Morgen een multi disciplinair overleg met werkelijk iedereen erbij omtrent zoon. Zoon heeft een aantal aantekeningen; - meerbegaafd (iq van 129); - hooggevoelig; - sociaal emotionele achterstand; - regulatiestoornis. En ik ben op! Ik ben al 4 jaar bezig om zoon te helpen maar nooit duurt het lang. Hebben we een opvoedmethode zoon gaat binnen 3 weken weer in zijn oude patroon en het hele opvoedmethode is van de baan. Nu zien ze op school ook helaas (aan de andere kant gelukkig) dat zoon "anders" is en willen ze met iedereen om de tafel. Hetgeen zoon doet, dit zijn even de punten waar we (zoon en wij allen) last van hebben en het is dus niet alleen maar dat zoon zo is. Het is ook een heel wijs, vrolijk en lief jochie wat ontzettend lief is vooral voor baby's en peuters. - gillen! Keihard!!! Zoals man zegt hij is er gillend uitgekomen en nooit meer gestopt. - driftaanvallen die zo een paar uur kunnen duren; - fysiek worden (slaan, schoppen, bijten etc) Nu hebben we dus morgen een overleg en ik ben bang, bang omdat ik zie dat het niet goed gaat met zoon. Bang omdat ik weet dat ik hem moet laten gillen maar dan weer de buren op mijn dak krijg (schelden ons uit, kinderen voor mongolen kinderen en achterlijke k*tkinderen en mij voor hoer en slet) en ik durf dus niet door te zetten. Ik durf niet meer met ze in de tuin te zitten. Ramen en deuren gaan dicht als de kinderen thuis zijn puur omdat ze ons uitschelden en zoon al zo gevoelig is en dit door gaat hebben. We zijn druk aan het sparen om te verhuizen maar wonen hier nog niet lang. Ik ben bang voor waar het naartoe gaat met zoon, gaat hij het wel redden in deze "grote boze wereld" hij is zo anders! Niet alleen ons als ouders valt het nu op maar ook de rest van de wereld. Testen verder heeft nog geen nut maar als je zoon vraagt of we naar de huisarts kunnen gaan omdat hij weer blij wil zijn dan klopt er iets niet. Sorry voor het warrige verhaal, sorry voor mijn angst maar ik voel mij echt ten einde raad. Wat ik hiermee wil geen idee maar ik pieker mij suf en alle scenario's passeren de revu.
Wat ontzettend nare situatie. Hopelijk helpt het om met andere rond de tafel te zitten. Het zou fijn zijn als je meer begeleiding krijgt Je hebt een bijzonder slim en gevoelig kind wat zich volgens mij niet fijn voelt. Misschien door de juiste begeleiding en handvatten jullie meer rust krijgen. Heel veel succes morgen hopelijk schrijf je nog hoe het is gegaan.
Hij zegt ook zelf ik wil niet boos zijn en zoveel huilen en gillen maar ik voel het (wijst hij zijn buik aan) en dan komt het eruit. Op school probeert hij echt vriendjes te maken met leeftijdsgenootjes maar het zijn de kinderen vanaf groep 5 waar hij mee omgaat en de peuters. Iedereen in de oudere klassen kent hem ook en gaan graag met hem om. Maar met leeftjjdsgenootjes is hij om het zo maar te noemen sociaal onhandig. Hij heeft nu 1 vriendje van bijna 8 jaar waar hij goed mee omgaat en dit jochie zegt ook tegen zijn moeder mama hij kan er niets aandoen!
Ik ben leerkracht en zit vaker bij dit soort gesprekken. Ik snap heel goed dat je bang bent. Aan de andere kant zitten er veel mensen om je heen allemaal voor jouw prachtige kereltje. Mensen die er verstand van hebben en willen helpen. Er komen echt mooie dingen uit deze gesprekken. Succes!
Dank je wel voor je bemoedigende woorden. Ze zijn ook allemaal echt gek op zoon ( gelukkig) en ze waarderen hem ook echt om wie hij is alleen verstoord hij door hetgeen hij doet echt de klas. Alles wat zoon doet of mee maakt ervaart hij 150%. Dus is hij boos dan is het ook echt boos, verdrietig, blij etc hij ervaart alles heel intens. Hij heeft totaal geen prikkelverwerking en totaal geen concentratie. Hij pikt alles op! Fluistert er een klasgenoot aan de andere kant van dd klas dat hij naar het toilet moet onze zoon hoort het en springt op en roept ik ook, ik ook en....weg is hij!
Je hoeft echt niet bang te zijn, dat wil ik je als eerste meegeven. Voor mijn dochter hebben we al meerdere multidisciplinaire gesprekken gehad. De eerste keer vond ik het erg spannend maar ik kwam er al snel achter dat er alleen maar met ouders meegedacht wordt en natuurlijk volledig in het belang van het kind. Wat betreft je buren, probeer je er alsjeblieft zo min mogelijk van aan te trekken. Ik weet dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan. Verschillende buren bij ons (extreme sociale controle...) hebben pogingen gedaan om zich te bemoeien met de opvoeding want natuurlijk wisten zij wel hoe het moest en wij niet. Dat is niet vergelijkbaar met schelden maar ik kwam wel op een punt waarbij ik het langs me heen liet gaan. Je zoon heeft het nodig om te gillen, dan doet hij dat. Die buren horen in een hutje op de hei. Succes vandaag. Het lijkt me heel naar om te horen dat je zoon zo goed kan verwoorden hoe hij zich hierbij voelt. Ik hoop dat jullie geholpen kunnen worden. Daar ga ik in ieder geval wel vanuit!
