eindexamen niet van belang zijn, maar sommige leraren vinden het oh zo leuk om de 'tussenexamens' voor 70% te baseren op die aantekeningen.. Nu kan ik daar natuurlijk wel over mailen met die leraren. Ze hebben inderdaad ook gezegd dat ik dit jaar wel écht moet slagen, dat het m'n laatste kans is enz. Het is ook zo dat als ik voor de eerste examens (ong. half Oktober) geen goede punten haal, ze me overplaatsen naar havo. Nu kijk ik daar absoluut niet op neer maar het is iets wat ik echt niet wil, dus zorgt ook wel voor wat extra druk.. Ik zal er hopelijk een zeer goed gesprek over hebben. Ik weet niet precies wat ziekenonderwijs inhoudt, maar ik weet wel dat toen ik thuis was vanwege m'n operatie er maar voor één vak een 'webcamles' mogelijk was, maar voor de rest konden ze niets voor me doen. Er is toen ook zeer weinig contact geweest en ze hebben me eigenlijk maar een beetje laten aanmodderen, wat ik erg spijtig vind, maar wel achter me heb kunnen laten. Dankjewel voor je reactie!
Gezien je laatste post zou ik bijna zeggen: ga eens op zoek naar een school in de omgeving die wel (meer) mogelijkheden biedt voor deels thuisonderwijs. Dat hoef je trouwens niet zelf uit te zoeken, lijkt me een leuke opdracht voor jullie decaan. Probeer ondertussen een plan te maken hoe je op deze school verder kunt. Iedere docent zal het natuurlijk absoluut noodzakelijk vinden dat je juist bij zijn les wel aanwezig bent. Maar als dat niet haalbaar is, dan moet er toch naar een andere oplossing gekeken worden. Hebben jullie een ELO waar huiswerk en extra opdrachten gezet worden? Dan kun je een hoop werk al thuis bijhouden. Het is misschien handig als je daarnaast probeert een schema op te stellen waardoor je iedere docent in ieder geval 1x per week ziet. Dan kun je vragen stellen over het werk dat je de afgelopen week gemaakt hebt. En neem initiatief; kijk ook vooruit naar de opdrachten voor de komende week zodat je alvast vragen daarover kunt stellen om te voorkomen dat je vastloopt.
Een andere school zou redelijk ver uit de buurt zijn, daar zou ik sowieso voor met de bus/trein moeten, en daar is helaas het geld niet voor.. (Tenzij de gemeente daar potjes voor heeft of iets dergelijks, maar die zullen dan vast roepen dat ik wel gewoon daar heen kan blijven gaan.) Hoewel het wel erg verleidelijk klinkt haha.. Dat van die docenten is absoluut helemaal waar! Dat merkte ik vorig jaar ook al.. Ik had iedere docent een mail gestuurd met betrekking tot het inhalen van de examens die ik had gemist, iets als 'Beste meneer/mevrouw X, ik mail u over het inhalen van dit, het liefst zou ik dit in week X doen op een dinsdag, woensdag of vrijdag. Kunt u mij mailen welke dag en welk tijdstip het best uitkomt om bij u of onder toezicht van iemand anders mijn examen in te halen, met vriendelijke groet huppeldepup', en zeven van de acht leraren reageerden met 'Kom maar naar de les, dan maken we een afspraak.' :') We hadden een soort van ELO, echter is deze nu weg en komt er weer een andere voor in de plaats, maar wanneer dat allemaal 'geleverd' wordt, is nog onduidelijk.. Dat schema van iedere docent minstens één keer per week en vooruit vragen over het werk zijn hele goede tips, daar had ik zelf nog niet aan gedacht! Dankjewel! (Zit nu ook alweer te twijfelen. Hele nacht niet geslapen, al twee paracetamollen ingenomen maar nog steeds niet veel soeps, toch maar gaan of niet.. Word er zo moedeloos van en blijf mezelf maar lui vinden.. )
Ik zou niet alleen gaan praten met je decaan,maar ook met elke docent. Dan kun je laten zien dat je wel gemotiveerd bent en bespreken wat voor jou haalbaar is en wat elke docent individueel wil en kan doen, om je hierin te gemoet te komen. Werkt beter dan via de mail, is mijn etrvaring. Ik lees bijv op syndroomvantietze.com dat fysio kan helpen tegen de pijnklachten. Misschien is dat iets om te doen.
