Hoi mama's, Onze dreumes / peuter is nu ruim anderhalf. Hij praat nog niet. Ja alleen hele verhalen in zijn eigen taal. en een paar woordjes. Maar hij luisterd zo slecht. Thuis loopt ie continu achter me aan. dat is wel eens vervelend. Hij speelt niet echt alleen zeg maar. Hij pakt ook continu spullen waar hij niet aan mag komen. steeds lades open trekken enzo. Terijl hij weet dat dit niet mag en er zat speelgoed staat. Ik loop dus de hele dag nee te roepen. Verder vind ik met hem de deur uitgaan ook lastig. Hij luisterd totaal niet. Ook in een winkel kan hij niet normaal mee lopen en als ik hem dan in een karretje of zijn buggy wil zetten dan is het helemaal drama. Meelopen aan de hand wil hij vaak ook niet. laat zich dan op de grond vallen. Heb van alles geprobeert maar als ik negeer en weg loop loopt ie doodleuk de andere kant op. Het lijkt wel of andere kindjes die ik zie zo braaf zijn! Heeft iemand tips voor mij???
Heb precies hetzelfde. Constant nee moeten zeggen omdat hij overal aangaat, waar hij niet aan mag en dan gaat hij huilen/op de grond liggen enz. Eten is een drama (vooral avondeten), hij eet nauwelijks iets. Slapen is een drama (vooral de nachten), hij sliep eerst redelijk maar toen sloeg de griep in. Hij wordt minimaal 8x wakker gedurende de avond/nacht en om 5u is hij weer wakker. weggaan met hem is ook drama want hij wil inderdaad niet in de wagen en ook niet in het karretje (moet ik zijn benen echt erin dwingen) en dan laat hij zich naar achter kiepen. Echt om gek van te worden. Ik hoop dat het een fase is! ik heb geen tips voor je, behalve dan toch consequent proberen te blijven.
Hier ook hoor, als hij zijn zin niet krijgt gaat hij op de grond liggen en huilen. Ik vertel hem waarom iets niet mag en pak zijn handje en samen gaan we dan NAR zijn auto's, en speel ik heel even met hem mee, en loop dan weg en dan speelt hij zelf even door. En soms als hij een drama dag heeft geef ik hem ander speelgoed, bijv een pan met deksel. Dat is dan helemaal nieuw voor hem en is hij daar even zoet mee. Ik heb ook niet veel speelgoed beneden staan. Een speelgoedkist en ik wissel daar heel regelmatig in. Als ik iets weghaal zet ik er iets anders voor terug, en dan is het voor hem weer nieuw, en is hij er weer een tijdje zoet mee. Ik ben duidelijk en consequent. Ook bij de winkels, ik vertel hem waarom iets niet mag, en leid hem dan af met iets wat hij wel mag. Stel dat we boodschappen doen en hij wil niet in de kar, dan zeg ik hem dat hij in de kar moet omdat ik hem anders kwijt raak, hij zal het vast niet helemaal snappen maar het feit dat ik het hem uitleg, maakt dat hij wel weet dat iets niet kan. Soms blijft hij krijsen in de kar, dan pak ik de boodschappen die ik nodig heb en laat hem ze in de kar doen, dan is het snel genoeg over. Let wel op wat je geeft, geen eieren En als hij in de winkel op de grond gaat liggen negeer ik dat gedrag en loop gewoon een pad verder en kijk wat hij gaat doen. Vaak heeft hij in de gaten dat hij zo toch geen aandacht krijgt en niet bereikt wat hij wil, dus houd het op, gaat hij staan en loopt weg om me te zoeken. Idd wat hierboven ook al staat, probeer consequent te zijn, en trek je niets van andere mensen aan. De meesten hebben het zelf ook ooit eens meegemaakt, zo niet dan hebben ze mazzel gehad maar ik hou mezelf tijdens zo'n driftbui van de kleine voor dat ik me daar niet druk over moet maken. Het is mijn kind en ik voed hem op mijn manier op. En ja dat gaat niet altijd makkelijk, zeker niet nu ze erachter komen dat ze een eigen wil hebben, maar als jij in de supermarkt een paar x toe geeft heeft hij dat echt wel in de gaten en zal het dan steeds op die manier blijven proberen om zijn zin te krijgen. Succes met deze periode ieder geval, enne het gaat ooooit over
Net of ik over mijn zoontje zit te lezen. Ik vermijd soms situaties omdat ik t soms ook lastig vind... Thuis helpt t soms om hem kleine opdrachtjes te geven, met dingen te laten helpen. Oh, mama weet niet meer waar je sokken zijn, ga jij je sokken zoeken? Zijn sokken liggen in een lade waar hij bij kan. Hij zoekt ook mijn sokken op.... Als mn man zn sokken uittrekt,stopt zoonlief ze in de sokkenla... Ook altijd met dingen uit kastjes aan t slepen. Vind mn man tampons in zn nachtkastje We 'ruimen' altijd boven op, voor we naar beneden gaan. Als we beneden zijn ga ik ook weleens een poos op de grond bij hem zitten, boekje lezen. En met mooi weer? Naar buiten! Al is t maar achterom, energie kwijtraken. Hij loop soms over van de energie. Slapen is ook iets lastigs... Want wakkerwakkerwakker. Ik probeer er maar luchtig mee om te gaan. De supermarkt komen we meestal wel door, stukje worst bij de slager, hapje fruit bij de'fruitafdeling enzo.
Pffff ik ben gelukkig niet de enigste 😂 Ik probeer idd ook heel consequent te zijn. Soms schiet dat er wel eens bij in. Maar het is soms ook zo moeilijk. Ik vertel hem inderdaad waarom ik iets zeg of doe ookal weet ik niet zeker of hij dat al begrijpt. Het zou zoveel makkelijker zijn als hij zelf ook kon praten. Nog even wachten dus. Bedankt voor jullie verhaal/tips!
