ik heb al maanden pijn tijdens mijn werk. het begon in mijn rechterschouder en kreeg daar diclofenac voor. probleem ging over en niks meer aan de hand. paar dagen na het stoppen van de medicatie zelfde probleem en het heeft zich intussen uitgebreid naar zo goed als al mijn gewrichten met name schouder, elleboog, pols en vingers. afgelopen maandag toch maar opnieuw naar de dokter en naar een volledig onderzoek kwam de dokter tot de conclusie dat ik hyperlaxiteit heb.. ook wel hypermobiel genoemd. dit houd in dat ik heel erg lenig ben in al mijn gewrichten. klinkt erg leuk als je van ballet houd maar voor mij betekend dit een hoop pijn en ellende. ik heb het al mijn hele leven maar nu pas komt het aan het licht als een probleem waarmee ik de rest van mijn leven moet zien te redden. kon als kind idd vreemde dingen met mijn pols en vingers of mezelf op mijn rug krabben. nooit geweten dat dat abnormaal was. hihihihi. intussen ben ik 22 en zijn ze er pas achter. hier staat meer over wat het inhoud: Hypermobiliteit - Orthopedie.nl jammer genoeg wist ik dit nog niet op mijn 15e want dan had ik mijn hele leven anders gedaan. met name opleiding. ben verzorgende ig gaan doen maar ben na 3 jaar gestopt omdat ik de stages niet haalde vanwege pijn in rug en knieën dus teveel ziek was. heb daarna poging gedaan om kinderopvang te doen maar ook daar hetzelfde probleem. intussen heb ik geen recht meer op een studiefinanciering en zit studeren er niet meer in momenteel werk ik als uitzendkracht in de productie en dit werk is niet geschikt voor iemand met hyperlaxiteit. maar ik kan niet stoppen vanwege de inkomsten. ziektewet lukt nier want dan wordt ik behoorlijk gekort in loon. hyperlaxiteit wordt door de arbo ook niet erkend als een ziekte maar een erfelijke aanleg. met ander werk kan het zo zijn dat ik nergens last van heb. klopt ook want een kantoorbaan zou veel beter werken. ben nu wel dus al aan het rondkijken naar een andere baan. maar heb geen idee hoe lang dit zo vol te houden is en hoe snel er iets te vinden is met deze markt, en alleen een vmbo diploma. ook aan het rondkijken voor een BBL baan. maar waar ik eigenlijk benieuwd naar was. wie heeft dit ook of is er bekend mee en hoe red je je er mee in het dagelijks leven, heb je er last van, wordt het erger als je dingen blijft doen wat eigenlijk niet goed is. en helpt fysio, ik moet morgen ochtend naar de fyso en dan willen ze spiermassa gaan opbouwen zodat die de slapheid van de gewrichtsbanden kunnen opvangen. een hoop vragen maar hoop op deze manier wat meer inzicht te krijgen op wat me te wachten staat en dat ik daarmee ook kan inschatten welke keuzes ik het beste voor de toekomst zou kunnen maken.
Hoi denise89, Ik heb Ehlers Danlos Syndroom(EDS) kijk ook onder Hypermobiliteitssyndroom(HMS).Het is ook geen ziekte het is een erfelijke aandoening die 50%overdraagbaar is. Het is een fout in je Dna waardoor je op een verkeerde manier collageen aanmaakt. Dit betekend dus dat ik overflexibel ben. Op mijn 23 kwamen we er achter via de arbo arts ivm vaak uitvallen door mijn lichaam. Ik was 10 toen voor het eerst mijn knieschijf uit de kom schoot. Op mijn 11 weer. Daarna volgde 7 operaties 4xrechts 3x links mijn knieschijven zijn vaster gezet. Maar nooit iemand verder gekeken. Ik had het al vroeg over pijn overal in mijn lijf. Maar nooit verder na gaan denken want ik was er mee opgegroeid ik dacht dat het normaal is. Nu ben ik 29 ben afgekeurd, Waar ik wel blij om ben want het is niet vol te houden het werken. Ben er nu de volle 100% voor mijn zoontje. Dat gaat goed je moet he je moet voor iemand door gaan voor mijn zoontje was ik er slechter aan toe. Ik heb veel pijn maar heb er al aardig mee leren leven.Ga 1x pw naar de fysio die maakt mijn rug los en dan gaat het ff beter.Je moet ook kijken bij een revalidatiecentrum dan heb je alle therapien bij elkaar ook ergotherapie die je kunnen helpen bij het dagelijks leven. Over opleiding en werk vindt ik moeilijk om daar wat over te zeggen ik weet niet wat jij voelt maar als jij je net zo voelt als ik dan is het niet prettig iig. Je moet doen wat je hart je ingeeft en bespreek het met je fysio. Als je nog vragen heb stuur me een PB. groetjes Snelly
