Ik word de laatste tijd echt gek van mijn emoties. Het schiet alle kanten op, standje neutraal bestaat niet meer. Om het minste of geringste ontplof ik volledig of lig ik weer te huilen Ik heb het gewoon niet onder controle! Op het moment van een uitbarsting weet ik heel goed dat ik overdrijf, maar ik voel zo veel emotie in mijn lijf dat ik het niet tegen kan gaan. Gevolg is dat ik daarna als ik afgekoeld ben, me weer heel erg schaam voor mijn gedrag. En dan komt er weer een huilbui omdat ik me schaam Het kan echt over alles gaan. Ik kan zo maar uit mijn vel springen als mijn vriend iets vraagt. Of als kinderen te hard praten of vervelend doen, dan schiet ik helemaal uit mijn slof Ik schaam me er zo voor! Ik ben volwassen, maar voel me verdorie net een klein kind die zichzelf nog niet in de hand heeft Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik met dit topic wil. Iemand een oplossing? Mogelijke oorzaken? Herkenning? Dit is gewoon niet meer leuk voor mij en mijn omgeving...
Herkenning, maar bij mij heeft het met mijn bo te maken. Zijn er bij jou andere dingen die niet lekker lopen, werk/thuis bijv, slaap je voldoende? Wat ik merk is dat ik maar 1 nacht iets minder goed hoef te slapen en de volgende dag is het meteen weer compleet mis wb emoties, precies zoals jij beschrijft, gaat alle kanten op
Ja herkenning! Ik zit er momenteel ook in. Ik was weer begonnen met de pil en toen was het maanden heel erg. Nu net weer gestopt en ik word al wat rustiger in mijn hoofd en ook emoties. maar toch gaat het nog niet zoals ik wil. Heftig in emoties, kort lontje, ik voel me ook alsof ik mijn leven vanaf een afstandje bekijk soms. Het voelt niet als mijzelf bedoel ik daarmee. Overigens ben ik ook heel moe steeds en vergeetachtig. Ik denk hier hormonen in combinatie met drukte op mijn werk / thuis en mijn perfectionisme/controledrang. Ik ga een training mindfullness doen. Hopelijk helpt mij dat. Wellicht ook wat voor jou?
Je bent niet zwanger? Ik denk dat veel mensen wel extra prikkelbaar zijn door de warmte. Misschien helpt het als je, waar mogelijk, een tropenrooster opstelt. 's Ochtends even alle ramen open zetten en zorgen dat er drinken koud staat en eventueel wat snacks voorbereiden; ananas en watermeloen in stukjes snijden en in de koelkast. Dan de hele dag rustig aan doen. Veel op je kont zitten, ventilator aan, voeten in een bakje water. Genieten van de snacks en het drinken dat je alleen nog maar uit de koelkast hoeft te pakken. Eventueel nog een siësta. Je merkt al... ik ben in vakantie-modus. Maar ook als je niet vrij bent, kun je misschien kijken of je wat kunt schuiven met werkzaamheden. En jezelf verwennen met frisse, koele hapjes en drankjes.
Ik herken het wel. Bij mij is het hormoon gerelateerd. Moet je misschien ongesteld worden of zit je in de pre-menopauze (overgang)?
Voor mij heeft osteopathie enorm geholpen! Ik had ook 'mood swings', zeker na de geboorte van mijn jongste. Daarbij zou ik ook kijken naar je eet- en drinkgewoontes en je vitamines (althans, eventueel gebrek hieraan) en ontspanning. Hoe oud zijn jouw kinderen? Zijn het nog tropenjaren waar jij je in bevindt of zijn ze al zelfstandig? Last maar zeker niet least... je kan altijd via jouw huisarts een afspraak maken bij de POH. Even een luisterend oor, tips en mogelijk wat handvatten hoe nu verder. Je mag trouwens altijd PB-en! Sterkte!
Zwanger... Nee, dat denk ik niet. Ben netjes ongesteld geworden de afgelopen maanden. En het zit nu niet in de planning. Maar iemand van jullie noemde de pil. Ik ben sinds 2 maanden weer begonnen met slikken. En nu ik er bij stil sta, besef ik me dat de moodswings rond die tijd begonnen zijn Zou het echt daaraan liggen? Ik ben niet veranderd van soort pil, en heb deze klachten nooit eerder gehad. Wat betreft vakantie modus: maandag gaan we er heerlijk tussenuit voor twee weken. Ik moet zeggen dat ik me de afgelopen weken echt op de been houd enkel door dat vooruitzicht. Stiekem met de hoop dat het dan beter gaat. Dames die er ook last van hebben: schamen jullie je er ook voor? En voel je je ook zo rot tegenover je partner dat hij alles maar te verduren krijgt?