Heel duidelijk aangeven wat je wel en niet kan. Alle lessen volgen is niet haalbaar . heb je je leraren al een precies uitgelegd waarom je moeite hebt de lessen te volgen, gewoon persoonlijk. Ga met de decaan om tafel, ga een rooster maken dat je alle lessen 1 x per week volgt en evt vakken die je lastig vind 2 x . en dat zou ik dan wel proberen vol te houden. Als het zou helpen om een rustolaats voor jou te creeeren in school ga je dat regelen. Ik had een achteraf lokaal met uitklapbed en bed tafel zodat ik bij erg veel pijn daar kon gaan liggen/huiswerken tot een volgende les die ik echt moest volgen. en zo"n zadel kruk bij het tekenen ipv staan. kan allemaal geregeld worden maar dan moet jij wel heel duidelijk aangeven. Dit heb ik nodig, dit kan ik wel, dit kan ik niet. ga bij leraren na wat hun indeling is dit jaar welke weken en toetsen zijn die belangrijk zijn en vraag mede studenten op kopieen van aantekeningen. Dit kan de school voor jouw regelen (decaan kaart voor kopieren bijv.)zodat het die mede student geen geld kost.
Ik zou proberen door te gaan, maar uit ervaring weet ik dat je lichaam soms de overhand kan nemen. (Ik had ook een aangepast rooster enzo, maar na een tijdje trok ik de reis naar school al niet meer zo goed, uiteindelijk moest ik toch stoppen)
Ga je nu nog naar een gewone middelbare school? Misschien is volwassenen onderwijs een optie. Heb je al concrete plannen voor de toekomst? Wil je verder studeren?
@nense: Is denk inderdaad een beter idee.. Mn mentor zei wel dat ze het aan iedereen zou doorgeven, omdat ik in eerste instantie had gevraagd of ik een paar minuutjes de les uit zou mogen tijdens een paniekaanval, veel pijn o.i.d., maar ik kan het beter niet van haar af laten hangen en gewoon zelf gaan. Fysio wilde ik heel graag gaan doen, alleen dan moet ik eerst mn eigen risico opmaken en dan nog per keer iets van 70 bijbetalen, en dat heb ik helaas niet.. Dankjewel voor je reactie! @mimi83: Ik heb tot nu toe eigenlijk alleen met mn mentor gepraat omdat ik na het bezoek bij de dokter nog maar zon twee-drie dagen naar school ben geweest, maar ik ga er nu inderdaad wel zo snel mogelijk achteraan! Dat van die rustplaats is inderdaad ook een heel goed idee, ga ik zeker aankaarten! Ik heb ook al om een speciale stoel gevraagd.. We hebben van die houten stoelen waar bij het gedeelte waar de onderrug tegenaan hoort te leunen zegmaar helemaal niets zit.. Neem nu wel wanneer ik naar school ga een kussentje mee, maar dat is ook niet echt ideaal.. Van die kopietjes ga ik ook zeker doen! Dankjewel voor je reactie! @TempusFugit: Ik wil er ook alles aan doen om niet de handdoek in de ring te hoeven gooien, vandaar dat ik ook nu, na drie weken, al gesprekken heb gehad en nu hier om verder advies vraag.. Ben enorm bang dat ik het niet ga redden maar wil er dus alles aan doen om ervoor te zorgen dat het wel lukt! Hartstikke balen dat je uiteindelijk moest stoppen. L Mijn school is gelukkig maar tien minuutjes lopen van me vandaan.. Dankjewel voor je reactie! @marloes80: Ik ga nu inderdaad nog naar een gewone middelbare school.. Voor de vavo zou ik zelf de reiskosten moeten betalen en per vak 150 euro. Aangezien ik nu ook weer bij deze school sta ingeschreven denk ik niet dat mijn eindcijfers van vorig jaar nog terug te halen zijn.. Dan zou ik dus alle acht de vakken moeten gaan doen, soms ook nog eens s avonds.. Ik zie het reizen niet zitten, al helemaal niet s avonds haha, en het geld heb ik er helaas ook niet voor.. Wat betreft plannen; ik ga volgend jaar in de zomer naar Oostenrijk emigreren om bij mijn vriend te gaan wonen. Daarna wil ik waarschijnlijk de patisserie in óf kinderjuf worden. Hier in Nederland had ik al lang kunnen beginnen met de bakkersopleiding, maar omdat ik die nu niet zou afronden, zou ik dat terug moeten betalen, en daar komt ie weer, dat geld heb ik niet haha.. En eigenlijk wil ik me volgens mij ook een beetje bewijzen naar de Oostenrijkse regering toe.. Dat ze een goeie binnenhalen, haha.. Erg, ik weet het.. Dankjewel voor je reactie!