hier in lichte mate er last van... gelukkig niet zo erg dat het me belemmerd in mijn dagelijks leven, maar kreeg wel al bij 12 weken flinke bekkenklachten tijdens deze zwangerschap, en dat terwijl het mijn eerste kind is.... Bij mij zijn er gelukkig nog nooit dingen uit de kom geschoten (behalve mijn heupen maar die draai ik er zo in, dus das geen probleem) Heb alleen wel moeten stoppen met wedstrijdzwemmen omdat mijn schouders te soepel werden. Kan ook niet lang een bal gooien of pittig wildwatervaren (jammer!) moet ook erg uitkijken met klimmen e.d. Wat bij mij trouwens wel helpt is veel spiertraining, dan zit ik wat steviger in elkaar, op de zwakke plekken na dan. Ik zie er verder wel enig voordeel in, ik heb bijvoorbeeld nog nooit gescheurde of gerekte enkelbanden gehad, ondanks het vele verzwikken! en inderdaad, het zelf overal op je rug kunnen krabben is erg fijn
vandaag voor het eerst naar de fysio. ik krijg nu fysio-fitness om mijn spieren te trainen. we zijn vandaag begonnen met mijn schouders en knieën. moet zeggen het is best even pittig. moest met mijn rug een trainingsbal tegen de muur drukken en dan door mijn knieën totdat ze op 90 graden zaten en dan weer omhoog komen en dat in 3 sessies van 10x. nou dit viel niet mee en het lastigste was nog om mijn benen recht te houden en niet met mijn knieën naar buiten te vallen. merkte toen el hoe instabiel ik eigenlijk ben. even 1 kilo per arm aan halters vast houden en dan armen langs mijn lichaam en dan armen omhoog, dan weer naar beneden en dan arme recht voor me omhoog doen en weer naar beneden en dan aan de zijkant weer omhoog. na 1 sessie van 15 kon ik mijn armen niet eens meer laten hangen met de gewichten in mijn handen want voelde gewoon mijn schouder uit de kom trekken door het gewicht. gisteren op het werk had ik gelukkig weinig last van mijn vingers en pols maar ik verdraaide mijn heup en toen kwam die een klein stukje uit de kom en was het ineens knak. dus hele avond nog last van gehad en niet kunnen slapen. vanochtend was het gelukkig over. heb ook vaak dat ik me omdraai en vergeet mijn voet op te tillen waardoor ik mijn knie verdraai. er is me de afgelopen dagen een hoop duidelijk geworden met name waarom ik vroeger zoveel problemen bij bepaalde dingen had maar ook wel domme dingen. ik kon vroeger en nu nog steeds niet op kauwgom kauwen want dan krijg ik enorm veel last van mijn kaken. blijkt er ook allemaal bij te horen. ook knak ik heel veel en vaak. al mijn gewrichten doen het wanneer ik in beweging kom of me omdraai. ik weet niet in hoever het zich zal ontwikkelen wat me wel opvalt is dat het eigenlijk mijn hele leven aanwezig is en ook lastig dat ik snel pijn had in rug en knieën maar dat het wel leefbaar was en er nooit aan gedacht heb om er mee naar een huisarts te gaan want het belemmerde me niet zo heel erg. maar nu ik werk is het echt enorm erg en zelfs nu zit ik met pijn aan mijn linkerschouder. terwijl ik voorheen nooit zoveel pijn had. het ergste is nog het word alleen maar erger en erger. hoe zal het zijn over een jaar. mijn dokter en fysio zeggen nu dat ik hyperlaxiteit heb en dat is volgens hun iets anders als het hebben van hms. hij zei ook al wanneer je arm of been of wat dan ook een keer uit de kom schiet en het blijft zich herhalen dan pas zou ik volgens hem de diagnose hms krijgen. tot die tijd heb ik nergens recht op wat betreft arbeidsongeschiktheid. dokter vind eerste fysio voldoende en dan kijken wat het uithaalt en ja hij vind dat ik moet stoppen met het werk wat ik doe maar goed was het maar zo simpel.
er is bij mij nog nooit wat uit de kom geschoten. wel bijna of zoals van de week dan ga ik verzitten en dan gaat ineens mijn ene been niet mee en verdraai ik hem. doet even heel veel pijn en dat trekt wel weer weg maar soms is de pijn ook wel eens zo erg dat ik door mijn heup of knieën zak.