Wow dit kan mijn verhaal zijn. Mijn meisje is ook 19 maanden! Ik denk dat ze nog te jong is om los te lopen in de supermarkt. De mijne laat zich ook slap worden en vallen dan weet ze dat ik haar moeilijk kan pakken of zo haha. En ze loopt ook de andere kant op. Mijn dochtertje kroop laatst zelf uit de kar hele spektakel meegemaakt want ik kreeg haar er niet meer terug in pfff (zweet stond op m'n voorhoofd) je had iedereen moeten zien kijken. Heb soms ook het gevoel alsnog wij de enige zijn steeds maar gelukkig na jou verhaal zijn wij niet de enige. Maar blijf er bij dat ik denk dat ze nog te jong is om rond te lopen, ze gaat dan ook trouwens heel hard rennen en natuurlijk vallen. En bij de hand lopen heeft ze nooit gedaan. Heb een pittig meisje die alles wilt ontdekken en dat begon al vroeg. Ze gaat nu echt gewoon de buggy in hoor, veiliger zo. Alleen als m'n vriend er bij is zetten we dr in de winkelwagen en gaat ze dan met mijn vriend door de winkel racen terwijl ik de boodschappen bij elkaar raap.
Herkenning, herkenning! Precies mijn verhaal! Word er soms ook moedeloos van dat negatieve sfeertje soms zie ik er de ochtend al tegenop om de dag weer te beginnen.
Dat lijkt me lastig zeg, zo kom je natuurlijk ook nergens aan toe en is genieten niet meer zo vanzelfsprekend. Misschien heb je hier iets aan, want alle kindjes moeten het natuurlijk leren om zelf te spelen. Hier begon ik smorgens met ontbijtje, dat is natuurlijk al leuke tijd samen. Daarna zei ik we gaan samen deze puzzel (voorbeeld) maken, als die af is gaat mama even de vaat opruimen en mag jij een paar minuutjes zelf verder spelen. Dat liet ik echt een paar minuten zijn, en dan ging ik weer even bij haar zitten, vertelde haar hoe goed ze het deed, en deed weer even mee. Als ze er moeite mee had, en achter mij aan kwam zei ik rustig nee nee, mama ruimt even op, jij mag zelf even spelen. Soms vulde ik het aan met "en denk erom he, niet stiekem alle poppetjes in het huisje zetten, dat wil ik ook doen" geheid dat ze alle poppetjes in het huisje gezet had als ik terug kwam Ze pakte dit heel erg snel op, ben er ook echt al heel erg vroeg mee begonnen. Verder zijn wij ook heel erg vroeg begonnen met een heleboel dingen uitleggen, niet in den treuren natuurijk, maar meer als in "we gaan nu even de supermarkt in, anders is er geen eten. Na de supermarkt gaan we ......." Ze heeft alsnog een keer in een groot winkelcentrum gillend op de grond gelegen hoor hihi, en dat was echt gênant de gênant, en aangezien ze op dat moment ook gewoon zoiets had van ik loop de andere kant op kon ik ook niet zeggen ik negeer het en loop verder. Is bij 1 keer gebleven gelukkig Succes.
Dreumessen kunnen ook zoooooo vermoeiend zijn ... Afleiden. Consequent zijn. Negeren op zijn tijd. Maar vooral ook alternatieven laten zien wat ze WEL mogen doen/kunnen doen. Mijn dochter haalt bijvoorbeeld mijn keukenkastjes leeg, ik heb nu 1 kastje ingericht waar ze wel in mag (plastic bakjes e.d.). Dan hoef ik niet zo hard NEE te zeggen, het 'mag' namelijk wel, alleen ik bepaal welk deurtje. Als je namelijk de hele dag moet lopen verbieden, dan wordt de sfeer er bepaald niet beter op. Ben dus heel erg van: "Nee, dat mag niet. Maar kijk, dit, deze mag je wel!" En soms dwing ik mezelf even kritisch na te denken: hoe erg is het als ik haar zus of zo wel laat doen? Is het gevaarlijk of echt onwenselijk? Of is het meer een beetje 'gedoe' voor mij, maar in wezen niet echt drama? Dan maak ik een keuze waar strijd over maak. Als ik boven aan het poetsen ben, dan haalt zij bijvoorbeeld een sokkenlaag leeg, of alle washandjes uit de kast. Als ze dan nog een andere la wil leeghalen wijs ik haar erop dat ze er al 'een' heeft en dat ze het daar mee moet doen. Ik laat dat dan gaan en als ik klaar ben met poetsen, dan ruimen we het samen weer op. Wat betreft winkel, zolang kindje zich niet enigszins kan 'gedragen' in winkel en luistert, dan blijven ze bij mij gewoon vastgegespt in de wagen hoor. Ja, dan kunnen ze gaan gillen en schreeuwen, maar dat negeer ik dan. Het helpt misschien om ze er thuis al in te zetten, uit te leggen dat ze erin zullen blijven tot ...*wanneer jij wilt*... Mijn dreumes accepteert het moeilijker als ze eerst 'vrijheid' heeft gehad, die ik dan weer inperk, dan wanneer ze vanaf het begin geen vrijheid had, zeg maar. Als ze al aan het rondlopen is, wil ze zeker niet in de wagen en dan is het vechten. Maar als ik haar thuis gewoon in de wagen zet, kunnen we zonder veel ellende naar winkel. Maar goed. Het blijft een vermoeiende leeftijd, waarbij ik ook heb leren accepteren dat je over het algemeen weinig gedaan krijgt als ze wakker zijn ...