Totdat je een speciale stoel hebt. Zou ik een bureau stoel mee slepen. Dus op de verdiepingen waar je zit een bureaustoel laten neerzetten. die jij poakt. je hebt neem ik aan al wel een lift sleutel geregeld voor jezelf of is het een 1 verdiepings gebouw. maak een ruime afspraak bij de decaan/studie begeleider/vertrouwens persoon degene van wie jij denkt die doortastend is.. en spreek af welke dingen er geregeld moeten worden..
Heb jeer al over gedacht contact op te nemen met MEE zij kunnen je vast erg goede tips en adviezen geven en evt overleggen met school. Ik zou zeggen probeer allesom het te halen, tietze wordt vaak wel wat minder en komt vaak echt met vlagen dus met wat mazzel wordt het snel minder pijnlijk, om heel eerlijk te zijn snap ik niet waarom je daarvan paniekaanvallen krijgt, als je nu niet zou weten waar die pijn vandaan kwam dan zou ik dat snappen maar je weet wat het is en behalve erg pijnlijk en vervelend is het niet erg dus geen paniekaanval waard , zegt deze nuchtere persoon . Gewoon volhouden hoor!!! Met aanpassingen en inzet van zowel jou als als school moet het vast lukken, en mee kan daar goed in helpen.
Precies dat dus! Ken iemand die het ook heeft.. Maar die sleept zich ook regelmatig door schooldagen heen... En aan de andere kant moet ze zich evengoed regelmatig ziek melden. Het ligt geheel aan hoe je je voelt.... En dat kan zomaar eens mee of tegen vallen als je opstaat...
ik heb syndroom van tietze .. en echt heel erg.. elke dag heb ik pijn op me borst en tussen me schouders maar als je er aan toe gaat geven.. daar heb je alleen jezelf mee... ik werk zelf 24 uur per week in de zorg.. en kan dan moeilijk zeggen ja ik kom niet heb last van tietze.. ik zie dat je dalijk kinderen wil gaan krijgen.. en dan kan je ook niet zeggen vandaag doe ik niets ik heb last van tietze ik heb mij vanwege mijn tietze pas 1x in mijn leven ziek gemeld.. ik heb het al vanaf me 19de.. ben nu 28 (volgende week 29) ik denk dat jij je echt er doorheen moet gaan slepen... en ja ik weet het is geen pretje... en ja ik schiet heeel erg vaak in de paniek als ik ineens weer een pijnscheut in mijn borstkas voel.. maar meis zet hem op en laat tietze niet je leven bepalen..
Ik heb een whiplash, wat inhoudt dat ik slecht slaap en elke dag pijn in mijn rug, arm en nek heb. Ik heb het geaccepteerd en wil ook niet dat het mijn leven zal bepalen. Ik probeer zo veel mogelijk mijn ding te doen ookal doet het veel pijn. Ik ben nog jong, 31 en heb drie kindjes. Ik heb een ongeluk gehad toen de jongste bijna een jaar was dus leef inmiddels 9 jaar met deze pijn. Ik weer natuurlijk niet wat het inhoudt om met jouw pijn te leven maar weet wel hoe het is er in te blijven hangen. Wat ik me afvraag, school kost jou veel moeite en met deze opleiding ga je voorlopig niks doen dus waarom doorgaan? Kun je dan niet beter gaan doen wat je leuk vind en daar wat plezier uit halen? Je opleiding kan je altijd later, wanneer je het nodig vindt en geld hebt alsnog doen middels volwassenonderwijs. Maar kinderjuf of banketbakker, is dat volgens jou wel haalbaar als het schoolleven niet lukt? Maar net wat Gaby zegt, kinderen kosten veel tijd en energie. Daar kun je straks niet tegen zeggen ik kan even niet. Bedenk dus goed hoe je het straks wil gaan doen. Ik heb van een collega begrepen dat studies in Oostenrijk heel goedkoop en zelfs gratis zijn.