ik ben ook hypermobiel en ook heel ernstig. ik kan mijn heupen uit de kom halen.. me schouders ook... enzenzenz.... ik heb ook mijn hele leven al pijn... vooral toen ik zwanger was .... maar ik werk gewoon in de zorg. 24 uur per week. en ja ik heb pijn tijdens het werk... en ik heb hierbij ook nog eens de chronische vorm van het syndroom van tietze... maar om mij hierin te beperken om te gaan werken... now way! ik peins er niet over om thuis te gaan zitten. of om werk te gaan doen wat ik niet leuk vind... verder voel ik niet hoe jou pijn voelt... maar ik kan er wel over mee praten... je moet je leven niet laten leiden tot pijn. is makkelijker gezegd dan gedaan... maar je moet er mee leren leven hoe rot het ook is
hier ook hypermobiel, niet extreem. ik kon alles uit de kom halen zonder dat het pijn deed, vond het nog leuk om te doen ook (duim gewoon andere kant op zetten etc) tot mijn fysio een aantal jaren terug ervoor waarschuwde, dus nu doe ik het niet meer zelf. tot op heden heb ik geen last geen pijn daarvan.
het werkprobleem 'lost' zichzelf al op. ik heb over 5 weken geen werk meer omdat de productie naar beneden gaat en de uitzendkrachten vliegen er allemaal uit. werk er te kort voor een WW dus nu druk aan het solliciteren voor iets anders. ben gelijk maar aan het zoeken voor kantoorbaan. nu net sollicitatie verstuurd voor callcenter werk met mbo opleiding. beter iets als niets. laat me niet uit het veld slaan door pijn dat niet. gewoon niet aan denken en doorgaan maar wil wel er alles aan doen om verbetering te krijgen door fysio. de ziektewet weiger ik in te gaan.
Hier ook hypermobiel, maar niet in ernstige mate. Zorg ervoor dat ik mijn spieren goed train om het hypermobiele een beetje op te vangen. Tijdens zwangerschappen wel erg veel last van bekken gehad.
ik heb het eds in extreme mate. bij mij is het vastgesteld toen ik 7 jaar was. door middel van een bioptie. ik had toen al 56 keer in het gips gezeten met mijn benen omdat mijn knieen uit de kom bleven schieten. helaas heb ik daarna een arts gehad die niet geloofd dat eds bestaat en heeft mijn knieen verergerd. waardoor ik nu in een rolstoel zit. staan kan ik wel maar als ik een paar stappen zet schieten me knieen er weer uit. ik heb ongeveer 6 luxaties per dag (verschillende gewrichten). ik ben 100% afgekeurd en ben er nu gewoon de hele dag voor me dochter.
Ik ben ook hypermobiel. Er is al geregeld wat uit dek om geschoten en ik heb daardoor ook geregeld operaties moeten ondergaan om het 1 en ander weer "vast" te zetten. Tijdens mijn zwangerschap er ook veel last van gehad, maar dat wist ik van te voren. Ik werk op dit moment gewoon full time in de kinderopvang! Ja ik heb pijn, maar ach ik ben er ondertussen wel aan "gewend". Ik kan wel thuis zitten, maar dan word het alleen maar erger omdat ik dan juist me spieren niet train en dus steviger maak
Ik ben ook hypermobiel (mijn oudste ook officieel vastgesteld trouwens). Nu ik ouder wordt, heb ik er wel minder last van moet ik zeggen, ik balans mijn leven beter (ook omdat ik cvs heb dus wel moet). Als kind had ik altijd last van mijn hak en knie, kon ook alles overstrekken en leuke trucjes uithalen, zoals touwtje springen met mijn armen. In mijn puberteit werd het veel erger met luxaties van met name mijn schouders of verzwikte enkels, knie, vingers enz. Maar ja, het hoorde er nou eenmaal bij werd er gezegd... Ik heb er best veel pijn van gehad, maar ja, het was normaal... Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik geen bi maar dat kwam daarna pas. Ik sportte ook nog tot de 8mnd en hield dus zo mijn spieren in conditie. Maar na de bevalling kreeg ik wel BI en dat heb ik dus al bijna 12 jaar. Tijdens de 2e zwangerschap kon ik helemaal niet meer lopen. Ondanks dat heb ik toch jaren op hoog niveau gevolleybald, met daarna altijd pijn maar dat had ik er toch voor over... Maar de laatste jaren gaat het een stuk beter en dat komt echt door balansen. Tijdens de zwangerschap moet je extra opletten omdat je banden dan verweken. Maar regelmatig en met mate sporten is heel goed. Immers je spieren moeten de functie van je banden dragen. Momenteel gaat het zelfs zo goed, dat ik amper nog last van mijn bekken heb. Ben zo blij! Deze zwangerschap was onverwachts en ik zag het erg somber in, BI was een van de redenen om zeker niet nog een keer zwanger te worden.