Ik herken het wel. Ik reageer ontzettend uit emotie en dat is niet altijd handig. Gisteren nog even weg gelopen uit een gesprek met leidinggevende omdat ik zo ontzettend boos werd. Na die tijd keurig besproken en excuses voor aangeboden. Ze had er alle begrip voor. ik had mijn frustraties al heel lang opgekropt. En zo'n 5 maand geleden bevallen dus die hormonen helpen ook niet echt mee
Ik had dat ook van die rotpil. Tijdlang niet geslikt, maar ivm aanhoudende acne (die dus verdwijnt als ik de pil slik) weer begonnen. Mijn hemel, wat een ellende. Precies de dingen die jij zegt. Mijn man heeft nog nét niet geëist dat ik er weer mee stopte, maar er was echt geen land met me te bezeilen. Het was ook dezelfde samenstelling pil als wat ik ooit daarvoor slikte, alleen dan de stofnaam, de merkpil zelf (Marvelon) kreeg ik niet.. Dacht dat het daar nog aan kon liggen. Afijn, ik doe het dan maar met een pukkeltje meer, hier nooit weer die rotpil
Herkenning. Vooral in periodes dat ik te veel hooi op mijn vork neem, stress heb (vaak door mij zelf veroorzaakt omdat ik de lat voor mezelf te hoog leg) of als ik heel erg moe ben. enige tip die ik kan geven, probeer regelmatig iets voor jezelf te doen waardoor je goed ontspant (hobby, sporten, sauna, massage enz) dus echte me time voor jou alleen zodat je batterij weer een beetje kan opladen.
Ja dat zei ik! Ik heb 10 jaar de pil geslikt zonder bijwerkingen. Dacht ik dan, want oas sinds ik kinderen heb en dus gestopt ben geweest in periodes weet ik dat ik mij totaal anders voel. Dat hele korte lontje, gejaagde, steeds aangevallende gevoel is echt minder zodra ik niet aan de pil ben en dat heb ik dus 3x getest nu. Best bizar. Mijn man wil al niet eens meer dat ik de pil gebruik. (Maar wat wel is de vraag haha) Ik schaam mezelf er ook voor in zoverre dat ik onwijs controlefreak ben dus ook mijn emoties hou ik graag in de hand. En ik snap soms niet van mijzelf dat ik op een bepaalde manier reageer. Dan weet ik dat ik het niet moet doen maar gebeurd het toch. Hier probeer ik dus echt zelf rust te zoeken voor mezelf.
Allereerst een dikke digiknuffel! Het kan best de pil zijn, ik reageerde er ook vrij heftig op. Heb je de mogelijkheid om het eventjes rustig aan te doen? Stress proberen te vermijden/op te lossen?
Herkenbaar! Bij mij is het heel erg hormoongerelateerd. Toen ik de pil nog slikte (alweer 10 geleden) vlogen de spullen hier soms letterlijk door het huis. Nadat ik stopte met de pil om zwanger te worden voelde ik mij zoveel beter! Maar ook nu, 4 maanden na de bevalling, merk ik dat ik qua hormonen nog niet op een goed niveau zit. Ik erger me aan alles, kan weinig hebben, ben gewoon zeer onverdraagzaam en heb een totaal gebrek een libido. Het weinige slapen helpt ook niet mee . Een mirenaspiraal werkte beter voor mij, maar ook daarmee had ik er last van.
Ik had dit zelf kunnen schrijven.... net weer een flinke huilbui gehad en kijk als een berg tegen de dag op.... Hier ook waarschijnlijk hormoon gerelateerd... had ik bij mijn oudste ook en ben toen aan de implanon gegaan. Toen ging het beter
Ja kwam bij mij ook door de pil. Ik heb nu de bv pil, cerazette heet t geloof ik. Daar gaat t beter mee. Zonder pil voel ik me sowieso stukken beter, qua geestelijke gesteldheid. Maar dan krijg ik weer andere kwalen. Dus deze pil is t maar voorlopig.
Ook dat libido he! dan denk ik met de pil oh best prima (als in we hebben 1 keer per week sex, best schappelijk) en dan niet aan de pil vind ik mijn man woest aantrekkelijk en wil ik constant haha. Sinds ik erachter ben dat ik zo reageer op hormonen of dus de pil vind ik het echt verbazingwekkend. Alleen. Wat dan voor anticonceptie als sterilisatie nog te vroeg is en je geen hormonen wil. Maar dat is een andere vraag