@mimi83: Dat is inderdaad een erg goed idee! We hebben wel een eerste verdieping, maar daar zitten maar twee lokalen en daar hoef ik gelukkig nooit te zijn. Maar was wel een goed idee geweest inderdaad, ik had zelf nooit aan de lift gedacht! Om die bureaustoel ga ik dringend verzoeken! Die afspraak ga ik zeker weten plannen! @blaine: Als ik heel eerlijk ben, heb ik nog nooit van MEE gehoord *schaam* (Ja, van meekomen jij! dan ) Ga ik zeker weten opzoeken, dankjewel voor de tip! Ik ga ook zeker alles op alles zetten, na 8 jaar wil ik eindelijk dat diploma wel eens in handen hebben, grrr.. Ik hoop (en probeer er ook vanuit te gaan) dat het inderdaad minder gaat worden en dat ik er over een tijdje misschien zelfs helemaal vanaf ben! Ik probeer positief te blijven kijken, hoewel ik misschien niet direct zo overkom haha.. Met die paniekaanvallen heb je ook wel gelijk, het slaat ook eigenlijk helemaal nergens op omdat ik weet dat het door mijn Tietze komt! Maar het is meer dat het begint, ik krijg dan veel last met ademhalen en word duizelig, ga dan altijd heel zwaar op mn tafeltje leunen haha.. Maar het is dan meer de angst dat iemand merkt dat ik erop reageer en dus anders doe, of dat ik flauwval of iets dergelijks.. Is dus meer gewoon schaamte dan dat ik bang ben voor de pijn zelf.. Dankjewel voor je reactie! @Saskia78: Wat goed van diegene dat zij zich er toch zo hard doorheen sleept! Het is inderdaad heel wisselend, dat is echt één van de vervelende punten eraan.. Bedankt voor je reactie! @Gabymv2: Wauw, ik hoop dat je het niet op een verkeerde manier opvat, maar ik wilde echt even zeggen dat ik jou een topvrouw vind! Dat je je er zo hard en moedig doorheen slaat en nooit opgeeft.. Daar kan ik echt alleen maar bewondering voor uitspreken! Wat betreft kinderen hebben en dan niet kunnen zeggen dat je die dag helemaal niets doet.. Daar heb je uiteraard helemaal gelijk in! Dat is ook wel één van de dingen waar ik een kleine angst voor voel, dat ik een slechte moeder zal zijn.. Maar voor mijn kindje(s) zal ik altijd alles op alles zetten en zoveel mogelijk met ze ondernemen! En ik hoop natuurlijk in de avonden af en toe op mijn vriend te kunnen leunen.. Hoewel ik natuurlijk het allermeest hoop dat het in 2014 al lang helemaal weg is! Ik ga er alles aan doen om ervoor te zorgen dat Tietze mij niet verhindert in wat ik wil/moet doen in het dagelijks leven. Heel erg bedankt voor je reactie!
@twinkle star: Jeetje, wat erg! Wel knap dat je er zo ontzettend goed mee omgaat! De school wil ik afmaken omdat ik momenteel 'niets beters heb te doen' (één jaar een andere opleiding = alles terugbetalen, enz.), en eigenlijk is het ook een stukje trots.. Ik wil niet zomaar zeven jaar hard werken weggooien en dan straks in Oostenrijk misschien ook in de problemen komen met leren/werken.. Over kinderen zal ik ook nog maar eens een goed gesprek hebben met mijn vriend.. Dankjewel voor je reactie!
meis geloof me een slechte moeder zal je niet zijn... ik heb ook mijn slechte dagen.. en dan zit ik veel op de bank maar dan doe ik verhaaltjes lezen samen film kijken enzenz maar hoelang heb jij al tietze? ik weet dat ik in het begin ook niet stevig in mijn schoenen stond.. en dat ik toen met elke aanval ( had toen nog aanvallen) bij de huisarts stond omdat ik toch bang was het het een hartinfarct was... mensen die geen tietze hebben weten niet hoe het voelt en weten niet hoe onwijs eng het is om een aanval te krijgen! bij mij is stress een oorzaak wat de aanvallen verergert . ook een verkeerde manier van tillen .. maar tegenwoordig zijn het geen aanvallen meer maar heb ik elke dag last.. op sommige dagen kan ik zelfs geen bh verdragen maar als ik jou was zou ik toch een paar keer naar de fysio gaan. deze kunnen je heel goed helpen met tips en adviezen. en meis! zet hem op! tietze is een klote aandoening... en o zo pijnlijk maar echt laat het je leven niet beinvloeden!!!! en geloof me je zult nog op een hoop onbegrip stuiten.... want wat je niet ziet is er niet volgens veel mensen..