Ik had vorige week een gesprek bij een uitzendbureau , werd toen helemaal ondervraagd over bepaalde keuzes in mijn leven. Met name of mijn eerste zoon wel gepland was. Ik voel me sindsdien ontzettend naar onder deze vraag. Het gaat hun namelijk helemaal niks aan of hij nu wel of niet gepland was. Alsof je überhaupt kinderen kan plannen. Ja ik was jong moeder, maar dan nog hoor je dat toch niet te vragen? Ik weet niet echt wat ik ermee moet, ben nog in een sollicitatie procedure dus of het nu zo slim is om er nu wat over te zeggen lijkt me niet. Het lijkt me toch niet normaal dat een uitzendbureau zo'n vraag stelt?
Shake it off. Was geen nette vraag, maar om je daar een week lang rot onder te voelen? je moet het echt proberen te relativeren om het nare gevoel weg te krijgen. Lekker belangrijk wat zij van jouw persoonlijke keuzes vinden toch?
Nou ik zou ook met mn mond vol tanden staan als een uitzendbureau me dit zou vragen. 1 het is niet van toepassing tijdens een sollicitatie om te weten of een kind "gepland" is/was of niet. 2 dat soort dingen vraag je uberhaubt niet. En ja als de sollicitatie procedure voorbij is zou ik daar zeker wat van zeggen!
Ik stel bij zulke vragen gelijk een tegenvraag, ik heb ook altijd het idee dat ze je karakter misschien wel testen met zulke vragen.
Ik heb al zo vaak met vooroordelen te maken gehad, dat ik beter zou moeten weten. Toch voel ik mij er naar onder, nu komt dit weer extra naar boven omdat ik bezig ben een motivatie brief te schrijven en dus weer terug denk aan het gesprek.
Nee, ik vind het ook geen normale vraag.. Maar ik zou me er niet rot over voelen als ik jou was. Jij weet hoe het zit en hoe andere mensen daarover denken of wat ze daar van vinden is hun probleem, niet dat van jou..
Daar heb je misschien wel gelijk mee.. Ik vind het wel wat maf en zou waarschijnlijk ook antwoorden dat het me niet relevant is voor jou nieuwe baan.. Net als vragen of je een kinderwens hebt, vet irritant..
Zo, wat een vraag zeg! Ik zou ook niets durven zeggen zolang ik ze nog nodig heb (en in de sollicitatieprocedure zit) maar daarna zeker wel!
Misschien trek ik het mezelf te veel aan hoor. Weet dat zelf ook wel. Maar ik ben nu verdorie 30 jaar een volwassen vrouw geen meisje van 18 meer zoals toentertijd. Waarom moet nu meer dan 11 jaar later mij nog steeds de vraag gesteld worden of de oudste gepland word. Misschien neem ik het te zwaar, maar het raakt me gewoon elke keer weer als deze vraag mij gesteld word. Want ondanks dat ik 18 was, was mijn zoon meer dan gewenst. De mensen die mij deze vraag stellen moeten eens weten wat de komst van mijn zoon voor me betekend heeft, namelijk heel veel goeds. Ik wil er namelijk niet aan denken wat er was gebeurd als ik niet zwanger was geweest. Dan had mijn leven er nu heel anders uit gezien, wie weet leefde ik dan wel niet meer als ik in de situatie was blijven zitten waar ik toen in zat. Het zit gewoon nog heel diep en ook een heel verhaal achter waardoor deze vraag me toch keer op keer weer blijft pijn doen.
Ja, dat vermoeden heb ik soms ook. Ik heb ook wel eens ongepaste vragen of opmerkingen gekregen tijdens sollicitatiegesprekken, dan maak ik ze meteen duidelijk dat ze bij mij met dat soort dingen niet aan hoeven komen. Sommige mensen zijn gewoon sociaal onhandig, heb ik ook wel gemerkt, anderen sporen niet en sommige mensen doen het om te kijken hoe je reageert.
Vaag! Zou ook gezegd hebben dat dat niet relevant zou zijn... Waarschijnlijk floepte het er uit omdat je jong moeder al was begrijp ik uit je verhaal?
Ik heb tijdens een solliciitatie de vraag gehad of ik kinderen wilde.. eerlijk op geantwoord direct gevolgd door de mededeling dat dat eigenlijk een vraag is die ze niet mogen stellen.
Het is inderdaad geen relevante vraag maar dat is meer hun onkunde hoor. Ga er niet mee zitten. Aan mijn vriend werd ook gevraagd of hij rook, nou nee .. Oh dan was het goed want ze hadden een anti-rook beleid. Maar ondertussen staat dus wel het halve kantoor te paffen buiten
Ik vind, heel eerlijk gezegd, dat we hier best wel wat zwaarder aan mogen tillen. Natuurlijk hoef je het je niet aan te trekken wát ze er van vinden, maar ik vind het niet kunnen dat dergelijke vragen gesteld worden. En als we nu met zijn allen gaan zeggen; joh.. het is niet netjes, maar leg het naast je neer, dan geven we dus als vanzelf steeds meer een beetje ruimte om dergelijk persoonlijke vragen te stellen. En dat mag dus niet. Het is niet relevant, dus waarom zou je die vraag stellen? Al zou het zijn om te testen; dat slaat nergens op. Je mag niet op die manier getest worden. Als een test en onderzoek deel uitmaken van een sollicitatieprocedure, dan is men verplicht dit te melden. Zeg nou zelf; als je continu een gesprek in moet en bij elke vraag kan bedenken; is dit een test of wat is dit? Dan raak je toch een beetje paranoia lijkt me. Kortom; ik vind dit dus echt niet kunnen en niet mogen ook en ik zou er zeker een melding van maken. Dat zouden meer mensen moeten doen, alleen daarmee kun je dit soort dingen voorkomen.
Ik geloof niet dat het soort test was,meer een gewone vraag. Tegenwoordig zijn mensen die bij een uitzendbureau werken veel losser naar uitzendkrachten toe.. Ze willen jou op zo manier goed leren kennen. Denk persoonlijk niet dat het vervelend bedoel was.Trek je er niks van aan!
Ik kreeg vandaag die vraag van mijn rijexaminator die ongeveer 50 was en heb terug gevraagd of hij zelf kinderen had. Ja, die had hij. Toen heb ik gezegd dat die waarschijnlijk ook ongewenst waren. Hij vroeg me af waar ik dat op baseerde. Tsja.... Hij bood gelijk zijn excuses aan maar wat ik hier mee wil zeggen is dat er altijd een paar lompe horken rondlopen. Probeer het van je af te zetten!
Probleem op het moment is dat ze meer dan genoeg keuze hebben... Dus ik zou er inderdaad pas wat van zeggen als je ze niet meer nodig hebt anders dan voor je salaris
ik haat uitzendbureaus de laatste x werd ik ook 30 min ondervraagd over de keuzes in mijn leven..vind dat zo raar he