Onze kleine man kan ieder moment geboren worden, maar ik heb mijn handen vol aan onze peuter. Hij is vanaf september zoo ontzettend verandert dat ik soms niet meer weet wat ik ermee aan moet. Hij was altijd een vrolijke vrije peuter!! en nu is hij heel teruggetrokken en bang... hij wil zelfs niet alleen naar de badkamer lopen of zijn slaapkamer. Hij wil niet meer naar school met een tranendal als gevolg... tja en ik met mijn hormonen kan er helemaal niet mee omgaan. (zit nu ook te huilen). Hij is in september 3 jaar geworden en ik geloof heel goed dat het allemaal spannend voor hem is. Maar net heb ik hem naar de psz gebracht en toen was het gillen en huilen bij het afscheid. Hij wil niet met andere kindjes spelen maar bij mama blijven. Zou hij voelen dat ik bijna moet bevallen. Ik heb er zon moeite mee om hem zo te zien, ik wil graag hebben dat hij gelukkig is maar ik heb zo het gevoel dat hij ongelukkig is!! ik weet niet meer wat ik moet doen, aangezien de komende 2 weken toch best veel staat te gebeuren. Moet wel zeggen dat ik een zeer gecompilceerde zwangerschap heb en veel in het ziekenhuis ben. Heb al vanaf 26 weken weeen gehad, dus echt een onbezorgde tijd is het niet geweest. We krijgen veel hulp van mijn moeder. Heeft iemand tips of komt dit enigzins bekent voor en is het goed gekomen. Op school hadden ze gezegd dat hij een erg pienter mannetje is en dat hij heel veel nadenkt over alles. alvast bedankt voor je reactie....
Mijn dochter is in oktober 3 jaar geworden en is een paar weken aan het kwakkelen geweest, het ene virus na het andere virus, veel overgeven en ook in ene angstig om naar bed te gaan, 's nachts wakker worden....ik gooi het op dat ze even weer vertrouwd moet raken aan alles...kan dat bij jouw zoontje ook zo zijn? Ik denk toch dat het met de zwangerschap te maken kan hebben, veranderingen en moeder die veel in het ziekenhuis is geweest, heeft een diepe impact op peuters. Misschien bang om je kwijt te raken aan de nieuwe baby? Ik hoor en lees dit wel vaker. Misschien wat meer aandacht geven, als je dit natuurlijk al niet deed. Verder heb ik weing tips, het natuurlijk ook weer 1 van de zovele fases zijn. Succes, ook met je aankomende bevalling.
Zouhet niet een soort sprongetje zijn? Mijn zoon was rond zijn derde verjaardag ook een heel ander, moeilijk kind. Ik vond het zelf ook een zware periode en werd er zelfs overspannen van. Hij was neit bang maar meer agressief en zat niet zo lekker in zijn vel. Achteraf kan ik met zekerheid zeggen dat het een sprongetje was. Na deze moeilijke periode is hij weer rustig en duidelijk zowel fysiek als mentaal gegroeid.
Wat erg!!! Net nu je dat ff niet kan gebruiken... Wie weet dat hij het voelt, maar mijn dochter had met 3 jaar ook die periode, toen ze 4 maanden grote zus was, toen was ze ook heel vervelend, maar dat was iets anders. Maar ze wilde niet alleen naar boven, ik moest overal mee... naar de wc, nu heeft ze het nog een beetje, maar ze begon te schreeuwen als ze even niet wist waar ik was. Dat was wel weer snel over, maandje ofzo.
Nou dat merk ik ook bij mijn net 3 jarige dus....ineens bang voor het donker, mama mag niet gaan werken, letterlijk aan mijn benen hangen etc....heel fijn om te lezen dat het ws weer een sprong is!!
Pff fijn om te lezen dat het herkenbaar is!!! Misschien is het wel een sprongetje!!! Moet zeggen als ik alleen met hem ben ik totaal een ander kind heb! Bij mij komt hij dus niet uit bed als ik alleen thuis ben met hem!!! Hij claimt me heel erg, dus misschien wel combi van sprongetje en komst van baby wat het nog eens versterkt.