Naast je bed zitten, hand vasthouden en vooral zijn mond dicht houden. En al helemaal niet meepuffen!! hij pufde in een ander ritme als de vk in het zkhuis. Erg irri kon me niet meer op haar concentreren.
hier juist wel... meepuffende papa.. haha en in de hand knijpen verde rmoest hij de pijnstilling geven.. ik kon niet op het knopje van de pomp drukken
Bij mij moest hij gaan xboxen en snachts heb ik hem nog even naar bed gestuurd, haha. Voor de rest moest hij me met rust laten en klaar staan, als ik om hem vroeg. We hebben geen cursus of wat gedaan, maar we hebben een goeie teamwork gehad! (sowieso hoef ik mijn man maar aan te kijken en hij weet hoe de wind waait en wat ik nodig heb )
Meepuffen? Ik zie hem al gaan, whaha, na 2 keer zou die gaan hyperventileren. En ik zou denk ik helemaal kriegel van hem worden. Net zoals, ik hoor hier soms dat ze met zo'n nat washandje aan komen zetten, ik denk dat hij hem om z'n oren had gehad, haha. Wat ik trouwens wel helemaal top vond en dat gaf me ook puppypower, is dat hij telkens zei dat ik een kanjer was enz.
Het beste wat mijn man voor me gedaan heeft is me wakker maken als de volgende perswee begon Ik was zo uitgeput dat ik tijdens mijn bevalling tussen elke wee in slaap viel. Doordat hij op de monitor kon zien als de wee begon kon hij me helpen herinneren dat ik moest puffen. Doordat ik dan net iets eerder begon met puffen kon ik ze beter wegpuffen. Ik mocht namelijk nog niet persen omdat de artsen en verloskundigen nog met een andere bevalling bezig waren :x Verder vroeg ik hem bij het persen om mijn been vast te houden om af te kunnen zetten maar dat was net het moment dat de vk met een schaar eraan kwam Dat was voor hem de grens, vanaf dat moment heeft hij alleen het deel boven de navel gesteund
Mijn vriend waarschuwde me als er weer een wee aankwam. Dat kon hij op de monitor zien. Verders bleef hij heel erg rustig en attendeerde me er zelfs op dat ik moest ademhalen. Ik zat een beetje in mn eigen wereldje tijdens de weeen en hij is er nog serieus van overtuigd dat ik geen adem meer haalde, wat wel het geval was hoor. Omdat het allemaal zo lang duurde is mijn vriend na zo'n 24 uur in slaap gevallen. Verpleging had stretchbedje naast me neer gezet. Hij lag letterlijk te snurken toen ik hoorde dat ik een keizersnede zou krijgen. Mn zusje was er gelukkig ook nog en daar heb ik ook veel steun aan gehad.
mijn commando's opvolgen en vooral nergens mee bemoeien hahahaha en geen commentaar. mijn man durfde te zeggen toen ik een gil liet van de pijn (persweeen) dat ik niet zo hard moest gillen. Nou goed dat ik lag, anders had ik hem denk ik vermoord op dat moment, stoom kwam uit mijn oren....dit heeft hij bij de 2e ook niet meer durven doen hahaha Verder wilde ik gewoon commanderen wat hij moest doen, want ik kon door de stortbevalling en bij de 2e weeenstormen niet echt veel uitleggen. Gelukkig deed hij dit wel. mee puffen ook hier liever niet......
Treesman had de belangrijke taak om drie uur lang natte washandjes over mijn rug te halen. Ze moesten van mij van een bepaalde temperatuur zijn, wat betekende dat hij nonstop heen en weer liep van de wastafel naar mijn rug. Na de bevalling was het bed verandert in een waterbed . We hadden een cursus samen bevallen gedaan en daar heeft hij ook wel het één en ander uitgebruikt, zoals een massage. Ook had hij de opdracht van mij gekregen om bij het staan van het hoofdje mij te herinneren dat ik dan abosluut niet mocht persen ivm uitscheuren. Het herinneren deed hij goed, maar het heeft niet geholpen .