Sorry quoten ging mis. Ja ik kan mij er niet overheen zetten met de buren ben het ook niet gewend! Ja zoon gilt alles bij elkaar, heeft meerdere driftbuien per week en ja ook ik zou horendol worden als ik daarnaast moet leven. Geloof mij ik zit er middenin elke keer weer opnieuw! Maar je mag en kan ook niets uitleggen, ze smijten de deur voor je neus dicht, doen een melding bij veilig thuis (goddank heb ik het rapport hier liggen die ik meteen kon laten zien) en schelden ons uit. Zoon begint nu ook door te krijgen dat hij anders is, kinderen uit de klas willen niet met hem spelen omdat hij sociaal onhandig is. De juffen zeggen ook hij zo graag wilt meespelen maar dat dat hem niet lukt. Zoon kan in die zin zo goed uitleggen hoe hij zich voelt eronder staat hij met tranen over zijn wangen bij mij mama ik wil niet meer huilen en boos zijn maar de tranen komen gewoon mama.
Vreselijk wat een nare mensen. Met zelfs zulke meldingen kan ik me voorstellen dat je je er niet overheen kunt zetten. Dit is belachelijk! Alsof jullie hier om vragen. Gaat je zoon nu naar een reguliere school? Kijk er niet verbaasd van op als er ook gedacht wordt aan een andere mogelijkheid qua school, tijdens zulke gesprekken worden er allerlei gedachtes uitgesproken om zo tot de beste "oplossing" voor het kind te komen. Ik ben benieuwd wat er vandaag uit het gesprek komt en of je zelf ook het gevoel hebt dat je er wat aan hebt. Ik had daarna vaak flinke hoofdpijn door de zorgen en het nadenken.
De dingen die je benoemt herken ik uit mijn eigen zoon, hij heeft ass. Ik heb regelmatig gesprekken met school. Met leerkracht, ib-er, soms psychologe, soms gedragsspecialist of wat dan ook. Het kan absoluut nuttig zijn om dat gesprek aan te gaan, want leerkrachten zijn er ook alleen maar gebaat bij een kind wat goed in zijn vel zit. Ze hebben er niets aan om alles te benoemen wat fout gaat zonder te kijken naar de verbeterpunten. Ik schrijf zelf altijd mijn vragen van te voren op en neem een schrift mee. Dingen die benoemd worden schrijf ik op. Succes!
Hij zit nu nog op regulier (hij is pas 4 jaar) maar ik denk dat hij over 2 jaar op speciaal onderwijs zit heel eerlijk gezegd. Het is een jochie die al vanaf zijn geboorte anders is. Wij zeiden altijd het is nooit genoeg, zoon wil altijd meer!
Ja ik weet ook echt dat iedereen in het belang van zoon denkt en dat is echt heel fijn! We gaan nu kijken wat we kunnen doen voor zoon zowel thuis, school als gastouder. Iedereen denkt ook mee en we gaan brainstormen hierover.
Speciaal onderwijs wordt pas toegepast als ze kunnen laten zien dat regulier niet haalbaar is op die school. Passend onderwijs betekend tegenwoordig zo lang mogelijk regulier....
We hebben nu het sociaal team en "10 voor toekomst" maar ik heb ook gezegd jongens dit is niet genoeg voor ons! Ik denk dat we bij zoon verder moeten kijken want hij gaat hier aan onderdoor. Op school heeft hij geen driftbuien maar alle prikkels die hij opbouwt komen er thuis dubbel en dwars uit en dat maakt het heel zwaar. Vaak zeggen de juffen nu veel prikkels, weinig prikkels of geen prikkels zodat ik een beetje kan sturen thuis om hem rustig te houden.
Zoon is heel bepalend, creeert zijn eigen veiligheid en alles moet op zijn manier en dat merk je in alles. Grenzen stellen, nee zeggen etc dan "flipt" hij. Hij kan dat echt niet handelen. Het regulier ben ik nu ook wel blij om. Hij zit op montessori en daarin mag hij tussen kaders veel zelf bepalen. En ze bieden zoon extra structuur.
Ga dan aan de slag voor de juiste hulp. Nadat wij de diagnose hebben gekregen hebben wij thuisbegeleiding gekregen (van wat door een andere organisatie de beste in het noorden werd genoemd) en dit heeft ons heel veel inzicht gegeven in onze zoon. We hebben handvaten gekregen om hem beter te begrijpen en ik doe, uit eigen beweging, nu een 2e cursus. Het gaat nog steeds met bergen en dalen, maar ik denk wel dat als we dat niet hadden gehad het veel slechter zou gaan.
Maar dat is mijn zoon ook. Hij is 'moeilijk sturend' genoemd, maar zit nog steeds op regulier onderwijs. De indicenten zijn echt heel erg, maar het is nog steeds haalbaar. Is er wel eens onderzoek naar ass geweest?
Hij is met 3.5 jaar onderzocht door fornhese en daaruit kwam dus bovenstaande. De rest konden ze nog niet toetsen (staat 6 jaar voor??) Dus we roeien nu met de riemen die we hebben.
Nee dat klopt niet. Ja voor sommige organisaties misschien. Ass is in theori vanaf 1,5 jaar te testen. Is natuurlijk niet voor elk kind zo. Onze zoon is op 4 jarige leeftijd getest, dus zo oud als jouw zoontje, en heeft de diagnose gekregen. Hij heeft (minimaal) gemiddeld iq, dat was lastig omdat hij niet mee wou werken. Dus het is echt wel mogelijk bij een goede organisatie. Als je in mijn omgeving woont, of noordelijker, kan ik je er 1 aanraden (en ook 1 afraden).