Tijdens het persen hebben ze aan hem gevraagd om een been vast te houden. Bij één aanblik op de chaos tussen mijn benen viel hij bijna flauw . Dat was niet zo geslaagde actie.
Oh hihi dat is sneu zeg! Vooral voor jou dan. Hier een ingeleide bevalling, dus hij kon via een scherm zien wanneer er weeën kwamen. Hij heeft me enorm geholpen door mee te puffen en aan te geven wanneer de wee op zijn piek was. Ik was heel erg in mezelf gekeerd, dus vond het geen probleem als hij tegen me praatte. Wel vond ik het jammer dat hij halverwege in slaap was gevallen... En dat voortdurende gesms van hem was eigenlijk ook wel zwaar irritant
Ik heb het nauwelijks meegekregen. Ik zag plotseling een horde verpleegsters binnenkomen die Treesman op een stoel duwden. Ik dacht wat hij ook heeft, bij mij doet het meer pijn . Ik ben ook ingeleid, maar ik werd helemaal gek van de CTG. Ze hebben me er halverwege afgekoppeld, omdat ik op het punt stond om het beeldscherm in te slaan. Ik was van mening dat de weeen volgens het scherm er niet ernstig genoeg eruit zagen, terwijl het toch heel veel pijn deed .
Dat momentje dat je inderdaad niet mag persen bij het staan van het hoofdje ging bij mij dus in een roes voorbij, de vk zei het wel tegen me maar het drong totaal niet tot me door. Tot de kraamhulp een flinke pets in mijn gezicht gaf . Daar kan ik me dus ook niks van herinneren maar mijn man vertelde het later.
Je lag dus met een blauw oog in je kraambed . Wij hadden het op onze curus 'samen bevallen' gehad en treesman heeft wel tien keer moeten beloven dat hij me zou helpen herinneren. Hij blerde op het moment supreme dan ook als een kip zonder kop dat ik niet mocht persen. Ik dacht heel geirriteerd: ja dat weet ik ook wel .
bij alyssa heeft mijn man het heel erg druk gehad omdat de bevalling snel ging en er een miscommunicatie was met het kraambureau. (die hadden de rommelmelding niet doorgegeven aan de kv) verder heeft ie heen en weer gelopen met natte washandjes. bij daymian ging het ook erg snel maar daar waren we al op voorbereid dus is mn man gelijk spullen gaan klaarzetten nadat hij de vk had gebelt. toen zij er eenmaal was kwam de kv ook al snel en kon hij rustig bij mij blijven en zorgen voor drinken voor mij, de vk en de kv (twas ontzettend warm weer). verder hoefde mn man tijdens mn bevalling niet veel te doen. hij heeft ook beide keren de navelstreng mogen doorknippen. liefs doris
mijn man heeft het vorige week echt geweldig gedaan!! ik had verwacht echt een bitch te zijn maar was juist erg aanhankelijk hihi. ik heb zn handen helemaal fijn geknepen tijdens de ontsluitingsweeën, hij masseerde mn rug af en toe en zorgde dat mn kotsbakje altijd in de buurt was hihi. tijdens het persen heeft hij een been vast gehouden en iemand anders de ander (denk dat het een verpleegkundige of iets geweest is) hij moedigde me erg goed aan en ik kon aan zn gezicht goed zien dat de kleine er bijna was tijdens de ontsluitingweeën heeft hij ook op mn ademhaling gelet, want ik heb de neiging te stoppen met ademen als het pijn doet en dan ga ik hyperventileren op een gegeven moment. de weeën opvangen was erg pijnlijk en dat was voor hem ook het moeilijkste, het persen vond ik geweldig hihi en heb toen zijn hulp ook niet echt nodig gehad. duurde gelukkig maar 8 minuten dus dat scheelt ook weer